Kohtje

(verwijderd door de moderator)

Originally posted by: Hannah1 Hebje daar ookal ervaring mee Koh? quote> op een bepaalde kinky manier...

Originally posted by: borretje Ik verslavingsgedrag? Interresant? Het wordt steeds fraaier, daarvoor ben ik hier toch? Ik ben niet uniek in dit stuk van zaken doen. Volgens mij zijn er hier meer die daar wat last van hebben hoor.quote> Bor, je glijdt weer in de slachtofferrol. Ja, we zijn hier allemaal (of tenminste de meesten) verslaafd. En we kunnen veel van elkaar leren. Ik leer in ieder geval een heleboel van de mensen hier. Als ik hier niks te halen had, kwam ik hier niet meer. En naast halen probeer ik af en toe ook wat te brengen. Mijn ervaringen, mijn gedrag.. misschien heeft iemand er wat aan.

Originally posted by: Jaap Ook zonder reden kan je gaan drinken. Dat gevoel had ik tenminste. Gewoon lekker drinken. Om niks. quote> Ja Jaap, datzelfde geldt voor sex. Je kunt ook sex hebben omdat het zo lekker is, zonder dat je per sé nageslacht wilt. Gewoon, zomaar. Om niks. Maar o wee als je er aan verslaafd raakt..

Aicha, nee. Dat begrijp ik niet. De discussie gaat niet zozeer over Bor als wel over haar gedrag. En dat gedrag is zo typerend voor verslaafden. En daar alcoholisten verslaafden zijn en dit een forum is voor mensen die Alcohol de Baas willen zijn of worden, vind ik dit alleen maar interessant. Ik doe veel ervaring op met gedragsverandering, voortkomend uit attitudeverandering. Ik taal niet naar drank of welk stemmingsveranderend middel dan ook, terwijl ik eerder geen leven had zonder deze middelen.

Dus Aicha, zeg je nu dat als iets maar erg genoeg is, er toch een reden is om te gaan drinken? Voor de één is dat dan een kind dat weggenomen wordt, voor de ander een geliefde die overlijdt, voor weer een ander het huis dat afbrand, maar ruzie met de buren kan ook erg zijn. En dat het regent, terwijl ze mooi weer beloofd hadden. Ik vind het erg als ze me bij de supermarkt een bonuskorting door de neus boren.. Ieder heeft zijn eigen leed, en hoe groot of klein dat is maakt ieder voor zichzelf uit. Maar dat hoeft nooit een reden te zijn om te gaan drinken. En daar gaat het hier op dit forum over..

Fleurtje: zomaar.

Originally posted by: borretje Ik begrijp ook niet zo goed waarom er zo lang op door gegaan wordt? quote> Lief Borretje, Waarom er zo lang op doorgegaan wordt? Zo lang jij jezelf steeds "herpakt", vervolgens zeker weet dat "het je niet nog eens zal gebeuren", je elke keer door hebt dat drinken de oplossing niet is, je anderen met raad en daad terzijde staat, van alles en nog wat probeert om trekmomenten te voorkomen, zoniet dan toch op z'n minst te overwinnen en vervolgens om welke reden dan ook (eigenlijk altijd je kind) toch weer gaat drinken, dan is er toch reden genoeg om er op door te gaan? Je wilt toch niet drinken? Maar elke keer heb je een verhaal dat je drinken aannemelijk moet maken, rechtvaardig je je drinken, elke keer had je het op de een of andere manier verdiend of was het de schuld van anderen en elke keer heb je weer spijt en beloof je jezelf.... het cirkeltje is rond.

