Kohtje

Liever dan dromen van wat ik zou willen dat de toekomst me geeft, geniet ik nu van de beloning die ik dagelijks krijg voor de besluiten die ik in het verleden genomen heb. De allerbelangrijkste beloning die ik dagelijks ervaar is dat ik me niet van de wereld hoef te zuipen om maar een idee van geluk te voelen. Ik doe vandaag wat me op m'n weg komt en wat daar de beloning voor is laat ik aan de toekomst. Ik ga vandaag een sponsee helpen op zijn weg van herstel, als hij tenminste op komt dagen, vanavond ga ik mijn ervaringen delen in een meeting. Tussendoor werk ik aan een tekenopdracht, doe zoveel aan het huishouden als nodig is om het hier leefbaar te houden. De resultaten die ik behaald heb door akties in het verleden geven mij geen garantie voor de toekomst maar wel een goed gevoel voor nu. Dat is wat voor mij telt.

Hallo Fruitvlieg, Toen ik kennismaakte met het 12-stappen programma en hoorde dat ik de ziekte verslaving had, gaf mij dat in eerste instantie een gevoel van opluchting. Ik had inderdaad, zoals jij zegt, het gevoel dat ik niet verantwoordelijk was voor mijn daden die ik had verricht in mijn actieve verlsavingsperiode. Tegelijkertijd bieden die 12 stappen een programma voor herstel aan. En dat impliceert dat ik dan wel niet verantwoordelijk ben voor mijn ziekte, maar vanaf dat ik Stap 1 doe en erken dat ik machteloos sta tegenover mijn verslaving, wel degelijk voor mijn herstel verantwoordelijk ben. Ik heb, door mij te commiteren aan dit programma, de morele verplichting op mij genomen om aan mijn herstel te werken, en daardoor ben ik ook verantwoordelijk geworden voor de dingen die ik doe als ik gedronken heb. In dat geval heb ik namelijk iets niet goed gedaan in mijn herstelprogramma. Daarop kan ik worden aangesproken door de fellows in NA-Anonieme Verslaafden, mijn sponsor maar ook door mensen buiten dit programma. Ik, en alleen ik, ben en blijf verantwoordelijk voor mijn herstel. Ik weet nu immers dat herstel voor mij mogelijk is. Maar dat ik daar wel aan moet blijven werken wil ik niet terugvallen in oud gedrag. De stappen 10, 11 en 12 zijn daarom voor mij zo belangrijk geworden omdat ik zo dagelijks met mijn herstelprogramma, en daardoor met mijn wezenlijke zelf, in kontakt blijf. Voor de volledigheid: Stap 10- Wij gingen door met het opmaken van een persoonlijke inventaris en wanneer wij fout waren gaven wij dat onmiddelijk toe. Stap 11- Wij trachtten middels gebed en meditatie ons bewuste contact met God zoals wij Hem begrepen te verbeteren, enkel biddend om kennis van Zijn wil voor ons en de kracht die uit te voeren. Stap 12- Tot een geestelijk ontwaken gekomen als resultaat van deze stappen, probeerden wij deze boodschap uit te dragen naar verslaafden en deze uitgangspunten in al ons doen en laten toe te passen. De oorzaak van mijn verslaving komt naar boven als ik Stap 4 doe. Daarin maak ik een grondige en onbevreesde morele inventaris van mijzelf op. Door mijn fouten open en bloot te leggen heb ik niet automatisch de oplossing van mijn verslavingsprobleem in handen. Ik kan alleen maar om Kalmte, Moed en Wijsheid vragen om dingen anders te gaan doen dan tot dan toe. Niet zozeer met de verwachting dat mijn leven dan rozengeur en maneschijn wordt, maar wel met de hoop dat ik niet dezelfde fouten blijf maken en dus de oorzaken in stand houdt, en aldus dezelfde schade blijf toebrengen aan anderen en ook mijzelf. Wat betreft de vraag: is alcoholisme cq verslaving een spel? Ach, zo langzaamaan begin ik het hele leven (dus als deel daarvan ook alcoholisme/verslaving) als een spel te zien. De regels zijn overal om ons heen. Het gekke van dit spel is echter dat we het niet spelen volgens de regels, maar dat we het spelen om die regels te ontdekken..

je had het ook bij 2 op een rij kunnen laten, igor. Je doet het jezelf aan...

