Onze h . kamer 30-7-2018

[bolletje]

Goeie morgen lieve mensen,

Nou het was weer een sopnacht hoor. Vergeten de airco aan te zetten Maar goed, we moeten iets te klagen hebben

Jullie ook weer zo'n last van de hitte gehad? Afin dadelijk verder met m'n schuurtje opruimen. Zachtjes aan gaat het hier goed komen met alles.

Vanmiddag weer werken. Altijd iets waar ik me heel erg op verheug.

[mito]

Hallo, ik hoor hier mensen praten / denken aan Lyrica. Ervaringen hiermee heb ik zat (niet persoonlijk maar in mijn naaste omgeving) het is een drama om hier mee te stoppen.

Dus Lyrica lost niets op dat is gewoon vervanging, bezint eer gij begint !!!!

mito

[Asterix]

Pregabaline wordt soms gegeven als de angst zo heftig is dat benzo's te kort schieten.
Het is als ik dit zo lees geen vervanging cq hulp bij afbouw, maar noodzaak omdat de angst te groot is.

Soms moet je wat...ik snap dat wel.

[Deligaf1]

Goedemorgen! 

Lastig als je een keuze maakt om met een ander medicijn begint, het is maar afwachten wat het met je doet.

Ik ken iemand die depakine chrono slikt voor tegen epilepsie ooit hier iemand ervaringen mee gehad voor de afbouw?

groetjes.

[Kaida74]

2 uur geleden zei Dis:

Prebabaline en Gabapentine bieden weinig hulp bij benzo-ontwenning! Zelf heb ik het meeste effect van L-Theanine (en met mij velen). Het is ongevaarlijk en helpt net als propanolol de hartslag en bloeddruk onder controle te houden. L-Theanine remt de aanmaak van glutamaat (een tegenhanger van Gaba). Het innemen van Gaba heeft weinig zin omdat zuivere Gaba (ingenomen) niet de bloed-hersenbarriére doorbreekt.

Dit gezegd hebbende voeg ik er aan toe dat het geen wondermiddellen zijn. Het effect is matig.

Kleine toevoeging op jouw goede post @Dis :L-Theanine mag niet gebruikt worden als je ook antidepressiva slikt. (ivm serotonine syndroom)

[Kaida74]

Na een weekend met leuk maar ook minder leuke momenten ben ik er ook weer eens. 

Zaterdag was een zware dag. Ik heb een hecht (dacht ik....) (vriendengroepje 1 stel en 1 vriendin en we hebben een app-groep samen.) Zaterdagochtend zag ik dat ze naar een festival gingen waarwe altijd samen naartoe ga, maar nu in deze situatie is dat voor mij niet verstandig  Maar ze hebben me niks verteld, terwijl we altijd in de aanloop naar zo'n uitje lopen te beppen wat we aan zullen trekken, waar we elkaar treffen (we wonen allemaal nogal een eind uit elkaar) Maar er werd geen woord gerept. Tot ik zaterdag op de app zag dat ze met z'n 3-en naar dat festival gingen. Die indruk kreeg ik door wat er ge-appt werd. Ik was boos, verdrietig, voelde me aan de kant geschoven en was ontzettend verdrietig. Later blijkt dat mijn ''beste'' vriendin niet bij dat festival is, maar dat zij naar België gereden is om naar Tomorrowland te gaan. Dit was de dolksteek recht in mijn hart. Zij loopt al maanden te ''klagen'' dat ze oververmoeid is, dat ze naar de huisarts is geweest voor bloedonderzoeken (waar gelukkig niks uit kwam). Een paar weken geleden had ze een weekendje in een hotel geboekt om even op adem te komen. Vond in stoer van haar, want ik weet hoe eng ze het vindt om ver te rijden en zeker als je zo verschrikkelijk moe bent. Ik noemde terloops dat ik het wel fijn zou vinden als ze ook weer eens mij een bezoekje zou komen brengen (45 min rijden). Maar nee, daar was ze te moe voor, haar puberdochter is moeilijk in de omgang, ze wil de weekenden voor zichzelf houden,  onderbezetting op haar werk, ect Elke keer als ik haar aan de telefoon heb (ze belt altijd als ze in de file staat, en dat is best vaak  )  hoor ik weer het zelfde riedeltje. Ik neem soms zelfs mijn telefoon niet eens op, omdat ik weet wat ze gaat vertellen. Z zuigt me me leeg. Dat ze wel de fut had om naar BELGIË !!!! te rijden en naar een festival te gaan en niet eens een keer de moeite neemt (ik heb haar voor het laatst gezien in november. Ze is niet eens bij me eweest toen in ik januari in het ziekenhuis lag of toe ik weer thuis was) deed me de das om. Ik heb zo gehuild!! Er kwam zoveel oud zeer naar boven. Ik kon er niet van slapen en gelukkig was ik bij mijn vriend, want om half 3 `snachts lag ik nog wakker. Hij werd wakker van mijn gedraai en gewoel en ik heb nóg meer zitten huilen. Ze heeft me buiten gesloten (niet eens verteld dat ze daar naartoe ging) en zei een paar weken terug in de appgroep dat ik haar haar weekend in het hotel niet gunde, omdat ik aangaf dat ik het wel weer eens fijn zou vinden om haar te zien en ik haar mis. En nu doet ze dit..... Ze zuigt me leeg. (is van zichzelf al erg egocntirisch en vindt zichzelf geweldig. Beetje narcistische trekjes heeft ze) Ik trek het niet meer. Ik heb dit soort situaties al vaker met haar gehad en dan nam ik afstand en kwam het na een tijdje wel weer goed. Maar nu..... Ik kan het niet meer, ik trek het niet meer. Ik heb steun van mijn vrienden nodig, maar ook gezelligheid. En ook al kan ik niet mee, ze kunnen het op z'n minst vragen. Dan kan ik zelf de beslissing make. En ze tonen 0,0 interesse. Vorige week met de asbest sanering had ik allemaal foto's gestuurd en verteld wat het met me deed. Géén enkele reactie. Ga ik naar het ggz en dan vertel ik er over.... je raad het al.... géén reactie, ook niet van het stel. Maar als die vriendin was appt dan word er wel op gereageerd. Voel me zo eenzaam en in de steek gelaten. Ik bungel er maar wat bij, zo voelt het. In moeilijke tijden leer je je vrienden kennen....... Dit is een harde en pijnlijke les en het spookt steeds door mijn hoofd.... Heb zo'n moeite om het van me af te zetten. Voor a.s staat er een etentje met het stelletje op de agenda(waarbij ik het initiatief getoond heb anders was er niks van hun kant gekomen) maar ik ga het afzeggen. (de dag erna gaan we naar de apenheul, dus teveel prikkels in een weekend) En dan is het wat mij betreft klaar. We zijn uit elkaar gegroeid. En met die vriendin is het éénrichtingsverkeer. Als we bellen gaat het een uur over haar en moet ik moeite doen om ook nog wat te mogen vertellen. Ik trek het niet meer. Afstand nemen en langzaam dood laten bloeden. Durf te wedden dat ze me vandaag (wat ze elke maandag doet) niet belt.....

