Verslaafd aan iets

[Reacher]

Ze zijn allemaal wel herkenbaar, maar er zitten een paar echt grote voor mij bij.. to avoid punishment, to avoid shame, guilt. Pffff. 
Vooral schuldgevoel is een heftige. Alles om dat te voorkomen, en ondertussen heb ik toch te maken met dat boze kind in me dat gewoon egoïstisch wil kunnen zijn. 

[Etty]

Dat zich gewoon in een veilige omgeving wil kunnen ontwikkelen, leren, vrolijk en spontaan zijn, zonder tegelijkertijd op de ander(en) te moeten  letten om te voorkomen dat het fout gaat, ze boos worden, weggaan, verdrietig worden.  Egoïstisch? 

Ik let nog steeds op. En zal dat uit gewoonte altijd blijven doen. Ik maak mezelf klein en negeer mijn eigen behoeften.  Als ik goed kijk dan ben ik niet de enige die door mijn gedrag een prijs betaalt.  En het is grappig genoeg dàt, het belang van de ander, wat me heeft gemotiveerd er iets aan te gaan doen.  Leren over bewustzijn, meditatie, afweermechanismen. 

En nu de situatie met mijn kinderen een paar blinde vlekken blootlegt, zie ik dat ik in mijn zelfobservatie alleen dàt zag wat past bij het belang van de ander.   Wat er beter, anders moest in mezelf.  Fijn dat ik dit nu zie. 

Nu probeer ik het vermijdingsgedrag te stoppen en komen er angsten naar boven die voor mij duidelijk vroegkinderlijk zijn.  Als ik dit of dat niet doe, dan word ik verlaten, volledig over het hoofd gezien, worden ze gek of razend, kunnen ze het leven niet aan en dan is er niemand voor mij, enz enz.  Als ik er op tijd bij ben tenminste, want mijn hoofd verzint vliegensvlug een verhaal dat ik beter aan mezelf kan verkopen.  Een appje sturen met een smoes om eigenlijk te checken of iemand nog wel met me wil omgaan. En ja hoor, ze reageren gewoon fijn, weg angst.  En: ook weer bevestigd, dat je deze specifieke  ander nodig hebt, het niet alleen kunt.  

Het is voor het eerst in mijn leven dat ik deze angsten aandurf, in de bek durf te kijken, ontmaskeren als illusie: ik ben niet meer klein en afhankelijk.  Maar: rustig aan. Heavy stuff. 

'Hoewel het onderzoek naar de aard van je gedachten dus soms knap  lastig is, levert het onderweg ook fascinerende ervaringen op, en uiteindelijk een vreugdevolle vrijheid die nergens mee te vergelijken is en ook op geen enkele andere manier te verwerven''.  Uit verslaafd aan denken, van onze Jan. 

 

 

[Francoise]

En alweer @Etty, word ook ik geraakt .  jij blijft jezelf onderzoeken,  naar jezelf te kijken en , beter nog , waar komt het vandaan.  Ook ik heb zelfhulpboeken gelezen , maar op 1 of andere manier raakt die info weer naar de achtergrond en doe ik weer , wat ik altijd heb gedaan . 

Het appjes sturen als een smoes , slik erg herkenbaar.  Vroeger had ik geen mobiel,  hoe deed ik dat toen dan , flitst er ineens door me heen. Altijd bang dat er iets is,  waardoor ik niet meer aardig word gevonden en mensen "verlies " .  Vermoedelijk ook voor mij autisme gerelateerd.  Het zoeken naar "hoe doe ik het wel goed " .   En op deze manier steeds verder van jezelf af komen staan . 

Bedankt voor het delen 

[Yana]

Mij raken vooral deze prachtige woorden: 'vreugdevolle vrijheid'... ik lees het en er trilt iets in me mee, de vreugde borrelt op in m'n buik en de tranen staan in m'n ogen.

Ik vraag me af of het perse nodig is om ál je kindpatronen helemaal te doorzien en te ontmantelen. Of nee, ik vraag me dat niet af, die vreugde is er al, altijd al, dat weet ik.

[Rosee]

Heel veel herkenbaarheid! Eerlijk naar jezelf durven kijken zonder oordeel is nog best moeilijk.

[Etty]

1 minuut geleden zei Yana:

Ik vraag me af of het perse nodig is om ál je kindpatronen helemaal te doorzien en te ontmantelen. Of nee, ik vraag me dat niet af, die vreugde is er al, altijd al, dat weet ik.