Dankbaarheid is mijn sleutel tot overvloed.

quote: Originally posted by: blondie6173 Ik twijfel er nog over mij te gaan laten onderzoeken aangezien het voor mijn gevoel niet veel meerwaarde geeft, behalve dat er dan misschien wat puzzelstukjes op hun plek zullen vallen wat betreft mijn controle-gedrag. Blondie: :present: Een etiketje kan een heleboel verklaren, en misschien dat je, als je dan een pilletje slikt, meer rust ervaart. Maar het lijkt mij ook nuttiger om te onderzoeken wat je controle-gedrag veroorzaakt en dan dusdanig te doen dat je dit gedrag kunt loslaten. Misschien weer Stap 2 en 3. Vertrouwen op Dat Wat Is En Ook Altijd Zal Zijn c.q. De Werkelijkheid. Machten die we, met wat voor medicatie dan ook, niet in de hand hebben. En inderdaad Stap 4 (en 5). Stap 4 -een grondige en onbevreesde morele inventaris van onszelf opmaken- laat ons onszelf zien zoals we werkelijk zijn, zonder (ver)oordelen van buitenaf, ook niet door onszelf... Alles opschrijven, alle gevoelens, gedachten, en motieven die we hadden als we ons in het nauw gedreven voelden, alsook de goedbedoelde waarmee we anderen dachten te helpen of plezieren. Alleen God (zoals jij hem begrijpt) is hierin je getuige, en die weet het toch allemaal al. Die zal alleen maar glimlachen als je jezelf eens kunt zien zoals Hij dat altijd al gedaan heeft, en eerlijk zult toegeven dat je tegen de bierkaai aan het vechten bent als je jouw eigen wil ten koste van alles wilt doordrijven. Controle hebben over het leven is zoiets als controle hebben over een pak melk waarvan de verpakking ineens in het niets oplost. Probeer dan die melk nog maar eens bij elkaar te houden. Dat zal met de grootste wilskracht niet lukken. De melk zal op de grond vallen en als een enorme plas blijven liggen.. de zwaartekracht heeft in dit geval meer Macht dan jij.. Door dit gewoon te nemen zoals het is kun je anders naar melk in een plas op de grond kijken dan wanneer je nog steeds in je hoofd hebt dat je die melk zonder verpakking in je handen zou moeten kunnen houden. Acceptance and commitment.. geeft mij enorme rust in m'n hoofd.

Solidariteit is natuurlijk wel mooi, maar we kunnen het niet van een ander eisen. Als we drinken zijn wijzelf, en wijzelf alleen, daarvoor verantwoordelijk. Een ander is nooit verantwoordelijk voor ons drinken. Als een ander trek bij ons oproept of doet oproepen, ligt er ergens een probleem bij ons. Waarom zouden we willen drinken? Zoek het in de oplossing door niet te drinken, en niet in het probleem door te drinken. Als wij een ander beloven dat we niet zullen of willen drinken, vooral iemand die ons na staat, dan is het begrijpelijk en zelfs logisch dat zo iemand teleurgesteld is als we het wel doen. Want een gebroken belofte is nou niet iets waar we complimentjes voor hoeven te verwachten. Teleurstelling wil denk ik ook niet zeggen dat er geen begrip is. Teleurstelling is denk ik meer het gevoel dat hoort bij een geschonden vertrouwen. Solidair met iemand zijn betekent vaak opoffering. We kunnen niet eisen dat iemand zich voor ons opoffert. Vaak hebben onze naasten dat al gedaan door bij ons te blijven ondanks ons drinkgedrag.

