Al lang geleden therapie/gesprekken voorgesteld. Dat wil man niet.
Ik dacht ook lang dat ik het wel best vond, maar al herstellend nu, van burnout, drank en alles wegstoppen, leef ik zo anders. Ik voel, geniet en leef. Ben boos, heb verdriet en leef. Ben machteloos, probeer en leef. Ben moe, uitgeput, maar leef.
Ik verander. Op alle vlakken. Broer en zus is niet erg, ik heb er geen oordeel over. Maar voel dat mijn behoefte aan alleen en zelf erg groeit. Ik geef het nog even.