On the way up

[Lika]

Fijn dat je er kon zijn @Sandro. Ik heb ook een paar van die momenten die ik koester voor mezelf. Ik was er gewoon. 

En vrede met jezelf. Dat het goed is zo. Ja. Herkenning. Het is niet altijd leuk of fijn. Maar zelfs dat....

[bumperjim]

Op 17-6-2020 om 20:56 zei Sandro:

Dan zal je altijd zien dat er wat gebeurt. Vlak voor het slapen gaan knalt één van mijn zoons tegen de tafelrand. Diepe snee met veel bloed. Is zojuist gelijmd bij de huisarts. En ik was dus helemaal nuchter, wat ik tot voorheen nooit geweest zou zijn op dit tijdstip. Mijn vriendin (die niet drinkt) stond al in de startblokken om met hem naar de huisarts te gaan, maar besloot toen toch maar dat ze liever had dat ik ging. Zo fijn dat dat kan.

Haha ja typisch, daar was je anders mooi de klos geweest als je bezopen was en je vriendin een avondje weg was of zo. Wat dat betreft is het echt link om zoveel te drinken als je kinderen in huis hebt. Realiseer je je niet als je er middenin zit in de verslaving. 

19 juni 2020 bewerkt door bumperjim

[Yana]

Fijn hè Sandro, ook zonder kinderen kunnen er zulke momenten zijn. Mijn doodzieke zus belde dat ze bang was en me nodig had, ik ben nog altijd dankbaar dat ik nuchter was en direct in de auto kon stappen.

[Sandro]

8 uur geleden zei Lika:

Het is niet altijd leuk of fijn. Maar zelfs dat....

Als ik de zin af mag maken: maar zelfs dat is nog altijd beter dan hoe het was mét alcohol.

Het is alsof ik de deur dicht gedaan heb. Ik wil niet meer terug. Op slot, sleutel weggegooid. In woorden klinkt dat heel simpel (vind ik zelf), maar daar gaat heel wat aan vooraf dat ik alleen niet goed in woorden kan vatten. Tenminste, niet nu, in dit ene berichtje.

Ik ben niet meer op zoek naar perfectie, naar het constante goede gevoel. Alles wat ik weet is dat terug gaan naar hoe het wás sowieso geen optie is. 

"Maar is dit het dan?". Nee, "dit" is het niet. Althans, waarschijnlijk niet, ben 38. En al is "dit" het wel is dan vind ik dat ook prima. Waarschijnlijk ligt er echter nog van alles in het verschiet  Als ik er maar open, geduldig en energiek in sta. De pijn onderwijl niet uit de weg gaand. Want er zijn twee opties: je gaat de pijn uit de weg, of je kijkt hem recht in de ogen aan wetende dat je de pijn aan kunt en er sterker van wordt.

19 juni 2020 bewerkt door Sandro

[Lika]

Yep. Stoppen met alcohol is stap één. Leven dat zich ontvouwt beleven en meemaken in alle vormen die zich aandienen is wat er daarna mogelijk is. En wat je aankunt ja. Daarop mag je helemaal vertrouwen. Want je doet het al.

[Sandro]

Ik bedacht me vandaag dat het wel bijzonder is dat ik geen afkickverschijnselen heb gehad en dan met name qua slapen. Zou dat door het afbouwen gekomen zijn? Daar heb ik vrij lang de tijd voor genomen (week of 6). Of zou het zijn dat het slechte slapen bij eerdere pogingen het gevolg was van de angst voor de angst? Ik ervaarde al snel een stuk rust en vrede deze keer. Vorige keren was ik er nog niet echt klaar voor denk ik.

Schoot me zomaar te binnen. Niet erg relevant meer voor nu, het ligt achter me. Maar ik wilde het wel even gelogd hebben.

[Sandro]

Ik houd nog steeds vol. De twee maanden zijn in zicht. Maar het is wel worstelen de laatste tijd. Het aapje op mijn schouder had wéér een ander excuus bedacht waarom ik vandaag voor deze ene keer (yeah, sure) toch mocht gaan drinken. Ik moet het hem nageven, het aapje is erg creatief, daar kan ik nog wat van leren (ik moet nu overigens aan "Me and my monkey" van Robbie Williams denken, geweldig nummer).

Ik denk dat het zo werkt als met hardlopen. Hoe vaker je loopt, hoe getrainder je raakt. Hoe vaker je nee zegt tegen het aapje, hoe getrainder je ook daar in raakt. Eens moet toch ook de creativiteit van het aapje opraken?

Na een moeilijkere dag volgt tot nu toe altijd een makkelijkere dag. Daar ga ik maar vanuit dan, op naar morgen.

