Musashi
-
Aantal bijdragen
1.829 -
Geregistreerd
-
Laatst bezocht
-
Gewonnen dagen
9
Soort bijdrage
Profielen
Forums
Kalender
Berichten geplaatst door Musashi
-
-
-
2 minuten geleden zei Toos:
Wat leuk @Musashi! Gefeliciteerd. Een "kleedje", wat klinkt dat grappig. Bedoel je een echte trouwjurk met alles erop en eraan?
Kleedje is jurk in het Vlaams geloof ik
nee een witte bruid word ik niet, die maagdelijke status is al lang voorbij 
-
Goed idee van die foto! Ik krijg wel de reacties uit mijn omgeving hoe ik er beter uit zie maar zelf zie je dat natuurlijk niet echt zo van dag op dag…
veel succes, je bent goed bezig!
-
@ikkanhet dat is lastig. Als ik hoofdpijn heb (maandelijks toch) vraag ik me ook wel eens af wat het nut is van geen alcohol drinken. Maar dan denk ik: nu is het niet mijn eigen ‘schuld’. Dat maakt de hoofdpijn er niet minder op natuurlijk, maar schuldvrij zijn is ook al iets…
-
Goeiemorgen, even delen dat ik zo blij ben om op zaterdag katervrij op te staan! Dat is toch echte luxe eigenlijk, en dat al bijna 10 maanden lang! Zo fijn hè, hele frisse dag voor je, ipv te wensen dat de dag maar snel voorbij is om terug in bed te kunnen…
wij gaan trouwen volgende week. Een kleedje heb ik al, vandaag nog verder shoppen schoenen, jas, lingerie natuurlijk en prinsessenoutfit voor mijn meisje. Die is ook zo trots als een pauw!
-
Goeie morgen, mmm very interesting die verschillende visies over maskers…ik heb van heel klein geleerd om een masker op te (moeten) zetten…dat heeft er voor gezorgd dat ik mezelf constant achter een masker verborg/ verberg…ik zag dat als een belemmering omdat het masker dan uiteindelijk ook een (valse) identiteit wordt…nu ik hier lees, kan ik wel een onderscheid maken tussen een masker ‘moeten’ opzetten (=belemmerend) tegenover een ‘mogen’ opzetten (=helpend). 2 kanten van de medaille als het ware waarvan de ene het voor jou bepaalt en de andere kan je zelf bepalen en opzetten naar eigen goed dunken…mmm…masker kan dus ook nuttig zijn…
dank voor dit persoonlijk leermomentje!
-
-
@rosa45 ik heb je nog gelezen. Dank, je hebt gelijk denk ik, alleen is het Idd niet altijd gemakkelijk om de kleine dingen te blijven zien onder dikke laag mist…
-
Hoi @Artemis dank je. In dat opzicht is het goed dat we ‘al’ aan 10 maanden zitten hè. Het automatisme om naar de fles te grijpen is er al wel wat uit. Dus het zou gebeuren met voorbedachte rade en dat is al wat gemakkelijker te counteren. Ook een ‘geluk’ dat ik last heb van zware hoofdpijn, als ik hier bovenop nog zou gaan kateren, ga ik dood denk ik. We houden vol dus, maar zoals je zegt, rauw…jij ook sterkte
-
Ik twijfel of ik dit wel zou schrijven want wil niets afdoen aan de blijde verwachting van niks, maar het moet me toch van het hart. Ik ben nu bijna 10 maanden droog. Het is best een pittig jaar geweest met ‘grote gebeurtenissen’, niet echt ten goede. Ik heb altijd getracht om hier positief mee om te gaan, door het negatieve heen, met in gedachten dat het allemaal wel beter zou worden, de grote beloning als het ware…welnu die is er niet…na 10 maanden nog altijd niet, integendeel, klap na klap lijk ik te krijgen…deze dip dus als gevolg. Voor de eerste keer dit jaar dat ik me toch echt begin af te vragen waarom ik het toch eigenlijk doe, al die moeite. Voor mijn kind, volmondig ja, maar voor mezelf? Daar ben ik helemaal niet meer zo zeker van, mijn positieve volhardendheid lijkt uiteen te barsten in vlijmscherpe splinsters. Ik verdrink zowat in zelfmedelijden en ik zie het allemaal even echt niet meer…
Ps sorry @niks van mijn kant dus, ik wil je positief nieuws eigenlijk echt niet kapen…
-
Hoeft toch geen sorry @niks! Gewoon blij zijn!! Ben zelf momenteel gewoon overgevoelig bij elk babynieuws…dat hoort er bij denk ik…over 1 maand ongeveer zal mijn schoonzus bevallen…ook dat wordt mixed feelings maar ik kan/ mag toch niet verwachten dat elke mama (in spe) met mij rekening houdt hè…dat is onmogelijk…ik moet er zelf mee leren leven…dus deel gerust alle geluksgevoelens, het is je echt van harte gegund!
