Kohtje

Originally posted by: niwi ik bedenk me ineens dat het gisteren 400 dagen was sinds ik gestopt ben met roken... quote> Mooi Niwi. Het is dus niet onmogelijk. Vraagje(s): heb je nog wel eens van die momenten dat je aan een collega om een sigaretje wilt vragen? Heb je nog wel eens van die momenten dat je een sigaretje echt mist, dat je er behoefte aan hebt? M.a.w. voel je nog wel eens de leegte die je voorheen met een sigaretje roken opvulde? Zo nee, waar heb je die leegte mee gevuld? Zo ja, hoe ga je er mee om? Ik vraag je dit omdat jij ook de 12 Stappen hanteert in je herstel van de ziekte verslaving, tenminste, dat maak ik op uit je verhalen over AA. Wat betreft mijn obsessie naar alcohol, internet, eten/snoepen, koffie, flutboekjes/stripalbums lezen, kortom alles wat mij maar van de realiteit afleidt.. kan ik dat wonderlijke programma toepassen, maar als het op roken aankomt dan zie ik dat ik mezelf op alle fronten tegenspreek. Dan ben ik ineens weer ongelofelijk oneerlijk naar mezelf, dan vertrouw ik niet op mijn hogere macht, dan stapel ik smoes op smoes om maar toch weer dat ene (laatste) sigaretje te kunnen nemen. Ik geef toe dat ik machteloos sta tegenover mijn verslaving, ik geef toe dat ik het niet in de hand heb.. ik weet dat ik erop kan vertrouwen dat ik zonder sigaretten een goed leven kan hebben, en toch wint die sigaret het steeds.. Hoe heb jij je hier doorheengeslagen, Niwi? Ik weet dat jij, noch iemand anders mij van die sigaret af kan houden, dat het stoppen niet begint met een goed voornemen maar met die eerste niet nemen. Maar de ervaring van iemand die al langer gestopt is kan me misschien helpen met mijn overgave. Ik ben verslagen, ik geef het toe. Met wilskracht alleen heb ik het roken tot nu toe nog niet kunnen laten. En toch zal IK alleen maar die eerste niet moeten nemen. Ach, weet je Niwi.. antwoorden is niet nodig. Ik heb zelf het antwoord al gegeven, meerdere keren zelfs.. Stoppen begint niet met een goed voornemen maar met die eerste niet nemen. Vanaf nu dus. This is not a bad day, just a learning day.. En bedankt voor de ruimte die ik met dit verhaal heb ingenomen..

Vanavond heb ik een meeting, een Just for Today meeting. Ik verzorg voor die meeting wekelijks de vertaling uit het NA-boekje "Just for Today", waarin voor elke dag een stukje ter overdenking staat. Vanavond gaan we in die meeting dus met elkaar delen wat onze ervaringen zijn met wat we zojuist gelezen hebben. Ik heb nu net die vertaling klaar en vond hem eigenlijk wel zo mooi en toepasselijk, dat ik hem hier ook maar even neerzet.. 23 februari. De boodschap en de boodschappers "Anonimiteit is de spirituele grondslag van al onze tradities; dit herinnert ons er steeds aan principes boven persoonlijkheden te plaatsen." (Traditie Twaalf) De twaalfde Traditie herinnert ons aan het belang van het plaatsen van "principes boven persoonlijkheden." In herstel-bijeenkomsten (meetings) kan dit worden omschreven met: "reageer het niet af op de boodschapper." We verwarren vaak de boodschap met de boodschapper, en negeren wat iemand met ons deelt op een meeting omdat we een persoonlijk conflict met die persoon hebben. Als we moeite hebben met wat sommige mensen op meetings met ons delen, zouden we de hulp van onze sponsor kunnen zoeken. Onze sponsor kan ons helpen ons te concentreren op wat er gezegd wordt, in plaats van op de persoon die het zegt. Onze sponsor kan ons ook helpen de verontwaardiging te overwinnen die ons ervan weerhoudt om de waarde van iemands persoonlijke herstelervaring op z'n waarde te schatten. Het is verbazingwekkend hoeveel meer we uit meetings kunnen halen wanneer we onszelf toestaan te doen zoals onze Twaalfde Traditie voorstelt, door ons liever te richten op de principes van herstel dan op persoonlijkheden. Alleen voor vandaag: ik zal het principe van anonimiteit vandaag (in de NA-meeting) in praktijk brengen. Ik zal me richten op de boodschap van herstel, niet op de persoon die de boodschap brengt. Aangezien dit forum ook een ontmoetingsplaats is van mensen die op de één of andere manier herstel zoeken en er hier ook regelmatig conflictsituaties ontstaan, lijkt dit stukje me hier niet misplaatst. Ik betrap mezelf er ook vaak op dat ik de één beter wil of kan begrijpen dan de ander en dat dat inderdaad vaak te maken heeft met voorkeur of afkeer..(soms snap ik iemand ook écht niet, maar dan vraag ik wel om uitleg..) maar ik leer nog dagelijks, en ik doe mijn best om die Twaalfde Traditie toch zo goed en zo kwaad als het gaat in praktijk te brengen.. de ene keer gaat dat beter dan de andere keer, maar ik vind het goed om hier af en toe weer eens mee geconfronteerd te worden.. Ik zou mezelf tekort doen als ik een goede boodschap niet oppik omdat de boodschapper me niet ligt..