Door de stress die ik hiervan heb slaap ik erg slecht en zit ik steeds in mij hoofd. Ik heb ook een raar tintelend gezicht, maar heb geen hyperventilatie aanval oid. Pure stress en verdriet. 20 jaar vriendschap..... Foetsie! Pfffff wat doet dat zeer zeg!! 

Dank voor het luisteren. Moest het even kwijt. 

 

30 juli 2018 bewerkt door Kaida74

[Deligaf1]

42 minuten geleden zei Kaida74:

Na een weekend met leuk maar ook minder leuke momenten ben ik er ook weer eens. 

Zaterdag was een zware dag. Ik heb een hecht (dacht ik....) (vriendengroepje 1 stel en 1 vriendin en we hebben een app-groep samen.) Zaterdagochtend zag ik dat ze naar een festival gingen waarwe altijd samen naartoe ga, maar nu in deze situatie is dat voor mij niet verstandig  Maar ze hebben me niks verteld, terwijl we altijd in de aanloop naar zo'n uitje lopen te beppen wat we aan zullen trekken, waar we elkaar treffen (we wonen allemaal nogal een eind uit elkaar) Maar er werd geen woord gerept. Tot ik zaterdag op de app zag dat ze met z'n 3-en naar dat festival gingen. Die indruk kreeg ik door wat er ge-appt werd. Ik was boos, verdrietig, voelde me aan de kant geschoven en was ontzettend verdrietig. Later blijkt dat mijn ''beste'' vriendin niet bij dat festival is, maar dat zij naar België gereden is om naar Tomorrowland te gaan. Dit was de dolksteek recht in mijn hart. Zij loopt al maanden te ''klagen'' dat ze oververmoeid is, dat ze naar de huisarts is geweest voor bloedonderzoeken (waar gelukkig niks uit kwam). Een paar weken geleden had ze een weekendje in een hotel geboekt om even op adem te komen. Vond in stoer van haar, want ik weet hoe eng ze het vindt om ver te rijden en zeker als je zo verschrikkelijk moe bent. Ik noemde terloops dat ik het wel fijn zou vinden als ze ook weer eens mij een bezoekje zou komen brengen (45 min rijden). Maar nee, daar was ze te moe voor, haar puberdochter is moeilijk in de omgang, ze wil de weekenden voor zichzelf houden,  onderbezetting op haar werk, ect Elke keer als ik haar aan de telefoon heb (ze belt altijd als ze in de file staat, en dat is best vaak  )  hoor ik weer het zelfde riedeltje. Ik neem soms zelfs mijn telefoon niet eens op, omdat ik weet wat ze gaat vertellen. Z zuigt me me leeg. Dat ze wel de fut had om naar BELGIË !!!! te rijden en naar een festival te gaan en niet eens een keer de moeite neemt (ik heb haar voor het laatst gezien in november. Ze is niet eens bij me eweest toen in ik januari in het ziekenhuis lag of toe ik weer thuis was) deed me de das om. Ik heb zo gehuild!! Er kwam zoveel oud zeer naar boven. Ik kon er niet van slapen en gelukkig was ik bij mijn vriend, want om half 3 `snachts lag ik nog wakker. Hij werd wakker van mijn gedraai en gewoel en ik heb nóg meer zitten huilen. Ze heeft me buiten gesloten (niet eens verteld dat ze daar naartoe ging) en zei een paar weken terug in de appgroep dat ik haar haar weekend in het hotel niet gunde, omdat ik aangaf dat ik het wel weer eens fijn zou vinden om haar te zien en ik haar mis. En nu doet ze dit..... Ze zuigt me leeg. (is van zichzelf al erg egocntirisch en vindt zichzelf geweldig. Beetje narcistische trekjes heeft ze) Ik trek het niet meer. Ik heb dit soort situaties al vaker met haar gehad en dan nam ik afstand en kwam het na een tijdje wel weer goed. Maar nu..... Ik kan het niet meer, ik trek het niet meer. Ik heb steun van mijn vrienden nodig, maar ook gezelligheid. En ook al kan ik niet mee, ze kunnen het op z'n minst vragen. Dan kan ik zelf de beslissing make. En ze tonen 0,0 interesse. Vorige week met de asbest sanering had ik allemaal foto's gestuurd en verteld wat het met me deed. Géén enkele reactie. Ga ik naar het ggz en dan vertel ik er over.... je raad het al.... géén reactie, ook niet van het stel. Maar als die vriendin was appt dan word er wel op gereageerd. Voel me zo eenzaam en in de steek gelaten. Ik bungel er maar wat bij, zo voelt het. In moeilijke tijden leer je je vrienden kennen....... Dit is een harde en pijnlijke les en het spookt steeds door mijn hoofd.... Heb zo'n moeite om het van me af te zetten. Voor a.s staat er een etentje met het stelletje op de agenda(waarbij ik het initiatief getoond heb anders was er niks van hun kant gekomen) maar ik ga het afzeggen. (de dag erna gaan we naar de apenheul, dus teveel prikkels in een weekend) En dan is het wat mij betreft klaar. We zijn uit elkaar gegroeid. En met die vriendin is het éénrichtingsverkeer. Als we bellen gaat het een uur over haar en moet ik moeite doen om ook nog wat te mogen vertellen. Ik trek het niet meer. Afstand nemen en langzaam dood laten bloeden. Durf te wedden dat ze me vandaag (wat ze elke maandag doet) niet belt.....

