Gisteren na de meeting heb ik weer zitten malen. Ik viel mij op, dat ik nog steeds sprak in de tegenwoordige tijd i.p.v. in het verleden over mijn misbruik. Voor mezelf heb ik ontdekt waarom. Ik heb er niet meer zoveel vertrouwen in dat het voor mij een 'nooit' gaat worden, omdat ik al regelmatig de handdoek in de ring heb gegooid. Nu weer twee maanden en een week verder, maar ik tel de dagen, weken, maanden niet meer uit angst dat ik dan iets te comfortabel word, en dan weer iets te gemakkelijk ga denken over er eentje nemen. Ook omdat het , zoals ik eerder aangaf, steeds makkelijker is om de dag erna direct weer te stoppen. 'Nooit' is een woord wat niet werkt voor mij. Voor mij werkt dit beter:
Ik kies er voor, om vandaag niet te drinken.
En daarmee kom ik veel verder. Nu nog in mezelf gaan geloven...