Originally posted by: borretje Nee, ik ben niet door spanning voor de bijl gegaan. Ik heb er in alle nuchterheid naartoe geleefd. Ik ben het nuchter ondergaan ook. Alleen de uitspraak kon ik niet verdragen, toen barstte de bom. quote> Een bom kan alleen barsten als er een bom IS.. Als ik in alle nuchterheid naar een spannend moment toe leef zonder een bepaald resultaat te verwachten kan er geen bom barsten. Ik leef dan eigenlijk ook helemaal niet naar een spannend moment toe maar gewoon naar dat wat er op mijn weg zal komen. Ik kan niet anders dan aanvaarden wat is en wat zal komen omdat dit de enige realiteit is. Door elke ochtend mijn ogen hiervoor te openen, me bereidwillig en open op te stellen voor processen die ik niet onder controle heb en ook niet kan hebben, en me volledig in vertrouwen over te geven aan de stroom van het leven, kan ik van het leven genieten. Ik kan dan ook weloverwogen, in alle kalmte en zonder de druk van me in het nauw gedreven te voelen, beslissen hoe ik m'n volgende stap zal zetten. Ook weer ongeacht de gevolgen die dit zal hebben. Want er zullen altijd gevolgen zijn. Of ik nu een "goede" of een "foute" beslissing neem, ik zal daarna weer verder moeten vanuit de gevolgen... Je kunt dit een waarheid als een koe noemen, een natuurwet, een cosmische wet, of God of een Hogere Macht..maakt niet uit hoe je het noemt, het is gewoon zo. De bom ontstaat wanneer ik verwachtingen heb van of eisen stel aan wat de toekomst brengen zal. Dan creëer ik spanningen, oftewel een bom. Ik kan dan in alle nuchterheid naar een bepaald moment toeleven omdat ik uitga van een resultaat dat aan mijn verwachtingen en/of eisen zal voldoen, of -en dat is al twijfelachtig- dat ik dat hoop, maar als het resultaat dan toch teleurstellend is, dan barst die bom. Borretje, je bent niets anders dan wij allemaal hier. Je bent gewoon een mens, bepaald door allerlei regels, wetten, verwachtingspatronen van jezelf en van anderen, maar je bent ook uniek. Er is maar één Borretje die een leven op aarde kado heeft gekregen en die daar helemaal zelf invulling aan moet geven. Hoe je dat ook doet maakt niet uit. We doen het allemaal op onze eigen unieke manier. In de manier waarop zijn we vrij maar de gevolgen komen altijd voor onze eigen rekening. Het leven is niet onrechtvaardig, wij creëren onrechtvaardigheid zelf met onze verwachtingen en eisen.

Originally posted by: borretje Dankjewel Kohtje.. Maar wil je wel geloven, dat ik het helemaal gehad heb? Opnieuw, opnieuw, opnieuw..en als we dan toch bezig zijn, nog maar eens opnieuw. Ik wordt er moedeloos van. Ik moet zeggen, als ik kijk naar waar ik vandaan kwam en nu ben.. Heb ik zeker vootuitgang geboekt, dat dan weer wel. quote> Je zegt het zelf, Borretje. Je hebt zeker vooruitgang geboekt. Maar vooruitgang boeken lukt alleen als je steeds opnieuw een eerste stap in de goede richting zet, en die richting weten wij niet. Die wordt bepaald door de intentie waarmee we die stap zetten. Door opnieuw en opnieuw en opnieuw steeds de stap te zetten in de richting van wraak, rechtvaardiging, vergelding, uiteindelijk toch ons gelijk halen... zonder te accepteren dat we het verleden nooit over kunnen doen om een ander vandaag te verkrijgen, kunnen we geen vooruitgang boeken maar blijven we in cirkeltjes ronddolen. Dat wordt ook wel waanzin genoemd. Pas als we gedane zaken los kunnen laten en energie stoppen in het leven zonder er voorwaarden aan te stellen, kunnen we verder gaan met groeien, vooruitgaan.

