Kohtje

quote: Originally posted by: bolletje Helemaal mee eens Rae. Niet iedereen is in staat om nu eens flink te gaan staan te schreeuwen dat ie aandacht wil hebben. sommigen kunnen dat heel goed, anderen hebben daar meer moeite mee. En dan kunnen we wel schrijven, kom voor jezelf op, of laat jezelf horen, een goeie leersituatie voor je, maar als het gewoon niet in die mens zit, niet in zijn of haar karakter, dan dwing je iemand heel onnatuurlijk te zijn. iets waar hij naderhand hopeloos mee in de knoei kan komen . Juist door heel onnatuurlijk te zijn, door tegen mijn verslaafde denken in te gaan, het niet te zoeken in de schuld van anderen(bv. het forum), het eens niet te verlangen dat de omstandigheden (het forum) zich aan mij aan zouden moeten passen, nu eens niet te verwachten dat een ander of iets anders (het forum bijv.) mij zomaar zou redden, eens niet in het slachtofferhoekje te kruipen met een fikse neut om maar niet te voelen hoe verloren ik eigenlijk was, kortom door eens anders te doen dan ik als alcoholist gewoon was te doen, heb ik de cirkel van verslaving kunnen doorbreken en een opening gemaakt naar het leven zoals het is. Daar had ik moeite mee, maar ik wist ergens diep van binnen ook wel dat als ik het niet anders zou doen dan ik gewoon was, alles onveranderd zou blijven. Daar ben ik niet zelf op gekomen, op die gedachte, ik heb in mijn uiterste wanhoop geprobeerd wat anderen hadden geprobeerd. Bij hen hielp het, dus waarom zou het bij mij niet helpen... Ik ben alcoholist geworden door aan de voorwaarden te voldoen die je tot alcoholist maken. Nu ben ik een herstellende verslaafde door zoveel ik kan aan de voorwaarden te voldoen om een herstellende verslaafde te zijn. Niets gaat vanzelf. Soms heb ik moed nodig om dingen te veranderen die ik kan veranderen. Ik heb mijn nederlaag als drinker volledig toegegeven en ben bereid om dingen te proberen/te doen die kunnen bijdragen aan een leven zonder alcohol. Ik ben bereid me aan te passen aan het leven en eis niet langer dat het leven zich aan mij aanpast. 't Is effe wennen, maar voor mij werkt het. En als het voor mij werkt, kan het voor een ander ook werken. Want zo erg verschillend zijn we allemaal niet. De verschijningsvorm "MENS" is herkenbaar aan zijn overeenkomsten, niet aan z'n verschillen.

ik ga naar huis. Koken en daarna meeting. See U.

het stadium van stuiteren door koffie ben ik voorbij. Net zoals ik katers van alcohol achter me had.. Toch eens wat aan die koffieoverconsumtie doen..

Alcohol niet. Koffie des te meer..

als ik niet drink voel ik me soms wel goed en soms niet goed. Gewoon.. such is life. Als ik wel zou drinken voel ik me bij voorbaat al niet goed omdat ik eigenlijk helemaal niet wil drinken en de volgende dag voel ik me echt niet goed omdat ik gedronken heb.

soms wel, soms niet.

Klinkt op zich goed, Snowy. Soms is resetten nodig, hè? Het is alleen wel even afwachten of na het resetten alles weer goed werkt.

quote: Originally posted by: Gunn 'k verwacht vanmiddag wéér m'n moeder over de vloer, dus alles een beetje aan kant maken. Dit klinkt alsof je katerige gevoel niet het gevolg is van, maar als een voorbode van..

Nee maar, Sneeuwwitje ook hier.. Ook lang niets van gehoord. Alles een beetje rustig, meis?

Een paar dagen, Mick? Goh, ja... al een tijdje niks van je gehoord. "Spreek" je misschien nog wel. Maar ga nu dan maar weg:present: Goed je hier weer te zien. Doegdoeg...

Heeyyy Mick. Met mij goed, en met jou dan? Maar jij bent al weer weg, zie ik nu pas. Je lampje is blauw. Goeiemorgen allemaal. Ja Ari, Kohtje ook hier. Kohtje is vorige week naar een reuzemeeting geweest, 1600 herstellende verslaafden vanuit heel Europa. Daar is ie nog wel wat van onder de indruk. Wonderlijk toch hoe universeel verslaving is. Terwijl ik altijd dacht, toen ik nog dronk, dat ik zo bijzonder en apart was...

