Therapie gisteren heeft al veel opgeleverd. In ieder geval echt naar elkaar kunnen luisteren, begrip hebben en oplossingsgericht zijn. Wat dat dan ook moge zijn. Er is ruimte.
Mijn man is enthousiast over mijn idee een klein appartementen in de buurt te kopen waar ik kan zijn. De kinderen kunnen erheen komen en ik kan naar het ‘grote ‘ huis. Meer of minder afstand kunnen we heel geleidelijk aan doen. Of niet. Of hij ín dat huis. Later de kinderen...
etc.etc.
Hij kan werken aan zijn problemen. Ik kan mijn behoeftes verder onderzoeken. Samen kunnen we wellicht veel verder komen .
er is iets op gang gebracht, ik voel me heel dankbaar. Heel dankbaar. Ik weet nog niet waar het eindigt, maar we gaan er beiden op vooruit denk ik. En de kinderen daarmee ook.
Wat een opluchting, ik voel ruimte en verbinding.