Hi, ik ben Patries

[kruidenthee67]

En hoe loopt je week?

[Patries]

Hallo Lika en Kruidenthee en alle anderen: ik ben deze week weer gewoon aan het werk. Wel ben ik nog wat verkouden en rillerig, maar het gaat gelukkig wel weer. Slapen lijkt wat beter te gaan, ik gebruik nu een voedingssupplement met Magnesium en L-Tryptofaan. Het kan toeval zijn, maar sinds ik het gebruik slaap ik wat gemakkelijker in. Ik kreeg een proefverpakking gratis bij twee doosjes melatonine en ik gebruik het nu een paar dagen. Het zou mooi zijn wanneer ik met dit middeltje structureel beter zou kunnen slapen. 

Ik realiseer me dat ik nog best wat slik: deze pillen, melatonine en Sint Janskruid. Toch voelt dit veel- en veel beter dan drank, mirtazapine, wietolie en temazepam. Ik koop het gewoon bij het Kruidvat en ik ervaar totaal geen bijwerkingen. Natuurlijk wil ik op den duur zoveel mogelijk van ook deze middeltjes afkomen, maar ik vind dit al zo'n verbetering! Geen katers, geen sloom gevoel, en op het ogenblik geen terugkerende depressie. 

Al meerdere keren probeerde ik te minderen met de antidepressiva, maar dat lukte niet omdat ik weer angsten en depressieve gevoelens kreeg. Met het Sint Janskruid lijk ik dit te voorkomen. Het middel werkt echt, want toen ik het een dag vergeten was voelde ik me minder positief, wat zwartgallig. Toen ik het weer een dag gebruikt had verbeterde mijn stemming enorm.

 

[Patries]

7 uur geleden zei Cleo66:

Fijn je te lezen Patries  L tryptofaan is toch 5HTP?  Dat slik ik ook en ik meen zelf dat ik positiever in het leven sta . Ik heb ergens een theorie gelezen dat verslavings gevoeligen minder serotonine aanmaken , vandaar ben ok het gaan gebruiken.  

St janskruid, wil ik ook eens gaan proberen.  Bedankt voor de tip 

Mooi is dat Cleo, zo redeneerde ik dus ook en door te googelen kwam ik erachter dat L-Tryptofaan een rol speelt bij de aanmaak van serotonine. Zelf denk ik ook dat ik mijn hele leven al te weinig serotonine aanmaak omdat ik me zelfs als kind meestal angstig en gespannen voelde en eigenlijk geen rust en een aangenaam gevoel kon vinden. Eerst gebruikte ik alleen melatonine, maar nu beide en het helpt bij mij tot op heden echt! Ik las wel dat je L-Tryptofaan niet met elke/ AD kunt combineren.

Sint Janskruid neem ik overdag (nooit later dan 16.00 uur omdat ik er wat energie van krijg) en de melatonine en de L-Tryptofaan voor het slapen gaan. Als je al AD gebruikt Cleo, dan kun je daar het beste eerst helemaal mee stoppen voor je Sint Janskruid gaat gebruiken, want een combi ervan schijnt niet altijd goed uit te pakken.

[Patries]

Het gaat nog steeds goed: met de L-tryptofaan val ik sneller in slaap. Wel word ik, zoals gewoonlijk, heel vroeg wakker, maar ik moet er ook elke dag erg vroeg uit. Zo'n vijf a zes uur slaap krijg ik nu en dat is bijna ongekend voor mij, zeker een periode achter elkaar. Voor de meeste mensen is dit veel te weinig, maar ik kan er goed op functioneren. 

Cleo, ik slik de tryptofaan in combinatie met Sint Janskruid (Sint Janskruid overdag en melatonine en L-Tryptofaan in de avond), maar dat gaat prima, het zit elkaar niet in de weg, ook al staat Sint Janskruid bekend als een natuurlijk antidepressivum. Bij mij werken deze middeltjes van het Kruidvat naar volle tevredenheid! Sint Janskruid kost ook bijna niets....een eurootje of twee, drie en dan heb je pilletjes voor een hele maand!

[Patries]

Goedemorgen, ik meld me weer eens,  met allereerst een excuus voor dat ik hier bitter weinig ben. Dit ligt volledig aan mijn werk, ik zou hier graag meer willen zijn, maar het lukt me niet. Mijn werkgever heeft door personeelstekort mijn rooster zo volgepropt dat ik geen kant meer op kan en het gevolg is inmiddels al dat ik in mijn vrije tijd zo kapot ben dat een schermpje voor mijn ogen teveel van mijn energie vergt. Wat ik nu gaat vertellen staat los van mijn "verslavingen", maar het neemt nu wel mijn hele leven in beslag: als dit zo doorgaat stort ik in. Ik heb anderhalve baan en dit is allemaal "ongemerkt" zo ontstaan zonder dat er met mij overlegd was van tevoren. Ik dacht al maanden: "Hallo zeg, wat is mijn rooster belachelijk vol...ik sta om half 6 op en ik ben pas om 18.00 uur weer thuis op doordeweekse dagen."

