erik

Bor je bent je weer gek aan het maken doordat je in je eigen hoofd verwachtingen maakt rondom familie dingen. Je kent dit patroon na al die keren, houd het rustig en bespreek de verwachtingen eens in de groep van je familie en wat het met je doet. Doe het nu eens anders als andere keren......

Wij hadden hier een regel toch dat we niet negatief schreven over iemand die zich niet kan verweren door bijvoorbeeld een ban. Kunnen we dat ook handhaven bij iemand die er niet meer is? Wat je schrijft vind ik niet fijn A3. Zeker niet over iemand die er niet meer is.

Welkom Nada.

Maak ons nu maar geen excuses maar ga voor jezelf en je familie. Lukt niet drinken niet goed, let er dan op dat je wel kan reageren op onveilige situaties. Dank je wel voor het delen, hoop dat je dit lijntje vasthoud en wat er ook gebeurd blijft schrijven..... Sterkte

Rust zacht Hannah

Wanneer ga je het je huisarts vertellen? Die begeleiding van de oxazepam afbouwen zonder dat diegene weet van zoveel drank is niet verantwoord.

Gisteren had ik hypnotherapie en het daar over co-dependacy gehad; over hoe het ontstaan is als kind die zijn moeder ging ondersteunen, blij maken zodat ze niet meer zo depressief was, tot en met de reeks mensen waar ik dergelijke patronen ging herhalen. Vooral stil gestaan bij het begrip controle. Dat hoor ik op de meetings elke keer terug dat mensen daar controle willen houden of dingen naar hun hand willen zetten (manipuleren) Wat ik ook bij het begrip helperssyndroom tegen kom. De kern is (on)bewust mensen dusdanig helpen dat ze in een afhankelijke positie komen van je. Ze niet faciliteren richting professionele hulp maar die weghouden en zelf je onmisbaar maken. De mensen die ik hielp wilde ik altijd zsm doorverwijzen naar een deskundige zoals HA, GGZ..... een familielid deed zo alles naar haar toetrekken en dat frustreerde mij juist. Dat afhankelijk maken heb ik volgens mij nooit en sws controle dwang heb ik niet zo. Ik vind het heerlijk om op vakantie te reizen en geen idee te hebben wie mij een lift geeft, waar ik heen ga en waar ik slaap. Geen controle voelt juist fijn. Ik voel me wel thuis bij pleasen, mezelf wegcijferen en andere codependant patronen. Bij codependancy komt omdat het van de AA afkomstig is altijd weer die hogere macht terug. Mijn verstandshouding met religie is niet zo goed, ik heb ergens ook moeite om in het kader van overgave (van controle) en accepteren dit te leggen in de handen van die hogere macht. Ergens geloof ik in dit plaatje Het inzicht dat we niks echt in de hand hebben, niks te veranderen is op de manier we denken dat we dingen kunnen veranderen. Daarin ontspanning vinden want uit het kunnen veranderen zit verantwoordelijkheid achter. Invloed kunnen hebben op de loop der dingen maakt verantwoordelijkheid voor dit verloop...... Ik kan niet blind vertrouwen op een God want daar is mijn godsbeeld teveel voor stuk na jarenlang christelijk onderwijs en kerk. En ik geloof ook ergens meer in totaal loslaten omdat er geen controle is op de loop der dingen dan dat je dit aan een hogere macht zou kunnen geven. Niks, niemand heeft dingen in controle, juist daarin zit de rust (geloof ik) Ben bezig met iets van een hogere macht beeld als het collectieve goede van de mensen om mij