Kohtje

Oeh.... daar was je weer even.. Ja ja. Levensverhaal + voorlichting. Of eigenlijk niet echt voorlichting maar mijn ervaringen met het 12-stappen herstel programma in het algemeen. Ik ken het uit eigen ervaring en ik zie het nu ook bij mensen die net aan het programma beginnen: het is fijn en inspirerend om mensen te zien en te horen die ondanks hun verslaving toch weer een gelukkig leven kunnen leiden, zonder gebruiken. Als ik weer eens dacht: nu weet ik het wel, nu kunnen die meetings me gestolen worden, dan werd ik meteen lui in het onderhouden van m'n herstel. En als ik lui word, word ik onverschillig. En als ik onverschillig word, word ik de oude ik en kies ik de weg van de minste weerstand: drank. Is me één keer gebeurd en ik ben nu op m'n hoede. Als ik nu denk dat die meetings me gestolen kunnen worden en m'n sponsee's en de hele rataplan, dan ga ik naar een meeting of ik bel iemand in het programma. Het doen van dingen waar ik geen zin in heb geeft me voldoening. Het voor me uitschuiven of afzeggen of omzeilen van die dingen geeft wroeging. En dat laatste heb ik geen zin in..

Hoi Bammie. Zat in een verslavingskliniek, dus telefoon stond stil en hoorde je Ding Dong dus niet. Nu ben je weg maar ook voor jou: doeidoei zwaaizwaai.

hai Blondie, Ik geloof je op je woord, hoor. Hier gaat het ook allemaal ok, en Apeldoorn ook.. Zo, ben je weer een beetje op de hoogte. Dag meis.

Hallo, Ik val maar even binnen. Ben van niets hier op de hoogte maar heb net eventjes 7 mei teruggelezen. Ik ben net terug van twee weekjes Normandië/Bretagne en op 7 mei (m'n verjaardag) zaten we (mijn vrouw, m'n hondje en ik) op een terrasje in Honfleur te genieten van een koffie met gebak. Ik moest zowaar even aan dit forum denken en daardoor ook even aan Spud omdat ik van voorgaande jaren op dit forum weet dat we tegelijk jarig zijn. Ik las dat het hier prachtig weer was. In Honfleur was het ook goed uit te houden. Maar waar ik dus eigenlijk voor inlog is om jullie alsnog te bedanken voor alle felicitaties en slinger(tje)s.. En natuurlijk om ook toch nog even m'n verjaarsgenote te "feliciflappen", om me maar een beetje in haar eigen woorden uit te drukken. O ja, nog wat. Ik las dat op die dag (7 mei dus) Mupke een bekeuring had van ik geloof 48 euro voor 8 km te hard rijden.. Bij mij lag bij thuiskomst een acceptgiro op de mat van 70 euro (excl. 6,- administratiekosten). En dat voor nulkommanul kilometer per uur rijden. Ik stond hooguit 3 minuten voor m'n eigen voordeur geparkeerd i.p.v. in de garage. Moest even een jas van boven halen... Bij terugkeer een bon omdat ik zonder vergunning op een parkeerplek voor vergunninghouders stond. Stilstaan op de verkeerde plek is dus duurder (waarschijnlijk gevaarlijker) dan 8 km. te hard rijden.. Ok, ik ga jullie weer onder elkaar laten. Blijf strijden voor het goede doel. Liefs en groeten, Kohtje.

Ik denk dat een wedstrijdje "wie blijft het langste droog" niet erg verstandig is. In een wedstrijd heb je verliezers en een winnaar. Wie wil er op een forum, waar we in principe allemaal gelijk zijn, immers allemaal verslaafd, nou verliezen, dus minder gelijk zijn dan de anderen. En zou de winnaar gelijker, cq beter zijn dan de anderen?? Volgens mij schuilt er het gevaar van oneerlijkheid in zo'n competitie. Zal een "bijna winnaar" die toch een terugval krijgt, dit melden?? Ik weet dat ik in actieve verslaving een enorme bedrieger en leugenaar ben en ook erg slecht tegen m'n verlies kan. Het heeft mij enorm geholpen om voor MEZELF de keuze te hebben gemaakt dat ik niet meer wilde drinken en daarvoor een nieuwe kijk op het leven moest ontwikkelen. Ik heb dat gelukkig niet alleen hoeven doen, ik had (en heb nog steeds) hulp en steun van verslaafden die al langere tijd clean zijn. Ik heb ook vooral veel van mijn terugval (2,5 jaar geleden) geleerd doordat ik dat open en eerlijk kon delen met deze "ervaren" herstellenden. Ik verloor met m'n terugval niets (zoals in een competitie) maar won er erg veel mee. Voor mij is nuchter leven geen wedstrijd die ik win als anderen verliezen, maar een voorwaarde om tevredenheid en voldoening voor mezelf te ervaren. Met vriendelijke groet, Kohtje.

quote: Originally posted by: Marc Fons Jansen, Nederlands cabaretier (1925 -). Fons Jansen, Nederlands cabaretier (1925-1991) Jammer maar helaas.