Er klopte iets niet, en tot mijn enorme frustratie en verdriet ben ik fouten gaan maken waarover ik voor het weekend aangesproken ben door mijn leidinggevende. Ik geef mezelf de schuld van deze fouten, ik neem het mezelf bovenmatig kwalijk en ik ben nu al bang om morgen naar het werk te gaan. Maar als ik het objectief beschouw mag ik mezelf niets kwalijk nemen: wat ik verzuimd heb kon ik niet weten en ik heb nooit een moment de tijd om even te informeren of er zaken zijn die mij ontgaan door mijn drukke schema. Pauzes heb ik amper, meestal maar een pauze van een half uur per dag.

Ik ben van de kaart: ik ben boos op mezelf en op mijn leidinggevenden. Ze hebben me als een pionnetje maar ergens neergezet zonder naar het grote geheel te kijken (mijn volledige rooster) en ik heb dat niet eerder in de gaten gehad. Dat ik op overspannenheid aan het afstevenen ben is duidelijk, ik moet aan de bel trekken, maar ik voel me tamelijk zwak en weerloos hierin. Nog nooit ben ik er goed in geweest voor mezelf op te komen...ik voel me altijd schuldig namelijk, gevoelsmatig leef ik in de veronderstelling dat de schuld altijd en overal bij mij ligt. En ja....hier heb ik al heel vaak hulp voor gezocht en gekregen, maar de kwaal is hardnekkig, chronisch.

Positief is dat ik ondanks alles met gemak afblijf van drank, antidepressiva en wietolie. Een keer slechts heb ik een temazepam genomen, en dat is heel weinig gezien mijn waanzinnige stresslevel. Aan pammetjes ben ik ook niet verslaafd, met een pakje temazepam doe ik meer dan een jaar. Vaak is het idee dat ik het in huis heb al genoeg om wat rustiger te worden. Ik gebruik het echt alleen wanneer ik nachten niet geslapen heb en tegen een nervous breakdown aan hik.

Met de Sint-janskruid en de L-tryptofaan ga ik gewoon door. Het helpt me goed: ik mag dan wel tegen overspannenheid aanzitten, depressief ben ik niet. Ook val ik door de L-tryptofaan sneller in slaap.

Een mooie zondag iedereen!

[Bob]

Wel ingrijpen, voordat het zo erg wordt dat je helemaal uit de running bent.

Zo nodig gewoon ziekmelden, en daarna eventueel in overleg met de bedrijfsarts komen tot een aangepast werkschema voor de komende tijd.

11 november 2018 bewerkt door Bob

[bumperjim]

Precies. De bedrijfsarts is je vriend in deze (zou moeten iig). Niet wachten op de burnout!!! Je gezondheid is het allerbelangrijkste.

[Patries]

Dank jullie wel Bob en Bumperjim! Als het goed is is men nu bezig met mijn rooster (leidinggevenden schrokken er ook van toen ze ermee geconfronteerd werden!), maar door personeelstekort is het erg lastig mij erg veel uren minder te geven. Nou vermoed ik wel dat dat tekort te wijten is aan de enorme druk waaronder wij moeten werken, heel veel werknemers, ook tijdelijke krachten, vallen uit. Wat ik ervan gezien heb is dat mijn rooster voor de komende periode nog steeds erg vol zit. Misschien iets minder vol dan mijn huidige, maar toch is het veel te veel. Hard werken vind ik niet erg, maar de manier waarop mijn leidinggevende mij overviel met hetgeen niet goed was gegaan raakte me erg. Aan de ene kant omdat ik het mezelf (uit "gewoonte" extreem verwijt, maar ook omdat het veroorzaakt is door iets wat ik niet wist. En dat is weer gekomen omdat ik teveel taken heb. De schuld werd echter toch volledig bij mij gelegd.

Ik ga morgen gewoon naar mijn werk, maar als er geen duidelijk begrip voor mijn situatie is trek ik aan de bel, dan wil ik een gesprek met de bedrijfsarts. Ik voel me namelijk zo ontzettend moe, ik heb nergens energie meer voor buiten mijn werk en er ontstaat angst bij mij. Ik voel dat ik keihard tegen mijn grenzen aan het op knallen ben.

