erik

Ja wat goed! Je klinkt lekker vastberaden.....en nu doorrrr

De hypnotherapie.....kijken of het lukt om het begrijpelijk op te schrijven.....Kent iemand het verschijnsel van langdurig de emoties van een ander overnemen? Zodanig dat je niet meer doorhebt wat nu van jezelf en wat van de ander is? Ik ken wel dat ik heel makkelijk emoties in het moment overneem omdat ik denk ik erg gespitst ben erop en er gevoelig voor ben. Maar ik bedoel structureel langdurig emoties overnemen......daarin zat voor mij een openbaring in de laatste sessie hypnotherapie. Ik ging naar hypnotherapie vanwege een aantal zaken die ook in deze draad terug komen. Wat ik altijd merkte was een kluwe/steen in de regio van mijn navel in mijn buik. Daar voelde ik een kluwe van oude emoties die verward zat en er altijd al zat zo voelde ik en ik kon er niet bij bij die gevoelens. Kon het niet ontrafelen en onderzoeken wat het is en er mee dealen. Ik probeer een heel lang verhaal zo kort mogelijk te houden. De relatie met het kind dat ik was vroeger, dat veel gepest is en de relatie met een vrij dominante vader waar ik het gevoel van heb ongezien te zijn en een relatie met mijn moeder die zo lang al depressief is (laatste jaren valt het mee) maar toen ik een kind was was ik erg gevoelig voor haar emoties en somberheid Luisteren, begrip tonen opvrolijken, ik was als kind al aan het verzorgen en dit in een tijd dat ik kind was en zelf zorg van moeder nodig had. Ik weet niet beter als dat ik nooit open was over dingen waar zij zich zorgen over zou kunnen maken of waar ik mee zat, ik probeerde altijd gezellig te doen en mijn moeder maar minder depressief te maken. Mijn moeder lijkt heel erg op mij, ze is net zo hooggevoelig als ik alleen is zij somberder en negatiever over alles. De relatie met mijn innerlijk kind en met mijn vader en mijn gevoel van ongezien zijn was in eerdere sessies al aan bod geweest. Nu ging het over mijn moeder en ik. De aanleiding van mijn hypnotherapie was vooral die constante spanning in mijn buik. Die knoop/steen rondom mijn navel die ik heel lang in meer en mindere mate voel. De hypnotherapeut vroeg me het te beschrijven hoe het eruit zag en wat het deed en of ik het kon veranderen van vorm enzo. Daaruit kwam mijn antwoord dat ik niet bij mijn gevoel kan komen en dat dit nu net het punt is. Haar vraag of het gevoel bij mij of een ander hoort was een suggestie wat ik verwarrend vond. En toen bedacht ik me van ik kan niet bij dat gevoel en dat gaf ik de verklaring van dat ik niet bij mijn gevoelsleven kan maar stel dat het mijn gevoel niet is dan is dat ook een verklaring waarom ik er niet bij kan. Tijdens deze gedachten en het observeren en beschrijven voelde ik dat de kluwe naar buiten ging en niet meer middenin mij zat maar grenzend was aan mij of net buiten mij. Op de vraag waar die kluwe mee verbonden is was het heel duidelijk mijn moeder en de zorgen om haar en de tijd van ik als jong kind die maar aan het zorgen, luisteren, opvrolijken en gezellig aan het doen was. En toen werd mij opeens iets duidelijk en weet ik dat het klopt; die pijn in mijn buik van emoties waar ik niet bij kan denkende dat ik niet bij mijn gevoelsleven kan......dat is helemaal mijn gevoel niet!! Dat is het gevoel van mijn depressieve moeder van hoe depressief ze toen was (nu gaat het echt beter met haar) daarom kon ik er niet bij. Maar blijkbaar zijn mijn moeder en ik zo letterlijk 2 handen op een buik dat het mijn en dijn helemaal mixed up was. Ik kon het geheel visualiseren (zo werkt hypnotherapie, ik ben dan veel meer in beelden denkend en kan ook gevoelens en verbindingen visueel maken) Ik zag met mijn ogen dicht een verbinding tussen moeder en mij van buik naar buik met de pulserende kluwe emoties daartussen. Het was een heel nieuw perspectief dat de aanleiding waarvoor ik in eerste instantie naar hypnotherapie ging niet eens mijn gevoelens zijn, maar die van mijn moeder en dat ik ook in visualisatie kon zien hoe symbiotisch eigenlijk mijn moeder en ik zijn. Ongezond te afhankelijk navel aan navel met elkaar verbonden met een kluwe die altijd spanning geeft en soms echt pijn doet. Waarom maak ik er geen hart op hart emotie van? In de sessie heb ik in woorden de kluwe aan haar terug gegeven en mezelf geprobeerd ervan te scheiden en los te komen. Dit moet ik denk ik nog veel vaker mezelf voorstellen en doen want dit is niet zomaar weg in een sessie. Maar ik denk het wel door te hebben nu. Moest ook denken twee workshops waaronder een sessie verbonden ademhalen waar ik rekening hield met allerlei zware thema's die te maken hebben met die kluwe en het verhaal wat ik eraan projecteerde van gepest zijn, mijn depressieve moeder en mijn vader die mij nooit zag. Maar er kwam vrolijkheid en lachen. Ik en lachen, ik die altijd serieus ben en wat introvert lach te schaterlachen op de grond. Mijn eigen gevoel is niet zo zwaar beladen bleek ook uit die workshops. In mijn eigen gevoel zit juist ook speelsheid en vrolijkheid. Kan mij goed voorstellen dat mensen dit vaag of niet rationeel genoeg vinden. Maar voor mij klopt het inzicht over gevoelens van mijn moeder eigen maken, dusdanig dat ik het onderscheid niet meer kon maken wat van haar is (en ik dus terug kan geven) en wat voor mij is om mee te dealen. Die zware spanning en gemoed is niet van mij Voor mij is dit heel belangrijk. Zal dit thema in therapie nog wel vaker doorgaan maar dit was een belangrijke stap voor mij.

