Kohtje

Woman: me like you very too!!!

Originally posted by: Soothe Hoi Kohtje. Ouwe stoppert.quote> Niet zo oud als jij, Bijna Eeuwige stoppert..

Originally posted by: Mea Culpa Ik denk aan dat moment dat ik thuis kom en een koud rosétje inschenk, die smaak.. dat gevoel.... het voelt als een drang. En het is zo stom, ik weet dat het alleen maar ellende oplevert, er zitten totaal geen voordelen aan dat wijntje maar toch schreeuwt mijn lichaam om die vieze troep. Pfff ik hoop dat ik het vandaag weer ga redden.quote> Door aan die eerste gedachte vast te houden is de helft al gedaan. Zo gauw je thuis bent alleen nog inschenken en drinken.. klaar. Je eigen gedachten/wensen je richting laten bepalen, ongeacht de gevolgen. Maar die tweede gedachte, weten dat het "stom" is en alleen maar ellende oplevert, is veel nuttiger om de aandacht op te richten. Deze gedachte wordt weliswaar verdrongen door de eerste, maar door voor jezelf moed te vragen om het eens helemaal anders te doen dan waar je lichaam om schreeuwt (dat immers verslaafd is) is het mogelijk jezelf te overstijgen en baas te zijn over je verslaving. Je zult versteld staan van de voldoening en kracht die het je geeft, nadat je je eerst hopeloos zielig en hard voor jezelf vindt, als je eens de minder makkelijke weg neemt en niet toegeeft aan het meest verleidelijke en voor de hand liggende. Mij helpt het als ik me verheug op de verbazing over mezelf die ik bij mezelf teweeg kan brengen door simpele, voor mezelf onmogelijk geachte dingen te doen.

Angst voor delirium of insult Ik was met mijn drinken al zo ver heen dat ik, toen ik eenmaal had besloten te stoppen omdat ik zo niet verder wilde, geen angst had voor een delirium, insult, hartstilstand of wat dan ook. Ergens was de gedachte aan de dood nog wel geruststellend, dan was het "gevecht" ten minste voorbij. Zo'n vier dagen lang heb ik me overgegeven aan allerlei enge ontwenningsverschijnselen zonder er ook maar iets tegen te doen.. ja, liggen op bed, half kruipend naar het toilet, waterflesjes bijvullen.. zweten, draaien, hartkloppingen, spookbeelden in m'n hoofd, geen besef van tijd en toch de minuten op de wekker voorbij zien kruipen, geen besef van wat dan ook.. alleen dat lichaam dat tekeerging en het besef dat elke minuut een minuut verder van de drank af stond. En een begin van overgeven aan machten die groter zijn dan ikzelf ben. Na een dag of twee begon er iets van hoop te gloren. De hartslag werd rustiger, de duizelingen werden minder, geluiden van buitenaf begonnen weer door te dringen, gedachten begonnen weer vorm te krijgen. Vooral de gedachte: wat hierna? Chaos alom in m'n hoofd, maar steeds die terugkerende vraag: hoe kan ik, als ik dit eenmaal heb overleefd, verder met m'n leven? Voorlopig alleen maar minuut na minuut.. uur na uur.. een dag, een nacht, weer een dag.. Tot ik me lichamelijk weer zover hersteld voelde, dat ik daadwerkelijk actie kon gaan ondernemen. Ik ben toen terechtgekomen bij een behandeling waar ik in eerste instantie nogal sceptisch tegenover stond. Maar hé.. wat voor grond had ik nog om tegenover welk hulpmiddel dan ook, sceptisch te zijn?? Het 12-Stappen programma had vele verslaafden al goede diensten bewezen. Dus ik besloot het te proberen, en langzaam aan (of eigenlijk best wel snel) veranderde mijn scepsis in hoop, in dankbaarheid dat dit op mijn pad was gekomen, in overtuiging dat het voor mij goed kon werken. Ik had me, toen ik stopte met drinken, min of meer overgegeven aan de dood. De dood wilde mij nog niet hebben, het leven gaf me een reddingsboei die ik eerst wat lacherig vastgreep (moet dít mij redden??) om tot de ontdekking te komen dat die boei op zich mij niet zou redden, maar me wel drijvende kon houden en dat ik zelf moest zwemmen om weer vaste grond onder de voeten te krijgen. Ik zwem nog steeds, ben nog steeds niet veilig. Ik leer in te zien dat leven gevaarlijk is of kan zijn, maar ook dat ik het met de hulp van het programma aan kan. Het leven is echt niet makkelijker geworden, misschien zelfs wel moeilijker omdat ik nu mijn problemen aan moet gaan. Maar het geeft me op deze manier wel het gevoel dat ik leef, mens ben. En niet meer het slachtoffer van m'n eigen geboorte..