Wat mij betreft verandert er niets. Toen ik hier vijf jaar geleden nieuw binnenkwam stond ik ook doodsangsten uit. Het hele fenomeen forum was nieuw voor me, communiceren via een computer vond ik raar en griezelig, sowieso vond ik communiceren iets wat niet bij mij hoorde. Maar door me in het "gewoel" te begeven, alleen omdat me (in een kliniek) geleerd was dat "praten over" een manier was om m'n problemen te herkennen, ben ik deel gaan uitmaken van de groep mensen die toen erg actief was, hier. Ik ben deel gaan uitmaken van een groep mensen door me over te geven. Alleen omdat ik dat zelf wilde. Niemand kon mij hiertoe dwingen. Ook kwam ik hier regelmatig in conflicten terecht, daar was ik soms wel overstuur van, maar ik heb er ook veel van geleerd. En dat is nu precies waar dit forum me mee geholpen heeft: veel over mezelf en mijn eigen tekortkomingen leren, mijn eigen tekortkomingen onder ogen durven zien. Daar is uiteindelijk dit forum alleen niet genoeg voor geweest, ik heb ook hulp gezocht en gevonden buiten dit forum, in Real Life, zoals dat dan heet. Drie en een half jaar geleden ben ik opnieuw aan een behandeling begonnen, ditmaal volgens het Minesotamodel, dus m.b.v. de 12 stappen zoals die door AA zijn opgezet. Eén van de sterke punten hier was voor mij de zelfhulpgroepen die wereldwijd volgens deze zelfde 12 stappen werken. Drie en een half jaar lang bezoek ik nu wekelijks meerdere meetings (aanvankelijk AA, nu voornamelijk nog NA) waar ik d.m.v. ervaringen van anderen en het doorgeven van mijn eigen ervaringen een leven aan het opbouwen ben waarin ik "verslaafd gedrag" leer herkenen en neutraliseren. Dit forum heeft nog steeds een fuctie voor me. In bijna alles wat ik hier lees herken ik (delen van) mezelf. Onzekerheid, angst voor het onbekende is me niet vreemd. Herkennen en me afvragen waarom ik dan onzeker en bang ben helpt me. De Stappen zijn hierin een leidraad voor me. Het forum helpt me om mijn eigen knooppunten te lokaliseren, de stappen helpen me om er wat aan te doen. Eén van de belangrijkste dingen die ik heb geleerd is dat als ik deel wil uitmaken van het leven, ik deel zal moeten nemen aan het leven met al z'n gerieflijke maar ook pijnlijke momenten, zal moeten investeren in het leven door mijn verantwoordelijkheid voor mezelf te nemen. Zonder een lot te kopen zal ik geen kans maken op een prijs. Ik heb me lang genoeg door anderen door het leven laten slepen, m'n verantwoordelijkheden bij anderen gelegd, mijn gevoel van welbevinden afhankelijk gemaakt van de gebeurtenissen en mensen om me heen. Met als resultaat dat alles zinloos werd en ik eigenlijk alleen nog maar voor eeuwig in slaap wilde vallen. Nu is elke dag weer een soort van avontuur, een cadeautje waar ik elke avond weer dankbaar voor ben. Het forum is in die vijf jaar niet zo erg veranderd en dat is ook niet zo gek. Het enige dat ik veranderen kan ben ikzelf. Met dank aan het ADB forum, toen en nu..

Als je meetings nodig hebt om gezond te worden en/of te blijven heb je het niet over een verslaving, Isa. Een diabeet is ook niet insulineverslaafd, toch?

Als ik zeg: "ik hou van jou, omdat....", dan hou ik niet van jou, maar van "omdat".

quote: Originally posted by: Darjeeling quote: Originally posted by: Kohtje .. je hebt van die lekkere lange afscheidden(???) afscheidsrituelen? ja, dankjewel.

:)Terpentijn ruikt lekkerder dan terpentine.. Wil niet het laatste woord hebben, maar vertrouw er op (door ervaring wijs geworden) dat Soothe nog wel weer wat zegt.. je hebt van die lekkere lange afscheidden(???)

Soothe, kunst laat zich niet dwingen, kunst laat zich niet (af)kopen, kunst is vrij. Je hoeft alleen maar vrij te zijn om jezelf te kunnen laten zien of horen. En je hoeft alleen jezelf maar te laten zien of horen om vrij te zijn.. Ga goed.

Borretje, laat de schande achter je, stap er uit en stap in de hoop die toekomst biedt. Vanuit het probleem de oplossing zoeken.

Borretje, vandaag kun je ervoor zorgen dat morgen geen herhaling van vandaag wordt maar beter. Kalmte:heart:

En jij bent degeen die van schriften en pen een samenspel kan maken.

@ Soothe Ja, ik mag niet mopperen. Nou ja, dat mág ik wel, maar ik heb eigenlijk niets te mopperen. Jij nog steeds op de plingplong oefenen?

Heeee, Francesca... schriften.. Da's heeeel mooi. Dag Soothe.

quote: Originally posted by: Sowhat 1 ding moet er van mijn hart,wat vreselijk Bor dat je zo tekeer bent gegaan en zo de aandacht naar jezelf hebt toegetrokken door te drinken dat je dochter op 1 van de belangrijkste momenten in haar leven,daar moest staan zonder vader en moeder. Alle andere met ouders ,applaus en een bloemetje,gadver,ik moet er gewoon om janken! Dit lucht jou misschien op, Sowhat, maar wat moet Bor daarmee? Ok, zo gaat het in real life ook wel, dat weet ik ook, maar erg bemoedigend vind ik niet niet.