Soms is niets beter dan iets waarvan ze zeggen dat het beter is dan niets. (onbekend)

Hai Niwi.. Vandaag dag 52 voor jou, als het goed is. Maar dat aantal peuken niet gerookt is natuurlijk meer iets voor het onzindraadje. In de tijd dat ik dronk, dronk ik ontzettend veel. Maar tussendoor dronk ik eigenlijk ook ontzettend veel niet. 52 Dagen niet gerookt vind ik een ontzettend mooi voor een nicotineverslaafde. Maar je hebt alleen die eerste maar niet gerookt. Dus ik zou zeggen: dag 52 al.... 1 peuk niet gerookt.

Laat je principes van vandaag niet je gevangenis van morgen zijn. Iemand (?) op radio 4.

Hoi Soothe, nuchtere.

Goede morgen allemaal. Jane, je kunt vragen om kalmte om te aanvaarden dat je de NS niet kunt veranderen, eventueel vragen om moed om zelf een spoorwegmaatschappij te beginnen die wel op tijd rijdt en vooral om wijsheid om te kunnen beslissen welke van deze twee opties de meest reële is.. Voor het eerst in jaren komt de hele familie weer eens bij ons 1e kerstdag doorbrengen. Het brengt een hoop drukte met zich mee, moet (ook voor het eerst sinds jaren) rekening houden met meerdere mensen tegelijk wat betreft eten, drinken, eventueel onderdak/slaapplaats bij slecht weer etc. Leuk wel weer eens...ongeacht het resultaat. Kan best zijn dat deze of gene afzegt wegens onreisbare omstandigheden. Maar kerst gaat door, hoe dan ook. Dan nu een kop koffie en het atelier weer in. Tot later en een fijne dag.

.

.

.

Desi, wat mij de laatste twee jaar enorm helpt om dicht bij mezelf te komen is elke ochtend, voor ik aan mijn "dagtaak" ga beginnen, een half uurtje mediteren. Ik heb dan een brandend waxinelichtje voor me staan waar ik in staar. Elk signaal, elk geluid van buitenaf duw ik meteen weg.. verban ik naar waar het hoort. Alleen dat vlammetje is belangrijk. Na enkele minuten verdwijn ik zelf bij wijze van spreken in dat vlammetje, word ik dat vlammetje. Ik ben mij dan alleen nog bewust van mijn eigen ademhaling, mijn eigen bloedsomloop. Na een half uurtje heb ik zo'n rust in m'n hoofd en lichaam dat ik zonder morren kan doen wat ik vind dat gedaan moet worden. Antabus o.i.d. heb ik nooit willen hebben. Ik wilde van mijn obsessie om te drinken af en wilde mezelf niet bangmaken dat ik door mijn obsessie het drinken toch niet zou kunnen laten en dan "gestraft" zou worden met allerlei enge en gevaarlijke verschijnselen. Daarom heb ik gezocht naar een manier om rust in mezelf te vinden en niet in alcohol of in de angst om niet te "kunnen" drinken. Op mij kwam het over als dat ik mijn alcoholisme zou dempen met de angst voor de gevolgen door dat pilletje. Ik keur antabus en soortgelijke middelen niet op voorhand af, ik wil het zelf niet hebben.

Mogguh, Bolletje. Yajala, dilemma.... nog een boek of toch die strijk.. klinkt anders dan "keuze" tussen boek en strijk. Ik denk dat het boek veel lekkerder leest als de strijk weg is, als die strijk zo belangrijk voor je is. Mijn uitvlucht was vaak: effe rusten voor ik kan beginnen. Nu zeg ik: lekker rusten na gedane arbeid. Rust net eventjes anders.

zie je wel... een heel boek op één dag lezen is ook aktie. Beter dan wegzinken in lusteloosheid en -heel gevaarlijk- zelfmedelijden.

Desi, ook zonder dat ik voel dat ik energie heb kan ik vaak een heleboel doen. Ik begin dan zogezegd met tegenzin aan bepaalde dingen. Het gekke is dat ik dan toch energie krijg als ik zie wat ik dan toch maar allemaal voor elkaar boks, al had ik er helemaal geen zin in. Apathie is dodelijk. Aktie lijkt een toverwoord. It's a kind of magic....