Ik denk dat het er altijd al is, dat ik er alleen niet bij kan, meestentijds.  Zoals de schuur , die helemaal vol ligt met in mijn ogen troep waardoor je steeds weer opnieuw schroeven en tangetjes koopt die je al blijkt te hebben. 

Maar gaandeweg wordt het een opgeruimd geheel. 

Perse nodig denk ik niet.  En zeker niet allemaal.  Het lijkt me voldoende om aandacht te hebben voor die patronen waar je op dit moment last van hebt.   En er is altijd wel wat

 

[Yana]

Ja hè, er is altijd wel wat . 

En dat idee dat er eerst hard gewerkt moet worden voordat je gelukkig kunt zijn heeft ook best een gereformeerd geurtje vind ik. Ik kies vandaag voor geluk, bel-angst of niet...

[Etty]

'Ons denken is er doorgaans helemaal op gericht grip te krijgen op de 'harde' werkelijkheid om ons heen, teneinde ons te behoeden voor schade en schande. Terwijl in werkelijkheid die schade en schande juist voornamelijk door ons denken gecreëerd en in stand gehouden wordt.' Ook van Jan. 

Dat is voor mij de kern. Plus dat we die schade en schande (of het walhalla) creëren om een verklaring te hebben voor de  pijnlijke verdrongen gevoelens die geraakt worden gedurende de dag.  Om deze af te dekken. Het volstaat, merk ik, om te stoppen met die verklaringen bedenken en eventueel het oude verdriet toe te laten. Dan is mijn hoofd weer fris. En elke keer geniet ik van dat moment, prijs ik mezelf gelukkig dat ik dit heb ontdekt, omdat ik zo goed weet hoe het is om weg te zakken en eigenlijk niet te weten hoe er weer uit te komen. Kleine opluchtingmomenten gedurende de dag.  En ook wel fascinerend om te zien hoe het denken je wil beschermen tegen de opkomende oude werkelijkheid, wat je allemaal kunt verzinnen.  Ik vind het lijken op jouw keuze voor geluk @Yana. Even bezig met die bel-angst, niet wegdrukken, en er niet je dag door laten verpesten. Wèten dat je het zelf bent die je dag verpest, en dat je een keuze hebt. 

Dat stoppen met nare of fantastische verhalen bedenken vereist discipline (Jan noemt dat vreugdevolle regelmaat), tot het een gewoonte wordt.  Als ik de gewoonte laat varen, gaan de verhalen weer hun gang en bepalen mijn gedrag.   Tot nu toe althans.  Net als buikspieren kweken gaat dit (nog?) niet vanzelf.  Voor mij hoeft dat ook niet. Ik zie wel of het verzet vanzelf verdwijnt of dat het steeds weer een (liefst) liefdevol duwtje nodig heeft.  Oh ja. 

 

[Etty]

22 uur geleden zei Francoise:

En alweer @Etty, word ook ik geraakt .  jij blijft jezelf onderzoeken,  naar jezelf te kijken en , beter nog , waar komt het vandaan.  Ook ik heb zelfhulpboeken gelezen , maar op 1 of andere manier raakt die info weer naar de achtergrond en doe ik weer , wat ik altijd heb gedaan . 

Het appjes sturen als een smoes , slik erg herkenbaar.  Vroeger had ik geen mobiel,  hoe deed ik dat toen dan , flitst er ineens door me heen. Altijd bang dat er iets is,  waardoor ik niet meer aardig word gevonden en mensen "verlies " .  Vermoedelijk ook voor mij autisme gerelateerd.  Het zoeken naar "hoe doe ik het wel goed " .   En op deze manier steeds verder van jezelf af komen staan . 

 

 

Zo'n appje wèl sturen ter afdekking is voor mij hetzelfde mechanisme als toch weer een glas wijn drinken omdat ik wil verdoven. 

 

[kruidenthee67]

Mooi allemaal. Helpend.

 

Het volstaat om toe te laten, dat verdriet. Er mee zijn.

Voor mij, durven voelen. Er niks van vinden. Ruimte. Nieuwsgierig. Vanuit mijzelf. Niet gericht op de ander. Projecterend op de ander. Vind het af en toe ingewikkeld, en toch vallen er ook steeds meer kwartjes. Proces. 