Originally posted by: jan1000 Wat is figuurlijk hout? quote> Moet gefiguurzaagd worden.

Fleurtje, van harte gefeliciteerd met je verjaardag. Mijn nichtje Fleurtje is vorige week 15 geworden, jij bent dus een week jonger. Kan me nu dan een beetje een voorstelling van je maken:) Originally posted by: borretjeTina en Harry; Zo komt het misschien wel over, kleinerend. Maar nee, het is meer een vorm van onderdanig zijn he? Wanneer je onderdanig bent laat je hulp toe, kun je hulp toelaten, volgens mij. Laat je je zwakte/ dieptepunten zien, dan kun je hulp toelaten, accepteren. quote> Borretje, ik denk dat je nederig bedoelt in plaats van onderdanig. Onderdanigheid wil zeggen dat je voor een ander kruipt, jezelf totaal wegcijfert, jezelf als mindere ziet. Nederigheid komt meer in de buurt van bescheidenheid. Jezelf niet als mindere zien, maar wel je eigen belang zien, jezelf niet groter maken dan je bent en zowel je goede, als ook je zwakkere kanten erkennen en accepteren, zonder dat je jezelf daarmee minderwaardig aan een ander maakt. Bor, ik ging vanaf ca. 2005 tot 2008 bijna wekelijks naar een Intact groep. Ik vond daar herkenning, ik hoorde er zo'n beetje bij, en dat was nodig omdat ik sociaal in een behoorlijk isolement was geraakt. Van de drank heeft het me niet echt afgehouden, sterker, ik werd goed in het omschrijven van waarom ik steeds weer ging drinken.. analyseren deden we graag in die groep. Ook werden er veel manieren en gelegenheden "bedacht" om te experimenteren met sociaal proberen te drinken.. Altijd wel onder het mom van Niet drinken is het beste.. maar voor mij werkte het niet. Dat is intussen dus wel weer zo'n drie jaar geleden en ik hoor af en toe mensen die er nu nog heen gaan. Ze lijken daar wel steun te vinden en luisterende oren en ik moedig iedereen aan die op wat voor manier dan ook hulp zoekt. Dus ik zou zeggen: ga er een paar keer heen. Je kunt het voor jezelf het best beoordelen als je er zelf een paar keer bent geweest. Liefst een paar keer, is mijn ervaring. Mijn eerste NA-bijeenkomst vond ik niks.. de tweede al iets beter.. en nu verheug ik me er op. Iedereen een fijne dag.

Aicha, denk maar zo: één van de krachten waar wij geen macht over hebben is de zwaartekracht.. hoe ver je ook "van de wereld bent" je zult er altijd weer terugkeren. En wat het nieuws betreft: er is niets nieuws onder de zon. The historybook on the shelf is always repeating itself..

Moest even op zoek naar het woord humor. In het synoniemenwoordenboek staat o.a. als synoniem voor humor: Lichaamsvocht(??), Scherts, Vrolijkheid met weemoed vermengd, Vorm van vermaak.. Humor kan dus ook zeer verdrietig zijn..