Over parels gesproken, Monster ! Wat een mooie tekst die mij best veel doet en waar je volkomen gelijk hebt. Het zijn allemaal maar lagen om mij heen. Ik ben een verpleger is net zo een laag als ik ben man of ik ben man en voel mij soms wat vrouwelijk. Lagen waar ik mij mee identificeer, maar waarom eigenlijk? Ik ben het niet en er in vast blijven zitten en mijn identiteit erin zoeken is de oplossing niet. Zoals jij het stelt is het idd heel bevredigend om te stellen (en wil ik goed tussen mijn oren knopen en nu eens niet vergeten weer.....) Ja ik ben een onderdeel van de reis die mij vormt Ik ben onderweg naar mijn ware zelf. (mooiere versie moet ik voor uitkijken want dan wil ik de verbeterde versie van mezelf uitvinden waar ik in wezen al goed ben zoals ik ben) Ik noem het altijd maar terugvinden van..... Dank je wel dat ik door je tekst nu zie dat ik ergens blijf hangen op een identificatie proces in de illusie daarmee mezelf te ontdekken wie ik echt ben. En dat ik weer bezig ben met het weten (wijsheid) en niet het voelen en de liefde voor mijzelf en alles. In de reis/ het proces zit ik. Niet in het moment vast grijpen en dan identificeren met iets. Daarmee laat ik het zijn in het moment juist voorbij glippen en vergeet ik het op reis zijn.

Ik fantaseer heel graag met je mee Etty dat het een plek krijgt in de geschiedenisboeken en niet meer in de actualiteit. En in het hier en nu, daar ben ik in aanwezig en ook ik kan kiezen om vrij te leven buiten de mal. Just my 2 cents.....mijn bijdrage dat we in gaan zien van hoe gek het eigenlijk is. Een mooie strip hierover. LINK Ondertussen ben ik zelf aan het schrijven over mijn hypnotherapie maar dat vergt eerst voor mezelf dingen op een rij hebben. En het m/v thema rustig zijn beloop laten hebben zonder dat ik wil forceren. Het inzicht van de hypnotherapie vraagt nu meer mijn aandacht. Dat komt zodra ik het wat duidelijker heb voor mezelf. Heel erg bedankt jullie allemaal voor de steun

Morgen begin ik....nee krachttrainen zit al maanden in het slop. Dat dansen doe ik wel bijna wekelijks en dat duurt zo 2 uur non stop.