Originally posted by: anjo Rumbonen. tja........... Ik doe het wel, ik kook met alcohol mits het goed verwarmd is zou er geen alcohol moeten zitten. Om de rum bonen mot ik altijd lachen maar doe het niet als je antabus of refusal gebruikt!!! Waarom ik moet lachen? Hoeveel rum bonen moet je eten om van de wereld te zijn?quote> Hoi Anjo, goed je weer eens te zien hier. Sorry dat ik je meteen quote.. Maar je zegt hier iets waar ik veel alcoholisten over hoor kissebissen. Ik weet dat ik van één rumboon niet van de wereld raak, niet zoals met anderhalve liter wodka. Maar ik ben een verslaafde. Mijn lichaam is verslaafd, mijn geest heeft de neiging als een verslaafde te denken, dat is gewoon zo. Anders had ik ook wel na één of twee glaasjes kunnen zeggen dat ik genoeg had en er mee stoppen. Maar dat heb ik zo vaak gezegd en geprobeerd, het lukte nooit... ik ben verslaafd. Het middel is sterker dan ik. Als ik één rumboon eet met de gedachte dat dat geen kwaad kan, denk ik dus precies hetzelfde als wanneer ik zeg dat ik wel één glaasje kan drinken. Want hoe gevaarlijk is nou dat ene glaasje. Toch treedt er bij mij dan iets in werking.. het hoeft nog niet metéén weer tot drinken te leiden, maar ik proef alcohol en krijg daar allerlei bijgedachten bij.. lekker! Maar wat is er dan precies zo lekker? Voor mij toch dat vleugje dat alcohol me door de keel en neus doet voelen, gevolgd door heel minieme hunkerherinneringetjes. En misschien het verlangen om dat nog eens even te ervaren, nog een heeeeeel klein beetje.. en dan speelt bij mij al gauw die uitspraak: één is teveel en tien (of honderd, of duizend) is niet genoeg.. "Ach, dat kan toch niet veel kwaad" is voor mij een zin geworden die het alarm op volle kracht doet afgaan. Als het niet veel kwaad kan, waarom kost het me dan zo'n moeite om er NEE tegen te zeggen? Als ik NEE zeg, waarom voel ik me dan verongelijkt, tekortgedaan? Waarom moet ik me dan toch steeds weer rechtvaardigen tegen beter weten in met de SMOES dat het zo miniem is dat het geen kwaad kan? Door me dit als enige voor mij geldende "waarheid" toe te laten, kan ik zeggen dat ik alcohol de baas ben, simpelweg doordat ik die sluipmoordenaar geen milimeter ruimte geef om toch weer stiekem toe te slaan.. Nogmaals, Anjo, fijn je weer te zien.

Hè getsie.. altijd als ik net lekker op gang kom moet ik weer afsluiten. Gelukkig heb ik vanavond nog een meeting waar ik kan overpeinzen, waar ik kan sleutelen aan mijn idee van het nut van mezelf en het nut van anderen.. Ik geef toe dat ik 's morgens niet op m'n best ben, dat het leven me ook wel eens "zwaar" overkomt, maar door om mezelf te lachen, mezelf klein te maken en m'n doemdenkerigheid te herkennen en toe te laten, te relativeren.. kom ik dan in de loop van de ochtend weer meestal tot m'n positieven, en dan letterlijk, in positieve zin. Soothe, bankze.. en dankje. Ja, als de zon ophoudt met schijnen zal er wel weer wat nieuws komen.. dat is niet aan ons. Hogere Macht, hihi... Groetjes allemaal.

