Lonster

Oef ja @Cleo66 sterkte met de hond... heel verdrietig maar als het tijd is, wil je hem ook lijden besparen. Ik mis het wel erg, een huisdier. Terwijl ik het tegelijkertijd ook wel rustig (en schoner ) vind in huis. Bij twijfel niet doen, ooit wel weer een kat erbij. Ja rapilos, het drankje was duur maar hetzelfde als twee glazen wijn. Echt leuk, dat ze zo komen vragen naar je smaken en ze speciaal voor jou iets maken. Vriendin is shiatsu therapeute en ging onze smaken die tegengesteld zijn helemaal analyseren; je kunt mensen indelen in types (jawel Jopie ), zij een zoetekauw en ik houd van zuur en bitter. Ik ga nog wat administratie bijwerken en dan lekker zwemmen. Fijne dag!

Dat geloof ik ook Jopie. Dat doorzetten loont. Gisteren in de trein op weg naar huis dacht ik na over de mensen die roepen dat ze zeker weten nooit meer te drinken. Ik kon me daar niets bij voorstellen. En dat hoeft natuurlijk ook niet, want het gaat om vandaag. Ik kan me nu wel meer voorstellen dat dit als een bevrijding kan voelen, dat besluit. In plaats van dat het een beperking is. Gisteren was ik uit eten in een best sjieke bistro en daar een fantastisch goede mocktail gekregen, een volwassen drankje dat de zin naar alcohol subiet oploste. Vooraf moest ik de strijd in mijn hoofd nog door; alcohol, ja of nee. En dat is precies waar ik vanaf wil, nog niet eens per se van de alcohol zelf, maar van die strijd. Dat vastgeroeste idee: chic eten, dat is toch zonde als je daar geen goede wijn bij drinkt? Als ik er over nadenk is dat de gelegenheid waarbij ik mezelf dat af en toe toestond. Want wat sober en saai en niet gezellig etc. als je dat niet doet. Ik had de video van verslavingsarts Noorlander nog eens bekeken en wist dat ik een bepaald deel van mijn hersenen moest aanspreken, en een ander deel negeren. Er zo over denken hielp me om over de drempel te komen. Een deel van mij is een puber die zijn zin wil hebben, kiest voor korte termijn genoegens en is niet voor rede vatbaar. Een ander deel is de verstandige volwassene, die vooruit kan kijken en overwogen beslissingen neemt. Toen de mocktail eenmaal besteld was, was dat gedoe in mijn hoofd gelukkig ook klaar. Wat kan een mens het zichzelf toch moeilijk maken.

Wat een goed inzicht Pytje, dat je soms dronk uit verveling en een beetje te kunnen hangen. Goed dat je het hier ook neerschrijft, dat hardop nadenken hier helpt echt.

Oooh wat mooi daar Jopie! Heerlijk, die ruimte. Gisteren sjiek uit eten geweest met een goede deal, lees een koopje. Een mocktail besteld, ze vroegen naar mijn smaak en ik kreeg er een met gember en limoen. Het kostte € 10 zag ik op de rekening. Maar ik kreeg een flink glas en heb er de hele maaltijd mee gedaan. Ik werd er kinderlijk blij en opgelucht van, dat ik zo de wijn niet miste. In mijn hoofd hoorde dat bij zo'n maaltijd. Mijn tafelgenote deed mee (dat hielp), koos voor een zoete mocktail en kreeg iets met aardbei en vanille, heel subtiel van smaak. We gaan volgende maand weer terug. Zo genoten. Het enige minpunt is dat de bediening mondkapjes droeg. Op zich natuurlijk juist hoffelijk, een mondkapje is om de ander te beschermen. Toch geeft het me een gevoel alsof ik een ziekte heb, waar zij zich voor beschermen. De trein instappen en een mondkapje voor doen geeft me het gevoel dat ik een overval ga plegen. Maar gelukkig mogen wij ons nog steeds vrij rond bewegen en hebben we geen avondklok.

Het klinkt nogal oordelend, zo'n overweging. Goed of fout. Mensen in vakjes indelen, ik houd er niet zo van. Maar ik betrap mezelf er ook vaak genoeg op. Ik denk dat onze hersenen dat fijn vinden, mensen categoriseren en er een label aanhangen. Gefeliciteerd Bor! weer een nieuwe spruit. Ik ga mijn mondkapje zoeken, straks op de trein naar het museum. In het museum hoeft dat gelukkig dan weer niet. Nog.

