erik

Was al zo stil rondom jou. Goed dat je er weer bent. Frustratie en protest.....fijn he dat je door je felle reactie erop gelijk beseft hoe je persoonlijke triggers werken.

Ik lees ook angst is een slechte raadgever. Is dat zo? Komt angst niet voort uit spanning en onrust en komt dat niet voort uit het uitstellen van dealen met wat je voelt, het niet willen voelen, negeren en op een dag zo'n WTF moment. Wat bedoel je met volledig identificeren met? Waarmee? Met het besef dat we echt alcoholist zijn, dat het stuk maat houden/ onze noodrem echt stuk is? Wat ben jij goed in zelfanalyses Thee. Nadat het mis gaat kijk je heel helder naar jezelf en bent er mee bezig. Elke keer leren we in WTF momenten zien aankomen en erop anticiperen. Jij met je zelfanalyse zeker. Blij dat het nu weer gaat zoals het hoort. Betrapt door partner met een glas in de hand (of ik met joint op haar balkon vroeger) om door de grond te zakken van schaamte. Wat fijn dat jullie er wel open gesprekken over gehad hebben. Succes weer :-)

Hai de 30 dagen updates net gelezen.....wat gaat dat goed. Lekker positieve instelling heb je. Spierpijn.....no pain no gain zeggen ze in de sportschool :-)

MijnGerrit, Bij jou vaak dezelfde O ja als bij LJ. O ja dat is eigenlijk wel zo dat ik redelijk naar mezelf kan kijken en erover kan communiceren. En ja mijn stinkende best doe ik........daarin zit een mogelijke oplossing en de valkuil. Wil nog leren om nog meer te accepteren dat dingen zijn zoals ze zijn. En zoals ik las vanochtend. Vanuit die acceptatie kan streven weer een gezonde hobby worden in plaatst van een obsessie. Iets wat motiveert en niet verlamd.

Lady Jane, als ik jou lees dan denk ik zo vaak van O ja ze heeft gelijk. Mag ook best een beetje trots zijn op wat ik bereikt heb. Ja veel dingen die ik toch maar doe zijn buiten die comfortzone en ergens vind ik dat ook leuk om die grens op te zoeken. Ik deel graag dingen omdat het mij helpt en ik stiekem hoop dat verbinden, delen en inspireren ook anderen helpt. Nee dat heb ik niet geleerd en zeker niet van huis uit . Delen heb ik vooral hier geleerd op ADB en ik was daar in 2007 heel onwennig in en heb daarin geleerd. Vorig jaar 7 juni heen en weer naar de meeting met medereizigers in mijn auto en op die meeting zelf op die picknick bank. Daar heb ik hele persoonlijke dingen voor het eerst gedeeld en dat was een omslag, een hele belangrijke. En stukje bij beetje leer ik ook te delen met mensen echt dichtbij zoals ouders. Dat ging vroeger niet goed in ons gezin en gaat nu beter. Ze kennen nu dit forum en mijn strijd van 2007 tot nu, heb mijn moeder mijn draad laten zien. Heb mijn moeder vertelt over hypnotherapie en dat ik vastloop en dat dit ook te maken heeft met dingen uit mijn jeugd. Ze herkent het en voelt zich schuldig van wat heb ik fout gedaan. Heb het met haar gehad over haar psychiatrische moeder waar zij het gezinshuishouden en de zorg overnam toen zij 12-13 was en over de dominante ingewikkelde man die mijn opa was voor oma tantes en vader. Haar leven is beinvloed door haar jeugd zoals die van mijn vader door zijn vader. Er is geen sprake van schuld of verwijt maar van open communicatie nu met moeder. Dat is de stap van deze week. En heel bijzonder ook, mijn moeder die het opneemt voor zichzelf en haar familie Mijn vader begon met invullen over hypnotherapie van dat komt van jou kant zeker tegen moeder....je psychiatrische moeder en broer en zij heel analytisch en koel even alle kanten noemen van de familie van mijn vader......Erik heeft van beide kanten het nodige meegekregen was haar antwoord. Way to go Mam! Dan weet mijn vader zich geen houding te geven aan dat nieuwe inzicht en aan een vrouw die nu wel assertief is. Lady Jane dank je wel voor elke keer benadrukken dat ik best trots mag zijn op wat ik wel bereikt heb. Dat vergeet ik zo snel

