Voedsel voor het brein: stellingen en vragen

[Quinn]

2 minuten geleden zei Claudius:

@Quinn Zoals ik reeds eerder in dit topic plaatste, op korte termijn heb je er misschien wel wat aan. Op lange termijn nooit. 

Op lange termijn heb ik er aan gehad dat ik nog leef. Al had het inderdaad ook mijn dood kunnen worden.

[brazer]

@Quinnhelder

[Reacher]

3 uur geleden zei Quinn:

Ik bleef hier op haken. Drank deed wel degelijk wat voor me, het hielp me ook echt wel door moeilijke dingen heen. Constructief en blijvend? Nee, dat denk ik niet. De beste oplossing was het ook vast niet. Maar het deed wel degelijk iets voor me. Totdat het dat niet meer deed.

Misschien was dat wel het moment dat verslaving de overhand nam.

Dus je dronk o.a. vanwege de belofte van knock-out maar stopte omdat dit niet meer het gewenste effect had?
En inmiddels was je verslaafd dus bleef je drinken?   (Misschien dat ik het te kort door de bocht samenvat, vandaar de vraagtekens). 
Dat is precies andersom van mijn stelling. Interessant! 

15 juni 2021 bewerkt door Reacher
Er stond een rare zin :-/

[Reacher]

1 uur geleden zei Musashi:

Dat is inderdaad wel ne goeie ja...denkend ‘er zit meer in mij’ maar de angst dat het er toch niet zou zijn...dan blijft het een mooie illusie en kan het tegendeel ook nooit bewezen worden...

Herkenbaar! 

[Quinn]

Misschien praten we bij elkaar langs. Het knock out gaan heeft een tijdje wel degelijk functie gehad. Dat van de wereld zijn, heeft in die tijd mijn verstand bij elkaar gehouden. Denk ik. Maar toen die aanleiding weg was, had de knock out geen echte functie meer.

[Bob]

17 uur geleden zei Reacher:

Oei maar wij zien verslaving wel heel anders vrees ik. Ik zie er veel meer vrije wil in verslaving en minder dat de verslaving de regie overneemt. 
Is het niet zo dat je ieder moment dat je bijvoorbeeld besluit een glas wijn te drinken dat een keuze is? Dat zie jij anders? 

Vrije wil in verslaving? Slaaf willen zijn dus en daarvan genieten zoals een masochist geniet van de ondergeschikte rol in een SM spel, bedoel je dat? Of heb je het over de verdoving, de vrolijkheid, de roes, de kunstzinnige mood of wat ook dat het gebruik met zich mee kan brengen. 

Verslaafd zijn of worden betekent nu juist dat de vrije keuze er steeds minder is. Wat jij beschrijft is keuzevrijheid en staat aan de andere kant van de schaal die ik hieronder zal aangeven.

Keuzevrijheid <-------------> Verslaving

Het gebruik heeft voordelen en nadelen, dat is één. Die kun je voor jezelf in kaart brengen en dat is ook een verstandige beginopdracht voor mensen die van een verslaving af willen (worden geholpen).

Langdurig gebruik van verslavende middelen zoals alcohol en de meeste drugs levert doorgaans een met de tijd toenemende mate van afhankelijkheid op. Je kunt of wilt niet meer zonder en je leven komt steeds meer in het teken van het voortdurend terugkerende en alles overheersende gebruik te staan. Dat is twee. Er is bij de meesten hier een moment gekomen dat ze zich af gingen vragen of ze dat nog wel wilden. Dan heb je het dus niet meer over die keuze of je wel of niet dat ene glas zal drinken. Dan heb je het over de wens om die afhankelijkheid te doorbreken.

Ik interpreteer de stelling waar we het over hebben als de vraag of die verslaving zelf ook voordelen heeft. Die zie ik voor mezelf eigenlijk niet. Maar ze zijn er misschien wel. Psychologisch lekker afhankelijk zijn zoals een kind, werd al genoemd door @Etty.

16 juni 2021 bewerkt door Bob

[Reacher]

7 uur geleden zei Quinn:

Misschien praten we bij elkaar langs. Het knock out gaan heeft een tijdje wel degelijk functie gehad. Dat van de wereld zijn, heeft in die tijd mijn verstand bij elkaar gehouden. Denk ik. Maar toen die aanleiding weg was, had de knock out geen echte functie meer.

Ook wel eens leuk, bij elkaar langspraten 

Maar zeg je hiermee dat de aanleiding om knock-out out te willen weg is, of dat je een andere manier hebt gevonden om de brein uit te zetten. 
 

Want voor de duidelijkheid: deze stelling heb ik geformuleerd omdat ik denk dat het ontdekken van wat je diepere drijfveer achter de verslaving is,  (dus weten welk gereedschap je nu nodig hebt), kan helpen bij het zoeken naar een gezonder alternatief, of kan helpen bij het besef dat drinken helemaal niet meer nodig is.