Mijn manier, dat is zeker.. maar ik heb die manier niet uitgevonden, hoor. En deze manier zal heus niet alleenzaligmakend zijn. Het werkt voor mij wel, vooralsnog, maar ik blijf open staan voor allerlei suggesties die bij anderen bewezen hebben dat het werkt. Wat jij wilt, de verslaving achter je laten, dat doe ik in zekere zin ook wel. In die zin, dat ik door mijn eigen onvolkomenheden die me doen grijpen naar middelen aan de kaak te stellen vrij kan blijven van de obsessie om te gebruiken. Maar ik moet dus wel mezelf blijven zien en bekritiseren in de spiegel die anderen mij voorhouden. Ik moet mezelf blijven toetsen, checken, vragen blijven stellen.. kortom, ik moet dat verleden van aktieve verslaving naast het heden houden om de verschillen te kunnen blijven zien. Zo gauw de verschillen kleiner worden of zelfs verdwijnen.... oei, oei...

Originally posted by: jopie Ik stap uit die cirkels, mijn eigen cirkels. Dat is voor mij de verslaving achter me laten, en weer op naar vrij leven, onafhankelijk kunnen denken en doen.......quote> Lieve Jopie, Dat is wat ik ook zou willen: de verslaving achter me laten. Maar door te denken dat te doen laat ik de verslaving weer helemaal de vrije hand. Als ik er niet aan denk dat ik verslaafd ben kan ik me er niet tegen wapenen. Ik kan me wapenen door me er voortdurend van bewust te zijn dat ik verslaafd ben.

Hoi hoi, Moest even nadenken over wat te doen als morgen de wereld vergaat.. of dat het eind van m'n leven me is voorspeld. Natuurlijk weet ik niet zeker wat ik zal doen bij zo'n bericht. Maar ik bedacht me dat ik al zo vaak heb gerekend op een bepaalde afloop van dingen en dat het heel vaak toch weer anders uitpakte. En stel je voor dat ook na zo'n bericht als netgenoemd de uitslag weer helemaal anders is. Wat zou ik dan balen als iedereen in feeststemming is om een goede afloop en ik weer met een enorme kater en schuldgevoelens zou zitten..als ik een terugval al zou overleven. Zoniet, dan klopt de voorspelling op de een of andere manier natuurlijk weer wel.. Voorlopig houd ik het maar bij alleen vandaag op een zo goed mogelijke manier doorkomen. Mij helpt het om de toekomst niet vast te pinnen op mijn voorstelling ervan, maar om me te bewegen vanuit wat de toekomst me nu heeft gebracht. En daarvoor hoef ik geen roes. Verder alles goed.

Wijfie: Fijn weekend.

En nu ga ik naar huis.. hondje eten geven, koken... sinds een week een nieuwe keuken met inductiekookplaat. Is wel even wennen. Moet de boel constant in de gaten houden want tjonge, wat wordt alles snel heet... Tot de volgende.

Ja Wijfie, dat heb je toch óók al eens eerder gedaan? Plezier maken zonder alcohol. Dan heb je zelfs dubbel plezier, op het festival zelf met muziek maken, en de dagen erna omdat je het nuchter hebt beleefd. Niks om je voor te hoeven schamen, beter gevoel.. Maar je moet wel zeker weten dat je niet wilt drinken en je geen slachtoffer voelen omdat je zogenaamd niet mág drinken. Je mag altijd drinken, maar het hoeft niet. Ik wens je hoe dan ook alvast een fijne zaterdag..

Dank je, Hannah. En jij ook, ondanks de Yakkie.. Misschien beter: sterkte met eten.

Originally posted by: Hannah1 Koh wat ga jij eten dan? Weet dat je gek bent op linzensoep, of is dat te gewoon om over te praten? Hier noodlesoep Yakkie. quote> Niet te gewoon om over te praten, Hannah. Is alleen niet zo alcoholgerelateerd. Letterlijk, want koken met alcohol doe ik niet. Maar als je het per sé weten wilt: vandaag bak ik aardappeltjes, overgehouden van de laatste paar dagen, spitskool met stukjes kipfilet roerbakken, beetje appelmoes erbij.... klaar. Door de week altijd snelle hap. M'n ega komt pas tegen zessen thuis en om half zeven ga ik al weer op pad naar een meeting. Maar we eten wel altijd samen. O ja, aarbeienkwark als toetje... Linzensoep, verdikkie.. lang niet gehad.. mjammie. Dank voor de tip, lieve Hannah.