Wijsheid met de grijsheid :-)

 

Dat denken is een ding.  Ik heb al een tijdje Byron Katie staan, ben er nu in begonnen.  

 

Nog een tip. Psychologietheater,  voorstelling 'dichterbij'. Over relaties en hoe patronen hierin werken. Heel knap neergezet. 

 

 

[Rosee]

Bedankt voor de tip @kruidenthee67. Ik had hierover gehoord maar twijfelde nog. Maar nu toch maar kaarten besteld hiervoor.

[Etty]

Ik had er nog nooit van gehoord, Psychologietheater.  Is het alleen gericht op liefdesrelaties @kruidenthee67? 

Byron Katie ben ik al een tijdje nieuwsgierig naar. 

Vanochtend werk ik wakker na een rotdroom. Bekend thema.  Rakelt gevoelens op die ik niet wil voelen, maar nu is het voor het eerst (wat dit thema betreft) anders.  Ik zie dat ik als reactie op zoek ga naar degene die mij dit aandoet.  En stop dat.  Als mij werkelijk iets wordt aangedaan, dan kan ik altijd nog actie ondernemen. Er is geen acuut gevaar. Eerst die schatkist openmaken.  Wat is het een sterke drang, om toch bevestiging te willen van iets buiten mij, of mezelf/de ander de schuld geven als reactie òp.   Het gereedschap is dan het denken.  Net als de opmaat naar een borrel. 

 

 

26 mei 2022 bewerkt door Etty

[kruidenthee67]

6 uur geleden zei Etty:

Is het alleen gericht op liefdesrelaties

Dat is wel waar het in deze voorstelling over gaat. Maar het is van toepassing op alle relaties. 'Hoe jij het doet in relaties'.

 

Ze doen ook een voorstelling over 'dementie'.  Ik vond het heel knap neergezet, en ook uitgelegd allemaal. De tijd vloog. Niet perse nieuwe materie. Maar zo verhelderend om te zien hoe twee mensen het uitspelen. Ook wel confronterend.

[Etty]

Ik kwam iets tegen wat ik had opgeschreven nav mijn zoektocht naar wat er zoal geschreven is over schuldgedachten, de hardnekkigheid, het bijna verslavende. 

‘Better be a bad me in a good world, than a good me in a bad world’

Zo duidelijk over hoe het kan ontstaan...

[Francoise]

6 minuten geleden zei Etty:

Ik kwam iets tegen wat ik had opgeschreven nav mijn zoektocht naar wat er zoal geschreven is over schuldgedachten, de hardnekkigheid, het bijna verslavende. 

‘Better be a bad me in a good world, than a good me in a bad world’

Zo duidelijk over hoe het kan ontstaan...

Dat heb ik ongeveer bij mijn profiel op social media 

Rather be hated for Who I am , then to be loved for who I am not 

[Etty]

Maar dan hoe je er als volwassene uit kunt komen bedoel je?

Een kind leert zichzelf te haten en schuldig te voelen om te overleven. '' a bad me' zijn.  Zonder tijdsbesef en volledig afhankelijk.   Wat we als volwassene doen: zeggen tegen onszelf dat we goed zijn zoals we zijn, dat zou een kind nooit tegen zichzelf kunnen zeggen.  Want wat voor hoop heb je dan nog? 

[Reacher]

Phoe die hakt erin @Etty.  Maar op een goede manier. 

[Catharina]

Ik ben deze discussie aan het lezen en vind het echt heel waardevol wat er hier geschreven wordt... Diepgang. Dat is iets wat ik bij veel mensen mis tegenwoordig... en nadenken over het leven en waarom je iets doet.  Dat is voor mij dus nieuw want ik deed maar iets en probeerde met dat 'iets' te doen mijn gevoelens uit te wissen, wat aardig lukte. Nu ben ik zover dat ik dat niet meer wilt doen dus ben vandaag maar ingelogd hier en ook op zoek naar een maatje. Moeilijk alles maar ik besef dat dit wel heel belangrijk is en ook het nadenken waarom ik dit gedrag, dus drinken, vertoon. 

[Etty]

22 uur geleden zei Catharina:

 Nu ben ik zover dat ik dat niet meer wilt doen 

En dan kan je eigenlijk niet meer terug naar de fase waarin je jezelf nog kon voorhouden dat je een blije drinker was he? 