@Annette Ik had niet eerder over een co-dependant groep gedacht. Herken me er wel in. Stukken uit Leef je eigen leven Co-dependant no more van M Beattie gelezen en dat was veel herkenning. Is wel weer centrum Amsterdam maar ik ga er serieus naar kijken. @Meya Wat te denken van ongeduldigheid, want it all want it now, geluk zoeken buiten jezelf hetzij in een middel het zij in een vrouw, geen matigheid maar haast obsessief streven.....verlammend streven ipv streven als iets gezond.....gedrag dat in mij zit en iets over mij zegt. Ik herken me met relaties nog niet als het verlangen komt en gaat zoals met trek in drank wel zo was/is. Een overeenkomst is wel dat ik drank en het verlangen naar een relatie geheel kan ontwijken en daarin vind ik rust. Bij drank heb ik heel lang uit onzekerheid van mijn standvastigheid geen kroeg, feestje of sociale gelegenheid bezocht waar drank was. Ik deed veel sociale contacten mezelf ontzeggen en gelukkig gaat dit nu langzaam wat beter omdat ik merk dat ik nu wel op een feestje met drank kan zijn. Als ik mijn verlangen in een relatie maar stelselmatig buitensluit zoals ik ook drank ontweek dan zijn er geen gevoelens die ontstaan en is het lekker rustig en veilig met het muurtje om mijn hart heen. Maar daar word ik uiteindelijk niet gelukkig van. Maar heb ik een knuffelworkshop en is er echt een klik die zowel zij als ik voel en uitspreek, zij voorstelt van zullen we wat afspreken......en het uiteindelijk zo blijkt te zijn van ze durfde niet meer nee te zeggen want ik had mij er zo op verheugd. (Zij zegt zelf net als ik zo in het proces te zitten van zelfontwikkeling en dit was mij heel duidelijk toen ze dit eenmaal allemaal vertelde).... Een afspraak waar ik weken naar uitgekeken had, nachten slecht geslapen, pijn in mijn buik ervan, onzekerheid in mijzelf over dat ze 3 weken niks liet horen terwijl ik een uitnodiging stuurde....dan invullen van ze ziet me vast niet meer zitten, ik ben vast niet leuk genoeg of ik was vast weer te enthousiast/gretig overgekomen.....ik knal dan wekenlang van emotie naar emotie. Vreugde, enthousiasme, onzekerheid, klunzig bij de afspraak zelf......trek van drank die komt even maar wordt zo elke maand minder en minder maar dat ervaar ik niet met relaties. Dat is veel heftiger. En met drank ben ik blij dat ik er nu wel klaar mee ben. Klaar met relaties betekent dat ik alle hoop verloren heb en een cynisch mannetje geworden ben.....dat NOOIT! Liefde daar draait het leven om.....drank kan ik missen als kiespijn. Maar verslaafd aan liefde.....een goed nog te lezen boek van Jan Geurtz heet zo.....De kern is denk ik dat ik met drank de zekerheid in mijzelf gevonden heb en in relaties onzekerheid in mij hoogtij viert. Daarin wil ik eerst de rust en zekerheid in mijzelf vinden en daar draait zelfliefde om.

7 in de bijbel staat voor volledigheid en wellicht voltooidheid, 7 chakra's, 7 kleuren in een regenboog, 7 wonderen, 7 continenten......7 is speciaal en jij bent speciaal voor dit forum, In al die jaren dat ik hier vaak of bijna niet meer was, altijd was jij er voor iedereen. Zoals ook net weer in mijn eigen draad naar mij zo typisch Jane. Van harte met 7 jaren gestopt, wat een prestatie!

Basta en Elma welkom......ik was al een behoorlijke tijd gestopt voor ik op het jaarpact wilde. Vond de stap van nu is het eigenlijk het idee om echt niet meer te drinken (en niet tot aan de vakantie en dan wel drinken) een enge stap. Maar na dat besluit kwam wel rust....bij mij dan.

