Lika

Bah Pfeiffer... hoop dat het niet zo lang duurt. Ik ga slapen. Kijk scheel van de hoofdpijn.

Vooralsnog voel ik een enorm begrip voor alles en iedereen. Ben heel tevreden en heb knallende hoofdpijn. Het lukte me twee dagen voornamelijk in het hier en nu te zijn. Man wat is dat fijn! Ik voel gevoelens komen, kon ze bekijken en kiezen hoe ermee om te gaan. Nog nooit zo duidelijk ervaren. Spannend en fijn. Morgen kan alles weer anders zijn, maar dit zijn twee waardevolle dagen met mooie ontmoetingen en contacten. Veel geknuffeld met de kinderen ook. Dankbaar.

Drukke dag voor de boeg. Maar ik ben voorbereid.

Ach Jopie, ben daar ook geweest. Zo mooi. Zo ontzettend mooi. En die midgets. Mooi hoe je het beschrijft. Ik ga sparen.....

Gewoontes veranderen en nieuwe dingen ontdekken. Daarvoor heb je nog alle tijd. En dat kunnen hele leuke ontdekkingen zijn. Van het geld dat je uitspaart kun je zomaar vakantie bieren in een mooi appartement, of in een tent met een sauna of twee keer op vakantie in de sneeuw! Wie weet ga je nog heel leuke dingen meemaken. Zou zomaar kunnen. Geef jezelf die kans.

Heerlijk dat je zoon weer terugkomt @Bor! Houd vol @Francoise. Goed gedaan en het gaat over...

Ja voor mezelf, maar ook voor mijn gezin. Als ik het voor elkaar krijg me hier weer een beetje happy te voelen (hetgeen nu opeens het geval is...) dan is dat winst voor iedereen. Daar probeer ik mezelf de ruimte voor te geven ( en een klein duwtje). lukt het niet, ok. Maar dat zien we dan. Want dat is namelijk wel veranderd na het weer op play drukken. Tijdens de pauze zijn er kinderen geboren, heb ik de tijd van mijn man gebruikt en ook zijn zorg genoten. De laatste tijd kon ik bijna niet ademen thuis, wilde ik niet thuis zijn. ik probeer nu iets anders te kijken. Ik leg meer de nadruk op wat wel fijn is. Wat je aandacht geeft groeit. Zoiets. Ik weet niet of het gaat lukken, maar ik zou het mezelf en ons gunnen. Dus ik probeer het.

Ontzettend saai ja....(en duur!!!)

Ach lieve Thee, ik weet het ook niet. Wou dat ik het wist. Ik weet wel dat we maar al te graag bereid zijn verhalen te geloven. Het 'gaat goed'' verhaal wil ik nu even wat meer aandacht geven. Zonder mezelf te verloochenen. Maar ja...het is ingewikkeld....zo ingewikkeld. We veranderen...Wat is goed ? Wat is goed genoeg? Wat is goed genoeg zorgen voor onszelf?

Goedemorgen allen. Mediteren en douchen en hup! Aan de slag. fijn je weer zo te horen Lars

Vraag van dit moment voor mij....

Zeer herkenbaar. En deze ook: ‘Er zijn bepaalde dingen die gedurende m'n drinkende leven in periodes terugkwamen. Gevoelens van ontevredenheid, dingen anders willen doen etc. Ik begin me nu steeds af te vragen of dat misschien terugkwam in periodes waarin ik niet dronk? Dat dat misschien een oorzaak is van het verdoven. Maar het is nog te vroeg om daarover te beslissen/naar te handelen. Daarvoor wil ik eerst minder neerslachtig zijn en meer helder. ‘ Ben benieuwd wat je er later van zegt. Dank voor het delen. Ook ik weet vaak pas achteraf dat ik iets anders had gewild.

Je lijkt mij wel.... oktober 2016 gestopt met roken en november met alcohol. Nu ijs....

Een ontluikende bloem ben je.