heen en in mij. Dus niet een God buiten ons maar in ons. Geen God die controle heeft in de zin van een allesbepalende God maar iets dat werkt via een collectief zoals de mensen die ook op de meeting zijn een collectief zijn en we voor elkaar dingen kunnen betekenen. God als in religie is moeilijk. God als in iets dat in alles zit en in de gehele mensheid.....daar kan ik wel wat mee. Wat ik lastig vind met het het onderzoeken of codependancy bij mij past en ander zelfonderzoek is in hoeverre ik zelf dingen goed zie, of ik kan uitsluiten dat ik mezelf in de maling neem en wat ik voel, ervaar en bedenk wel klopt. Want mooi praten kan ik wel en kan ook mezelf dingen wijsmaken die ik ga geloven. Wil hierin een open houding hebben en voor feedback openstaan en kritisch naar mezelf kijken wat ik waarom doe...... Met hypnotherapie op simpele wijze een opstelling van het gezin gemaakt. Ik stond in het midden en waar voor mijn gevoel bevinden mijn vader moeder en zus zich dan. Daarin viel op dat als ik ging voelen in plaats van denken dat de verbinding met mijn moeder nogal overheersend is, aandacht opeisend haast. Hierdoor werd ik continu afgeleid in het voelen en onderzoeken van de verbindingen naar zus en vader. Die verbindingen vervaagde steeds omdat die naar mijn moeder zo verblindend allesoverheersend groot is. Op de vraag van kan je dit je moeder duidelijk maken zat opvallend veel aarzeling. Mijn angst dat als ik mijn moeder ook maar iets zeg waarbij ze kan twijfelen aan zichzelf en kan denken van ik belast Erik dan ben ik de verbinding helemaal kwijt want dan slaat moeder dicht. Daarin zat ik vast. Ik wil loskomen van die overheersende verbinding en wil zelf verder en ook meer relatie met zus en vader (vooral zus) maar kan het niet loslaten en waarom toch niet? Wil ik controle op die situatie, acht ik mijn moeder niet als iemand die haar eigen boontjes wel kan doppen, is het een onzekerheid verbonden met mijn innerlijk kind en mijn moeder (dat jongetje van 8) Alles bij elkaar duizelde het gisteren in mijn hoofd door het halve boek van codependancy die door mijn hoofd maalt, de 3 meetings in 2 weken tijd, de hypnotherapie dezelfde dag....... Iemand van de meeting noemde een sneeuwklok. Je kent wel die kitsch wintertaferelen met water en kunstsneeuw. Ik voel me door elkaar gehusseld en in een mist van sneeuw. Tijd nemen om dingen eens rustig te laten betijen. Op het draadje van Etty las ik over dromen. Toevallig werd ik deze ochtend uitzonderlijk naar wakker. Kussen nat ogen nat, droomde dat mijn zus terminaal ziek was en het de laatste dag was dat ik met haar doorbracht. Had de middag ervoor vastgesteld in therapie dat ik nauwelijks een band met haar heb en dit jammer vind. Deze droom is vrij duidelijk, mijn zus betekent veel meer voor mij dan ik dagelijks laat blijken. Tijd om dat gevoel in daden om te zetten en te werken aan die band. Ik ben vaak ook met dromen en betekenis bezig. In de opstelling van het gezin moest ik gisteren op basis van mijn gevoel vaststellen dat mijn zus naast mij maar ver buiten de ruimte van de therapieruimte moest plaatsen zo ver staat mijn zus van mij af en in de middag stelde ik dat vast tijdens de therapie en in de nacht speelt mijn gevoel dan op en versterkt dit punt erg.