-
-
voor nancy
Wow wat was me dat dit weekend! Ik ben 3 dagen vergaan van de hoofdpijn. Overload aan hormonenmix wellicht? Vandaag iets beter maar toch wat rustig aan doen. Dat treft, een dag gepland om confituren te maken, dat gaat ook traag. Dan ga ik samen op met de confituur dus…
-
Te impulsief. Liever voor mezelf houden
-
Ik probeer echt positief te zijn en blij te zijn met wat ik heb maar word toch nog wel heel regelmatig overvallen door huilbuien. Een beetje productief zijn dan maar…ik denk ook maar dat die perengelei met extra veel liefde gemaakt wordt nu…en twijfel altijd maar weer die twijfel…word echt zo zot van mijn eigen denken…
(zit er eigenlijk geen huilende emoji tussen?)
-
@tatum dank voor je meedenken en bezorgdheid hoor. Het is echter helemaal niet iets impulsief, ik kon gewoon al heel lang die knoop niet doorhakken omdat ik me liet leiden en lijden door m’n angsten. Al voor de hele coronacrisis was het moeilijker en moeilijker op die job. Veel reizen en veel te lang woon werkverkeer hebben me veel afgenomen van mijn gezinsleven. Mijn dochter is ook in coronacrisis naar school beginnen gaan en het besef dat ik (zonder thuiswerk/ werkloosheid) haar NOOIT van/naar school had kunnen brengen/ halen hebben er echt ingehakt. Ik besef wel dat dit voor zovelen het geval is maar ik wil dat niet (meer). Om nog maar te zwijgen van de stress die ik mee naar huis nam. Wij verdienen beter! Ik werk sinds mijn afstuderen in dezelfde job/ sector die wel leuk was voor een tijd maar nu vind ik andere dingen belangrijker. Daarin vind ik dat ik moet luisteren naar mezelf, mijn gevoelens serieus nemen en niet meer naar de norm/ verwachtingen van anderen schikken. Dat is inderdaad heel nieuw voor mij en spannend! dus scary, absoluut! Maar ik leef ook maar 1 keer en moet nog 20+ jaar doen dus heb ook het gevoel dat ik er niet langer mee moet wachten anders is het echt te laat! Vertrouwen op mezelf en het leven dat het goed komt is het allermoeilijkste voor mij in deze. Maar dat is ook de les dus…
ps de brief ligt ook al een tijdlang klaar. Alleen voor het versturen zelf had ik heel veel weerstand, omdat het dan Idd definitief is. Nu wil ik er Idd definitief komaf mee maken!
-
Zoie zit buiten (in de regen) met cola. Pept wel op. Even wachten nu op m’n man in spe. Op de groepsapp van de collega’s heb ik me net impulsief verwijderd na een bericht dat een ex collega zou langskomen met haar baby. Ik hoef het allemaal niet meer te weten/ horen. Mijn ontslagbrief gaat deze week de deur uit, knop is om. Ik heb lang genoeg gespaard om een half jaar zonder inkomen te kunnen. Dus dat moet ik mezelf dan ook maar eindelijk gunnen. De angsten zijn er nog, daar zal ik mee moeten leven maar niet (meer) naar handelen. Ik ben het mezelf en mijn dochter verplicht om m’n beste leven te leiden. Ik verdraag geen uitstel meer. De deur moet toe om een andere te kunnen openen. Na een diep dal komt een hoge berg, toch?