Originally posted by: wijfie Ik zit een beetje tegen de zaterdag aan te hikken, een groot festival te doen, voor mij een thuiswedstrijd, wat verleden jaar wat drank betreft bij mij vreselijk uit de hand is gelopen, dat wil ik dus dit jaar niet nog eens een keer. quote> Wijfie, waarom ertegenaan hikken als de mogelijke oplossingen zo simpel zijn? a. je gaat naar dat festival, wilt het anders doen dan vorig jaar, dus je drinkt dit keer niet, of b. je bent bang dat niet drinken je niet gaat lukken maar wilt dit niet laten gebeuren, dus je gaat niet, of c. je gaat naar dat festival, gaat wel drinken en neemt de gevolgen die je eigenlijk al kent voor lief. Wel gaan, wel drinken en dan spijt hebben is natuurlijk ook een optie, maar die ken je al en dat wil je dus duidelijk niet meer.. Ik hoop dat je een voor jou bevredigende keuze kunt maken. En misschien zie ik een mogelijkheid over het hoofd hoor. Succes, wijfie.

Originally posted by: bolletje och Koh. het was ook maar een grapje hoor. Bovendien zet ik mijn kerstboom altijd erg vroeg en het zou geen gezicht zijn als het buiten 20 gr. zou zijn met een warme zon, en dan binnen de kerstboom met al die lichtjes:)quote> Ja Bolletje, dat snap ik wel. Je dacht toch niet dat ik bang was dat je serieus dit weer ging bestellen tot aan de kerst?? Maar wat betreft dat geen gezicht, ik denk dat ze daar aan de andere kant van de evenaar anders over denken..

Lieve Woman, Suggestie: Misschien een idee om hem een "kwaaie" brief te schrijven waarin je je hart kunt luchten en bij jezelf na te gaan wat jouw eigen aandeel in deze situatie was en is. Laat het niet zomaar achter gesloten deuren verdwijnen, daar komt misschien later een hoop wrok en onzekerheid uit voort. Het is zoals het is en veranderen kun je het (nu helemaal) niet meer, maar je kunt wel proberen er op een manier waarmee je vrede hebt mee door te gaan in je eigen leven. Bedenk bijvoorbeeld ook dat hij regelmatig drugs gebruikte (dat heb ik toch goed begrepen??) en dat mensen die (regelmatig) onder invloed zijn nu eenmaal anders op het leven reageren en andere (egocentrische -ja, daar heb je 'm weer) normen en waarden hanteren. Als je eenmaal alles op een rij hebt is er misschien zelfs ruimte voor vergeving. Dan heb je pas echt rust.

Lief Bolletje, lijkt me funest voor de natuur. Het weer zie ik ook als onderdeel van machten die groter zijn dan ik, oftewel mijn Hogere Macht. Ik kan me maar beter neerleggen bij zoals het is - en er nu dus heerlijk van genieten - dan te gaan hopen dat het zo blijft en het nu aan me voorbij laten glippen. Alleen voor vandaag! Als ik me niet verheug op hoe het morgen volgens mij zou moeten zijn, kan ik niet teleurgesteld worden. Tomorrow is a mystery. Sorry hoor, is geen afkraken van jouw erg goedbedoelde wens, maar je vraagt hoe wij (dus ook ikke) hierover denken. Groetjes van den brompot. (die best plezier in het leven heeft, hoor)

Albertina, Van tijd tot tijd voelen we ons allemaal denk ik wel eens een verloren ziel. Ik heb me hier ook vaak verloren gevoeld. Maar ik realiseer me nu ook dat ik, door alleen al maar hier te verschijnen, niet verloren ben. Er zijn altijd mensen die me lezen, en er zijn mensen die "over me heen scrollen", zoals dat hier heet. Maar in beide gevallen ben ik in andermans leven aanwezig, want scrollen doe je niet over niets... Of ik nu wel of geen reacties krijg is niet eens zo belangrijk. Jij voelt je een verloren ziel. Ik zie je berichtje staan. Dus wat je voelt is niet de realiteit. Als je je manifesteert kun je nooit een verloren ziel zijn.. Gevoelens zijn voor mij niets anders dan een signaal van mijn hogere macht, mijn diepste, essentieelste ik om te reageren op de situatie zoals die nu is. Die reactie staat in de realiteit, gevoelens zijn de noodzakelijke prikkels tot (re)actie.