Dan wordt het drinken iets wat je eigenlijk tegen je zin doet. Je bent niet meer blind bent voor de effecten op jezelf, je lichaam, de relaties met de mensen om je heen.   En toch stop je niet.  Je blijft het jezelf aandoen. En gaat dat steeds meer in jezelf afkeuren. Dat is een hele nare fase.   

 

[Catharina]

Dat klopt helemaal maar maak wel stapjes!!!

[Etty]

Ik zie dat ik het uitzetten van de dag met wijn vervangen heb door met een bord eten op schoot series te kijken en dan te blijven hangen tot het bedtijd is. Dat is per week ong 17 uur. Als ik alleen de wakkere uren meereken dan zijn dit tegen de 60 dagen per jaar .  Ik heb allerlei dingen op mijn lijstje staan die ik wil doen, leuke of/en nuttige dingen, waar ik niet aan toe kom.  Ik neem me vaak voor om het te doorbreken en bijv in de tuin te gaan eten, wat op de korte termijn als een naar maar noodzakelijk uitzicht voelt, en als we gaan eten denk ik: morgen.  Het is een vlucht geworden. Een verdoving.  Ik geniet niet, als we alles al hebben gezien kijk ik gewoon wat ik eigenlijk niet wil zien.  Het loopt uit de hand. Busted. 

Ik las een flarde uit een interview met Gabor Maté: 90 % van de mensen is wel ergens aan verslaafd. En de overige 10 % liegt over. 

Nu is het in vergelijking met drank in mijn ogen een beetje zeuren op het eerste gezicht, maar als ik even ernstig ben is wat ik hier aan het doen ben weer niet zo fijn: ik overleef de dag tot het niet meer hoeft. Tot ik de dag uit mag zetten.  Ik had mezelf beloofd dat ik zo niet wil leven. 

Ik heb een pittige periode achter de rug, en zo doorsta ik het kennelijk.  Ergens wel lief, Saul Goodman als steun en toeverlaat. 

Kom maar op. 

 

 

[Bob]

Ik wissel mijn verslavingen tegenwoordig wat af. Laat het een tijdje toe maar krijg er dan genoeg van en pak wat anders op, waar ik dan ook weer min of meer verslaafd veel tijd in ga stoppen. Maar juist dat afwisselen maakt het minder hopeloos. Misschien ook iets voor jou, @Etty, een tijdje laten gaan zo'n gewoonte, maar niet voor de rest van je leven.

[Etty]

25 minuten geleden zei Adri02:

Ja  zo ken ik er nog wel een paar. Maar niet iedere 'verslaving' is even (zelf)destructief. Dus het zou wel eerlijk zijn als die Maté ook een schaalverdeling meelevert, want een verslaving aan appels lijkt me minder erg dan een verslaving aan series die me weer minder erg lijkt dan een verslaving aan drank enz. enz. Heel veel 'verslavingen' lijken me zelfs volstrekt onschuldig.

Hij noemt het dacht ik een verslaving als het middel je helpt om niet te voelen wat je op dat moment voelt.  En dat je je rot gaat voelen als het er niet is.  Het hangt er maar net vanaf wat dat bij jou aan patronen in gang zet of je het onschuldig kunt noemen. 

[Etty]

1 minuut geleden zei Bob:

Ik wissel mijn verslavingen tegenwoordig wat af. Laat het een tijdje toe maar krijg er dan genoeg van en pak wat anders op, waar ik dan ook weer min of meer verslaafd veel tijd in ga stoppen. Maar juist dat afwisselen maakt het minder hopeloos. Misschien ook iets voor jou, @Etty, een tijdje laten gaan zo'n gewoonte, maar niet voor de rest van je leven.

Ja dat is wel een goeie.  het is ook wel okee allemaal. Geen big deal. Kies je dan vooraf welke verslaving nu aan de beurt is, , of zie je dat steeds achteraf?  Ik denk dat ik nu kies voor het afwerken van de boekenlijst:)

[Bob]

32 minuten geleden zei Etty:

Ja dat is wel een goeie.  het is ook wel okee allemaal. Geen big deal. Kies je dan vooraf welke verslaving nu aan de beurt is, , of zie je dat steeds achteraf?  Ik denk dat ik nu kies voor het afwerken van de boekenlijst:)

Nee, ik kies het niet vooraf. Het onststaat vanzelf. 

Wat mij ook wel helpt verslavingen te doorbreken of er juist ten dele (maar "verantwoord") aan toe te geven is om bewust afwisseling aan te brengen in het dag- en weekpatroon.