[Sandro]

37 minuten geleden zei knakker:

Over apen gesproken. Voor mij geldt nu, na ruim acht maanden: The monkey is off my shoulder, but the circus is still in town. (Die heb ik van Wim Kieft)

Haha ja die uitspraak ken ik ook. Is een mooie. Eerste boek van Kieft heb ik gelezen ook. 

38 minuten geleden zei knakker:

Ik las met enig ontzag eens tot wat voor dagelijkse gemiddelden kwam.

Ik heb heel lang voor mezelf ontkend hoeveel ik dronk. Nou ja, ontkennen, ik wilde het niet weten (ergens wist ik wel dat het erg extreem was). Tot ik me hier meldde en men het veel vond. Dat was natuurlijk eigenlijk niet wat ik wilde horen/lezen...

Paar weken terug nog keek ik een documentaire (Engelstalig) over alcoholisme die hier geplaatst is vele jaren terug. Waarin de behandelend arts letterlijk zegt: we hebben hier mensen die 60 of 70 units per week drinken. Sommigen zelfs 80, en zelfs tot 100 per week!! En het gezicht dat hij daarbij trok, spreekt boekdelen. Dat ik dacht: uhhh, daar zat ik nog vrij ruim boven...en die mensen in die documentaire waren er niet bepaald goed aan toe. Meerderen overleden ook. Kan niet goed omschrijven hoe ik me toen voelde, maar het heeft zeker indruk gemaakt. 

[Pytje]

Rotbeesten zijn het, die aapjes. Hoop voor je dat ze vandaag in hun hok blijven. Toitoi!

[Lika]

Was dat de documentaire 'Rain in my heart'? Ik zag hem ook. Viel mij ook op. Hij was hier laatst geplaatst. Ik moet er nog elke dag een beetje van huilen. De eenzaamheid en wanhoop. 

Blijf maar lekker hier @Sandro. Drinken we samen lekker niet.

[Sandro]

8 uur geleden zei Lika:

Was dat de documentaire 'Rain in my heart'? Ik zag hem ook. Viel mij ook op. Hij was hier laatst geplaatst. Ik moet er nog elke dag een beetje van huilen. De eenzaamheid en wanhoop. 

Die ja. Is voor iedereen een aanrader denk ik.

[Sandro]

Had een flink verhaal geschreven, maar kom er niet helemaal uit.

Daarom kort: vandaag erg druk op het werk en dat blijft de hele maand zo. Dat triggerde me altijd toen ik nog dronk (werkstress). Vandaag ging het prima, zonder trigger, en uiteraard gaat werken veel beter zonder kater. Waardoor de stress sowieso veel minder is. Nu ik het zo opschrijf, klinkt het zo logisch allemaal. En dat is het ook gewoon. Punt.

[Sandro]

Nu twee weken verder sinds laatste update . De werkstress kreeg toch vat op me. Maar met name ook toen de apotheose net geweest was, en de druk even weg viel. Wist ik toch weer eventjes niet waar ik het zoeken moest.

Was chagrijnig ook de laatste tijd. Dacht al dat het met het vele werken te maken had en vandaag weet ik het zeker. Nu een heerlijk rustig weekend namelijk en voel me super. Het is allemaal mezelf opnieuw uitvinden en ontdekken hoe ik in elkaar zit. Maakt soms wat onzeker omdat ik niet weer verrast wil worden, maar het gaat nog steeds erg goed!

18 juli 2020 bewerkt door Sandro

[Lika]

[maartje]

Sandro, wat ben je toch goed bezig! 

Ja: 

Het moeilijkste aan stoppen met alcohol is opnieuw leren voelen. 

Het mooiste aan stoppen met alcohol is opnieuw leren voelen. 

Dus dat. Precies dat ben jij nu aan het ondervinden. Hoe mooi! (en kut soms ook) 

van mij 

[Gryhe]

@Sandro sta open voor het onbekende. Het is moeilijk om anders te gaan denken, doen, gedragen. Het out the box treden vindt de mens lastig en moeilijk. Het oude vertrouwde, maar soms moet het.

Ik zit nog niet lang op het forum, maar wat ik merk is dat iedereen zo meegaand is met iemand die een doel wilt behalen en ook steunt. Mooie mijlpaal heb je bereikt, hou vol  !

[Sandro]

Dankjewel @Gryhe !

Het gaat steeds makkelijker. Ik zag het iemand nog schrijven op de dagdraad vandaag, dat het moment zo rond half 5 nu ongemerkt voorbij gaat. Dat (voorheen heilige) moment is bij mij ook uit het systeem inmiddels. De late middag en avond vul ik nu in met andere gewoontes. 

Ik heb nu ook regelmatig momenten dat ik me opeens zielsgelukkig voel. Vaak om de kleinste dingen. It keeps getting better. Het is jou ook gegund!