Even een update vanaf eind April. Het enige wat ik over verslavingen te melden heb is eenmalig blowen op bevrijdingsdag maar daar is dat bij gebleven toen ik mezelf ff streng toegesproken heb. Ben gestopt met daten en actief zoeken en dat geeft rust en met een afspraak zo 2 weken terug werd me helder dat zowel zij als ik zo erg met onszelf bezig zijn dat het niet goed zou zijn ook nu. Maar snel verliefd en wat doorschieten blijft nog steeds. Geeft elke keer veel emoties en onzekerheid. Onzekerheid over mezelf komt steeds weer terug, daar komt mijn volgzame gedrag, pleasen, ongeduldigheid en onrust vandaan. Wat ik net las bij dat gedicht bluebird, er zit wat vast bluebird kan niet loskomen.....voelt als een knoop tussen buik en navel. Vol spanning en emoties. Zit daar al heel lang. In deze draad staan verhalen over mijn kind jaren. Na het stoppen met drinken kwamen emoties terug die niet verwerkt zijn. Gepest worden, het gevoelige HSP jongetje dat ik was, waardering missen van vader, depressie moeder, het superioriteit gedrag van vader....kortom een kindsdeel dat niet happy is en dit speelt nog steeds door. Ik schrijf erover vanaf 2008 en heb veel bereikt in groeien maar ik merk stilstand. Kom er niet verder mee. Ik wil altijd alles zelf doen en vraag nooit hulp. Maar hier denk ik dat ik zelf niet meer weet hoe verder te komen. Met hypnotherapie waar ik van iemand een adres van gekregen heb dat adres benaderd en binnenkort een intake. Erg wennen toegeven dat ik niet overal zelf alleen uit kom. Heel benieuwd wat het brengt. In trance dingen herbeleven en punten opzoeken met emoties. Ik geloof erin en sta er voor open en ben heel benieuwd wat het mij voor inzichten en oplossingen gaat bieden. Verder was fysiek contact een concreet punt. Kom uit een gezin waar we elkaar nooit aanraken en ouders elkaar nooit liefdevol omhelzen oid. Totaal niks van dat. Mijn vader ook naar mij is van de formele hand en nooit een keer een knuffel of schouderklop. Toen ik in de zorg ging werken moest ik erg wennen aan fysiek contact dat onlosmakelijk verbonden is aan wassen verzorgen en verplegen. Maar een aaibij verdriet deed ik niet of krampachtig zonder mij houding te weten te geven. Daarvoor bestaan knuffelworkshops. Niks seksueels of tantra achtig zoals een collega dacht maar puur een vriendschappelijk knuffel of een liefdevolle aanraking zonder seksualiteit. Wie had dat ooit gedacht. Ik vind dat leuk en geniet ervan. Kom over drempels in mijzelf en leer mezelf kennen ook. Vroeger moest ik niks hebben van dat zweverige en dat fysieke, nu vind ik dit leuk. Ook yoga meditatie boeken over nondualiteit en youtube materiaal hierover.....veel mee bezig geweest. Vooral ook het boek moeiteloos jezelf zijn van Vera Helleman. Daarbij is een cursus en die volg ik (zit nu ff het slob ik maar ga ik mee verder) Nee deze draad gaat niet meer over alcohol maar over de anderhalf jaar na het stoppen met drinken. Het omgaan met loskomende emoties en dingen uit het verleden. Vooral het doen in de vorm van een workshop of cursus werkt zoveel beter dan erover piekeren. En volgende week intake hypnotherapie, kijken wat dat mij verder brengt. Ik vind het fijn om hier mee bezig te zijn. Veel fijner dan dat daten en alleen frustratie onrust oogsten. Niet meer het liefst van alles en allemaal een relatie willen wanhopig haast. Maar mezelf ontwikkelen en met meer zelfliefde en echte eigenwaarde hopelijk een houding van een relatie zou fijn en wenselijk zijn, heel wenselijk zelfs maar een relatie is geen randvoorwaarde om gelukkig te zijn. Want gelukkig zijn komt uit mezelf. Afgelopen weken uit een periode van frustratie en onvrede ben ik die workshops gaan doen, neem initiatief om nieuwe mensen te leren kennen....ben weer lekker bezig en ik voel me daar nu fijn bij.

