Als ik nu terugkijk dit jaar, dan zie ik enorme bewegingen die hebben geleid tot de plek waar ik al was. Gewoon thuis.
Maar anders. Bewust gekozen en stormen overleefd. Gelukkiger.
Volop aan het werk en met zorg voor zieke ouders nu. Binnenkort nieuwe uitdagingen op het werk die ik heel spannend vind. Nieuwsgierigheidsknop aan. Dat vooral.
Door dit jaar bewust en helder te zijn en vooral die nieuwsgierigheidsknop niet te vergeten heb ik geleerd dat stormen gaan liggen, dat verdriet er soms gewoon is, dat niet perfect zijn ook te verdragen is en dat ik een enorm gevoel van plezier en verbondenheid kan aanraken.
Dankbaarheid en acceptatie vooral. En het besef dat alles steeds verandert.
Mijn angst is beduidend minder. En als het er is (na de reflex van verzet): geeft niets mag best.
Soms heel veel zin de laatste tijd om ‘gewoon weer mee te doen’. Een glas tijdens Kerst, Oud en Nieuw, weg met vrienden. Zou zo gemakkelijk zijn/lijken.
Maar dat is het niet. De helderheid verdwijnt en het blijft niet bij 1. Nee Lika.