Oef nee van die gesprekken zoals Bor schetst heb ik ook geen trek in. Dan is de vriendschap snel over. Ik vind het heerlijk om met vriendinnen hun vriendschap met anderen te analyseren en te bespreken. Voor een ander weet ik het namelijk altijd heel goed. Dat directe naar elkaar vind ik vaak wel lastig, en als het verwijtend is slaat het snel dood. Dat verwijtende heb ik ook wel met een vriendin gehad. Ik verweet haar dat ze het slechtste uit mij naar boven haalde, de zin om veel te drinken bijvoorbeeld. Daar werd ze heel verdrietig van, en ze zei dat het omgekeerd ook zo was. (oh ja ). We hebben wel even afstand gehad, maar hebben elkaar gelukkig weer gevonden. Ik heb haar gelukkig aangestoken met mijn matige drinkgedrag. Maar voor de zekerheid spreken we vaker overdag af dan 's avonds. Of het nou projecteren is of niet, jij hoeft haar gedrag niet te accepteren Rosee. Laat je niet in de verleiding brengen om jezelf te verdedigen. Als ze jou iets verwijt kun je daar ook je schouders over ophalen en vertellen hoe goed het je doet om niet meer zoveel te drinken. En dat als zij wil drinken, ze dit zelf moet weten, maar dat dit niet meer bij jouw manier van leven past. Altijd drama, of ergens drama van maken. Nee pfff. Je kunt inderdaad beter aansluiten bij mensen die zich op een positieve manier willen ontwikkelen.

Mijn bericht plaatste ik een beetje aarzelend omdat ik mezelf een zeurpiet vind. Fijn om te lezen dat er herkenning is en dat ik niet de enige ben die af en toe wat aanmoddert en zich zelf vooruit moet slepen. Mezelf verstoppen, de gordijnen dicht en er niet willen zijn, klagen en mezelf zielig vinden versus de deuren open gooien, lekker naar buiten, mezelf laten zien, uit mijn comfortzone stappen en mezelf ontwikkelen. Met de leeftijd weet ik ook wat beter hoe ik mezelf kan opkrikken. Ik moet mezelf een beetje voor het blok plaatsen. Aan anderen vertellen dat ik ga zwemmen bijvoorbeeld. Zodat ik niet hoef te zeggen, als ze vragen hoe het was, dat ik niet geweest ben. Mezelf opgegeven voor een yoga/retraiteweekend. Gelezen, één nachtje over geslapen en toen snel me opgegeven en betaald. Daar heb ik nu wat spijt van en helemaal geen zin in. Maar het zet me al in beweging, merk ik.

Nu ik bewuster eet, merk ik dat ik met minder eten toekan. Mijn ooghonger is groter. Ik zet van alles op de tafel. Tijdens het eten merk ik al dat het wat veel is en dat ik niet alles hoef op te eten voor een verzadigd gevoel. Maar het gaat allemaal op. Dus minder op tafel zetten én af en toe eens wat weggooien. Is dat nou écht zo erg? Is de bestemming maag per definitie beter dan de bestemming vuilnisbak?

Als ik dit draadje weer ophaal en het laatste terug lees, ben ik weer verbaasd wat er staat, compleet vergeten wat er toen speelde. Nu het werk rustiger is en de stress wat gezakt merk ik ook dat er een somberte over me heen komt. Die herken ik wel als excuus om te gaan drinken. Daarom is het goed om het artikel dat ik plaatste weer te zien. Ik moet even door deze dip heen en dan gaat het allemaal juist weer wat makkelijker en lichter. Even doorzetten en in dit geval wilskracht gebruiken. Dus straks weer naar het zwembad en sociale afspraken plannen. Lekker wandelen en verder met mijn fotografiecursus.

De meningen over hoe erg dat is, dat je een lichte roes voelt, verschillen. Ik geloof dat de heersende mening is dat je het beter niet kan doen, omdat de stap naar het echte spul kleiner wordt. Ik heb het eerder gebruikt als een soort tussenvorm, tussen alcoholische en non-alcoholische drank. Op een gegeven moment word je dat av-spul ook wel weer zat. En dan ga je over op water met een smaakje, tonic, thee... onderzoeken wat jouw drankje is. Totdat het niet meer zo belangrijk is wat je drinkt. Als je dorst hebt, drink je gewoon een glas water of je zet een pot thee. Als je alleen bent, is dat geen punt meer. Als je met anderen bent, moet je weer na gaan denken over wat je wilt drinken. Ik vond dat een hele openbaring.

Het ligt eraan wat voor commentaar je krijgt. Misschien ben je wel heel snel heel mager geworden en is dat iets waar je voorzichtig mee moet zijn.

Bedoel je de alcoholvrije variant als gewoonte? Ik denk eerder dat het de directe associatie is; het uiterlijk, de reuk, de smaak doen je meteen denken aan alcohol. En zo denkt het beloningssysteem in je hersenen er ook over, waardoor je een lichte bedwelming kan voelen.

En heb je het al gekocht? Natuurlijk kan je zonder, maar wil je dat ook. Het zou mooi zijn als je dat boek na het lezen door kunt geven aan iemand anders, of op een weggeefplank kan zetten. Dat heb ik met het boek Tonic gedaan. Het was best een aardig boek met leerzame en vermakelijke aspecten. Maar toen ik het uit had, was ik er ook direct mee klaar en heb ik het in het wijkbibliotheekje gezet. Dat maakte de aanschaf voor mijn idee wat minder onnodig. Iets al verstandelijk weten is niet hetzelfde als iets willen doorgronden. Dat kan heel bevredigend zijn, dat je tot in detail snapt hoe dingen werken/hoe de schrijver dat ziet, en hoe het bij jou werkt. En als je het gelezen hebt, kun je hier vertellen hoe wij het moeten doen.