Goedemorgen, De angst voor refusal of antabus die Borretje uit kan ik me goed voorstellen. Toen ik nog aktief dronk is me dit middel ook wel eens aangeraden door alcoholisten die dit gebruikten en die zich daar goed bij voelden. Maar ik had ook die gedachte: als ik wil drinken dan drink ik en dan houdt niets of niemand me tegen, zelfs geen pilletje... ik ken mezelf, en houdt op dat moment geen rekening met de consequenties op langere termijn, alleen met het onmiddelijke effect dat alcohol op me heeft. Ik heb het gelukkig nooit zelf ervaren, maar heb wel van dichtbij (in een kliniek en een zelfhulpgroep) gezien wat er gebeurt als je wel drinkt terwijl er antabus of refusal is ingenomen. Dat sterkte me alleen in mijn gedachte: dat nooit. En dan niet in die zin dat ik nooit zou drinken als ik refusal of antabus had geslikt, maar in de zin van: dat risico wil/durf ik niet te nemen want ik heb mijn drinken niet in de hand. Vaak heb ik om hulp gevraagd aan mensen om mij heen, aan hulpverleners en wie al niet meer, in de vage veronderstelling dat zij mij van m'n alcoholprobleem konden afhelpen om dan later tot de ontdekking te komen dat ik toch weer ging drinken. In mijn toenmalige optiek hadden de hulpverleners gefaald en ik was daarvan het slachtoffer. Toen ik op een gegeven moment echt helemaal op de bodem van de put zat en er niemand meer was die me eruit wilde of kon trekken, heb ik zélf de beslissing genomen om het helemaal anders te gaan doen. Niemand heeft die beslissing voor mij genomen of kon die voor mij nemen. Ik moest zelf bereid zijn om de drang naar drinken te willen overwinnen. Ik heb mij toen laten inschrijven bij een behandeling volgens het zgn. "Minesota model", oftewel de 12 Stappen. Tijdens die behandeling werd me langzaam duidelijk gemaakt dat ik zelf verantwoordelijk ben voor mijn herstel en dat ik moet erkennen dat ik geen macht heb over mijn verslaving. Om mijn leven weer hanteerbaar te maken heb ik stukje bij beetje geleerd dat ik moet vertrouwen op machten, krachten, gebeurtenissen, die groter zijn dan ik onder controle kan hebben. Ok, ik had grote bedenkingen bij sommige delen van dat 12 Stappen programma, maar ik moest ook een heleboel dingen die daar genoemd worden gewoon toegeven. Mijn eigenwijsheid en mijn beste denken hadden me op die bodem van de put doen belanden. Ik had totaal geen controle over mijn leven, ook al hield ik stug vol van wel. Door die controledrang voorzichtig los te laten en dingen te gaan aanvaarden voor wat ze zijn kreeg ik langzaam weer grip en zicht op m'n leven. Niet een leven zoals ik zou willen dat het zou zijn, maar een leven dat ik kon accepteren om wat het was. Door acceptatie verdween de drang om te vluchten in drank. En dit is de kern van mijn herstelprogramma: vertrouwen en acceptatie. Soms probeer ik nog wel eens het programma naar míjn hand te zetten omdat me dat beter uit zou komen. Maar ik kom keer op keer tot de ontdekking dat ik dan onrustig en/of ontevreden wordt. Door toe te geven dat ik machteloos ben in bepaalde dingen en feiten te accepteren voor wat ze zijn, kan ik de rust creëren die ik nodig heb om mijn verantwoordelijkheden af te wegen en de nodige stappen te nemen. Ik weet dat er veel weerzin en weerstand is tegen het 12 Stappen programma en ik kan me daar wel wat bij voorstellen want ik had dat zelf ook voor ik er aan begon. Maar ik lees o.a. op dit forum ook mensen die al langer droogstaan zonder 12 stappenprogramma en zonder refusal of antabus of wat voor chemisch middel dan ook, maar die -zonder dat ze daar voor gekozen hebben- toch veel van de principes van dat 12 stappen programma toepassen. Dat vind ik knap en ik hoop dat ze op deze (zelf)gevonden weg door zullen gaan. Ik was niet zo bijdehand om het zelf allemaal uit te vinden en heb dus die handvatten van de behandeling en de 12 stappen gegrepen. Ik had ze nodig. En ik leer er nog dagelijks veel van en ik ben nog altijd blij dat ik destijds de beslissing heb genomen om voor die behandeling te kiezen. En ik weet dat ik niet de enige ben. Ik wil met dit bericht dus niets promoten maar wel wijzen op een mogelijkheid. Ieder moet voor zichzelf een weg vinden om uit die neerwaartse spiraal van verslaving te kunnen komen zonder dat een ander hem of haar daartoe dwingt. Voor mij was dwang altijd weer een reden om te drinken. Een ander kon mij niet doen stoppen met drinken, wel de weg wijzen naar herstel. Lees dit, negeer dit, doe ermee wat je wilt.. ik wilde dit even schrijven. En that's it.

Voor Jopie, Albertina en iedereen die terugkijken leuk begint te vinden: kijk eens op Jeugdsentimenten.net, de leukste website van Nederland (zeggen ze zelf..)