En Meya.....jou uitdrukking ga ik onthouden. Thnx .....denk niet wit denk niet zwart denk niet zwart wit maar iedere kleur van je

Merkte vandaag na het schrijven de rest van de dag schaamte. In plaats van het beeld dat het beter gaat en bezig ben met nieuwe dingen proberen en te groeien schrijf ik over aan klooien op een manier waar ik niet trots op ben. Waar ik van weet dat het voor iedereen slecht is maar voor iemand die zoekende is naar zijn persoonlijkheid helemaal. Ik wil schrijven over hoe mijn laatste sessie bij hypnotherapie was waar ik veel geleerd heb, daar ben ik trots op en hierop niet bepaald. Opzich is het al jaren geleden dat ik twijfelde over het uiten van mijn zorgzame en kwetsbare kanten en het een punt is of men iets als vrouwelijks ziet. Maar en ik merk dat ik het niet goed kan uitleggen.....het is altijd onrust en complex bij mij. Bij veel mannen is het allemaal zoveel simpeler heb ik het idee. Hier draait het dus weer om. Net als met daten het zoeken, streven in plaats van het er laten zijn en acceptatie in plaatst van zelfafwijzing. Net als met daten waar ik gek werd van mijn gezoek en hoe ongelukkig ik er van werd. Stop toch eens met streven en zoeken en laat zijn wat er is......en wat er komt als ik het manipuleren (de anabolen in dit geval) los laat en hoe dit zich ontwikkeld als ik niet streef, niet grijp en niet iets wil veranderen maar het echt mag zijn zoals ik ben. Bor Meya Quinn allemaal schrijven jullie over wees maar gewoon jezelf..... Ga snel weer over hypnotherapie schrijven maar dit verhaal moest even vond ik ook al schaam ik me ervoor. Anders zou ik er een draad van maken met alleen de successtory.......

Een kennis noemde het ook al op fluïde wijze omgaan met het begrip gender. Het puur persoonlijk invulling geven aan....Ja eens dat we er een te strakke 2deling van maken. De 5 geslachten die de native Americans hebben past al beter. Ja wie ben ik en mezelf ontdekken. Voel me soms net een puber op ontdekkingstocht maar ben 39....Ja het speelt nu en ik weet de uitkomst niet. Vind het fijn om er vooral open in te staan en vooringenomenheid los te laten. Er mag alles uitkomen......Als ik maar gelukkig ben met mezelf.

Ik ben geen ouder dus kan niet reageren anders dan dat ik je heel eerlijk vind naar jezelf. Eerlijk confronterend en toch ook mild blijven is heel lastig. Waarom ik vooral reageer is 1 ding. "Tot het moment dat ik een borrel kan nemen, ben ik nog stiller en introverter dan normaal. Mijn zoontje vraagt regelmatig 'waarom zeg je nooit wat?', of 'je lacht nooit, mamma'." Als alcoholist zijn we op een moment zo gewend aan alcohol dat er een omkering is in wat normaal en wat niet normaal is. Niet onze nuchtere zijn (ons nuchtere karakter) maar beschonken wordt meer normaal dan nuchter. Mijn ervaring is dat dit langzaam weer terugdraait. Je wat meer introverte zijn wordt normaal of wie weet ontwikkel je je zo dat je nuchter ook meer extrovert wordt. Ik vond in het stoppen het heel nuttig mij bewust te zijn van de omkering en je te beseffen dat je nuchtere zijn normaal is en bezopen niet normaal.