Door de stress die ik hiervan heb slaap ik erg slecht en zit ik steeds in mij hoofd. Ik heb ook een raar tintelend gezicht, maar heb geen hyperventilatie aanval oid. Pure stress en verdriet. 20 jaar vriendschap..... Foetsie! Pfffff wat doet dat zeer zeg!! 

Dank voor het luisteren. Moest het even kwijt. 

 

@Kaida74 

jammer van de teleurstelling van je vrienden. Zoals je zelf al zegt dat ze een egocentrische persoonlijkheid heeft met een narcistische insteek. Ik weet hoe dat is mijn vader is een narcist en heb het contact verbroken 3-4 jaar geleden. Het was niet makkelijk nu heb ik daar ook nog wel wat leed van. Het leuke weegt niet op tegen het narsistische karakter. Heb het al redelijk los kunnen laten. Met in mijn achterhoofd ‘iets wat meer energie kost dan dat het oplevert daar begin ik niet meer aan’. Een narsist heeft geen geweten daarom is er ook niks mee te beginnen wat het ligt toch aan anderen.

Ik begrijp je pijn na 20 jaar vriendschap. En nu ook omdat je er wel behoefte aan hebt. Sterkte hier mee. 

Alles wat je achter je laat komt zeker weten iets mooiers in de plaats. 

Groetjes Tim

30 juli 2018 bewerkt door Deligaf1

[benzodizzy]

Is de oorzaak niet benzo gerelateerd?  Zelf ben ik wat vinniger en assertiver geworden, puur omdat ik ook meer voel. (20 jaar vriendschap zeg je..)

[Kannietmeer]

11 minuten geleden zei benzodizzy:

Is de oorzaak niet benzo gerelateerd?  Zelf ben ik wat vinniger en assertiver geworden, puur omdat ik ook meer voel. (20 jaar vriendschap zeg je..)

lijkt me niet. Een vriendinnengroep die je gewoon laat vallen, is hun keus. Zij hebben geen benzo's geslikt lijkt me... Als @Kaida74 ziek is, wat de reden ook is, heeft ze hun steun nodig. Daar hebben zij keus in. En ik zie het vaker gebeuren bij andere mensen. Hele drommen vrienden, en dan sta je vervolgens ineens alleen.... echt super verdrietig