Akkordeon.....hoe is het toch met je?

Zie de literatuurreferenties onderaan dit artikel. http://www.bodybuilding.com/fun/fat-loss-hope-or-hype-the-truth-about-garcinia-gambogia.html Uit het artikel zelf wordt me duidelijk dat PGC omzet tot 5HTP. 5HTP wordt direct omgezet in serotonine. Serotonine is het hormoon dat voor stemming zorgt. Depressieve mensen krijgen via AD of kruiden als St Janskruid of stoppen als 5HTP/tryptofaan....stoffen die serotonine verhogen. Als je afvalt heeft dit veel effect op je stemming. Van afvallen ga je je mentaal minder happy voelen en als je minder happy bent wil je eten en niet afvallen. Suplementeer je de happy stof serotonine dan kan je mentaal afvallen beter aan. Maar men noemt nergens interacties met medicatie als AD en bijvoorbeeld bovenstaande kruiden of stoffen of stoffen als pammetjes of opiaten. Er bestaat zoiets als een sertonine syndroom en dat is een overdosis serotonine die ronduit gevaarlijk is. Bovendien vind ik wat gebeurd er als je stopt na x weken pillen met je stemming en daaraan gekoppeld je eetgedrag?........ Vannuit krachttraining/bodybuilding ken ik denk ik zo een beetje elke truc wel tot afvallen. De een is werkzamer als de ander en allemaal eigen risico's. Ik ging ver vroeger in middelen om af te vallen. Via stemmingverandering afvallen, ja er zit logica in maar heeft risico's bij medicatiegebruik en met alles speelt wat zijn de effecten van gewenning en dan stoppen en terugvallen in gewicht en stemming......

En voor mij nu precies een jaar niet roken. Een jaar geleden kwam ik hier voorzichtig melden.....of er nog stoppers zijn en in wisselende samenstelling met mensen samen de dagen aan elkaar geregen van niet roken. Het niet meer hoeven gevoel, wat ik gisteren schreef, wens dat jullie ook toe.

Dit! Naar eigen huis gaan terwijl ik samen woonde met voormalige vriendin, niet omdat ik alleen wilde zijn maar omdat ik wilde roken. Zoals ook ik eerder van een feestje thuiskwam en thuis verder dronk zodat de mensen niet werkelijk zagen wat ik echt dronk. Geen onverdeelde aandacht bij ontmoetingen met mensen maar altijd dat stemmetje van wanneer die volgende peuk. Los van alle gezondheidsvoordelen is dit waar ik zo dolblij mee ben dat het niet meer hoeft. Yo An en iedere stopper hier heel veel succes en wens jullie allemaal het niet meer hoeven gevoel toe

Huttola van harte ....... vooral zo doorgaan :-) Keep going on

Blondie erg knap hoe na die val je stappen onderneemt. Wat Jane schijft survivor award.... Lars welkom hier. Veel succes