24 juli 2020 bewerkt door Sandro

[Gryhe]

@Sandro dank je wel. Het lijkt alsof het nu "makkelijk" af gaat door enthousiasme of de nieuwsgierig welk nieuw pad ik ben ingeslagen. 

Ik besef dat, als ik jullie ervaringen lees,  dat er weldegelijk moeilijke momenten gaan komen. Ik vraag mezelf nu al af wat op dat moment goed is om te doen. Soms heb ik euforische momenten ook een daar geniet ik even op dat moment van. 

[Sandro]

1 uur geleden zei Gryhe:

@Sandro dank je wel. Het lijkt alsof het nu "makkelijk" af gaat door enthousiasme of de nieuwsgierig welk nieuw pad ik ben ingeslagen. 

Ik besef dat, als ik jullie ervaringen lees,  dat er weldegelijk moeilijke momenten gaan komen. Ik vraag mezelf nu al af wat op dat moment goed is om te doen. Soms heb ik euforische momenten ook een daar geniet ik even op dat moment van. 

Je klinkt goed voorbereid in ieder geval! Dat is al heel wat. Maar inderdaad, ik denk dat iedereen weleens een moeilijk moment zal hebben. Logisch ook, anders hadden we geen probleem om mee te beginnen  Zeker wanneer de euforie wegebt inderdaad. Dan komt de volgende fase: lukt het ook om vol te houden als je stemming minder 'up' is en je in het 'nieuwe normaal' komt? (verschrikkelijke mode-uitdrukking, maar ik gebruik hem toch even ).

Een keer uitglijden is ook niet erg, kan erg leerzaam zijn. Als je daarna maar weer de draad oppakt.  Ik nader nu de drie maanden. Zo ver ben ik nog nooit gekomen en ik wil voor geen goud meer terug. 

[bumperjim]

Het is allemaal een kwestie van tijd en van doorgaan. Nieuwe gewoontes creëren.

Ik zag laatst een boek van een Japanner (ben ff de titel kwijt, sorry tis een beetje summiere info zo  ) die daarop hamert. Die schreef een hoop van wat ik zelf ook geconcludeerd had. Ging ook over stoppen met verslavingen. 

Ik probeer m ff op te googelen...

[bumperjim]

Hebbes: https://www.target.com/p/hello-habits-by-fumio-sasaki-hardcover/-/A-80189350

Ik geloof dat ie net uit is en ik zie hem nog niet in het NL, wel vorige week in de franse boekhandel. 

25 juli 2020 bewerkt door bumperjim

[Sandro]

Hmmm, ik merk dat mijn familie zich begint af te vragen of het wel helemaal goed met me gaat. Met mijn moeder voorop, altijd bezorgd. Terwijl het juist supergoed gaat. Komt doordat ik er nogal anders begin uit te zien. Mijn lichaam, maar ook mijn gezicht. 

Ik moet me er niks van aantrekken. Ze begrijpen er gewoon niks van en dat kan ik ze ook eigenlijk ook niet kwalijk nemen. Maar herkennen jullie dat? Dat je je voor je gevoel bijna moet gaan verdedigen voor juist een hele positieve ontwikkeling? 

26 juli 2020 bewerkt door Sandro

[bumperjim]

Ja. Mn schoonzus zei vorige week wat ben je mager. Ik zeg lol als t aan mij ligt gaan er nog 5 kilo af. Ik ben helemaal niet mager met mn 80 kilo. 

Minder pafferig is kennelijk het nieuwe mager  Een niet-paarse nuchtere neus is het nieuwe bleekneusje of zo. Een paar niet-bloeddoorlopen kijkers... enfin gewoon doorgaan, ze wennen er wel aan  

[Lonster]

Het ligt eraan wat voor commentaar je krijgt. Misschien ben je wel heel snel heel mager geworden en is dat iets waar je voorzichtig mee moet zijn.

 

[Sandro]

28 minuten geleden zei Cleo66:

Hey Sandro,  misschien 'herkent' je moeder nog de mlc van haar man destijds in jou , en is dat wat haar verontrust.  Het is bekend dat mannen in een midlifecrisis beter voor zichzelf gaan zorgen,  meer sporten etceterea 

Dat denk ik ook. In combinatie met de angst dat ik niet goed voor mezelf zou zorgen, terwijl niets juist minder waar is.

Maar ik lijk best wel een beetje op mijn vader. En misschien zit ik ook wel in een mlc, alhoewel ik het dan een "midlifeperiod" (mlp) zou noemen  Beetje weerstand bieden tegen ouder worden is denk ik wel iets natuurlijks. Ben in ieder geval geenszins van plan om alle schepen achter me te verbranden zoals m'n vader gedaan heeft.