Poeh Smart, wat pijnlijk voor je. Kan je haar niet bellen of zien....mijn ervaring met een conflict via fb berichten oplossen zijn noga dramatisch meestal. Kan je elkaar echt zien en dan praten? Zoals ik het lees is het een verwrongen situatie tussen 3 mensen en dat herken ik. Met het risico dat ik dingen van mezelf projecteer op jou situatie...indien ja excuses daarvoor... Als je het uit elkaar trekt, het is jou invulling dat het een mishandelende man is, je dochter kan daar een andere invulling bij hebben. Het is jou ex en daar zit een hoop zeer maar het is ook haar vader. Het is jou liefde en hekel aan je ex. Eigenlijk moet liefde altijd onconditioneel zijn hoe verschrikkelijk lastig dat ook is, jij geeft liefde en wat je terug krijgt is een geschenk en niet een te verwachten weder prestatie. Zeker haar keuze om iets over haar vader zijn verjaardag te schrijven hoeft toch niet tussen jullie contact in te staan. Ik ben geen ouder maar als kind van mijn ouders zou er een mega blokkade komen in het contact als mijn vader of moeder mij zou voorschrijven wat ik mag uiten over mijn andere ouder. Ook kan ik heel jaloers diep van binnen zijn dat mijn ouders wel naar mijn zus gaan om op te passen en op bezoek en dat mijn contact altijd van mij moet komen. Mijn zus heeft twee lieve kinderen waar ze graag heen gaan als opa en oma. Ik ben maar alleen. Voor ik het weet ontstaan er negatieve emoties naar ouders of zus hierdoor. De basis is daarin jaloezie bij mij. En dat is een hele slechte raadgever. Stuur geen verwijten maar een mooie uitnodiging dat was wat ik laatst deed. Van verwijten komen meer verwijten, van een uitnodiging wellicht een mooi contact......

Vorige week in een kleinere groep gedeeld over mijn laatste echte verslavingsverhaal. Omdat ik open en eerlijk zo belangrijk vind deel ik het ook hier. Ik trainde vaak in de sportschool en gespierder worden was mijn doel alleen heb ik niet veel aanleg denk ik. Dit ging veel verder als een hobby. Ik heb eerder in mijn draad geschreven over mijn vrouwelijke en mannelijke kanten. Ik ben niet zo goed in het volledig accepteren in de vrouwelijke kanten. Daar zit een serieus stuk non-acceptatie op, bovendien heb ik altijd het gevoel dat mijn vrouwelijke kant veel verder sterkt dan bij andere mannen die ik ken. Het krachthonk in de sportschool was het (over)compenseren van het zorgzame deel en ik die van vrouwelijke kleuren houd, veel meer en makkelijker contact met vrouwen heb.....de vraag hoe vrouwelijk voel ik mij soms is de non-acceptatie. En daar had ik een nogal rigoureus maar zeer effectief middel voor gevonden. Ik ben denk ik een jaar of 4 geleden begonnen met anabolen omdat ik wilde groeien en dat bleek op gevoelsniveau zeer effectief om geen last te hebben van mijn vrouwelijke kanten. Ik merkte met mijn eerste kuur dat de androgene werking van een kuur precies het middel is waar alle twijfel en dubbele gevoelens over hoe mannelijk of vrouwelijk ik mij voel in een keer weg is. In een keer ben ik puur mannelijk in al mijn denken en doen. Die bijwerking werd het hoofddoel om anabolen te nemen. Het deed veel dingen, het was samen met wat andere middelen super effectief met afvallen en ja ik ben nogal obsessief als het gaat om vet kwijtraken en daarbij horend middelen gebruik. Het deed samen met blowen mij over seksuele grenzen heen stappen. Anabolen zijn werkzaam om mijn zijn te veranderen in een mannetje dat ik niet ben en niet meer wil zijn. En het is een korte termijn oplossing want in een nakuur lig ik helemaal met mijn identiteit overhoop en voel mij nog vrouwelijker als ik normaal al ben want dan giert oestrogeen door mijn lijf en heb ik 0 aan eigen testosteron. Ik wil die hormonale rollercoaster niet meer. Ik wil niet meer een imago ophouden van nonchalant en ongeraakt in emoties en mijn mannetjes gedrag in de sportschool. Ik ervaar deze verslaving als het minst maatschappelijk geaccepteerd. En je komt er tegelijkertijd het meest makkelijk mee weg. Niemand ziet die spuit in je bil of die pilletjes en iedereen ziet dat je gezond sport gezond eet en er gespierder en sterker gaat uitzien. Maar niemand ziet hoe je in de war raakt van zoveel hormonale disbalans. Agressief werd ik er niet van in tegenstelling tot veel spierbundels maar wel emotioneel heel onstabiel. Het gaf me een tool om een stuk non acceptatie in mezelf te realiseren. Het om zeep helpen van alles wat vrouwelijk was gaf rust tot die kant alsnog gezien wilde worden. Ik volg hypnotherapie wat tegelijkertijd ook begeleiding/psychotherapie voor HSP is. Hier komt het verhaal van ik op de kleuterschool die altijd elke dag naar de verkleedhoek ging en een jurk en hoge hakken aandeed, het spelen en later contact met meisjes/vrouwen en nauwelijks mannelijke vrienden terug. En het wennen aan helemaal mijn zorgzame kwaliteiten te benutten in de zorg die ik vaak zag als vrouwelijke kanten. Ook volg ik vaker alternatieve workshops met dingen als mannen en vrouwencirkels en lichaamswerk workshops waar mannelijke en vrouwelijke energie centraal staan. Elke keer wringt dit dat ik niet in een hokje pas en ook niet wil passen. Doordat ik minder eenzaam ben de laatste maanden en iets van een basis van een veilige ruimte gevonden heb bij mensen die ik vertrouw en mij uitdagen juist echt mezelf te zijn is er een drive om dat stuk non-acceptatie te manifesteren. Maar ben ik in godsnaam mee bezig met aan de ene kant zelfontwikkeling en zelfacceptatie en toch zo een cruciaal onderdeel als Hoe mannelijk of vrouwelijk voel ik me via hormonen zo grondig om zeep te helpen. Gisteren voor heel veel geld een doos vol rotzooi naar de apotheek gebracht. Daarna voelde ik mij zo opgelucht en het gaf zoveel rust. Maar zelfs nu zie ik op tegen alles wat ik overhoop haal waar het juist rustig is afgelopen jaren (door hormonale onderdrukking). Maar ik ga het open minded maar aan.....Onderzoeken wie en hoe ik wil zijn puur als mezelf. Ik ga avonden, lezingen en workshops rondom man vrouw thema's bewust opzoeken. Ik ben nu van die middelen af sinds juni en dat betekent dat ik zo sinds September hormonaal weer in balans ben en zo voel ik mij nu ook. Zo dat was weer een lang verhaal en mijn laatste verslaving los van wat iedereen heeft met zijn laptop en mobiel en dat soort dingen. Dit was de laatste waar ik mij voor schaam en ik stiekem deed. Ik haat stiekem zo grondig inmiddels........