Niet, ik herhaal: niet, omdat drinken de oplossing is. 
Drinken is een vieze 2e hands gebruikte pleister. Het bedekt even de wond, om het vervolgens nog erger te maken. 

[Reacher]

6 uur geleden zei Etty:

Voor jou altijd:).  

In een afhankelijke staat verkeren is geen probleem zolang we dat niet zo ervaren. Als voor alles wordt gezorgd en je dat als vanzelfsprekend ervaart.  Symbiose.   Zodra je de afhankelijkheid beseft, meestal als degene/datgene van wie of waarvan je afhankelijk bent er niet is maar je hem/het wel echt nodig hebt,  dan roept dat de angst op dat je het niet gaat redden in je eentje.  Baby/kindertijd.  Je hebt ècht iets of iemand buiten jou nodig om in leven te blijven.  En om je niet afhankelijk te voelen (veel te pijnlijk voor een kleintje), ga je jezelf beschermen met allerlei constructies.  Eén van die constructies kan zijn dat een substituut het werk ook kan doen.  De fopspeen, de knuffel.  Het snoepje.  Het kind heeft zonder mama leren slapen maar is ontroostbaar als de knuffel zoek is.   Het zijn constructies die echt alleen het kind dienen maar als je er onwetend van blijft, je je hele leven afhankelijk houden van substituten. 

Als volwassene in een land zoals waar wij in leven kun je niet spreken van een dergelijke echte afhankelijkheid (zei ze stellig maar dat mag hier van jou). Je hebt wel van alles nodig, maar er zijn altijd meer wegen naar Rome.  En daar kun je zelf je keuze in maken.  Onafhankelijk.  Alleen dat ervaren we niet zo. We voelen ons niet onafhankelijk zonder deze specifieke teddybeer, dit snoepje, deze fopspeen.  Zijn we ervan verstoken, dan voelen we ons afhankelijk.  En bang.  Hebben we onze partner waar we hem hebben willen of het middel van verlangen,  het substituut, dan brengt ons dat tijdelijk terug in de staat van de symbiose, waarin we wel afhankelijk waren maar het niet beseften.   Niet voelden.   

Dus de winst van het verslaafd blijven:  de mogelijkheid om je niet afhankelijk te voelen.  Het gevoel van afhankelijkheid tijdelijk op te heffen.   En de illusie te wekken  dat je onafhankelijk bent van dat wat je echt nodig hebt. Je hebt immers je teddybeer.  

En nu ben ik benieuwd of deze woordenbrij enige duidelijkheid verschaffen zal bij jou. 

 

Absoluut! Bedankt Je beschrijft hierboven op prachtige wijze een van de motivaties waar  wij onze verslaving (onbewust) mee in stand  houden. 

Mmmm, comfy blanket, geen verantwoordelijkheid willen nemen, troostmiddel; ik zie hier een patroon ontstaan. 

 

[Reacher]

7 uur geleden zei Bob:

wat jij beschrijft is keuzevrijheid en staat aan de andere kant van de schaal die ik hieronder zal aangeven.

Keuzevrijheid <-------------> Verslaving

Het gebruik heeft voordelen en nadelen, dat is één. Die kun je voor jezelf in kaart brengen en dat is ook een verstandige beginopdracht voor mensen die van een verslaving af willen (worden geholpen).

Langdurig gebruik van verslavende middelen zoals alcohol en de meeste drugs levert doorgaans een met de tijd toenemende mate van afhankelijkheid op. Je kunt of wilt niet meer zonder en je leven komt steeds meer in het teken van het voortdurend terugkerende en alles overheersende gebruik te staan. Dat is twee. Er is bij de meesten hier een moment gekomen dat ze zich af gingen vragen of ze dat nog wel wilden. Dan heb je het dus niet meer over die keuze of je wel of niet dat ene glas zal drinken. Dan heb je het over de wens om die afhankelijkheid te doorbreken.

Ik interpreteer de stelling waar we het over hebben als de vraag of die verslaving zelf ook voordelen heeft. Die zie ik voor mezelf eigenlijk niet. Maar ze zijn er misschien wel. Psychologisch lekker afhankelijk zijn zoals een kind, werd al genoemd door @Etty.

Maar @Bob… je kiest er toch ook voor om te stoppen met middelengebruik? Dat is toch de essentie van vrije wil? 
Ervoor kiezen om de eerste wel, of niet te nemen? Jij hebt toch ook op een bepaald moment een keuze gemaakt?  Ik erken wel de afhankelijkheid die ik van een middel als alcohol of nicotine had, ik wist voor mezelf dat ik, en alleen ik, de verantwoordelijkheid droeg voor iedere keuze die ik daarin maakte.
 