Lieve Kaida, ik herken het verhaal wel een beetje helaas. Niet met een groep, maar wel mijn beste vriendin verloren ( 13 jaar vriendschap....). Ik kan haar vermoed ik zo bellen, maar ik heb haar vorig jaar 1 x gezien, en daarna, toen ik vervolgens ziek werd van de benzo's en haar leesvoer gaf om met me mee te denken, werd het doodstil. Ze vroeg om wetenschappelijke artikelen want ze is psycholoog, en zei enthousiast dat ze me natuurlijk zou helpen! Nou.... stilte all over de place. Oorverdovend helaas. Ik denk dat ik er een hele mail aan ga wijden om mijzelf aan haar te leggen en wat het met me doet op papier te zetten, of ik het zet het van me af en ga maar door met mijn leven zonder haar. Probleem is dat zij altijd zoveel perfectie nastreeft: huis mooi, kinderen mooi, dure kleren, dure tassen, dure reizen.... ze heeft alles, haar jeugdvriendje getrouwd.....  Ik pas daar met mijn gezeik misschien wel gewoon niet tussen. Ik  ga naar de asielzoekers toe om ze te helpen, geef ze mijn geld en mijn kleren, help ze de weg te vinden in Nederland, help de mensen die nu in benzohel zijn beland, woon in een flatje in Rotterdam, zolang dat nodig is om mijzelf weer op te bouwen samen met mijn vriend. Het is leven zit vol dingen waar ik me druk over maak... ik kan me daar niet van afkeren en een lekker leventje leiden en de wereld om me een negeren. Zo zit ik niet in elkaar. En soms denk ik dat zij wel zo is.... misschien zo geworden? Of was ze altijd al zo? Ik weet het niet. Moeilijk vind ik het wel, want een deel van mij mist haar. Ik haar hield van haar... zoveeel! Ik zei altijd: als ik een jongen was zou ik met je trouwen! 

 

[Kannietmeer]

8 uur geleden zei bolletje:

Goeie morgen lieve mensen,

Nou het was weer een sopnacht hoor. Vergeten de airco aan te zetten Maar goed, we moeten iets te klagen hebben

Jullie ook weer zo'n last van de hitte gehad? Afin dadelijk verder met m'n schuurtje opruimen. Zachtjes aan gaat het hier goed komen met alles.

Vanmiddag weer werken. Altijd iets waar ik me heel erg op verheug.

HI Bol, k vond het de hele middag heerlijk in huis en in de avond begon ik het ook weer zeer warm te krijgen. Ging de temperatuur weer om hoog in de avond ofzo?

Zo heerlijk om te zien dat je altijd weer goede activiteiten hebt.

Ik werd vanmorgen wel wat gespannen wakker. Volgende week dinsdag gaan we op vakantie en ik vraag me af of ik alles wel rond kan krijgen. Mijn eerste vakantie in pak em beet 8/9 jaar denk ik. En de eerste met mijn vriend, dochter en haar vrienden en mijn ouders.... en oh ja in het begin zijn mijn broer en zijn gezin er ook en er zijn geen slaapkamers apart, maar een grote zolder waar iedereen kan slapen.  Het huis is van mijn oom en tante die in Zwitserland wonen op een boerderij, mooie tuin, naast het meer. Heel fijne plek. Maar ik vind het wel spannend. Ben bang dat ik hele belangrijke spullen ga vergeten enzo.  Lijstjes maken, lijstjes maken!!! Ik weet het. De auto deeed ineens raar dus die moet echt voor de vakantie naar de garage. De dealer waar ik hem kocht neemt het morgen van me aan en gaat het gelukkig fixxen. Was ik anders mooi klaar mee, want de garage waar we hem naar toe wilde brengen blijkt een maand dicht voor vakantie.

Ook maak ik me een beetje zorgen om bepaalde benzo strijders die zo verschrikkelijk ziek zijn. Ik wil ze niet in de steek laten, maar heb wel vakantie nodig. Zal wel goed komen uiteindelijk, maar toch....

zo, ff mijn zorgen gedeeld ook.

 

[Kaida74]

43 minuten geleden zei benzodizzy:

Is de oorzaak niet benzo gerelateerd?  Zelf ben ik wat vinniger en assertiver geworden, puur omdat ik ook meer voel. (20 jaar vriendschap zeg je..)

Nee absoluut niet. Dit soort situaties heb ik vaker met haar gehad en toen heb ik heel bewust afstand genomen. En dat is wat ik nu weer ga doen. 

[Kaida74]

25 minuten geleden zei Kannietmeer:

maar ik heb haar vorig jaar 1 x gezien, en daarna, toen ik vervolgens ziek werd van de benzo's en haar leesvoer gaf om met me mee te denken, werd het doodstil. Ze vroeg om wetenschappelijke artikelen want ze is psycholoog, en zei enthousiast dat ze me natuurlijk zou helpen! Nou.... stilte all over de place. Oorverdovend helaas.

Oh lieverd wat een herkenning!! Ik heb ook een vriendin (die ook in de app groep zit) die ook een opleiding tot psycholoog gedaan heeft. Ik heb haar gevraagd mee te gaan naar de intake als steun en om met haar te kunnen praten en te steunen. Ze is mee geweest en daarna was het oorverdovend stil. Nooit heeft ze meer echt interesse getoond of gereageerd op mijn berichten. 

In tijden van nood leer je je vrienden kennen...

[Ey187]

Wie herkent dat hele nare opgesloten gevoel.en dan bedoel ik in de zin vast zitten in deze wereld.

[Kaida74]

2 uur geleden zei Deligaf1:

Alles wat je achter je laat komt zeker weten iets mooiers in de plaats.

