Twee keer therapie gehad met man en veel gepraat tussendoor. Boosheid, angst, alles is er geweest. Ook mooie en fijne momenten.
Gisteren sprak ik uit dat ik naar een ander soort relatie wil. 'Open' is misschien de term? In ieder geval ook het spirituele pad bewandelen. Man begrijpt dat en kan dat ook voelen. Er is veel dat we elkaar nog wel kunnen bieden en zoals ons contact nu is, is dat zeer fijn.
er zijn ook dingen die we elkaar (nu?) niet kunnen bieden. De mogelijkheid valt te onderzoeken daar op een andere manier invulling aan te geven.
Ik wil het buitenland niet afsluiten. Dat is ook niet nodig.
We spraken af veel contact te hebben en regelmatig bij elkaar te checken of het nog goed voelt voor beiden. Daarnaast gaan we van alles tegen komen in onszelf wat de moeite van onderzoek waard is.
De grap is dat ik tot rust ben gekomen. Een ander huis is geen noodzaak meer. Er is ruimte! Mijn man ging na ons gesprek slapen en zei dat hij weer energie en zin in de toekomst had. Dat geldt ook voor mij.
Mijn man drinkt al een paar weken ook niets meer. Ik merkte op dat het een gewoonte ter 'ontspanning' was geworden die snel tot grotere inname leidde. Hij zag het ook. Ik vind het geweldig van hem dat hij dit nu doet. Moet niet van mij, maar hij voelt zich er beter bij voorlopig zegt hij.
vorig jaar de eerste drankloze feestdagen voor mij. Toen waren we weg. Dit jaar in gezelschap van met feestdagen behoorlijk drinkende familie. Ik zie er een beetje tegenop merk ik. Het blijft daar altijd toch weer even een 'momentje'. 'Nee, dank je, voor mij graag sparood...' Maar ach, ook momentjes gaan voorbij!