Ook goeiemiddag, Bolletje. Borretje, wat ik voor Woman schreef geldt eigenlijk ook wel voor jou. Niet zozeer wat betreft een sterfgeval maar wat betreft ondraaglijke situaties toch weer op je rug hijsen en meenemen in je verdere leven. We hebben allemaal wel dingen die we liever anders zagen maar niet anders zijn. Dat bedoelde ik met dat het leven bijna nooit zo is als ik het verwacht maar altijd precies zoals het me toevalt. Accepteren van dát feit maakt het me mogelijk de volgende stap te zetten, de stap die nooit meteen een einddoel is maar slechts een eerste op een pad. Ik was altijd erg ongeduldig, wilde in één handeling de hele ervaring binnenhalen. Maar ik leer nu ervaring stap voor stap op te bouwen en ben er achter dat twee kleine weloverwogen stappen in de goede richting me al meer voldoening opleveren dan één grote ongecontroleerde stap in ijdele hoop. Ook jou wens ik veel sereniteit en kracht.

Woman, gecondoleerd. De impact van de dood van iemand die je liefhebt is enorm. Schrik, wat nu.. vele vragen over hoe en waarom.. Verwarring, verdriet, woede, angst, onmacht. Allemaal dingen die op je af denderen en je kunnen overspoelen, zelfs kunnen verpletteren, vernietigen. Toch is dood net zo "gewoon" als leven. Elke dag die je leeft is in feite een overwinning op de dood, wat weer niet wil zeggen dat je altijd elke dag voor het leven hoeft te vechten, vaak is "gewoon leven" al genoeg. Rouwen is in feite niets anders dan het leren leven met het ondraaglijke. Ervaring leert dat zelfs het ondraaglijke op den duur draaglijk wordt. De eerste stap van rouwen heb je eigenlijk al gezet door je dagelijkse dingen voort te zetten, het trainen van je hondjes, je groene pilletje innemen, kortom door door te gaan met je eigen leven. Want het gaat door. Je zult alleen moeten accepteren dat het in het leven een komen en gaan van mensen, maar ook dieren, dingen, situaties, omstandigheden etc. is. Het één raakt ons harder dan het ander, maar alleen wij kunnen ons eigen leven verder leiden, ongeacht de omstandigheden. Dat kan een ander niet voor ons doen. Ik heb bewondering voor je, Woman, voor je flexibiliteit en je zelfstandigheid. Je grote verlies hier delen is ook een parel van een voorbeeld dat je als mens niet alleen staat in deze wereld. Ik wens je veel sereniteit toe en kracht om door te gaan met je leven. Het leven is bijna nooit wat ik ervan verwacht maar altijd precies zo als het me toevalt.

Welterusten allemaal. Ik ben dankbaar voor weer een nuchtere dag. En ik ben jullie dankbaar voor jullie aanwezigheid hier.

Originally posted by: spike kohtje, misschien klink ik wat luchtig na jouw zware verhaal ..quote> Spike, happy end, voor vandaag in elk geval, hè? En luchtigheid is toch fijn? We maken het onszelf vaak moeilijk genoeg. Dit "zware verhaal" is mijn redding geweest, ons huwelijk is nu beter dan ooit en m'n familie en vrienden zien me weer graag.