Al heeeel lang geen Kater meer maar Kate als haar nuchtere zelf

De drukke multitask dagen voor kerst en toch helemaal mindfull..... Yo 2 jaar en 2 maanden de teller gaat rustig verder. Namaste

Hai AR van harte met de volgende stap. En in dat safehouse mag je daar je uitsmijter bakken? Eindelijk je eieren tekort wegwerken.....

Wat een verschil die foto's......ik weet het eigenlijk niet of ik ook zo veranderd ben qua uiterlijk?

Goed zo Lars....Voor nu eten en slapen....morgen maar eens stil staan wat er gebeurde.

Lars schrijf eens wat. Je haalt jezelf van het dag pact en drinkt dus. Waarmee kunnen we je helpen. Wat zit je dwars.

Monsterlijk hoor 4 jaar! Mooi hoe analytisch je lichamelijke verschijnselen en gedachten waar kan nemen en rustig blijft en er geen waarde aan hangt. Dank voor het voorbeeld dat je geeft, zo hoop ik ook te reageren. Het geeft mij ook moed en kalmte, dat het werkt als je zo met gedachten en zelfs met lichamelijke sensaties leert omgaan.

Ik zie je zo vaak schrijven dat dingen je overkomen en nu wordt je overvallen door een gesprek met de werkcoach zo 2 weken eerder als de afspraak. Als ik meer controle wil hebben over de koers van mijn leven moet ik ook anticiperen. Nu al weten hoe ik dat gesprek wil aangaan en wil dat het verloopt. Want kijk toch eens hoe het nu gaat....nu ben je bezig met bingen en de puinhopen daarvan opruimen en dat gesprek is pas in Januari.....En dan is het begin Januari en dan schiet je in de stress voor dat gesprek dat je al weken aan ziet komen. Het leven hoeft je niet zo te overkomen, het is net autorijden.....je moet wel een stuk vooruit kijken! In het nu leven maar ook anticiperen. En wat je schrijft over wisseldiensten.....wie weet ontkom je er niet aan. Maar als ik jou was zou het niet mijn eerste keuze zijn omdat het iets meer verdient. Volgens mij is regelmaat juist goed voor je. Vroeg je bed uit. Aan de slag en vroeg je bed weer in want werken de volgende dag. Die structuur helpt in het niet drinken. Rust Reinheid Regelmaat....nog steeds relevant voor verslaafde mensen (en iedereen eigenlijk)

Eindelijk aandacht voor B6! Maar als de aanbevolen hoeveelheid 1,5mg is dan snap ik het maximum van 21mg nog steeds niet. Zeker als je bedenkt dat ik energy drinks en wel meer producten extreem veel B6 zit. Zo kom je alsnog boven de norm waarop je zenuwschade kan gaan krijgen. http://www.voedingscentrum.nl/nl/nieuws/te-veel-vitamine-b6-in-vitaminesupplementen.aspx Die adviseren neem niet meer in een b supplement dan die 1,5 mg

Ja maar dan wil ik ook zwemmen.....alvast een wak gaat hakken

Spirit....Je schrijft weer in de trant van dat alles je overkomt. Wanneer besef je nu eens dat het leven je niet overkomt maar jij het zelf bent die dingen doet of niet doet. Bij wat je overkomt is het lekker makkelijk daar hoef je geen verantwoordelijkheid voor te nemen. Maar je doet het dus wel jezelf aan. Waarom toch?

Dit! En het is o zo makkelijk om zonder rookverslaving dat moment van rustig in en uitademen, even het moment voor jezelf hoe druk het ook is, over te slaan. Te druk om even tot jezelf te komen weer. Het toch dat moment van ademhalen en voor jezelf nemen bewust van het NU..... Dit is de kern van mijn verslaving en oplossing.

I want it all and I want it now...... Het duurt precies zo lang als nodig. Gun jezelf die tijd omdat je dat waard bent. Verder lees ik je onwennig zo zonder harnas. Blij voor je dat je die kwijt bent. Laat die gevoelens maar helemaal dichtbij komen. Mediteren is niet je ding maar adem alles maar helemaal in en uit. FEAR face everything and rise.......

En helemaal eens met Jane over de boksbal, of kussen of weet ik veel wat. Praten tot je een ons weegt werkt gedeeltelijk. Daarnaast hebben we een lijf en met dat lijf kunnen we ons los van taal ons uiten. Ik kan bijvoorbeeld dansen, of me helemaal doodop trainen of al mijn frustratie botvieren op een bokszak. Lichaamswerk heet dat. Met je lijf en met bewustzijn daarvan en met ademhaling.......een therapie maar dan ff anders als dat eeuwige praten.