Soothe.. allemaal waardeoordelen. En je hebt helemaal gelijk gezien vanuit ons bewustzijn, ons denkvermogen, onze ratio, ons aangeleerde gevoel van recht en onrecht, gezien vanuit het toneelspel wat we als mensheid aan het opvoeren zijn.. (moet even denken aan Jozef van den Berg uit de link van Gunn) De bergdorpjes op de noordhellingen op het noordelijk halfrond hebben minder zon dan die op de zuidhellingen. En de meesten van ons houden van zonlicht. Is de zon nou onrechtvaardig, de berg, het noorden, het zuiden, het noordelijk halfrond.. of zijn wij mensen gewoon zo eigenzinnig om een dorpje te bouwen op een noordhelling terwijl we jaloers zijn op de dorpjes op de zuidhellingen en dan zeggen dat het leven onrechtvaardig is. Wij (mensen) vinden het erg dat de één alles op z'n bord krijgt en de ander bijna niets.. maar de aarde draait er geen seconde langzamer of sneller door om de zon.

Dat doe je wel vaker, denk ik dan weer..

Originally posted by: Soothe Het leven is per definitie een onrechtvaardig iets. quote> Soothe, ik mag je graag en ik bewonder je om je vaak rake opmerkingen, maar hier ben ik het echt, helemaal, hartgrondig mee oneens. Als er iets rechtvaardig is, dan is het wel het leven. Eigenlijk sterker nog: het leven is rechtvaardig noch onrechtvaardig. Het zijn wij met onze verwachtingen van het leven die de begrippen rechtvaardig en onrechtvaardig hebben bedacht. De dood is niet erg, is zelfs een logisch gevolg. Maar de mens heeft de neiging om alles te willen begrijpen, en als het ons begrip te boven gaat wordt het al gauw onaanvaardbaar. En dat is nou wat er in het 12-stappen programma bedoeld wordt met de Hogere Macht. We zijn als mens kwetsbaar ondanks alle wetenschap, alle vernuft.. we zijn onderhevig aan wetten en patronen die wij niet hebben bedacht en die we niet kunnen controleren. En we leren nederigheid door toe te geven dat dat zo is. We leren de "wil" van deze Hogere Macht te aanvaarden en hoger te stellen dan de "wil" van onszelf.

Ik heb het zo leren zien: Oud zeer is iets wat ik onderzoek, waar ik met mijn sponsor (of iemand die ik vertrouw) over praat, waarin ik mijn eigen aandeel vaststel en dat ik dan los laat. Op die manier is oud zeer voor mij de compost waar ik vandaag mijn voeding voor een "gezond" leven uithaal. Oud zeer is er wel degelijk, maar door het weg te stoppen verdwijnt het niet. In het donker wordt het groter, bij daglicht wordt het een (nuttige) herinnering.

Soothe, jij hebt ook mijn respect, hoor. En bij jou werkt het zoals het bij jou werkt.. Ga jij ook maar lekker goed..

Originally posted by: Hannah1 Hoef er verder geen aandacht voor. Wou het even kwijt...quote> Lieve Hannah, als je een steentje in de vijver gooit, kun je gofjes verwachten..

Gecondoleerd, Hannah. Ze noemen alcoholisme wel een gezinsziekte, maar eigenlijk is elke ziekte een gezinsziekte, of familieziekte.. We zijn nooit als zieke alleen maar hebben altijd een heel netwerk van familie, vrienden, kennissen om ons heen die ook de gevolgen ondervinden.. de dood van de "patiënt" is dan voor die "omstanders" misschien wel de ultieme vorm van machteloosheid. Sterkte:heart:

Ik vind het fijn voor je dat je dat kunt, Soothe. Ik kan dat misschien ook, maar ik ga het mezelf niet bewijzen door onnodig risico te nemen. Ik mis het niet, dus heb ik die drang ook niet om het voor mezelf te bewijzen. Wat je zegt: niet doen met Antabus (of soortgelijke middelen) zeg mij al genoeg.. alcohol doet wél wat met je. Misschien kan ik ook best wel een glaasje van het één of het ander nemen zonder meteen terug te vallen in onbeheerst gebruik, misschien kan ik mezelf er wel toe brengen om weken- of maandenlang elke dag één glaasje te nemen, misschien kan ik die wilskracht best wel opbrengen.. maar ik weet van mezelf dat m'n wilskracht maar relatief is. Ik wilde in het verleden zo vaak stoppen, en dat deed ik ook heel vaak.. maar soms hield ik dat maanden vol, soms maar enkele uren. Altijd kwam weer dat moment dat mijn wilskracht zich tegen me keerde en dan wilde ik weer drinken. Nu vertrouw ik niet meer op wat ík wil, maar op de wil van de realiteit.. daar heb ik niks over te zeggen, die kan ik het beste maar volgen. Voor mijn eigen (gemoeds)rust. Maar zoals gezegd, dit geldt voor mij, hoor. Iedereen is anders..