Lief Tim! Dank je wel 

[Cyclad58]

Lieve @Kaida74, Je zegt dat het niet benzogerelateerd is en ik geloof je onvoorwaardelijk, maar ik heb zelf het volgende in mijn vriendenkring opgemerkt: zolang het gezellig is en over zaken gat die ze begrijpen is het allemaal prima, maar ik kon en kan bij he ook niets kwijt over de benzoproblemen die ik had. Wel bij lotgenoten en bij mijn buurvrouw die hetzelfde meegemaakt heeft.

Helaas is het vaak zo dat mensen (dus ook vrienden!) graag willen luisteren en mee willen denken, maar zo gauw het over dingen gaat die hun bevattingsvermogen te boven gaan haken ze op dat punt af. Ik heb dat maar geaccepteerd omdat ik de vriendschappen belangrijk genoeg vind. 

Ik leef met je mee, want ik snap hoe ontstellend rot dit voor je is. Uiteindelijk moet jij de keuze maken en wat je beslist, het is goed. Voor je "vrienden" is er niets aan de hand, behalve dat ze je niet kunnen steunen als jij het nodig hebt. Sterkte en knuf!  

 

 

30 juli 2018 bewerkt door Cyclad58

[Jeshen]

7 uur geleden zei Kaida74:

Na een weekend met leuk maar ook minder leuke momenten ben ik er ook weer eens. 

Zaterdag was een zware dag. Ik heb een hecht (dacht ik....) (vriendengroepje 1 stel en 1 vriendin en we hebben een app-groep samen.) Zaterdagochtend zag ik dat ze naar een festival gingen waarwe altijd samen naartoe ga, maar nu in deze situatie is dat voor mij niet verstandig  Maar ze hebben me niks verteld, terwijl we altijd in de aanloop naar zo'n uitje lopen te beppen wat we aan zullen trekken, waar we elkaar treffen (we wonen allemaal nogal een eind uit elkaar) Maar er werd geen woord gerept. Tot ik zaterdag op de app zag dat ze met z'n 3-en naar dat festival gingen. Die indruk kreeg ik door wat er ge-appt werd. Ik was boos, verdrietig, voelde me aan de kant geschoven en was ontzettend verdrietig. Later blijkt dat mijn ''beste'' vriendin niet bij dat festival is, maar dat zij naar België gereden is om naar Tomorrowland te gaan. Dit was de dolksteek recht in mijn hart. Zij loopt al maanden te ''klagen'' dat ze oververmoeid is, dat ze naar de huisarts is geweest voor bloedonderzoeken (waar gelukkig niks uit kwam). Een paar weken geleden had ze een weekendje in een hotel geboekt om even op adem te komen. Vond in stoer van haar, want ik weet hoe eng ze het vindt om ver te rijden en zeker als je zo verschrikkelijk moe bent. Ik noemde terloops dat ik het wel fijn zou vinden als ze ook weer eens mij een bezoekje zou komen brengen (45 min rijden). Maar nee, daar was ze te moe voor, haar puberdochter is moeilijk in de omgang, ze wil de weekenden voor zichzelf houden,  onderbezetting op haar werk, ect Elke keer als ik haar aan de telefoon heb (ze belt altijd als ze in de file staat, en dat is best vaak  )  hoor ik weer het zelfde riedeltje. Ik neem soms zelfs mijn telefoon niet eens op, omdat ik weet wat ze gaat vertellen. Z zuigt me me leeg. Dat ze wel de fut had om naar BELGIË !!!! te rijden en naar een festival te gaan en niet eens een keer de moeite neemt (ik heb haar voor het laatst gezien in november. Ze is niet eens bij me eweest toen in ik januari in het ziekenhuis lag of toe ik weer thuis was) deed me de das om. Ik heb zo gehuild!! Er kwam zoveel oud zeer naar boven. Ik kon er niet van slapen en gelukkig was ik bij mijn vriend, want om half 3 `snachts lag ik nog wakker. Hij werd wakker van mijn gedraai en gewoel en ik heb nóg meer zitten huilen. Ze heeft me buiten gesloten (niet eens verteld dat ze daar naartoe ging) en zei een paar weken terug in de appgroep dat ik haar haar weekend in het hotel niet gunde, omdat ik aangaf dat ik het wel weer eens fijn zou vinden om haar te zien en ik haar mis. En nu doet ze dit..... Ze zuigt me leeg. (is van zichzelf al erg egocntirisch en vindt zichzelf geweldig. Beetje narcistische trekjes heeft ze) Ik trek het niet meer. Ik heb dit soort situaties al vaker met haar gehad en dan nam ik afstand en kwam het na een tijdje wel weer goed. Maar nu..... Ik kan het niet meer, ik trek het niet meer. Ik heb steun van mijn vrienden nodig, maar ook gezelligheid. En ook al kan ik niet mee, ze kunnen het op z'n minst vragen. Dan kan ik zelf de beslissing make. En ze tonen 0,0 interesse. Vorige week met de asbest sanering had ik allemaal foto's gestuurd en verteld wat het met me deed. Géén enkele reactie. Ga ik naar het ggz en dan vertel ik er over.... je raad het al.... géén reactie, ook niet van het stel. Maar als die vriendin was appt dan word er wel op gereageerd. Voel me zo eenzaam en in de steek gelaten. Ik bungel er maar wat bij, zo voelt het. In moeilijke tijden leer je je vrienden kennen....... Dit is een harde en pijnlijke les en het spookt steeds door mijn hoofd.... Heb zo'n moeite om het van me af te zetten. Voor a.s staat er een etentje met het stelletje op de agenda(waarbij ik het initiatief getoond heb anders was er niks van hun kant gekomen) maar ik ga het afzeggen. (de dag erna gaan we naar de apenheul, dus teveel prikkels in een weekend) En dan is het wat mij betreft klaar. We zijn uit elkaar gegroeid. En met die vriendin is het éénrichtingsverkeer. Als we bellen gaat het een uur over haar en moet ik moeite doen om ook nog wat te mogen vertellen. Ik trek het niet meer. Afstand nemen en langzaam dood laten bloeden. Durf te wedden dat ze me vandaag (wat ze elke maandag doet) niet belt.....