Originally posted by: Rae Aanpassing: "De omgeving heeft het gevoel dat je kan stoppen wanneer zij willen, ondanks alle bewijzen van het tegendeel"quote> Dit wordt bedoeld als men zegt dat de omgeving, partners etc. het gedrag van de verslaafde in stand houden. Ze blijven ontkennen dat er een verslavingsprobleem is. Er zijn wel problemen, maar die verdwijnen vanzelf of zijn oplosbaar door er samen aan te werken, als de verslaafde gewoon stopt met gebruiken. Mijn partner is net zo ziek als ik. Ze ging kapot aan mijn verslaving, bleef toch steeds de kooltjes voor me uit het vuur halen, ze bleef mijn gedrag rechtvaardigen naar de buitenwereld, liet mij m'n roes (weer eens) uitslapen, ging naar haar werk met de vraag hoe ze me 's avonds weer aan zou treffen, nam vele taken van me over, liet me m'n gang gaan omdat ze machteloos was, ook al kon ze me wel wurgen. Maar dat zou allemaal verdwijnen als ik maar zou stoppen. En dat beloofde ik haar grif, keer op keer op keer op keer.. want als ik dat beloofde veranderde er niets en kon ik gewoon doorgaan met drinken en me misdragen. En zij geloofde het keer op keer, of liever gezegd, ze hoopte. Keer op keer hoopte ze dat het wonder dit keer zou gebeuren, ondanks alle bewijzen van het tegendeel. En toen was ze het spuugzat, zat er helemaal doorheen, zag haar machteloosheid en zette me buiten de deur. Toen viel ook mijn enige draad met m'n sociale omgeving weg. Ik realiseerde me plotseling hoe machteloos ik tegenover het leven stond, hoe wanhopig ik naar menselijke warmte zocht, hoe geïsoleerd ik was, hoezeer ik niet meer leefde. Ik realiseerde me dat ik hulp nodig had, dat ik het alleen niet redde. En dan niet afkicken en het weer met een schone lei gaan proberen, dat had ik al geprobeerd en werkte niet.. Ik moest veranderen, een andere attitude aannemen tegenover het hele leven. Ik moest toegeven dat ik verloren had, en dat kon ik alleen doordat de mensen om me heen niet meer geloofden dat ik kon stoppen wanneer ik of zij dat wilden. Niemand kon voor mij bepalen of ik verslaafd was, hoe meer ze dat zeiden, hoe meer ik het ontkende. Toen ze me opgaven, min of meer rekenden op een naderend einde, toen kon ik pas zelf zeggen: ik ben verslaafd en ik geef me over. Daarna ging het opwaarts dankzij de hulp die ik aannam en niet meer als straf zag voor mijn verslaving maar als geschenk van het leven.

Ik sluit voor nu ook af. Morgen weer een dag.. doegdoeg.

Misschien, Rae, zegt je omgeving wel dat het met jou wel meevalt omdat ze zelf in een ontkenningsfase zit. Misschien zijn ze bang dat ze moeten toegeven dat ze, als ze zeggen dat jij een alcoholprobleem hebt, zij ook iets fout doen.. want wie accepteert er nou een volslagen alcoholist in zijn omgeving? Alcoholisten, dat zijn toch die lui die met een eindeloos blikje bier de godganse dag op een bankje of onder de brug bij elkaar zitten te smoezen?.. Verslaafden hebben het gevoel dat ze kunnen stoppen waneer ze dat willen.. of ze nou "teveel" of "meer dan teveel" of precies de hoeveelheid drinken die ze zich voorgenomen hadden.. maar ze willen niet stoppen, dus hoeven ze het niet te bewijzen.