Weet ik, Soothe.. maar ik ga er zelf niets aan toevoegen als ik dat kan vermijden. Is meer een kwestie van attitude.. en attitudeverandering is wat mij "alcohol de baas" maakt.

't Is niet m'n bedoeling om te verbieden of zo, ik zocht kefir ff op en zag staan dat het een dikvloeibare, koolzuurhoudende en licht alcoholische melkdrank is... Ik ben opgehouden met lichtvaardig over alcohol te denken, dat heeft me in het verleden steeds rechtvaardigingen in de schoot geworpen om dan toch maar dat hele kleine beetje tot me te nemen waar ik zogenaamd niks aan kon doen en/of wat toch niet gevaarlijk voor me was.. (kersenbonbons, koken met alcohol, mondwater met alcohol etc...) Maar m'n lichaam reageert toch vaak anders dan mijn denken. En misschien reageert zelfs mijn denken wel anders dan ik denk dat ik denk...ik denk met de hersenen van een alcoholist, so be it... Ik ben voorzichtig, misschien zelfs achterdochtig geworden naar alles waar alcohol aan te pas komt, in welke mate dan ook. Ik vind dat ik er baat bij heb.

Hoihoi, Vandaag weer lekker allemaal dingen doen die tegen m'n gevoel ingaan. Dat begon al met opstaan. De zwaartekracht zei: blijf maar lekker horizontaal, toch opgestaan. Nu bezig met het schrijven aan Stap 1 uit het werkboek The Step Working Guides (NA-Anonieme Verslaafden). Geen zin in, want confronterend. Maar toch maar doen en naar mijn sponsor doormailen. Vanmiddag een kastje in elkaar zetten voor m'n ouwe moedertje. Geen zin in, maar toch maar doen. Etc. Door me zo elke keer over mijn weerstand heen te zetten kan ik aan het eind van de dag in elk geval zeggen dat het weer een goed bestede dag was en dus een fijne dag. Want door in de eerste plaats al tegen de zwaartekracht in te gaan en daarna dingen te doen waarvan ik in het begin denk dat ik ze niet voor mezelf doe maar voor een ander "moet" doen realiseer ik me weer dat ik deelneem aan het leven. En door me dat te realiseren valt het "moeten" weg, wordt het meer "mogen". Onbaatzuchtigheid klinkt zo mooi en weldoenerig, beetje niet van de wereld.. maar de mooiste dagen zijn die waarop ik me aan het eind van de dag realiseer dat ik dingen gedaan heb waar ik een ander blij mee gemaakt heb zonder dat ik er iets voor terugverlangde. Even over dat veelgenoemde kefir"plantje"... is eigenlijk not done op dit forum. Kefir zorgt voor een gistingsproces in melk en de melkdrank die dan ontstaat is licht alcoholisch...

Originally posted by: borretje Quote; Kun je jezelf zien als één persoonlijkheid en je zoon ook als een eigen persoonlijkheid die, los van de moeder-kind band nooit een reden kan/mag zijn voor andermans teloorgang? Ja, dat kan ik, ja. Nu wel. ....... Of ik enige, al is het maar heel klein, iets mag bijdragen, toevoegen, wat voor hem waardevol mag zijn.quote> Borretje: je geeft je zoon, jezelf, ons hier op het forum, iedereen.. de grootste bijdrage die je kunt leveren door alleen maar jezelf te verbeteren. Meer kun je niet doen en hoef je ook niet te doen. Ik vind je een dappertje..

Originally posted by: borretje Wat de beslissing van justitie over een 4 a 5 weken ook mag zijn, mij krijgen ze er niet (meer) onder. Als ik weer moet, ga ik weer. Net zo lang totdat mijn zoon krijgt wat hij verdient. quote> Borretje, mooi. En 50 dagen droog maakt je een kanjer. Maar aanvaard je ook dat je niet kan drinken als de beslissing anders uitvalt dan jij hoopt, als blijkt dat je zoon misschien iets anders verdient dan wat jij vind dat hij verdient? Ik bedoel niet dat ik je niet een gunstige uitspraak gun, maar ik bedoel of je jezelf een leven gunt na een ongunstige uitspraak, m.a.w. vind je jezelf waardevol genoeg om ongeacht de beslissing een nuchter leven te leiden? Kun je jezelf zien als één persoonlijkheid en je zoon ook als een eigen persoonlijkheid die, los van de moeder-kind band nooit een reden kan/mag zijn voor andermans teloorgang? Nuchter blijven, hoe ver je ook van je kind verwijderd bent, lijkt mij een enorme bijdrage aan het welzijn van je kind, ongeacht de omstandigheden. Borrie, sterkte, kalmte en wijsheid gewenst.