[bumperjim]

Dat is dus precies wat ik bedoel. Dit is een alarmsignaal. Als je net zo hard blijft doorwerken ga je voor gaas. Maak nu maar een afspraak met de bedrijfsarts joh dan ben je iig preventief bezig voordat je voor de bijl gaat. 

Personeelstekort, natuurlijk, maar dat kan jij niet in je eentje oplossen. Je bent ook maar een (1) mens. Straks lig je eruit en is het tekort nog groter, moet je vooral in gedachten houden. 

[lady jane]

Patries, je bent niet tegen je grenzen op aan het knallen, je bent er al lang,
ver overheen geknald. Het is 5 voor 12 voor jou. Realiseer je je dat dat is wat
mensen met drank en of andere verslavingen vaak doen? Overlevingsmodus
om maar door te kunnen gaan tot de bom barst.
Er moet absoluut evenwicht in een leven zijn, wil het nog aangenaam kunnen zijn.
Sociale contacten, sport, ontspanning, werken en niets doen. Zoiets.
Prima dat je morgen gaat, maar neem je alsjeblieft voor niet langer deze situatie te pikken.
In eerste intsantie voor jezelf, maar ook op de lange duur voor je baas. Niemand is erbij gebaat
dat jij met een burn out thuis komt te zitten. Ook en juist je baas niet.
Stom dat deze toch zo lang de korte termijns oplossing hanteert. Hert is zijn probleem!
Jij zit al zo lang in de overlevingsmodus, dat je het "leven"knopje al bijna niet meer kunt vinden. Zonde!
 

11 november 2018 bewerkt door lady jane

[kruidenthee67]

'Stoppen en wel nu' is wat door mij heen gaat. Voor je eigen welzijn. Je lost niks op door zo door te gaan.  Op je werk niet en vooral voor jezelf niet. Al heb je wellicht nog steeds de gedachte dat dat wel is. Onbewust.  Niemand is onmisbaar....harde les als je daar pas achter komt als je er letterlijk bij neervalt. I've been there.

Jij mag kiezen voor jezelf. Je gezondheid.

Kalmte Moed en Wijsheid.

[Lika]

Lieve Patries,

Ik herken je verhaal volledig. Helemaal. Deed ook meer dan kon en tuurlijk ligt de schuld bij mij. Standaard. Altijd. Levensprobleem ook.

Ik heb een burn out gekregen. Ben nu weer terug. Dat heeft mij en mijn gezin veel gekost.

ik ben beter terug, zorg beter voor mezelf, maar ben kwetsbaar. De schuldkwestie is het eerste wat ik altijd voel. Ook nu. Ik kan het eerder herkennen en omarmen. Geeft niets, mag best lieve Lika.

Toch is er een angst bijgekomen. Namelijk de angst voor weer een burnout en daarbij voel ik dan gelijk, dat ik niet geleerd heb van de eerste=schuld. 

Mijn oude werk? Er kon toch iemand bij! Ze doen mijn oude baan nu met 2.Veel meer mensen burnout daar. 

Zorg voor jezelf. Goed voor jezelf. Het IS moeilijk. Maar je kunt het. Je bent het waard. 

Maak die afspraak bij bedrijfsarts

en vertel van je stressniveau. Ala morgen niet gaat, gaat het niet. Meld je dan ziek. Ont-stressen is belangrijk. Heeeeeel erg. 

Uiteindelijk ben ik gillend naar huis gestuurd. Ik was zo bang en niemand die er iets van leerde.  Alleen ik. 

[Patries]

Lieve mensen, dank jullie wel! Ik heb al een collega geappt met de vraag of zij wist wie de bedrijfsarts is en hoe ik daar een afspraak mee kan maken, want ik heb geen flauw idee. Eigenlijk ben ik nooit /zelden ziek, hooguit zit ik weleens een paar daagjes thuis vanwege de griep, maar dat is niet eens elk jaar. Morgen ga ik een afspraak met hem/haar maken en dan zal ik mijn situatie ook uitleggen, een bedrijfsarts moet toch kunnen begrijpen dat dit niet vol te houden is en dat men mij eventuele fouten zo ook niet volledig aan kan rekenen. Nou denk ik wel dat deze arts heel veel patienten zal hebben, want door de werkdruk zijn veel mensen verre van gelukkig op het werk. Zo zonde...

11 november 2018 bewerkt door Patries

[Lika]

Goed gedaan. Stap 1. En nu een wandelingetje maken. Uit je hoofd. Ademen. 

Lieve Patries!

[Patries]

Ik ga straks even op bezoek bij  vrienden Lika, even eruit! Het regent hier helaas pijpenstelen....

Het lucht al op dat ik nu de beslissing heb genomen een afspraak met de arts te maken! Dankzij jullie hoor, want zelf denk ik daar niet zo snel aan! 