Hoi Toine, Alcohol is geen ziekte, verslaving is een ziekte. Fysiek: dwangmatig gebruik van een middel, het onvermogen om te stoppen als we eenmaal zijn begonnen. Mentaal: de obsessie of het alles overweldigende verlangen om te gebruiken, zelfs wanneer we ons leven aan het verwoesten zijn. Spiritueel: onze totaal egocentrische houding. We hebben het gevoel dat we kunnen stoppen wanneer we dat willen, ondanks alle bewijzen van het tegendeel. NA, en ook AA, CA, OA, SLAA en noem al die A's maar op die met het 12 Stappen programma werken, bieden niet een religieus programma maar een spiritueel programma. We hebben het vaak over God, dat is zo gekomen door de oorsprong van AA in een vrij christelijke samenleving van het Amerika van de jaren 30 van de vorige eeuw. Maar ook voor niet-gelovigen, anders-gelovigen, een beetje-gelovigen, diep-gelovigen helpt dit programma, omdat deze God alleen een aanduiding is voor iets wat óns kan helpen om boven ons verslaafde zelf uit te komen.. God wordt ook vaak de Hogere Macht genoemd, en dan ook nog zoals JIJ hem begrijpt of toe wilt laten. Ik was ook lang op zoek naar wat deze Hogere Macht dan wel zou zijn en kwam er niet uit. Elke keer dat ik dacht het te weten, was het toch weer anders. Het gaat er mij ook niet meer om om mijn hogere macht te identificeren, maar alleen maar om er op te vertrouwen, er "gebruik" van te maken. Ik vind er rust, het veilige gevoel en de mogelijkheid om mezelf te zien zoals ik werkelijk ben, zonder angst voor (ver)oordeling en vergelding. Niet zoals ik denk dat ik het beste overkom bij anderen, maar echt helemaal mezelf, met mijn angsten, m'n onhebbelijkheden, m'n irreële verwachtingen, maar ook m'n lichte kanten leer ik zien. Zo leer ik mezelf steeds te betrappen op gedrag wat zeer wel kan leiden tot gebruiken. En dat doe ik niet alleen, maar in de veilige omgeving van de fellowship, waar we beschermd worden door Tradities en Concepten. Dit zijn geen regels en geboden, dit zijn suggesties. Niets moet, alles mag, mits het maar past in de principes van het programma. En zelfs als het niet past mag het, maar zullen eventuele consequenties je vanzelf de weg weer wijzen.

Eric, Be Free..

Originally posted by: Vlaamsmeisje OK toine deze,,,,,,,,,,,,,,,,, quote> met zulk soort clips heb ik helemaal geen drank en/of drugs nodig om high te worden..

Originally posted by: toine . ....dat ik het in mijzelf moet vinden, die rust of die bezinning, dat begrijp ik , probleem is dat ik het vaak in mijzelf niet vind en net een stuiterbal ben. geduld is koning toine;)quote> Weet je wat mij erg helpt als ik het zelf niet meer zie? M'n sponsor. Hij heeft veel ervaring met het 12 Stappen programma, niet zozeer uit de boeken alswel uit ervaring. Hij heeft ook alle hoeken van de verslavingsgevangenis gezien. Als ik het 12 Stappen spoor kwijt raak of dreig te raken, bel ik hem. En vaak zijn het simpele dingetjes die me weer eens goed naar mezelf laten kijken en de rust laten weerkeren. Belangrijk is altijd dat ik niet vanuit m'n eigen ik moet kijken, vanuit de slachtofferrol, maar van "boven af" naar m'n eigen aandeel in de situatie. Vaak moet ik dan dingen doen of (toe)laten die me tegen de borst stuiten (weer dat egocentrische gedoe), maar die me toch ook de opluchting geven van het loslaten. En door los te laten komen er weer geheel nieuwe dingen en mogelijkheden op me af. Zoals in een eerder berichtje al gezegd: ik moet zorgen dat ik NAAST de mensen blijf staan en niet er tegenover.

Borretje, niet de kriebels krijgen van andermans postings.. Jij weet wat voor jou het beste is en je leeft jouw eigen leven. Een ander (be)leeft misschien heel anders.. Let Go Let God, oftewel: vertrouw op wat JOU toevalt..

Borretje:

Ja, dat moet ik mezelf ook steeds voorhouden, Jopie. Dat ik naast mensen sta. Als ik drink of wil drinken sta ik meteen weer tegenover mensen, dan sluit ik mezelf weer op in m'n egootje dat denkt de hele wereld aan te kunnen en alle anderen als bedreiging ziet. Daarom zal ik niet genezen van de ziekte. Door naast mensen te blijven staan, mezelf open te blijven stellen, neem ik deel aan het leven. Zonder hulp van anderen sluit ik mezelf, als verslaafd zijnde, af van die anderen. Dat is inherent aan mijn ziekte.. Fijn trouwens om te horen, dat je naast me staat.. m'n achterdochtige ikje leeft nog steeds, is ook deel van me.

Wat is daar dan zo bizar aan als je genezen bent, Borretje?