Hoi Lars, Mijn verhaal over gewenst en gezien willen worden door ouders lijkt niet op de jouwe qua heftigheid. Maar mij helpt (wie weet jou ook) is het kind dat je was te zien als je innerlijk kind dat nog steeds in je zit en een deel van bent. Als mijn volwassen zelf kijken naar mijn innerlijk kind. Wat heeft dat kind nodig, hoe kijk je naar dat kind. Wat kan jij dat kind geven. Ik weet niet of ik het goed uit kan leggen maar ik merk dat ik mijn innerlijk kind aandacht en liefde kan geven. Direct uit mezelf. Niet afhankelijk van of ouders mij zien. Ik zie het gevoelige jongetje dat maar zijn best deed om gezien te worden waar zijn kwaliteiten liggen. Ik zie ook een sterk jongetje die het ondanks alles wel gered heeft. Ik kon kracht halen uit het verstevigen van die band met mijn innerlijk kind. Wie weet iets voor jou.....of is dit te vaag? Jane noemt hypnotherapie, in een lichte hypnose kon ik in mijn verbeelding meer bij dat kind komen en kon ik een grasveld zien. Ik kon voelen wat dat kind wilde zeggen en vragen, ik kon die aandacht direct aan mezelf geven. En ik kan me die sessie herinneren en terughalen en nog een keer doen. Ook zonder ouders kan je voor jezelf de liefdevolle ouder voor je eigen innerlijk kind zijn, geloof ik. In reactie van veel mensen merk ik dat velen er te nuchter voor zijn maar mij helpt het en daarom deel ik dit maar.

Ja A3, ik denk zeker dat mijn switch naar werken in de zorg een uitvloeisel is van het willen helpen en zelfs dat het een vlucht was voor dealen met mijn eigen issues. Want het is heerlijk om de onbaatzuchtige weldoener uit te hangen. Zo goed zijn in pleasen, helpen en verzorgen dat ik er mijn werk van gemaakt heb. Maar in mijn werk en een professionele setting ben ik anders als ik prive ben. Prive was ik grenzeloos. Die L. belde me wel eens midden in de nacht en dan zo 5 uur. Dat ik niet sliep en nauwelijks kon functioneren op mijn werk hierdoor bracht mij er niet toe grenzen te stellen in mijn eigen belang. L had last van een borderline stoornis. Nu zie ik ons spel van dat zij ging kijken waar de grens van mijn grenzeloosheid was en die grens was bereikt toen ik niet meer kon na suicide poging/voornemen 2. Ik zag aanvankelijk vooral haar stoornis en zag pas later mijn aandeel van grenzeloosheid. Ik heb zelfvertrouwen dat ik hierin geleerd heb in een jaar en het NOOIT meer zover laat komen. Wat je noemt vind ik een hele lastige. Want daar waar mijn kwaliteit zit is ook mijn potentiële valkuil. Zorgzaam, betrokken is wat ik graag ben en volgens mij goed kan. Maar ook in kan doorslaan. En dan ben ik in dat doorslaan ook niet goed in mijn werk. Omgaan met codependancy is prive en professioneel een must. Ik wil dit leren juist omdat mijn werk mij zo lief is. In liefde voor mezelf heb ik geleerd drank te laten staan en in liefde voor mezelf leer ik nu mezelf centraal te stellen en niet grenzeloos te zijn naar de ander en mezelf te verwaarlozen. Ik wil geen ander werk, ik wil dit punt in mijzelf niet ontduiken door ander werk. Ik wil het leren......

