Spring naar bijdragen

Mijn verhaal over/ voor mij


Musashi

Aanbevolen berichten

Extra afspraak gehad met psycholoog deed me wel deugd...hetgeen gebeurd is zegt niks over mij wel over hem...laten indringen...want mijn gevoel zegt dat nog niet...alsof het mijn leven en dat van mijn nakomelingen zal blijven beïnvloeden...wat wel zo is toch? 
zaterdag start de cursus...toch benieuwd naar het effect...mss cynisch maar mss wel goed dat het dan nu zo gebeurd is...weet ik weer goed wat er gebeurt en gebeurd is want na een (lange) tijd vervaagt dat gevoel toch weer terug...nu is het er weer...zo pijn, zo kwijt, zo leeg, zo vuil, zo kapot...

bewerkt door Musashi
Link naar opmerking
Deel via andere websites

@Musashi ik ben blijkbaar even kwijt hoe het zit, ik dacht dat je alle contact verbroken had? Niet dat de pijn en alles er dan niet meer is, meer dat hij dan geen dagelijks deel van je leven meer is. Fysiek.

Wat mij soms helpt, hoe basic het ook is, is me voorstellen dat een kind mij mijn verhaal vertelt, alsof het zichzelf betrof. Wie veroordeel ik dan? Aan wiens kant sta ik? Soms helpt het.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Tx @Quinn tja nogal een lang en ingewikkeld verhaal zoals overal wss hè...? We hebben Idd ong 3 jaar geen fysiek contact meer gehad. In het exitgesprek hebben we aangegeven dat zijn gedrag (naar ons toe) moest veranderen want dat wij het niet meer trokken op dezelfde manier. Zijn reactie was duidelijk: minachtend lachen en dat hij voor niets of niemand ooit zou veranderen...wij hebben de streep eronder getrokken...wij waren dan onmensen omdat wij onze dochter de kans ontnamen om hem te leren kennen (ipv andersom)...

ergens blijf je hopen denk ik dat hij reflecteert, wat zelfinzicht verwerft, terugblikt, analyseert,...niets van dat dus...zand erover, nieuwe lei, tabula rasa...

wij blijven achter...

ik besef dat de gebeurtenis eigenlijk hetzelfde effect op me had/ heeft als vroeger een fysieke ontmoeting, we hadden sowieso nooit veel contact. Dan ging het een tijd goed met me, tot hij ons weer tot een ontmoeting forceerde/ verplichtte....hopla weer laat hij een emotioneel wrak achter...

nu dus weer, zelf zonder fysiek contact dus...


vandaag scheurde ik plantjes en bedacht me hoe wij als mensen ook moeten losscheuren om een nieuw, fris, bloeiend plantje te worden en verder te kunnen groeien...

ik denk dat het dat is ...de fysieke breuk was er, emotioneel hing ik nog vast...nu moet ik verder...

 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Grote knuffel. Misschien kun je het zien als een plantje langzaam uit de grond halen, de wortels zijn verstrengeld en niet in één keer los te scheuren, omdat je dan de plant te veel beschadigt. Met geduld en voorzichtige vingers maak je langzaam de plant steeds verder los uit de overwoekerde grond.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Dank! Gebroken porselein...doet me denken aan kintsugi, de Japanse kunst om gebroken keramiek te repareren met bladgoud...daar wordt de pot nog mooier en waardevoller door....

blijkbaar ook al een boek over de emotionele scherven...op het lijstje...na Alice Miller Idd @Etty, wel heftig om te lezen maar ook eye opener...

image.thumb.png.f17658a3587018f558fb92b23ccd9cea.png

 

Link naar opmerking
Deel via andere websites

@Quinn snap ik wel heel goed. Fysieke (in mijn geval mentale) integriteit van het kind is zo kostbaar en daarin wil je dan geen fouten maken, hun grenzen overschrijden...maar je weet eigenlijk niet goed waar die grens ligt dus blijf je er maar in zijn geheel vanaf...dat is dus mijn schrik/ moeilijkheid ook met dat straffen en belonen denk ik...

wij hebben ook wel van in het begin gezegd dat dochter zelf kiest of ze fysiek contact wil ja/ nee (vb zoen geven als verwelkoming/ afscheid) als ze niet wil, wil ze niet en hebben wij dat te respecteren, niet te forceren. Ben nu heel blij dat we dat toch al zo hebben aangepakt!

Link naar opmerking
Deel via andere websites

10 minuten geleden zei Musashi:

Dank je @Vocatus ja dat is vooralsnog gelukt...het waren donkere dagen en de verleiding was er ook wel wat om toe te geven maar mijn vastberadenheid heeft het gehaald. En niet-drinken is zo een pilaar die me nog recht houdt terwijl al de rest omver lijkt te waaien...vasthouden dus!

Knap hoor. Ik vind het zelf vreselijk moeilijk met die drang en alcoholgedachten om te gaan. Jij bent echt goed bezig

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Dank je! Ik denk dat dat is omdat je diep van binnen nog twijfelt of je het echt wilt....dan winnen de alcoholgedachten altijd. Niet ‘proberen ‘maar kordaat ‘ beslissen’ en niet meer twijfelen (of de twijfels niet meer toelaten) dat je beslissing de juiste is...dat is voor mij echt de key geweest! Niet zeggen: ‘ ik probeer niet meer te drinken’ maar zeggen: ‘ ik drink niet meer punt’. Beslissen heeft kracht!

Link naar opmerking
Deel via andere websites

5 minuten geleden zei Musashi:

Dank je! Ik denk dat dat is omdat je diep van binnen nog twijfelt of je het echt wilt....dan winnen de alcoholgedachten altijd. Niet ‘proberen ‘maar kordaat ‘ beslissen’ en niet meer twijfelen (of de twijfels niet meer toelaten) dat je beslissing de juiste is...dat is voor mij echt de key geweest! Niet zeggen: ‘ ik probeer niet meer te drinken’ maar zeggen: ‘ ik drink niet meer punt’. Beslissen heeft kracht!

Ja dat is idd bij mij het geval. Ik zou willen dat ik die ferme gedachten ook had. Wel lees ik in alle boeken dat mensen die al jaren gestopt zijn, dat ook in het begin hadden. Die constante "dwang/drang gedachten" naar alcohol. Maar ze bleven dat wegwuiven totdat het weg was. Daar hou ik me maar aan vast. Wel heel fijn voor jou dat jij dat al kan

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden
×
×
  • Nieuwe aanmaken...