Ga je er vandoor?

moe, moe, moe. Met name door het eigen gezeur in mijn hoofd. was een druk dagje, maar okay. ga lekker naar bed nu. Ik ben er wel achter dat ik eigenlijk voor een groot deel met leven (en dan vooral het aanvaarden van het leven, aanvaarden van verantwoordelijkheid )moet beginnen waar ik ben geeindigd toen ik een jaar of 22 was. zoiets....nou ja.

Ik denk dat er gewoon bij komt kijken dat ik moet leren wat ik nog nooit heb gedaan... Alcohol is stilstand. Nu gaat het beginnen met wat ik eerder liet liggen.

Ik voel ipv tevreden, moe en neerslachtig. Begrijp het niet goed. Denk dat dit gebeurt met mij als ik me onder druk voel staan. Terwijl IK degene ben die mijzelf onder druk zet. Raar, maar waar. Ik denk dat ik alcohol ook voornamelijk gebruikte om gevoelens als deze uit de weg te gaan. Daarvoor kreeg ik paniek- en angstaanvallen. En ik rende weg. Toen de alcohol dus. En erdoorheen. En nu is er een mens dat voelt dat ze moet kiezen/iets moet vinden. Eng!!! Maar het mens gaat dat maar even voelen gewoon. Wegrennen kan altijd nog. Zucht.

Ik ben er! Goedemorgen. Mediteren nu. Fijne dag allen!

Ik heb lekker gekookt. Op de één of andere manier wel een paar ‘misschien kan ik nu wel weer gewoon eentje drinken, want dat zou zo prettig/gezellig zijn’ momenten gehad. Dat ik niet zo hard en streng voor mezelf moet zijn, dus wel weer.... In goede banen weten te leiden. Het blijft dus soms opkomen, opeens. Mhmmmmm

Ik weet het ook niet. Als het (te) ingewikkeld blijkt, dan heb ik het in ieder geval geprobeerd!

Knap van je!!

welkom op dit forum. Er is veel steun hier te krijgen. Wat is je plan nu? Ben je al gestopt? Succes!!

-update- Na dagen van me zeer zwaar en ellendig voelen, knapte er gisteren iets terwijl ik bij mijn schoonvader was. Bij hem zitten huilen over mijn relatie. Net daarvoor was man boos over de afstand die hij voelt....Schoonvader zei: ''kun je niet een heel klein beetje toneelspelen?"". Eerst was ik boos. Maar toen... Misschien geen toneelspelen, maar ik kan wel -denk ik- mijn gevoel een beetje de positieve kant op duwen. Ik ben mijn gegraaf een beetje zat. Het IS belangrijk mijzelf niet weg te stoppen, geen dingen tegen mezelf in te doen. Maar... Ik heb nu eenmaal dit leven en het is een goed leven. Hoe zou het zijn als ik me daar eens compleet aan ga overgeven? Brrrrrrr....eng!!!! Maar: ik ga het een kans geven. Het is de moeite waard. Opeens werd de lucht weer helder en verdween mijn rugpijn. Ik verwacht geen trompetgeschal, geen hallelujah, maar een beetje gewoon leven is goed genoeg. Kijken of ik dat kan. Ben heel benieuwd. Realiseerde me vandaag dat de boosheid die ik vorig jaar nog had, verdwenen is. Dat verongelijkte is weg. Er is de wereld aan gevoelen, daar niet van, maar dat ellendige, rottige wegvretende onbestemde: FOETSIE.

@fleurtje Mijn eerste courgettebrood zit in de oven. Moest aan je denken. Nu moet het nog wat worden En ik hoop ook dat het wat wordt, want ik heb vreselijk veel troep gemaakt en de magnetron vol met gesmolten boter weten te krijgen....lang verhaal.... Ouders zijn ouder dan ooit en vinden het zwaar. Wel leuke foto"s gemaakt van mijn vader en mij en van mijn moeder en mijn oudste. Ik zat van alles te denken, leuk en minder leuk, maar toen bedacht ik me dat ik niet boos meer ben. Die enorme woede (aangewakkerd door drank ook natuurlijk regelmatig) is weg. Dat venijnige, verongelijkte. Foetsie. Dat is fijn!