Door de stress die ik hiervan heb slaap ik erg slecht en zit ik steeds in mij hoofd. Ik heb ook een raar tintelend gezicht, maar heb geen hyperventilatie aanval oid. Pure stress en verdriet. 20 jaar vriendschap..... Foetsie! Pfffff wat doet dat zeer zeg!! 

Dank voor het luisteren. Moest het even kwijt. 

 

Lieve @Kaida74, ik ken het. Ik denk dat we in deze tijd allemaal vrienden zijn kwijtgeraakt. Maar het is zo naar om er na twintig jaar achter te komen dat ze je in moeilijke tijden niet kan steunen. Je zou denken dat je constant in haar gedachte bent en ze je juist wil helpen. Ik moet zeggen dat ik door de jaren heen ook vrienden heb zien komen en gaan. Iemand die ik drie jaar amper heb gesproken, hoorde van de geboorte en daarna van de toestanden en daar heb ik nu opeens meer contact mee. Met een paar vrienden die ik pas een paar jaar heb, ben ik juist closer geworden en.....er zijn er een paar die weinig interesse hebben getoond. Daar toen ik nu even geen interesse in. Ik moet zeggen dat ik er inmiddels aardig vrede mee heb, maar toen ik nog midden in de echte ontwenning zat, was ik alleen maar boos op ze.
Tijd voor nieuwe vrienden! xxx

[Jeshen]

4 uur geleden zei Kannietmeer:

HI Bol, k vond het de hele middag heerlijk in huis en in de avond begon ik het ook weer zeer warm te krijgen. Ging de temperatuur weer om hoog in de avond ofzo?

Zo heerlijk om te zien dat je altijd weer goede activiteiten hebt.

Ik werd vanmorgen wel wat gespannen wakker. Volgende week dinsdag gaan we op vakantie en ik vraag me af of ik alles wel rond kan krijgen. Mijn eerste vakantie in pak em beet 8/9 jaar denk ik. En de eerste met mijn vriend, dochter en haar vrienden en mijn ouders.... en oh ja in het begin zijn mijn broer en zijn gezin er ook en er zijn geen slaapkamers apart, maar een grote zolder waar iedereen kan slapen.  Het huis is van mijn oom en tante die in Zwitserland wonen op een boerderij, mooie tuin, naast het meer. Heel fijne plek. Maar ik vind het wel spannend. Ben bang dat ik hele belangrijke spullen ga vergeten enzo.  Lijstjes maken, lijstjes maken!!! Ik weet het. De auto deeed ineens raar dus die moet echt voor de vakantie naar de garage. De dealer waar ik hem kocht neemt het morgen van me aan en gaat het gelukkig fixxen. Was ik anders mooi klaar mee, want de garage waar we hem naar toe wilde brengen blijkt een maand dicht voor vakantie.

Ook maak ik me een beetje zorgen om bepaalde benzo strijders die zo verschrikkelijk ziek zijn. Ik wil ze niet in de steek laten, maar heb wel vakantie nodig. Zal wel goed komen uiteindelijk, maar toch....

zo, ff mijn zorgen gedeeld ook.

 

Alle eerste keren zijn weer spannend @Kannietmeer! En - zoals ik nu ervaar - ook de tweede en derde keren. Heerlijk naar een rustige plek in Zwitserland! Ik begin altijd al een week van te voren met lijstjes maken op thema of persoon, zodat ik echt niks vergeet. En dan nog.....je vergeet altijd iets.

Zitten jouw benzostrijders op dit forum? Kunnen we ze extra steunen door te luisteren naar ze? Jij hebt ook recht op vakantie.

xxx jes

[Jeshen]

1 uur geleden zei Cyclad58:

Lieve @Kaida74, Je zegt dat het niet benzogerelateerd is en ik geloof je onvoorwaardelijk, maar ik heb zelf het volgende in mijn vriendenkring opgemerkt: zolang het gezellig is en over zaken gat die ze begrijpen is het allemaal prima, maar ik kon en kan bij he ook niets kwijt over de benzoproblemen die ik had. Wel bij lotgenoten en bij mijn buurvrouw die hetzelfde meegemaakt heeft.