Had vanmiddag de eerste reactie van Fruitvlieg gelezen en de rest nog niet. Wat een mooie dagdraad vandaag! Ben nu veel langer op als ik wilde maar bleef lezen. Heb geen kinderen en in theorie heb ik al tientallen jaren gekozen om geen kinderen te willen. Dat is omdat ik de wereld te harteloos vind. Maar de praktijk was stukken simpeler aangezien een man alleen geen kinderen kan krijgen. Toch kan ik zeggen dat ik geen kinderen wil omdat ik mijn eigen verslaving ken en in herstel ik nog moet groeien voor ik mezelf aan kinderen vertrouw. Ik heb geen alcoholistische ouders gehad in de zin van alcoholistisch gedrag. Mijn vader dronk wel teveel maar hem nog nooit dronken of vervelend meegemaakt. En hij drinkt niet meer sinds een jaar. Moeder dronk al bijna nooit. Ik heb mijn verhalen ook wel maar die zijn niet zo duidelijk alcohol gerelateerd. Het simpele woordje er zijn van Etty viel mij op. Alcohol verdoofd en sluit er echt zijn uit ben ik van mening. In de tijd dat ik dronk was ik er wel maar niet echt in verbinding met mensen. Mijn schuldgevoel zit in mensen verzorgen als baan waar ik de avond ervoor zoveel dronk dat ik er niet echt kon zijn. Niet op het niveau zoals ik nastreef met goede zorg. Natuurlijk werden de oudere mensen prima gewassen, aangekleed en hadden ze te eten. Maar zoals ik bijvoorbeeld vanavond moest reageren op een patiënt die direct zegt ik word niet meer beter en in tranen schiet en smeekt om dat we haar helpen beter worden en ik niets anders kan als benadrukken dat ze heel ziek is en niet meer beter wordt en daarover een gesprek aanga wat haar realiteitsbesef geeft maar ook troost....op dat niveau er zijn dat kan ik nu ik anderhalf jaar niet drink een beetje en kon ik toen ik regelmatig dronk echt niet. Zo zie ik de ouder kind relatie ook. Waar ik weet waar ik tekort schoot in mijn verzorgende werk op vooral psychosociale niveau kan ik mij niet voorstellen dat dit in ouderschap wezenlijk anders is. En ja daar schaam ik mij om dat ik ouderen mensen op dat onderdeel tekort deed door er niet echt te zijn geweest toen. Maar schaamte helpt mij niet verder, zorgdragen dat het niet meer gebeurd wel. En verder raken de vele heel persoonlijke verhalen van iedereen in deze draad mij. Kan de woorden nu niet vinden om er op te reageren. Ga slapen ook......

Waarom? Ga je missen hier. Knuffel

Ja jopie......zou ze echt weg zijn. Ik mis haar bijdragen best wel en ben benieuwd hoe het met haar is maar heb geen idee....... Akelei mis ik vooral van stoppen met roken draadjes........

Is eerlijk zijn en opbiechten dat je beter geen verlof kan hebben de makkelijke weg dan? Lijkt me niet. Volgens mij heb je je glazen niet ingegooid ook. Volgens mij deed je het beste voor jezelf. Mag je best trots op zijn

Nee oordelen over je medemens is in mijn ogen de oorzaak. Het kleine teken als een kaarsje (dat ik nu doe omdat ik mij machteloos voel te midden van al het terreur) invullen met bidden/geloof en dan invullen dat mensen die bidden zich superieur voelen, invullen dat geloven ook maar iets met moord en doodslag te maken hebben omdat er een stapel gekken zijn die onder het mom van geloof terreur verspreiden. Oordelen van mijn God is beter dan jou God.....oordelen van mensen over medemensen. Oordelen op basis van angst, onwetendheid, afkeer, jaloezie...... Oordeel niet zo......have a little faith.

Goede morgen

Waarom zo oordelen over mensen? Mensen die in hun besef van niks concreet kunnen doen maar een steunbetuiging doen omdat je dan tenminste nog denkt aan slachtoffers en het je niet onverschillig raakt. Waarom noem jij mensen triest die ook maar doen wat hun hart ingeeft in de trieste situatie van terreur waar lukraak aanvallen lijken te zijn naar mensen zoals jij en ik. Zomaar ben je zelf een keer aan de beurt omdat je een keer op het verkeerde moment op het vliegveld bent. Ik waardeer het niet dat je me triest noemt en zie dit ook niet als steunend naar elkaar en dat is toch de reden van ADB.

Goed zo Gypsy

Komt me over als veel hectiek om je heen waar je je weg in probeert te vinden. Hoop dat als je relatieverslaving, het bellen en al het grijpen/streven wat loslaat rust vind om vanuit je eigen hart je weg te vinden. Geen situaties waarin je je laat verleiden tot dingen die je eigenlijk niet wil. Jij aan het roer. En volgens mij ben je druk bezig met die veranderingen. Vind het erg rot voor je nu maar heb er alle vertrouwen in dat je dit weet te keren tot een omwenteling in je leven.

Ja nu wel anderhalf jaar. Vorige maand maakte ik een rekenfout. Anderhalf jaar was niet 7 juni maar 7 juli. Dank voor de felicitaties. Dank Jan voor het aanpassen.