Lika

92,7 en een jaar droog!

Ik denk dat we alcohol gebruikte om te vullen. Dus honger.....? Ja . Vullen van een gat en dempen en feest. Voor alles. Ik zelf voor vullen van een gat en verdoven van het voelen. Honger voel je hè?

Ik wou alleen dat het niet allemaal mijn leven was @lady jane....maar inderdaad. Ik ben dankbaar voor de reacties. @Etty mijn man onthoudt zich nu. Heeft Jellinek gedaan ( wist ik ook niet) tevergeefs. Ik heb een hard hoofd in een succesvolle aanpak door hem. Te veel 'verslavingspraat' naar mijn zin en nu geen directe actie. Hij heeft hele slechte ervaringen met allerhande therapiesoorten voor meerdere peoblemen die bij hem spelen. ik denk dat ik dat ook moeilijk vind. Dat ik de reden ben om nu wel in therapie te gaan. Merk dat ik weinig vertrouwen in mijn man heb. En hoewel ik mijn man graag mag, geen aantrekking meer voel. Maar misschien kan dat nog anders worden.

Dat lekker en knuffelbaar..... daar zit ik op slot. mijn man heeft daar geheel buiten mijn weten om een betaalde invulling aan gegeven de afgelopen jaren. En daarover gelogen tegen mij in die zin dat hij geen behoefte had aan knuffels en verder als ik daarom vroeg of een gesprek over voerde. Nu wel. Maar ik.niet. Weet ook niet waar ik dat weer vandaan zou moeten halen. Ben woest.

Dat is het Etty. Raak wederom! Ik ga verder onderzoeken. Dank, dank.... die verliefdheid is ook die pappa. Ja!! Ik voelde het, maar had geen woorden.

Dat herken ik!!! Het gevoel dat ik iets krijg dat andere mensen niet kennen. Leuk hè?

Bij elkaar blijven. Wat hem betreft was het allemaal niet zo erg. Kan alleen maar beter worden....

Ik probeer hem mee te nemen. Maar hij kan het niet volgen.

Tja, wat is wijsheid.... Even uit elkaar voelt voor hem als het begin van het einde. Ik heb morgen een belsafspraak met een hele goede vriendin. Maandag zie ik een andere. Hypnotherapie weer dinsdag.... Gevoelens over verbroken verliefdheid zitten ook nog dwars af en toe. Maar dat gaat wel lukken denk ik. Kwestie van afkicken. En dat kan ik! Soms denk ik de 'ware liefde' nu mis te lopen, maar dat is niet zo. Ik wil dat graag geloven. Lekker makkelijke ultieme ontsnappingsfantasie. Dus verbreken is het enige goede. Dat voelt echt zo. En ik zie nu wel hoe verliefdheid mijn gevoel van 'ik ben niet goed genoeg' en 'ik ben slecht' opheft. En het is natuurlijk heel prettig als 'iemand' dat voor elkaar krijgt... maar de sleutel zit in mezelf. Gisteravond heb ik voor het eerst een enorme woede op mijn man kunnen toelaten. Alles uitgesproken. Alles. Ook gevoeld. Tjee. Wat heb ik lang gevraagd om een knuffel, maar niet gekregen. Letterlijk. En nu...? Nu.... moet ik er maar alles aan doen? Nu wel? 1. Dat is boos. ik voel me ook enorm in de steek gelaten. Ik ben iemand die veel bevestiging nodig heeft. Dat moet ik mezelf natuurlijk kunnen gaan geven. Ik weet het, maar de afgelopen jaren was dat nog niet zo. Ik ben alleen maar weggeduwd. Ik begrijp mijn verdovingsdrang achteraf heel goed. Dat heb ik ook zelf gedaan. Ik ben er zo mee omgegaan. Niemand anders. Ik heb gevraagd, ben afgewezen en heb verdoofd.... kop in het zand. 2. In de steek gelaten. Daarnaast zit mijn man volop in al zijn eigen problematieken. En zijn verslaving. Ik heb mijn eigen lichaam 11 jaar uitgeschakeld. Het buitenland heeft mij laten ontwaken. Ik heb mezelf dat toe kunnen staan. Maar op basis van alles wat er ligt heb ik weinig vertrouwen in mij en mijn man om nog iets prettigs te kunnen ontwikkelen. Ik voel me niet veilig genoeg en niet geliefd genoeg. Geen gevoel van geborgdheid. 3. Gebrek aan vertrouwen . Tegen die achtergrond begrijp ik de drang naar verliefdheid heel goed. Moet er zelfs een beetje om glimlachen nu. Kan eindelijk met compassie naar mezelf kijken. Maar ik moet nu echt zelf gaan voelen en kijken. Dus dat ga ik doen. Ik heb voor het eerst wat vertrouwen in mezelf. Heeeeeeel voorzichtig. Ik heb bij mijn woede kunnen komen en mijn angst ging weg. Ik ben niet slecht omdat ik misschien het huwelijk ga verbreken. Ook geen slechte moeder. Zelfs uiteindelijk geen slechte echtgenote. Ik moet alleen wel heel zeker weten wat ik voel en wil. En vanuit die oprechtheid aan mezelf zal ik het beste voor iedereen kunnen handelen. Ook en juist voor mijn kinderen. Dat is mijn opdracht nu. Het voorbeeld van mijn eigen moeder is een vrouw met een woede ingehouden jegens haar man. Ongelukkig in haar huwelijk. Zichzelf wegcijferend. Het buitenland heeft met zoveel woorden gezegd niet zo te worden. Dat is inderdaad ook niet wat ik wil laten zien aan mijn dochters. -to be continued-