Ik heb je gelezen Bert en kom erop terug. Wat een mooi werk doe jij. Precies wat ik ook zou willen doen, als ervaringsdeskundige en als hulpverlener (verpleging)

Lijn 54 AR denk overstappen en dan op bijvoorbeeld Amstel od Spaklerweg overstappen op lijn 51...... uitstappen bij Ouderkerkerlaan denk ik......ja ik ken je route

Vind het erg om te lezen dat het je allemaal niet meer zo kan rotten. Hoop dat het je lukt om daar nu nuchter anders naar te kijken. Probeer te werken aan je zelfliefde ook al komt dat niet vanzelf. Fruit gisteren en Yo vandaag hebben hele goede punten. En ik wilde met het wat ongelukkig gekozen gratis geld ook niet over je oordelen. Ik denk een soort drempelvrees te zien bij je (wellicht heb ik dat fout, sorry dan) zou je graag stimuleren over die drempel juist omdat ik denk dat het voor jou goed zal zijn een paar uur werken. Desnoods vrijwilligerswerk met behoud van uitkering maar wel iets op dagelijkse basis wat je regelmaat geeft en een groep collega's met wie je samen kan werken en een team kan zijn. En in dat team.....wees nu maar jezelf anderen zijn er al genoeg. Je hoeft geen clown te zijn behalve als je je clownesk voelt op een moment.

Laat het maar allemaal over je heenkomen AR. Veel sterkte en

Luister nu pas goed naar de woorden van dit nummer dat ik al kende. Indrukwekkend. Krijg er kippenvel van! En een ding viel mij op; "you are someone else I am still right here" Die gedachten die ken ik en ook dat het een illusie is dat slechts de ander veranderd en ikzelf er nog steeds (onveranderd) ben. Het thema van terugkijken op je leven en stel dat dingen overnieuw konden sluit dynamiek uit. Dat ik mijn ex mis ondanks alles wat er gebeurd is, ondanks alle verhaal lagen en dingen die ik ondernomen heb.....in de kern is het een verlangen naar zoals het ooit was. Maar zo is het niet meer. Alles is anders. Niet alleen de ander is someone else geworden, ik ben dat ook en alles is dat ook. Het leven is niet statisch, niks blijft hetzelfde en soms is dat jammer en soms is dat een zegen.......