Ik durf steeds meer m'n zwakheden te zien omdat ik heb ervaren, en nog steeds ervaar, dat door m'n zwakheden onder ogen te zien en precies dát te doen waar ik altijd voor vlucht, m'n zwakheden aan sterkte verliezen.

Ik weet het, Sofie. Ik heb ondertussen een hele bibliotheek met 12-stappen literatuur en werkboeken in huis van verschillende fellowships (voornamelijk NA en AA) en maak daar ook dagelijks gebruik van. Het voordeel voor mij van het bezoeken van live-meetings is dat ik me uit m'n isolement haal, waar ik zo makkelijk en graag in vertoef, maar wat ook zo gevaarlijk voor me is. Internet is makkelijk en behulpzaam, maar real life is onverbiddelijk. Internet is bedonderbaar, real life geeft mij op m'n donder. En dat heb ik nodig. Soort van overlevingsmasochisme of zo..

Originally posted by: Sofie Dus "gewoon" niet drinken!quote> Ja, zo simpel is het. Er is maar één ding dat we hoeven te laten.. maar daar moeten we dan wél wat voor doen.

12 stappen in een kringetje met mensen?? Wereldwijd worden de 12 stappen gebruikt door mensen met een verscheidenheid van verslavingen om met hun ziekte verslaving toch een goed leven te kunnen leiden. Wereldwijd worden er op lokaal niveau meetings gehouden waar deze verslaafden wekelijks of meerdere keren per week samenkomen om hun ervaringen in herstel met elkaar te delen. Ik ben naar meetings geweest in Barcelona, in Brussel, in Malmö en natuurlijk hier in Nederland, en waar ik ook kom, ik vind er herkenning en erkenning. De meetings variëren in bezoekersaantal heel sterk, soms veertig, vijftig of meer mensen, soms maar drie, vier of iets meer. Er komen mensen die het hoogste woord hebben (kan ik veel van leren) en mensen die schuchter komen kijken (kan ik veel van leren). In het begin was ik ook wat afwachtend, maar naarmate ik meer goede ervaringen in m'n herstel kreeg kreeg ik ook steeds meer de behoefte om deze ervaringen te delen (sharen).. en nog steeds klotst het zweet me uit de oksels als ik in een grote groep met totaal vreemden m'n verhaal doe. Maar het gevoel van dankbaarheid als mensen na de meeting naar me toe komen om me te bedanken is geweldig.

Originally posted by: dhen Kohtje, hoe is het afgelopen met je kozijnen die niet mochten van de gemeente ?quote> Dat je dat nog weet!! Ze zitten er nog steeds.. ze worden voorlopig gedoogd. De gemeente is het beleid aan het aanpassen, iets wat jaren kan duren. Gebleken is dat een schoolgebouw van de gemeente, ook in de binnenstad en eveneens vallend onder beschermd stadsgezicht, ook is voorzien van kunststof kozijnen, van hetzelfde bedrijf als waar die van ons vandaan komen. Overigens was deze gebeurtenis voor mij een heel mooie oefening in dingen aanvaarden, machteloosheid toegeven, maar ook: doeltreffende argumenten aandragen, niet vluchten in een roes maar weerbaar opstellen..etc. Met altijd in het achterhoofd dat het is zoals het is, hoe het ook is.

zie het al, toine.. vermindert angstevoelens zoals piekeren, slaapproblemen, prikkelbaarheid en trillen... Nee, heb met dat middel geen ervaring. Die problemen had ik wel, maar die zijn er niet meer, of ik kan er mee omgaan sinds ik met het 12 stappen programma in de weer ben.

fluoxetine... klinkt als iets tegen gaatjes.

Haha, Bolletje.. Da's wel eens heel anders geweest, hoor. Ik leer ook. En ik leer altijd het meest van anderen. Van mezelf kon ik niets meer leren.. ik was eigenlijk helemaal perfect, vond ik. 't Was alleen zo verduveld vervelend dat de mensen om mij heen dat nooit zagen.. dat was zo frustrerend, zo pijnlijk en vernederend, dat ik wel móest gaan drinken. Dat was allemaal hunnie en hullie schuld. Nu ben ik er achter dat ik Jezus niet ben. Ik ben geen wereldverbeteraar, ik kan mezélf met pijn en moeite een beetje verbeteren, nog elke dag. Stapje voor stapje, dag voor dag.. niet alleen, maar met hulp van anderen met hún ervaringen. En jij bent ook een poepie/snoepie.