Helaas is het vaak zo dat mensen (dus ook vrienden!) graag willen luisteren en mee willen denken, maar zo gauw het over dingen gaat die hun bevattingsvermogen te boven gaan haken ze op dat punt af. Ik heb dat maar geaccepteerd omdat ik de vriendschappen belangrijk genoeg vind. 

Ik leef met je mee, want ik snap hoe ontstellend rot dit voor je is. Uiteindelijk moet jij de keuze maken en wat je beslist, het is goed. Voor je "vrienden" is er niets aan de hand, behalve dat ze je niet kunnen steunen als jij het nodig hebt. Sterkte en knuf!  

 

 

Dat men het niet begrijpt heb ik inderdaad ook ervaren. Maar de beste zijn die die luisteren en zeggen dat het goed komt, met een dikke knuffel erachteraan. Of die je elke dag voordat je naar bed gaat een positieve spreuk sturen. Snappen ze het? Nee. Maakt dat voor hen uit? Nee. Ze zien gewoon en ander persoon voor zich dan die ze kennen en willen die steunen.

[mito]

12 uur geleden zei Kaida74:

(waarbij ik het initiatief getoond heb anders was er niks van hun kant gekomen) 

Is het je nooit opgevallen dat ze al langere tijd niets meer met je te maken wilden hebben ????

Dat krijg je dus van Benzo troep, het ligt niet aan hun maar aan jou !!!!

Maak je keuze....doorgaan...of *

 

[PanicGirl]

22 uur geleden zei Kannietmeer:

lijkt me niet. Een vriendinnengroep die je gewoon laat vallen, is hun keus. Zij hebben geen benzo's geslikt lijkt me... Als @Kaida74 ziek is, wat de reden ook is, heeft ze hun steun nodig. Daar hebben zij keus in. En ik zie het vaker gebeuren bij andere mensen. Hele drommen vrienden, en dan sta je vervolgens ineens alleen.... echt super verdrietig

Lieve Kaida, ik herken het verhaal wel een beetje helaas. Niet met een groep, maar wel mijn beste vriendin verloren ( 13 jaar vriendschap....). Ik kan haar vermoed ik zo bellen, maar ik heb haar vorig jaar 1 x gezien, en daarna, toen ik vervolgens ziek werd van de benzo's en haar leesvoer gaf om met me mee te denken, werd het doodstil. Ze vroeg om wetenschappelijke artikelen want ze is psycholoog, en zei enthousiast dat ze me natuurlijk zou helpen! Nou.... stilte all over de place. Oorverdovend helaas. Ik denk dat ik er een hele mail aan ga wijden om mijzelf aan haar te leggen en wat het met me doet op papier te zetten, of ik het zet het van me af en ga maar door met mijn leven zonder haar. Probleem is dat zij altijd zoveel perfectie nastreeft: huis mooi, kinderen mooi, dure kleren, dure tassen, dure reizen.... ze heeft alles, haar jeugdvriendje getrouwd.....  Ik pas daar met mijn gezeik misschien wel gewoon niet tussen. Ik  ga naar de asielzoekers toe om ze te helpen, geef ze mijn geld en mijn kleren, help ze de weg te vinden in Nederland, help de mensen die nu in benzohel zijn beland, woon in een flatje in Rotterdam, zolang dat nodig is om mijzelf weer op te bouwen samen met mijn vriend. Het is leven zit vol dingen waar ik me druk over maak... ik kan me daar niet van afkeren en een lekker leventje leiden en de wereld om me een negeren. Zo zit ik niet in elkaar. En soms denk ik dat zij wel zo is.... misschien zo geworden? Of was ze altijd al zo? Ik weet het niet. Moeilijk vind ik het wel, want een deel van mij mist haar. Ik haar hield van haar... zoveeel! Ik zei altijd: als ik een jongen was zou ik met je trouwen! 

 

Idem hier. Een vrouw die ik als beste vriendin beschouwde en met wie ik steeds wegging, heeft me ook in de steek gelaten. We gingen normaal deze week op vakantie vertrekken. Echter, haar reactie was van " ni stoppen met alprazolam voor we weggegaan zijn he". * nog aan toe! Ik was echt verbouwereerd maar zei niets. Toen ze op een afspraak liefst 3u te laat kwam, heb ik haar gezegd dat ik het niet fijn vond. Sindsdien geen nieuws meer. Heb haar nog geapped, het bleef corporate gesprek. Mensen begrijpen niet waar we mee bezig zijn en hoe moeilijk het kan zijn.

Voor mij is het duidelijk. Als je me niet steunt, kan je beter uit mn cirkel blijven. Gedaan met opportunisten in mn leven. 

Ik zat op 2 mg nu op 0.50 en dees is echt heftig ( niet in 1 keer weliswaar he). Gisteren uit pure paniek toch nog een genomen s avonds. Gaat het ooit beteren? Voelt als verloren strijd nu...

[Kaida74]

Lieve schatten, dank jullie wel voor jullie vele reacties! Het is fijn erkenning te krijgen dat (sommigen van) jullie dit ook hebben meegemaakt. Het is idd zo @mito dat ik al een hele lange tijd het gevoel heb dat alle contact van mijn kant moet komen, dat had ik ook al voor het benzo gedoe. Jouw opmerking doet me pijn en komt op mij veroordelend over. Maar dat zal dan ook wel door de benzo's komen....