Vanavond voor het eerst naar een coda meeting geweest. Dat is volgens de bekende 12 stappen maar dan betrekking hebbend op problemen met gelijkwaardige relaties aan gaan en vooral voor mij het willen helpen van mensen (vrouwen) met problemen die ik ontmoet. Relaties waar ik mezelf wegcijfer en verwaarloos in zelfliefde en ik zoals vorig jaar totaal op en leeg was na die zieke vrouw met wel heel veel issues. Ik was daar totaal grenzeloos naar de ander en ging pas naar de dokter op advies van mensen van dit forum. Dat eens maar nooit meer. Dit is het overzicht van kenmerkende patronen (herken me in alle patronen maar die van controle duidelijk minder) Ik had drempelvrees er heen te gaan en eigenlijk stel ik het al uit sinds de zomer. Doe wel allerlei dingen die heel nuttig, leuk en leerzaam zijn maar CODA deed ik niet. Vanavond dus wel en was zenuwachtig en het rondje delen kwam zo emotioneel dichtbij zoveel meer als alcohol. Het verhaal ik ben Erik ik ben verslaafd aan alcohol en dan een stuk sharen gaat comfortabel en ik moet wel waakzaam blijven maar het is niet zo acuut meer. En drank staat altijd al verder van mij af als direct mijn gevoelens en emoties en relaties met mensen. Dit raakt zo de kern dat ik er emotioneel van wordt merk ik. Het verhaal ik ben codependant en dan mijn verhaal zit vol emoties. Angst kan best een goede raadgever zijn. Hier voel ik aan de weerstand en het lang ontwijken, dat het de kern is. Veel meer de kern dan mijn blowen, drinken of andere onmatigheden. Die middelen zie ik steeds meer als symptomen van gebrek aan zelfliefde en het moeite hebben met gezonde gelijkwaardige relaties aangaan. In de twee jaar dat ik nu bijna gestopt ben is het beeld ontstaan dat als ik voldoende van mezelf houd ik alle vertrouwen heb in mijn nuchterheid. In het begin hield ik echt niet van mezelf en mijn leven was doelbewust zelfdestructief. Er kwamen mensen die mij wel vertrouwden en mij het gevoel gaven van de moeite waard zijn, dat is een groep ADB-ers geweest (degene weten wel wie, ik noem geen namen) en langzamerhand kwam het gevoel van als zij om mij geven wie weet ben ik dan wel de moeite waard om van mezelf te gaan leren houden. Daarin ben ik allerhande lichaamswerk en meditatie en workshops gaan doen. En nu dus de codependancy; mijn jeugd met een depressieve moeder die ik altijd wilde helpen en opvrolijken en de vrij dominante vader. Ik die dat helpen, zorgzaam zijn en opvrolijken (en zelf wegcijferen) geleerd heb toen ik 8 was ben dat blijven doen bij veel vrouwen in mijn leven. Mijn eigen gevoel bagatelliseren en wegcijferen en met mensen een relatie aangaan die niet beschikbaar zijn voor een relatie. Het ligt niet allemaal aan de mensen waarmee een relatie niet liep of stuk liep, er is ook een eigen aandeel. Afgelopen 2 jaar daarin gemerkt als ik echt zo open en kwetsbaar mogelijk mezelf ben er een mooie verbinding kan ontstaan. Het kan wel, daarvoor was het toch een kwestie dat ik het ergens wel wilde die mooie relaties met mensen maar ik niet zo open en kwetsbaar was. Ik mij wellicht zelf buitensloot. Dan kan ik niemand anders de schuld meer geven dat het uitging met mijn grote liefde, ik weinig vrienden had. Ik ben heel veel gepest vroeger en mijn vader gaf echt weinig support aan mij en mijn moeder was heel depressief tientallen jaren lang.....alles heeft wel een verklaring maar ik heb ook een eigen aandeel in hoe dingen misgegroeid zijn en ik het weer normaal kan krijgen. Kortom werk aan de winkel dus, ik ga vaker. Voelde me erg thuis en veilig in de groep mensen.

Ik begrijp niet waarom je de dagdraad zo overheerst en je in mijn ogen op gepaste en ongepaste momenten in alle bochten wringt om aandacht naar je toe te trekken en dan niet eens benieuwd bent naar de reacties. Als het niet om de reacties (verschillende meningen en adviezen) gaat wat blijft er dan nog over anders dan dat je graag je eigen beslommeringen zoveel mogelijk wil laten blijken altijd. Mij valt idd op dat als mensen echt de moeite nemen om op je te reageren of een lijn trekken in de losse fragmenten die je plaatst je nogal negatief reageert waar ik altijd denk van waarom ben je niet dankbaar dat mensen de moeite nog nemen om echt op je te reageren en een verhaal lijn proberen te ontdekken in de berg van fragmenten die alle kanten op schieten van de overgang, tot man die je mishandeld een tijd terug, je kinderen.....Serieus ik probeer wel eens je verhalen te volgen en dat valt echt niet mee om er een touw aan vast te knopen en een rode lijn te zien. Ik probeer op de dagdraad de verhalen van iedereen te volgen, met name de acute vragen om steun en het valt mij niet mee mij door alle Bor beslommeringen heen te worstelen. Ik dacht eerst van je zal wel veel behoeften hebben aan reacties om verder te komen. Maar je geeft aan dat je er juist geen behoefte aan hebt. Waarom dan wel altijd en zoveel?