Dat zou trouwens een mooie nieuwe stelling kunnen zijn:

Verslaving: is daarbinnen nog sprake van vrije wil of sta je daar machteloos in. 

 

16 juni 2021 bewerkt door Reacher

[Quinn]

46 minuten geleden zei Reacher:

dat de aanleiding om knock-out out te willen weg is

Ja, die aanleiding waarbij knock out daadwerkelijk en concreet hielp, is weg. De gevolgen verder niet en de wens om mentaal out gaan ook niet, maar dat waarbij de drank helpend was, wel. Overige details plemp ik wel op m'n draadje, anders wordt het was overkill denk ik.

[Bob]

 

17 minuten geleden zei Reacher:

Maar @Bob… je kiest er toch ook voor om te stoppen met middelengebruik? Dat is toch de essentie van vrije wil? 

OK, zoals je wilt. Maar het gaat het dus om de vraag of er genoeg redenen zijn om de verslaving te willen stoppen, ook als het er zich nog wel voordelen aan het middelengebruik zouden kunnen worden toegekend. 

[Reacher]

Ik denk inderdaad dat je op het pad naar nuchterheid naast de fysieke en mentale ontwenning tegen bepaalde copingsmechanismes kunt oplopen die je ooit iets brachten maar die nu niet langer nodig zijn.  Of die om een andere -gezonde- benadering vragen, en waarmee je vervolgens aan de slag moet, als je de kans op nuchter blijven wilt vergroten.
Ik heb wel eens gemerkt dat jarenlange verslaafden na het clean worden kinderlijk op me overkwamen. Met name bij ex-heroïne verslaafden viel me dat op. Volkomen onbekend met het concept van verantwoordelijkheid nemen.
Er beginnen nu ook puzzelstukjes van wat @Ettyschrijft op zijn plek te vallen. Er zit voor mijn gevoel inderdaad een groot deel kind-zijn in verslaving verstopt. Of kinder-copingsmechanismen.

Niet altijd natuurlijk want soms lost door het stoppen met een verslaving de geestelijke scheefgroei ook op. 
 

16 juni 2021 bewerkt door Reacher

[Musashi]

Ik ben een boek aan het lezen over hechting…hoe een kind dat geen (goede) hechting heeft met zijn ouders de emoties afstompt en niet tot volledige ontwikkeling komt…daar zit ook wel een verband met verslaving…enerzijds de emoties afgestompt kunnen houden en anderzijds een euforie beleven die niet meer op een ‘normale’ manier bekomen kan worden…verslaving als een substituut voor ouderlijke hechting?

17 juni 2021 bewerkt door Musashi

[Reacher]

Vrije wil… ik loop er al te hele dag over te denken. Hoe zou ik dat uitleggen.

Onbeperkte ruimte om keuzes te maken en in actie om te zetten. Verder kom ik nog niet, @Etty Ik voel dat er meer zit.

Gek hoe je je hele leven gebruik maakt van een term en dan beseft dat je daar alleen een individuele definitie op kunt toepassen.

En dat je die vervolgens niet hebt. 

[Reacher]

4 uur geleden zei Musashi:

Ik ben een boek aan het lezen over hechting…hoe een kind dat geen (goede) hechting heeft met zijn ouders de emoties afstompt en niet tot volledige ontwikkeling komt…daar zit ook wel een verband met verslaving…enerzijds de emoties afgestompt kunnen houden en anderzijds een euforie beleven die niet meer op een ‘normale’ manier bekomen kan worden…verslaving als een substituut voor ouderlijke hechting?

Ik ben binnen elf maanden bij verschillende gezinnen ondergebracht. Van die elf maanden dat ik bij mijn biologische ouders woonde heb ik er drie in het ziekenhuis gelegen. Daarnaast had mijn moeder een postnatale depressie en dat geeft ook niet echt ruimte voor een wederzijdse band. 
 

Waarmee ik maar wil zeggen dat ik wel iets weet over hechtingsproblematiek. Afgestompt herken ik niet?  

[Reacher]

Maar in verslaving veiligheid vinden ipv bij ouders herken ik wel bedenk ik nu. 
 

Toen ik zelf op pleegouder cursus ging kwam het onderdeel afgestompt en onderontwikkeld ook ter sprake. Tevoren was ik voorgesteld aan de overige aspirant ouders als ervaringsdeskundige op het gebied van in pleegzorg zitten.

Hoe meer men uitlegde over hechtingsproblematiek hoe meer ik het  idee kreeg dat men mij meelijdend bekeek. Een allergie. 

[Claudius]

25 minuten geleden zei Reacher:

Maar in verslaving veiligheid vinden ipv bij ouders herken ik wel bedenk ik nu. 
 