[bumperjim]

Heel goed  

[Lika]

En slaap lekker Patries. Hoop dat je ok bent.

[Patries]

Zojuist zei Lika:

En slaap lekker Patries. Hoop dat je ok bent.

Dat ben ik hoor Lika! Ik zie wel wat tegen morgen op, maar het mooie is dat ik dan ook actie kan ondernemen. Als ik zo door pees kan ik er gif op innemen dat ik in ga storten. Laten we mooi niet gebeuren! Van een van mijn vrienden hoorde ik dat zijn schoonzus, die dezelfde werkgever heeft, maar op een andere locatie werkt overspannen thuis zit. Ik was niet eens verbaasd...

[Lika]

[Rupsjenooitgenoeg]

Hoi Patries. Hoe gaat het nu met je?

[Patries]

3 uur geleden zei Rupsjenooitgenoeg:

Hoi Patries. Hoe gaat het nu met je?

Ja, ik ben nog steeds aan het werk. Maar ik ben die dag na het weekend meteen naar de maatschappelijk werkster gegaan en die zag direct dat het serieus was. Cliche begon ik ook te huilen terwijl ik dit perse niet wilde. Ik heb haar moeten beloven me meteen ziek te melden als ik me niet goed voel. Maar dat is lastig: ik voel me zo vaak "niet goed", ofwel door slaapgebrek ofwel door overbelasting. Voor mij is dat volslagen normaal: ik heb een brein dat anders werkt dan dat van de meeste mensen : ADD/complexe PTSS en ik heb zuurstoftekort gehad bij mijn geboorte (ik heb echter geen flauw idee in hoeverre dat invloed heeft) en ik verberg dat. Ik wil graag "gewoon" zijn, goed gevonden worden en ook goed functioneren. Ik werk op hbo/academisch niveau, ik heb een academische opleiding. Eigenlijk voel ik me structureel mislukt. Ik balanceer wankel en fragiel door dit leven, maar het valt gelukkig niet op.

Er wordt nu naar mijn rooster gekeken, duidelijk is dat ik veel te veel uren werk. Bizar veel. Zodra het echt niet meer gaat meld ik mezelf ziek, ik voel me nu wel vrijer dat ook te doen. Toch is het lastig: ik dupeer zoveel mensen wanneer ik uitval. Natuurlijk ben ik niet onvervangbaar, maar ik wil niemand last bezorgen en dat gebeurt wel wanneer ik niet kan werken. 

20 november 2018 bewerkt door Patries

[Rupsjenooitgenoeg]

Ik begrijp jou helemaal. Zelf zit ik ook zo in elkaar, echter, ik ben enkele jaren terug mezelf tegengekomen en een jaar uit de running geweest. Toen had ook niemand iets aan mij en toen ik uiteindelijk terug kwam werd ik er rap uit gepest door mijn eigen werkgever. En dat na vele jaren trouwe dienst, weggeweest, teruggevraagd, toewijding, mezelf altijd maar wegcijferen. Voor de baas ben je maar een nummer, dus ik zeg, en het is al eerder gezegd, denk aan jezelf!

Ik ben nooit meer helemaal de oude geworden. Dat wil jij toch ook niet?

[Patries]

Ja, het is erg, dat is vaak de realiteit van de arbeidsvloer. Ik ben zelf al twee keer eerder overspannen geweest, maar dat was om een andere reden: toen mijn kinderen nog klein waren had ik geen flexibele back-up wanneer ze ziek werden. Daar ben ik flink op kapot gedraaid, maar dat is alweer een jaar of vijftien geleden. De gevoeligheid voor een burn-out blijf je op een of andere manier met je mee dragen.

Dit keer gaat het om teveel werk, het werk is nooit af, echt nooit. Als ik thuis ben besef ik dat er nog heel veel werk is blijven liggen en dat er deadlines zijn. Ik ben echt verschrikkelijk moe. 

 

[bumperjim]

“Uit eigenbelang overschrijden anderen jouw grenzen”

dit is het precies. Zo gauw je je dit realiseert moet je ingrijpen. 

En er zijn meer opties dan alleen

(1) doorgaan tot en met de burnout, of

(2) ontslag nemen

Optie 3 is zelf bepalen wat je gaat doen en wat je laat liggen naar gelang je eigen capaciteit en gezondheid. Wat ze je verder ook vertellen gaat gewoon het andere oor uit. Tot uiteindelijk het licht doorbeekt bij de leidinggevende. 

[kruidenthee67]

Kalmte moed en wijsheid gewenst...

 

Je hebt al veel wijze raad en adviezen gekregen.  Je kunt je omgeving niet veranderen...

Zorg goed voor jezelf