Tsja dat is dan dus de Grote Vraag; doe je na die verleiding mee uit eenzaamheid of de angst daarvoor? Als dat het geval is, hoef je de Z niet toe te voegen en dekt HALT nog steeds bijna alle ladingen. Als je angst en stress ook nog onder kan brengen onder de A of de L.

En ach wat lijkt het toch ook weer op andere verslavingen. Van de week was ik zo goed bezig met eten en drinken. Ga ik op een terras zitten met mijn gember-sinaasappelthee en neem ik ook een gevulde koek, omdat vriendin dat doet.

Ja dat heb ik ook van dat boek geleerd. Dat je 'onrust' op zich niet kunt typeren als gevoel. Wat is dan die onrust? Helemaal niet makkelijk. Ook geleerd uit het boek is dat je soms alleen mondgevoel wilt. Een glas water en op een wybertje of een fisherman's friend sabbelen is dan voldoende. Bij het voelen of je wel echt trek of honger hebt, kwam ik bijna altijd uit dat ik helemaal niet zo'n trek had. Ik wachtte dan tot dit wel zo was, uren verder, en at gelijk een heel brood. Dat is dan ook weer niet de bedoeling, maar wel leerzaam als experiment bij voelen.

De focus verleggen dat helpt wel ja. En die triggers kun je in principe op alle situaties leggen. Zou Lonely dan de trigger zijn, als je bij andere drinkers verleid wordt om mee te doen? Het gevoel dat je 'gewoon' mee wilt doen en samen met anderen wilt drinken?

Sterkte met je pa Bor... Goede nacht allen.

Blijkbaar krijg ik het niet goed uitgelegd, jammer. Ik focus me niet op het veranderen van mijn werk, dat werk verandert van zichzelf al continu. Het gaat trouwens ook niet over, het verandert blijvend. Ik beweer ook niet dat ik door het werk zelf ga drinken. Ik ben - tenminste dat denk ik - aan het kijken hoe ik zelf met veranderingen en drank omga. Om het in jouw woorden te zeggen. Dus ik begrijp je tip niet. Of ik volg je tip al op, zonder dat jij dat door hebt. Of we schrijven volkomen langs elkaar heen.

Ja gezellig Maar eigenlijk was het al klaar toen ik het opschreef hier. Is dit serieus bedoeld?

Goed omschreven, fijn dat je zo uitgebreid je ideeën hierover opschrijft Jannigje. Dat kan ik ook handelen. En de meeste mensen wel, die de moeite nemen om jouw toelichting te lezen. De mensen die jouw verhaal niet kennen zullen inderdaad inde troostende of adviserende rol schieten, dat gaat zo makkelijk.

Ik wilde opschrijven dat het met de wilskracht vandaag wel snor zit. Maar deze tijd, tussen 16 en 19 uur op vrijdag is de moeilijkste tijd van de week en nu heb ik daar toch wel even last van. Ik ga maar even een stuk lopen (zonder bankpas). @Cleo66 wat ook een leuke film op Netflix is, is The founder. Dat is gebaseerd op de oprichting van McDonald's. Daarna een maaltijdsoep, een verse tomatensoep die ik nog wat opleuk met sjieke paddestoelen en verse basilicum. Geroosterde boterham met pesto erbij. Wat eten jullie?

Dat bericht van post.nl is wel een hele gemene... Je zou toch zo op zo n link drukken en je bankgegevens invullen, door zo'n laag bedrag. Gelukkig had je niks besteld, anders was de neiging om dit wel te doen wat groter denk ik. Wie bedoel je met Boris?

Euh ja meneer. De werkstress die ik heb/had heeft niet met werklast te maken, het was niet iets waar ik me op voor kon bereiden zoals jij in je bericht omschrijft. Na de eerste schrik en regeldingen half maart kwam er een gevoel van machteloosheid over me. Geen grip meer hebben op mijn werkzaamheden omdat zo'n beetje alles was veranderd: werkomgeving, werktijden, de dagelijkse routine, de manier van contact maken en vooral de onmogelijkheid van contact maken. En ondertussen bleef de winkel gewoon open en hebben we alle structuren moeten omgooien voor de voortgang en communicatie met klanten. Op een gegeven moment voelde ik dat de stress zich vast hechtte in mijn lichaam. Het is een "ja maar ik heb het heel zwaar" verhaal. Dat realiseer ik me. En ik probeer ook de angel eruit te halen. Ik heb er niet voor gekozen om thuis in mijn huiskamer de hele dag naar een scherm te kijken. Zo'n baan wil ik niet. En nu ik gehoord heb dat dit waarschijnlijk tot 1 januari zo door zal gaan, moet ik daar wat op verzinnen.

In elk geval drink ik vandaag niet. Niet dat ik het per se nodig heb, maar volgens mij is het dagpact al een tijdje verdwenen. Niemand meer behoefte aan?