Bako, Je bent alcoholist als je zelf (!!!) toegeeft dat alcohol een probleem voor je is. Hij of zij die keer op keer verlichting, rust en blijdschap zoekt in drank en daar dan keer op keer duisternis, onrust en schuld- en schaamtegevoel aan overhoudt, mag zich tot de alcoholisten rekenen. Wie eenmaal heeft toegegeven alcoholist te zijn kan kiezen tussen (af en toe) blijven drinken óf het werkelijke leven aangaan door totale onthouding. Overvloedig speeksel is volgens mij een signaal dat wijst op hunkeren naar, dus richting obsessief gedrag, dus verslaving. Blondie, Intimiteit en sex zijn in mijn ogen niet synoniem. Volgens mij is sex altijd volgend op intimiteit. Andersom heb ik eigenlijk nog nooit gelukkige verhalen over gehoord en zelf beslist nooit meegemaakt. Intimiteit zonder sex heb ik wel goede ervaringen mee. Sex zonder intimiteit is een verhaal apart. Niet leuk en vaak omgeven door een heleboel andere problematiek. Ik hoop dat je hier in de relatietherapie goed over kunt praten.. Vaak moeten er schellen van ogen vallen voordat er iets bij ons begint door te dringen. Sterkte.

Hoi hoi.. Wat zal dat een leuke meeting geweest zijn. De verhalen die ik hier lees zijn tenminste allemaal positief en de foto's die ik zag waren ook niet misselijk. Ik krijg zowaar een gevoel van "jammer dat ik er niet bij was". Maar dat gevoel laat ik ook meteen maar weer los. Ik wás er niet bij en dat zal ook altijd zo blijven want ik kan de tijd niet terugdraaien. Ik heb warme gevoelens en herinneringen overgehouden aan eerdere forummeetings en weet dus wel hoe spannend het van te voren kan zijn om bekende onbekenden voor het eerst te gaan ontmoeten. En hoe gewoon het dan allemaal is als je eenmaal bij elkaar bent. Want wat is het fijn om met lotgenoten te kunnen praten over het alcoholprobleem, wat is het fijn om er ook samen om te kunnen lachen en wat is het fijn om te ontdekken dat je onderling ook nog over van alles en nog wat kunt praten wat niets met alcoholisme te maken heeft. Kortom, wat is het fijn om mens onder de mensen te zijn. Dat wilde ik even kwijt. Fijne dag allemaal.

Hei Blondie, "Sommigen van ons maken de fout de Vierde Stap te benaderen alsof het een bekentenis is van hoe afschuwelijk we zijn - hoe slecht we zijn geweest. In deze nieuwe manier van leven kan een overvloed aan emotionele problemen gevaarlijk zijn. Dit is niet het doel van de Vierde Stap. We proberen ons te bevrijden van oude, onbruikbare leefpatronen. We doen de Vierde Stap om te groeien en om kracht en inzicht te verwerven...." ".....Om het vertrouwen en de moed te hebben een onbevreesde inventaris te schrijven, zijn de Stappen Een, Twee en Drie de noodzakelijke voorbereiding. Het is aan te raden, voordat we beginnen, de eerste drie stappen met een sponsor door te nemen. We gaan ons op ons gemak voelen met deze stappen. We gunnen onszelf het voorrecht ons goed te voelen over wat we aan het doen zijn. We hebben lange tijd ons voor niets uitgesloofd en hebben niets bereikt. Nu beginnen met de Vierde Stap en laten onze angst los. We zetten het simpelweg op papier, zo goed als we op dit moment kunnen. We moeten klaar zijn met het verleden en er niet aan vast blijven houden. We willen ons verleden onder ogen zien, het bezien voor wat het werkelijk was en het loslaten zodat we vandaag kunnen leven....." ".....Een inventarisatie opmaken wordt een opluchting omdat de pijn van het wél doen minder is dan de pijn van het niet doen. We leren dat pijn een motiverende factor voor herstel kan zijn...." Zomaar wat stukjes uit de Basis Tekst (ook in het Witte Boekje) van NA-Anonieme Verslaafden in het hoofdstuk Stap Vier. Lees dit hoofdstuk nog eens rustig door, bespreek stap 1, 2 en 3 nog eens met je sponsor. Kom in het reine met je geweten en vertrouw erop dat je goed bent zoals je bent (zowel in het verleden als nu). Fouten maken doen we allemaal. Maar door te onderzoeken waarom we dat als fout ervaren, kunnen we erachter komen wat te doen om het in het vervolg goed te doen. Dat is de basis van Herstel. Een liefhebbende God, zoals ik Hem begrijp, zal me keer op keer, tot in het oneindige, vergeven als ik een fout maak, ook als ik steeds dezelfde fout maak. Maar misschien word ik het zelf een keer zat om steeds diezelfde fout te maken. Dan is het tijd om het anders te gaan doen. Dan is het tijd om te vragen om de moed die nodig is om te veranderen wat ik kan veranderen.