Met die vriendin heb ik vaker dit soort situaties meegemaakt en nam ik bewust afstand. Want met zo'n persoon is moeilijk om te gaan. Zolang zij maar aan het woord kan zijn en ze hoort wat ze horen wil, gaat het prima. Maar, en dat komt wel door de situatie waar ik nu in zit, trek ik het niet meer.  Ik ben een HSP'er en alles komt versterkt binnen. Leuke maar ook minder leuke dingen. En dit hakt er hard in.  

Ik heb een flinke stap terug genomen deze wee, in de appgroep. Ik deel niks, zij vragen niks. Het gaat vooral over de ene narcistisch/ egocentrische "vriendin". Zij is het middelpunt. Wil continu aandacht, post de meest onzinnige dingen.... Daar wordt op gereageerd door de andere 2 vrienden. Post ik iets. NUL reactie.... Ik zeg maar niks meer en ga bedenken hoe ik dit op een niet veroordelende manier, zonder er al te veel lading te geven, af ga sluiten met haar. En dan verlaat ik de app groep. Mijn lieve vriend helpt me enorm (kent ze alle 3 ook heel goed en weet hoe ze kunnen zijn. En het was hem ook al opgevallen dat het contact steeds minder en minder werd. Terwijl we altijd heel close waren (ook toen ik al wel aan de benzo's zat en nog mee ging naar feestjes enzo) Ik pas niet meer in dat plaatje.Plastic vrienden noemen we dat in de partyscene. Dat is een harde les, het doet pijn, maar waar een deur dicht gaat, gaat altijd weer een deur open. Ik richt me op mensen die me steunen (die zijn er gelukkig nog wel, al zijn het er weinig) en van me houden, ook als het niet goed gaat. Onvoorwaardelijk. 

Sommige mensen reizen een tijdje mee in je treintje en stappen na verloop van tijd uit. Anderen stappen in en reizen mee. En nu ben ik degene die uitstapt uit hun treintje. Het is wat het is ....

[MyBattle]

.

31 juli 2018 bewerkt door MyBattle

[mito]

4 uur geleden zei Kaida74:

Het is idd zo @mito dat ik al een hele lange tijd het gevoel heb dat alle contact van mijn kant moet komen, dat had ik ook al voor het benzo gedoe. Jouw opmerking doet me pijn en komt op mij veroordelend over. Maar dat zal dan ook wel door de benzo's komen....

Hallo @Kaida74 ik bedoel dit dus absoluut niet veroordelend. Je zegt dat je dit al heel lang ervaart met je vrienden, ook voor de benzo tijd. Wat ik er mee wil zeggen is wanneer dit al een hele tijd aan de gang is zit je aan een "dood paard te trekken" en dat kost gruwelijk veel energie en frustraties. Die energie kun je beter gebruiken voor de afkick. Kijk abrupt afscheid nemen van vrienden heb ik nooit gedaan, je weet niet hoe en wat de tijd brengt. Een koord dat je eenmaal doorsnijd zal moeilijk te herstellen zijn. Bij mij is uiteindelijk 1 vriend terug gekomen, de relatie is nu anders maar niet verkeerd.....misschien wel gezonder dan voorheen. En ik heb met dat benzo afkick gedoe er een bij gekregen.....wat wil ik nog meer.

Dus even kort: ik veroordeel je niet, ik probeer in die moeilijke fase waar je nu in zit een ander beeld te schetsen. (ik weet namelijk hoe shit het is).

liefs mito

[Kaida74]

12 minuten geleden zei mito:

Hallo @Kaida74 ik bedoel dit dus absoluut niet veroordelend. Je zegt dat je dit al heel lang ervaart met je vrienden, ook voor de benzo tijd. Wat ik er mee wil zeggen is wanneer dit al een hele tijd aan de gang is zit je aan een "dood paard te trekken" en dat kost gruwelijk veel energie en frustraties. Die energie kun je beter gebruiken voor de afkick. Kijk abrupt afscheid nemen van vrienden heb ik nooit gedaan, je weet niet hoe en wat de tijd brengt. Een koord dat je eenmaal doorsnijd zal moeilijk te herstellen zijn. Bij mij is uiteindelijk 1 vriend terug gekomen, de relatie is nu anders maar niet verkeerd.....misschien wel gezonder dan voorheen. En ik heb met dat benzo afkick gedoe er een bij gekregen.....wat wil ik nog meer.

Dus even kort: ik veroordeel je niet, ik probeer in die moeilijke fase waar je nu in zit een ander beeld te schetsen. (ik weet namelijk hoe shit het is).

liefs mito

Dank je wel voor je verhelderende bericht @mito. Nu begrijp ik beter wat je bedoelde. Banden abrupt doorsnijden wil ik ook niet, maar de energiezuigers gaan wel in de "negeer stand". Kan idd mijn energie wel beter gebruiken.

Liefs terug !

 

[mito]

Hou je taai @Kaida74 , juist dat is wat ik bedoel: de energieslurpers in de negeerstand. Even afstand, je bent het nodig om te herstellen.

Succes

mito