Goeiemorgen, Nog even over gisteren. In de allereerste plaats wil ik zeggen dat ik Borretje ook een geweldig mens vind. Ik vind jullie allemaal geweldige mensen. Ik had het gisteren o.a. over spiegels voorhouden. Mij is gisteren ook weer een spiegel voorgehouden. Hoera!!!, ik ben niet perfect, ik kan nog veel leren. Maar mijn zwakke punten kan ik alleen zien als anderen me er op wijzen. En dat hebben jullie gisteren weer gedaan, waarvoor mijn dank. Lytse schreef dat ik erg overtuigd ben van m'n eigen gelijk. En dat ik dat voor mezelf ook heb. Helemaal waar. Gelukkig ben ik overtuigd van m'n eigen gelijk anders zou het niet werken. Maar ik sta ook open voor de onvolkomenheden in dat eigen gelijk waar ik door buitenstaanders op gewezen word. Obsessief gedrag is één van de kenmerken van mijn ziekte verslaving. Zo kan ik mij ook obsessief vastbijten in het willen duidelijk maken van mijn ervaring in het benaderen van bepaalde problemen, zodat het doordrammen wordt. Ik vergeet dan dat mijn ervaring ook is opgebouwd in enkele jaren en me niet door een ander door de strot gedrukt kon worden. Ik verlies uit het oog dat ieder in z'n eigen tempo en op z'n eigen manier aan zijn of haar herstel werkt. Dat kan ik enthousiasme noemen, en voor een deel is het dat ook wel, maar de manier waarop ik dat enthousiasme deel heeft dan weer een negatief effect. Verschillende keren werd ik gewezen op mijn "gedram", maar net als iemand die gedronken heeft ben ik dan, obsessief als ik ben, niet "aanspreekbaar". Ik zit weer in mijn eigen egocentrische zelf, afgesloten, niet meer open van geest, kortom: het contact met mijn Hogere Macht is dan weg. Gelukkig voorziet het 12-stappen programma mij van de mogelijkheid om dit contact te herstellen. Door aan het eind van de dag een inventaris op te maken van de afgelopen dag, en door regelmatig te bidden en te mediteren. Als ik bid vraag ik mijn Hogere Macht om mij mijn tekortkomingen te laten zien, me te helpen aanvaarden dat ik misschien schade heb aangericht en ik vraag om moed om het weer goed te maken waar ik kan. Door te mediteren leer ik afstand van mezelf te nemen, mijn geest weer open te stellen voor de richting die mij gewezen wordt en de rust te krijgen om dat te doen wat gedaan moet worden om weer evenwicht te zoeken tussen mezelf en het leven. Ik had gisteravond, na het maken van een lijstje met dingen die goed gegaan waren en een lijstje met dingen die niet goed gegaan waren al in de gaten dat ik er hier op het forum een beetje een rommeltje van had gemaakt. Vanmorgen heb ik de draad van gisteren nog eens teruggelezen, zag die spiegel die me voorgehouden werd en besloot om jullie mijn excuses aan te bieden, met een korte omschrijving van hoe dit nou zo kwam. Iemand vroeg me wat ik hier nog op dit forum deed, als ik het allemaal zo goed wist. Nou, dit is nou precies waarom ik hier kom. Ik probeer wat te geven maar ik heb jullie ook nodig om van te nemen. Dit kan ik niet uit boeken leren, de praktijk, de realiteit is onnavolgbaar en onverbiddelijk. En ik leer dat ik dat maar heb te aanvaarden. Dus: Borretje, Bolletje, Aicha, Lytse en nog vele anderen: bedankt en excuus. O ja, ook dank aan Tactive. Zou ik bijna vergeten.