Klopt dat ik hier minder schrijf maar soms wil ik wel wat schrijven en dat deed ik. Ik snap je niet zo goed. Als je openbaar iets met ons deelt mogen we daar toch op reageren en een mening over hebben? Weet je wat niet netjes is; mijn naam noemen en mij het oordeel werkschuw in de mond leggen. Dit terwijl ik erg mijn best doe om niet te oordelen over je met zulke woorden. Ik ken je situatie niet en ik houd niet van oordelen. Wat zegt het over jou spirit dat je bang bent dat men oordeelt over dat je werkschuw zou zijn?

Dit is emotionele chantage en jezelf wentelen in slachtofferschap in optima forma. Dat jij gaat drinken spirit is altijd jou keuze, je mag niet zulke drogredenaties opzetten en je verantwoordelijkheid buiten jezelf plaatsen. Niemand anders als jij is verantwoordelijk voor jou geluk. Ga voor je geluk of doe dat niet maar ga dan niet jou drinken als gevolgtrekking van hun handelen neerzetten. Dan maak jij de keuze als alcoholist om je stuk te drinken en niemand anders.

Spirit weet dat er wisselend gedacht wordt over de vanzelfsprekendheid waarmee ze zelf denkt een uitkering te verdienen. Als ze daarover schrijft weet ze welke reactie ze kan verwachten. Dit is een uiterst politiek onderwerp en tja daarover lok je discussies uit. Wil je dat niet dan kan je beter er niet over schrijven en hopen dat de gemeente wel gratis geld geeft. Ik krijg geen gratis geld, ik moet 32 uur hard werken met onregelmatige diensten om een woning van 32 vierkante meter te betalen. Slaapkamer keuken.....alles in een ruimte. Dat geeft niet woon prima maar moet er wel hard voor werken.

Roberto, https://www.vitamindcouncil.org/about-vitamin-d/am-i-getting-too-much-vitamin-d/ Ga maar eens rekenen, die 10,000 eenheden ga je met je beetje olie, boter en je Nederlandse vitamine D tablet echt niet redden en zeker never nooit niet 3 maanden structureel elke dag. Vitamine B6 en vitamine A die kan je overdoseren en zijn potentieel risicovol. Vitamine D6 zit extra in heel veel voeding, vitamine A kan je overdoseren door supplementen vooral samen met lever eten. Je hebt gelijk dat teveel kalk samen met een megadosis D3 vreemde kalkafzettingen kan geven maar dat is pas bij supplementen van extreme dosis. Sterker nog ik raad iedereen zowat vitamine D aan. Zeker in de wintermaanden maken we onvoldoende aan.

En ik lees over jowan en vier jaar. Feestje waard...in alle nederigheid natuurlijk maar toch een slinger

Ben weer eens online en lees de dagdraad mee. AR weer aanwezig wat goed. Je gemist man! Weer op de goede weg. En dat van je schouders afmeppen.....ineens is 2008 weer terug. Dat is lang geleden dat drank als een gremlin gevisualiseerd werd

Bertje1953, hoe gaat het nu met overweg kunnen met je gevoelsleven, emoties? Ik lees spijkerharde criteria en veel aandacht voor hoeveel je wel mag drinken per dag? Maar heb je ook criteria hoeveel tijd en energie je dagelijks steekt in omgaan met je gevoelsleven. Lijkt me zo een gevaar dat je aandacht voor hoeveel je mag drinken de aandacht afleid van het centrale thema namelijk overweg kunnen met je gevoelsleven? Wat doe je zoal om daar stappen in te maken?

Sterkte Lidia hoop dat je het voor je gevoel goed hebt kunnen afsluiten die dag.

Ik lees hier eigenlijk nooit mee dus had het gemist dat je gestopt bent Fruit. wordt helemaal blij van je laatste bericht. Voor mij voelde het ook zo eigenlijk dat ik pas na roken gestopt zijn het besef doordring van nu echt lopen op eigen benen zonder middelen en daarmee mijn ervaring van een begin aan zelfvertrouwen. Rust vinden in jezelf zonder middel, dat is ook mij mij de hamvraag. En dan blijkt het toch gewoon in jezelf te zitten die rust....wat fijn