-
-
Toch een beetje gekalmeerd nu. Heb m’n schoonmoeder (een hele lieve!) durven optrommelen om dochter naar school te brengen want kreeg ineens per sms de melding dat de afspraak meer dan een uur vervroegd werd (hoewel ik had aangegeven dat dat eigenlijk niet lukte) en ik kan in dagkliniek blijven liggen tot m’n man klaar is.
Pff geen zin in maar ook geen keuze. Probeer wat m’n blik te richten op n mooie toekomst ipv te zwelgen of verdrinken in het nu…
-
Want dan kwam ik gisteren ook te weten dat mijn verwekker (nog steeds) dronken rond rijdt met zijn baby aan boord (en niet eens deftig vastgemaakt in maxi Cosy). Hoe oneerlijk het allemaal is en hoe hard je best doen eigenlijk totaal niet loont) en hoe erg het allemaal is voor sommige kindjes op deze wereld…en echt sorry voor alle emo talk van mijn kant!
-
Morgen moet ik onder narcose dus moest net naar de kliniek (op kraamafdeling of all places!) voor een COVID test. Heel pijnlijk was me dat!
onderweg naar huis zag ik een pop up wine bar. Dat deed me toch ook echt geen goed…voorlopig ben ik nog niet gezwicht maar heb momenteel wel echt nog moeite om licht te zien Ah einde van de tunnel. Dank voor de steun want voel me wel heel alleen, te meer omdat er niemand is om me morgen van de kliniek op te pikken en mss met taxi naar huis moet. De tranen stromen er echt uit, weet even echt geen raad met mezelf. Alles opgeven loert nu echt om de hoek, ondanks jullie steun, ondanks mijn ratio…
-
Pff sta nu te wachten op parking gynae. Het is allemaal nog niet voorbij. Veel zin om hierna mezelf te verwennen met (een glas) rode wijn. Weet niet of ik het echt ga doen maar verleiding is toch wel heeeeeeeeel groot
-
Ja het plan is om met mijn partner mee in de zaak te stappen (en uitbreiden). Momenteel halen we daar nog niet voldoende inkomsten uit dus het is zeker wel een risico. Maar zoals je zegt, ik kan er ook altijd nog een (parttime) baan (die minder van me vergt) bijnemen moest het nodig blijken…
-
@Yana ik ben sinds een paar maanden full time in ziekteverlof en snap ook echt niet meer hoe ik het daarvoor allemaal voor elkaar kreeg om gecombineerd te krijgen. Enfin ik moet mezelf niets wijsmaken, dat lukte me ook helemaal niet. Het ging vooral te koste van mezelf en mijn geliefden. Ik stel steeds vaker vast hoe we nu dichter naar elkaar komen, de band met mijn kindje hechter wordt. Zo zou het gewoon moeten zijn, het leven zoals het bedoeld is. Ik geloof meer en meer dat we als maatschappij de verkeerde kant aan het uitgaan zijn, hoe we alles ondergeschikt maken aan het materiële.
ik wil dus absoluut niet meer terug naar vroeger. Mijn ontslagbrief ligt al even klaar maar ik merk toch ook hoe ik nog vol zit met angsten om niet rond te komen. Toen de zwangerschap er tussen kwam, begon ik weer helemaal te twijfelen wat de beste keuze was. Nu denk ik dat het moment is aangebroken om die ontslagbrief eindelijk te versturen en te beginnen aan mijn leven 2.0 waarbij tijd, ruimte en aandacht voor mijn geliefden centraal komt te staan en niet dat zij overal een beetje tussengepropt worden waar mogelijk nog iets over blijft van tijd, ruimte en aandacht…het vergt wel een serieuze mindshift waarvoor je wel heel sterk in je schoenen moet staan…
Zaterdag 23 oktober 2021
in Ditjes, datjes & dagdraad
Geplaatst
Ik denk toch ook meer online te shoppen in de toekomst. Ben helemaal opgedraaid met de kleine winkelen. Krijgt ze in de ene winkel een appel, krijgen we in de andere winkel reclamaties over de appel….grrrr ik weet weer even waarom ik winkelen eigenlijk echt niet leuk vind
maar zij is gesteld ondertussen. De rest doe ik deze week dan wel…