Hoi lieve Blondie, Roerige tijden voor je. Net de 12-stappen behandeling "afgerond" en dan zo in dat woelige leventje moeten rondzwemmen. Maar denk alsjeblieft terug aan die behandeling, denk aan de meetings, denk aan je fellows, je sponsor, denk ook aan je literatuur. Kortom: denk aan het programma. Je hebt zoveel mooie dingen geschreven op dit draadje, zoveel geleerd. Maar nu komt het aan op het toepassen van de stappen, daar zijn ze voor bedoeld. Probeer die controledrang over de situatie los te laten, accepteer dat er dingen gaande zijn die tijd nodig hebben om te worden wat ze worden moeten. Dat is altijd zo geweest, dat zal altijd zo zijn, lang voordat je geboren werd en lang nadat je er niet meer zult zijn. Jouw angst verandert op zich niets aan de loop van alles maar beperkt jou alleen in je eigen mogelijkheden, slaat je min of meer lam of laat je dingen doen die misschien totaal geen nut hebben. Steek je energie in je herstel, meid. Je geeft je kinderen al je liefde die je voor ze voelt mee, je hebt aan je bezorgdheid uiting gegeven, je hebt kortom je gevoelens geuit, meer kun je nu niet doen. Vraag je Hogere Macht om leiding, vertrouw daarop, laat je eigen controledrang gaan. Je laadt jezelf teveel verantwoordelijkheid op je schouders. Je bent niet alleen op de wereld maar hoeft niet het leven van jezelf, je kinderen, je ex, je vriend, je .......... te leiden. Dat doet ieder voor zich. Richt je op persoonlijke groei. Als jij standvastig bent kun je een steunpilaar voor anderen zijn zonder die ander zelf te hoeven zijn. Kalmte om te aanvaarden dat je anderen niet kunt veranderen, Moed om jezelf te veranderen en Wijsheid om tussen deze twee het onderscheid te kunnen maken . Lieve groet en hug, Kohtje.

Allemaal bedankt voor de felicitaties. Ik heb bij "Thema's rondom alcohol" in het draadje AA, de twaalf stappen, omschreven wat deze stappen voor mij betekenen en betekend hebben. Ik hoop te hebben weergegeven dat ik niet zozeer trots ben als wel erg dankbaar dat ik me op dit pad heb durven en mogen begeven. Natuurlijk zijn er mensen geweest die mij de richting hebben gewezen naar dit programma, maar er is nooit iemand geweest die gezegd heeft dat ik dit moest volgen. Wel was ik zo snugger om in te zien dat het sommigen leek te helpen. Dat wilde ik ook!! En alleen door het zelf te proberen, niet op één indruk af te gaan maar te onderzoeken, meerdere meetings te bezoeken en zelf te ervaren, ben ik er achter gekomen dat het ook voor mij werkt. Niet gemakkelijk, wel resultaten opleverend. Zolang ik er maar aan werk. Elke dag weer. Behaalde resultaten in het verleden bieden geen garantie voor de toekomst. Die toekomst hangt af van wat ik nu doe maar is ook geen garantie. Alleen maar een gevolg. Groetjes. Kohtje.

.

Hai Jopie, Ik ga nu eerst een boterhammetje eten, ondertussen lees ik je bericht nog eens aandachtig door en daarna zal ik je antwoorden. Namens mij alleen, niet namens "de AA-ers"(??)

