Bij mij voelt het allemaal zo wereldvreemd, net of ik niet in de wereld sta. Ik denk dat dat de angst doet bij mij. Nu kom ik van het hondenveld vandaan en mijn hoofd tolt als een gek, zoveel indrukken allemaal. Zal ik dan ook tolerant zijn geworden voor de DIazepam? Die slik ik ook al jaren. En ik heb nooit een goed moment, geen enkele, het beangstigt me. Mijn lijf zit onder de zenuwen, ik voel het in elke vezel. Fijn dat jij zo stabiel alweer bent, de meeste dagen goed is toch fantastisch. Het is net of ik mezelf helemaal verloren ben, kan b.v. niet eens een gemakkelijke beslissing maken.