Toen ik zelf op pleegouder cursus ging kwam het onderdeel afgestompt en onderontwikkeld ook ter sprake. Tevoren was ik voorgesteld aan de overige aspirant ouders als ervaringsdeskundige op het gebied van in pleegzorg zitten.

Hoe meer men uitlegde over hechtingsproblematiek hoe meer ik het  idee kreeg dat men mij meelijdend bekeek. Een allergie. 

[Musashi]

@Reacher 

Emotioneel afgestompt als in geen kwetsbaarheid kunnen/ mogen laten zien…geen diepe gevoelens kunnen doorleven, je daarvoor afsluiten, zo herken ik het wel…

[bumperjim]

9 uur geleden zei Reacher:

Vrije wil… ik loop er al te hele dag over te denken. Hoe zou ik dat uitleggen.

Onbeperkte ruimte om keuzes te maken en in actie om te zetten. Verder kom ik nog niet, @Etty Ik voel dat er meer zit.

Gek hoe je je hele leven gebruik maakt van een term en dan beseft dat je daar alleen een individuele definitie op kunt toepassen.

En dat je die vervolgens niet hebt. 

Tis grappig, ik geloof er helemaal niet in, in die vrije wil. Ik geloof dat (althans het overgrote deel van) wat we doen wordt bepaald door stimuli van buitenaf en door gewoontepatronen. Maar het is OK ik ben er niet speciaal aan gehecht, aan de vrije wil, trouwens ik wil ook niet de mens vrijpleiten van eigen verantwoordelijkheid. Maar dat wil wel zeggen dat een keuze die op een bepaald moment gemaakt wordt grotendeels het gevolg is van een lang traject gecombineerd met een toevalligheid die dan net de "druppel" is.  "Goh ik ga vandaag parachutespringen" zegt iemand zogenaamd uit vrije wil, na jarenlange fomo door teveel op facebook te lezen van alle dolle avonturen van zn 600 facebook vrienden  Als er dan op dat moment een parachutespring reclame voorbij komt dan ligt de "spontane" keuze wel heel erg voor de hand...

18 juni 2021 bewerkt door bumperjim

[bumperjim]

15 minuten geleden zei Etty:

Aan  medelijden herken je soms de do-gooder,  dan wordt je een een soort object.  Dan gaat het over de medelijder. Niet over jou. Kijk eens wat ik goed kan medelijden, ik ben heel empathisch.  Of het is projectie van de eigen kwetsuren.  Of is dat cynisch van mij?  

 Dat gaat ook zo met bewondering. Soms. Ik las een interview met een actrice waarvan me is bijgebleven dat ze zei: ik vind het vreselijk als mensen me op een voetstuk zetten.  Dat gaat dan zo over degene die dat doet, dat heeft niets met mij te maken. 

 

 

Myep Christian Eriksen. Tenenkrommend. 

[bumperjim]

2 minuten geleden zei Etty:

Hahaha, ik heb hetzelfde, maar dan met het idee dat er niet zoiets bestaat als een vrije wil.  Ooit een tijdje over nagedacht en gelezen, maar moet dat weer even oppoetsen voor ik het kan reproduceren.  

 

Dat het niet bestaat dat gaat dan wel weer vrij ver voor mij, maar ik heb ook ergens, ik geloof door Alan Watts, het idee van de vrije wil helemaal gedemonteerd zien worden. 

18 juni 2021 bewerkt door bumperjim

[bumperjim]

Mosschien wel ja. 

Het maakt eigenlijk ook niks uit. De wereld draait gewoon door. Het is een mooie ochtend alleen homo sapiens zit weer te kniezen: heb ik eigenlijk een vrije wil? Slaaf (!!!) van zn overbemeten brein  

[bumperjim]

Maar waarom neem je dan de ene en niet de andere?  

[Reacher]

Een beetje voorzichtig met mij jongens 

Heel mijn wereld staat nu onderste boven. 
 

 Eigenlijk kan ik me vrij snel vinden in deze plot twist,  want logisch en logisch spreekt me aan. Natuurlijk ben je het product van patronen en gewoontes. Ben ik eigenwijs dat ik me dan toch ook aan Swaab vastklem met die toevoeging dat je inderdaad een aantal verschillende keuzes tot je beschikking hebt binnen dat kader?  

Hoe zien jullie dat met verslaving? Heb je een keuze of is verslaving onmacht? 

[Musashi]

Ik geloof wel degelijk in de zuivere, vrije wil…alleen zit die meestal overschaduwd en diep verborgen achter de (on)bewuste overtuigingen en denkpatronen, waardoor de meeste mensen daar geen toegang (meer) toe hebben…verslaving is dan voor mij vasthangen in het kluwen van die overtuigingen en patronen…dit overstijgen is de opening naar de vrije wil en het loskomen van de verslaving…maar misschien zie ik het ook wel te dualistisch?