En een complete nieuwe dag! Maak er een mooie van Pelle. Met thee, ofzo...

Goedemorgen! Ben ik echt de eerste?

Wat leuk! Deelnemers: Lars Bob Kohtje Lika

Jaaaaaa.....met Lars op Kerstvakantie! Jiehaa. Ah Lars?

En ik ben bang voor mijn eigen gevoelens denk ik. Want ik mag niet weg willen. Dat doet een moeder niet. Maar ik wil ook niet weg van mijn kinderen. Dat is juist de reden dat ik er nog ben. Ik kan alleen niet meer... dan word ik zo bits en boos (ongemerkt) dat ik het hier heel moeilijk maak voor iedereen. Alleen omdat ik 'gewoon' mijn man niet om me heen kan hebben. En dat verwijt ik mezelf dan weer. Maar het is gewoon zo.

Weet niet waar ik heen moet, maar zal even gaan kijken. Kan misschien wel iets boeken, maar heb net een nieuwe baan..... ook lastig. Ga daar heel lekker en heb het super naar mijn zin. Ik ga even verder denken.

dank.....

Ja. Hypnotherapie.

Zaterdag drink ik een jaar niet. Burnout is bijna voorbij. Ik voel druk om het samen te proberen, maar ik weet niet waar ik het vandaan moet halen. Heb geen hekel aan hem. Maar kan hem er niet bij hebben. Zo voelt het.

Nu ik niet meer drink ervaar ik denk ik wat ik jaren heb verdoofd en weggestopt onder teveel werken. Daar komt zijn verslaving nog bij. Ik voel me op. Ik kan niet meer, maar ik ben zo bang..... zo bang.

Ik kan het niet meer met hem denk ik. Voel me intens verdrietig. Zou willen dat ik een knop kon omdraaien. Maar ik reageer bits omdat ik de nabijheid niet kan velen. Dit gaat verkeerd. Ik denk dat ik het niet durf toe te geven aan mezelf en daarom zo aan het vechten ben.

@Suikertje van harte! @Herstel goed nieuws!! @Lars niet drinken hoor!

Leuk Spirit

Omdat ik nu net op mijn werk moest huilen, omdat ik niet naar huis wou....En mijn man gisteren vond dat ik niet gezellig thuis kwam.

Aha...Sowhat, nee natuurlijk wil ik zoveel mogelijk met de kinderen. Maar mijn man geeft steeds aan geen co-ouderschap te willen. Dus ik voel me wat dat betreft onder druk staan. Ik zou gewoon een huisje zoeken waar de kinderen ook een plek kunnen hebben, dichtbij mijn man zodat ze er zelf heen kunnen fietsen. Zo oud zijn ze inmiddels al wel. En het klopt dat ik goed moet kiezen. Maar ik durf niet!!!! Durf niet te kiezen voor en dus therapie en er echt voor gaan en niet te kiezen tegen en scheiden.....dat is het nu. En aan de andere kant. Ik ga alle kanten op met mijn gevoelens. En door......droog. Droog. Droog. Verschrikkelijk vind ik het allemaal. Zit dagen met knopen in mijn maag. Daar had ik misschien minder last van gehad als ik niet jaren de boel verdoofd had.

Heb ik nu bedacht ja. Dank je wel....