Hai Spud, Ik ben ook zo'n crimineel die stomdronken (volgens het alcoholpromillage) achter het stuur was gekropen. De pest voor een alcoholist die gedronken heeft is echter dat grenzen die je nuchter zo scherp en streng voor ogen hebt, vervagen of zelfs oplossen. Ik kon zelfs met m'n dronken kop nog wel beredeneren dat ik eigenlijk niet zou moeten rijden, maar deed het tóch omdat ik tegelijkertijd ook dacht dat het voor mij allemaal nog wel mee viel. Ik kon immers erg goed tegen alcohol? Was een "doorgewinterde" drinker aan wie niets opviel. Ik had juist nu, met drank op, toch alles onder controle? Toen ik dan ook eens aangehouden was en m'n rijbewijs was kwijtgeraakt, vielen me de schellen eindelijk van de ogen. Ik was totaal ontoerekeningsvatbaar vanaf het moment dat ik het eerste glas achter de kiezen had. Want de nog redelijke Ik wist dat dat eigenlijk al niet meer samenging met het wegverkeer, maar de verslaafde Ik wist mijn gebruik, en ook al mijn daden met drank op, te rechtvaardigen. Niet één keer, maar altijd, keer op keer. Om nooit meer afhankelijk te zijn van mijn door alcohol vertroebelde geest (en echt, die had ik al vanaf het moment dat ik besloot om maar wat te drinken) heb ik me toegelegd op een leven, vrij van actieve verslaving. Zodat, als ik nu een foute keuze maak, ik daar de verantwoording voor op me kan nemen en dezelfde fout niet nogmaals hoef te maken. Drank voegt wel degelijk iets toe aan mijn leven, namelijk een gemoedstoestand die me buiten mezelf doet staan en dingen laat doen die ik helemaal niet wil. Ik wil niet op een dag wakker worden en dan te horen krijgen dat ik anderen en ook mezelf heb geschaad zonder dat ik daar weet van had en heb. Om dat te voorkomen drink ik niet. Nu ik niet meer drink en werk aan mijn "verslaving-in-de-hand-werkende-denkpatronen", hoef ik me ook niet meer te schamen voor wat ik in het verleden heb gedaan. Zolang ik er nu maar zorg voor draag om het anders te doen dan dat ik het toen deed.

Lieve Blondie, Je hebt het gevoel dat je het allemaal helemaal alleen moet doen en je bent verdrietig. Dat laatste kan ik me wel voorstellen, maar bedenk dat je de laatste maanden met hulp die je zelf gezocht hebt voor jezelf, zoals daar zijn: de behandeling, de NA- en AA meetings, de relatietherapie en ook dit forum, je toch al een heleboel bereikt hebt. Dat je nu midden in een - voor je gevoel - turbulente en niet altijd even prettige periode zit, doet niets af aan het feit dat er veel aan het veranderen is, zowel bij jouzelf alsook in je relatie. Wat de uiteindelijke resultaten van je handelen nu zullen zijn heb jij niet in de hand. Het programma leert je ook te vertrouwen op een Hogere Macht. Wat die voor je in petto heeft gebeurt tóch, of je dat nu wilt of niet. Maar door te aanvaarden wat je niet kunt veranderen en de moed op te brengen om dingen te veranderen die je kunt veranderen, door eerlijkheid, openheid van geest en bereidwilligheid, ben je al een heel eind op de goede weg. Het programma belooft ons geen leven van rozengeur en maneschijn, maar wel gemoedsrust. Als we maar accepteren dat de resultaten van ons harde werken precies dat zijn wat we nodig hebben. En dat, als de resultaten ons niet bevallen, we iets hebben gedaan in het verleden dat we in de toekomst misschien anders moeten doen. Blijf alsjeblieft doorgaan op de weg die je bent ingeslagen, en heb vertrouwen dat je loon naar werken krijgt.