Originally posted by: bolletje Kohtje het zou misschien beter zijn als we dan wat meer aandacht aan anderen geven;) Wie weet zitten er nu mensen mee te lezen die eigenlijk heel graag ook even wat willen vertellen.quote> Misschien wel, Bolletje. Misschien ook niet. Ik weet het niet. En meelezers die wat vertellen willen kunnen dat toch doen? Het forum hoeft toch niet stil te blijven tot het zover is? Lief bedoeld, Bolletje, dat beschermende. Maar ik schoot nooit iets op als iemand me in bescherming nam. Ik groeide het meest als ik m'n eigen boontjes moest doppen. Vooral toen ik dat eigenlijk niet kon omdat ik te ziek was om me teweer te stellen. Ik heb een tijd in een kliniek gezeten om op krachten te komen, maar eenmaal weer buiten bleek dat ik het zelf moest doen. Hulp was nodig en welkom, in de vorm van de weg wijzen, maar de hand boven m'n hoofd houden was koren op mijn molen, in die zin dat ik mijn eigen verantwoordelijkheden weer niet hoefde op te pakken. Ging al gauw weer richting: hunnie hebben het gedaan en ikke ben zielig. Het beste voorbeeld voor hoe ik niet wil zijn ben ik zelf. En de enige die daar verandering in kan aanbrengen ben ik zelf. Maar alleen doordat anderen mij wijzen op mijn duistere karaktertrekken. Alleen kan ik dat niet zien, blinde vlek. Ik heb de uiterst pijnlijk confronterende spiegel van anderen nodig om mezelf te zien zoals ik ben en nog steeds. Ik ben een compleet mens met duistere en lichte kanten. Die duistere kanten heb ik sterk ontwikkeld om mijn verslaving in stand te kunnen houden. Ik begin ze steeds duidelijker te herkennen en durf ze ook steeds meer te erkennen. En dan kan ik er wat aan doen. Stoppen met drinken heeft mij niet van de drank afgeholpen. Medelijden heeft me niet van de drank afgeholpen. Mijn omgeving die me op een gegeven moment met een onuitgesproken walging alleen nog maar zo'n beetje gedoogde heeft me niet van de drank afgeholpen. Wat mij van de drank afhoudt is mijn erkenning dat ik zelf, alleen ikzelf, verantwoordelijk ben voor mijn leven en wat ik anderen aandoe en de erkenning dat ik niet kan drinken. En het besef dat verantwoordelijkheid en drinken in mijn geval absoluut tegengesteld zijn aan elkaar. Door mijn verantwoordelijkheid te nemen en te accepteren dat het nu is zoals het is en dat ik geen controle heb over de toekomst maar er wel op kan vertrouwen dat ie komt, hoe dan ook, hoef ik mij niet terug te trekken uit het leven, in een roes.. maar kan ik die eerste laten staan.

Originally posted by: Kohtje Originally posted by: borretje Ik begrijp ook niet zo goed waarom er zo lang op door gegaan wordt? quote> Lief Borretje, Waarom er zo lang op doorgegaan wordt? Zo lang jij jezelf steeds "herpakt", vervolgens zeker weet dat "het je niet nog eens zal gebeuren", je elke keer door hebt dat drinken de oplossing niet is, je anderen met raad en daad terzijde staat, van alles en nog wat probeert om trekmomenten te voorkomen, zoniet dan toch op z'n minst te overwinnen en vervolgens om welke reden dan ook (eigenlijk altijd je kind) toch weer gaat drinken, dan is er toch reden genoeg om er op door te gaan? Je wilt toch niet drinken? Maar elke keer heb je een verhaal dat je drinken aannemelijk moet maken, rechtvaardig je je drinken, elke keer had je het op de een of andere manier verdiend of was het de schuld van anderen en elke keer heb je weer spijt en beloof je jezelf.... het cirkeltje is rond. quote>

Tja...