Nou, vandaag begonnen aan mijn derde jaar clean en nuchter. Heb nu bijna drie jaar gewerkt aan mijn nieuwe manier van leven en ga daar mee door. Toen ik bijna drie jaar geleden het 12-stappen programma binnenkwam en meetings ging bezoeken, keek ik nogal op naar mensen die 1, 2, 10, 20 en meer jaar clean waren. Tegelijk dacht ik: mijn god, na zoveel jaar nog steeds meetings bezoeken? Na negen maanden nuchter en meetings bezoeken vond ik het tijd worden om mijn eigen oude leventje weer op te pakken. Zonder (of in elk geval minder) meetings en uiteraard zonder drank. Dat ging even goed (een weekje of wat) maar al spoedig hoorde bij mijn oude leventje toch ook zo af en toe een drankje om me lekker te voelen. Want zo af en toe voelde ik me niet goed in m'n vel zitten, ging alles niet zoals ik zou willen. In feite was er niks veranderd in die negen maanden. Ik volgde het programma omdat ik ergens diep van binnen dacht dat het na een tijdje vanzelf zou gaan werken, dat als ik een tijdje van de drank af zou zijn, ik mijn leven weer onder controle zou hebben en kunnen houden. De drank werkte als catalysator om mijn hele oude kijk op het leven weer terug te brengen en het stappen programma als gezever te beschouwen. Zie je wel, dacht ik.. het werkt tóch niet zo goed als ze zeggen. Wat ik op dat moment uit het oog was verloren was dat ik zelf NIET aan het programma werkte op dat moment. Het werkte namelijk wel toen ik er nog wel aan werkte. Zelf-voor-de-gek-houderij?? So what? Het werkte!! Toen dat tot me door drong heb ik na twee weken dronkenschap en totale verwarring het programma weer opgepakt. Ik belde mijn sponsor, maakte een afspraak met hem, ging weer naar meetings en gaf openlijk mijn nederlaag tegen de alcohol toe. Niet alleen naar de fellows in NA-Anonieme Verslaafden maar vooral ook naar mezelf. Sinds 13 december 2008 drink ik niet meer, ga bijna dagelijks naar een meeting, werk met enkele sponsees en mijn sponsor, kortom: ik heb mij gestort op mijn herstel, met als gevolg dat ik nu de twaalf stappen kan toepassen op elk moment dat ik -hoe klein ook- ergens een wrijving in mezelf voel. Belangrijkste wapen in de strijd tegen onlust- en onvredegevoelens is het besef en de acceptatie dat ik niet in staat ben mijn leven onder controle te krijgen en te houden en dat ik afhankelijk ben van krachten die vele malen groter zijn dan ik. Inzicht krijgen in hoe te handelen (of juist niet te handelen) naar de situatie zoals die op dit moment is. En dat speelt zich in mijn hele leven af, niet alleen in het 12-stappen gebeuren. Wat ook belangrijk voor me is is mijn ervaringen in mijn herstel te delen met andere verslaafden die herstel zoeken. Zoals ik veel heb gehad en nog steeds heb aan de ervaringen (zowel goede als slechte) van anderen, zo kan een ander aan mijn ervaringen weer wat hebben. Dat is de kracht van zo'n fellowship, we zijn er om elkaar te helpen. Wat niet wil zeggen dat een ander mij nuchter kan houden, dat moet ik toch echt zélf doen. De meetings zijn zélf-hulp groepen, maar er is daar veel ervaring van mensen die clean kunnen leven na een leven van (veel) drank/drugs. Ik haal veel kracht en hoop uit de meetings, maar moet daar zelf mee aan de slag. Ik hoef een ander ook niet te vertellen hoe hij of zij het moet doen, ik kan alleen delen hoe het mij vergaat. Ik ben verantwoordelijk voor mijn herstel, niet voor dat van een ander. Ik snap nu ook dat mensen na 10, 20 of meer jaar cleantijd nog steeds naar meetings gaan. Het delen van je nieuwe inzichten en het steeds toetsen aan de ervaringen van anderen zijn voor mij net zo van levensbelang als dat insuline dat is voor een diabeet. Ik mag niet vergeten dat ik een verslaafde ben. Trots ben ik niet op mijn cleantijd, ik ben er wel ontzettend blij mee. Elke dag weer. En dat het programma voor me werkt zie ik elke avond als ik op de dag terugkijk. Nota bene: dit verhaal is dus geen promotieverhaal voor het 12 stappen programma, dit is alleen maar MÍJN ervaring. Ik ben nooit gedwongen om dit programma te volgen, maar heb alleen maar suggesties opgevolgd nadat ik resultaten bij anderen had geconstateerd. Wereldwijd honderdduizenden. Ikzelf heb besloten mij te commiteren. En ik ben vrij om het programma te volgen zolang ik dat zelf wil en zoals ik dat zelf wil. Groet van een blije en dankbare Koh.

Dag 730. Als ik vandaag die eerste laat staan, kan ik morgen terugkijken op 2 jaar clean. Deze dag is mij net zoveel waard als dag 8335 dat is voor Niwi en zoals dag 1 dat voor mij was. We zijn allemaal precies daar waar we zijn moeten. Elke dag niet gedronken is voor mij een leerzame dag. Niet altijd even prettig, maar wel bewust en waardevol. Zonder die dagen was ik nu niet zoals ik nu ben. Ik wens iedereen een goede dag, hoe dan ook. Vanavond zal ik op deze dag terugkijken en de dingen die ik anders had willen doen onder de loep nemen en mijn zegeningen tellen. Misschien kan ik morgen dingen anders doen, vandaag neem ik de dingen zoals ze komen en zal mij er naar schikken, naar beste kunnen. Ga goed. Groetjes, Kohtje.

Elke keer dat ik dacht de werkelijkheid te zijn ontvlucht kwam ik in een andere werkelijkheid terecht. Eigen ervaring.