Sinds ik me ben gaan realiseren dat ik deel uitmaak van de mensheid, dat ik een onderdeel ben van een groot geheel, realiseer ik me ook dat eenzaamheid voor mij een keuze is. Ik ben graag alleen, vooral als ik aan het werk ben, maar ik weet dat er mensen om me heen zijn waar ik mee kan praten, huilen, lachen etc. als ik contact met ze maak. De eenzaamheid die ik vaak voelde in mijn drinkperiode had ik geheel aan mezelf te wijten. Ik nam de telefoon niet op, ik deed de deur niet open als er iemand aanbelde, ik kwam zelf mondjesmaat de deur uit, alleen voor de hoognodige dingen (waaronder drank halen) en ik meed vrienden en familie. Allemaal omdat ik me schaamde, omdat ik niet gestoord wilde worden in mijn verslaving, omdat ik bang was dat ik dingen moest doen en/of zeggen die ik helemaal niet wilde doen en/of zeggen. Ik was bang dat mijn centrale rol in het leven aangetast zou worden, dat ik vernederd zou worden, dat ik moest lachen terwijl ik zelf liever zou willen huilen. En terwijl ik in deze zelfgecreëerde eenzaamheid zat nam ik het de hele wereld kwalijk dat niemand iets om me gaf. Tja, dat deed verslaving met me. Door me open te stellen en niet meer als het middelpunt van de wereld te zien gingen er deuren voor me open die me een kijk geven op een leven waar ik actief aan deel kan nemen. Zonder me anders voor te doen dan ik ben. De angst en tegenzin om anderen te ontmoeten verdween, de behoefte om mijn ervaring met mijn nieuwe manier van leven te delen met anderen groeide. Door mijn best te doen zo belangeloos mogelijk te leven voel ik me met de dag rijker worden. Ik begroet elke nieuwe dag met terechte hoop en sluit elke dag af in dankbaarheid. Dat openstellen oefen ik in meetings waar verslaafden allemaal met hetzelfde programma werken, elk op zijn of haar eigen manier. Door erover te praten kunnen we elkaar helpen clean te blijven. Langzaam maar zeker wordt deze manier van leven me eigen en ik pas haar steeds meer toe in mijn totale leven. Dat deze manier vruchten afwerpt blijkt voor mij uit het feit dat ik nu bijna 2 jaar lang niet meer hoef te vluchten in verdoving en dat familie en kennissen me weer graag zien en bovenal: ik hun ook. Eerlijkheid, openheid van geest en bereidwilligheid zijn de drie pijlers waarop mijn herstel rust. Deze drie pijlers moet ik goed onderhouden, zo niet, dan kan mijn prachtige leven in opbouw zomaar weer ineenstorten. Dus waakzaamheid is geboden, elke dag weer. Per 24 uur.

quote: Originally posted by: yajala zeker weten Niwi, God straft meteen!!!! Fijn ook dat hij me ook die zware kater niet heeft onthouden zodat ik dat besef ook goed had! Die had ik trouwens niet meer toen ik nog zoveel dronk! Yajala, God straft niet alleen meteen, Hij waarschuwt ook (kater) en Hij beloont ook meteen. Wanneer ik niet drink word ik beloond met een nuchter leven. Niet dat dat nou allemaal rozengeur en maneschijn is, maar wel dusdanig dat ik m'n eigen verantwoordelijkheid weer over al mijn doen en laten krijg. M.a.w. het maakt me een volwaardig lid van de maatschappij waarin ik net als iedereen goede en foute dingen mag doen zonder me te hoeven verstoppen achter allerlei smoesjes, uitvluchten en zelfs een verdovend middel. Ik krijg de mogelijkheid om fouten te maken én ze in te zien en er op te reageren door het in het vervolg anders te doen. Door op deze (nuchtere) manier het leven aan te gaan ben ik nu eindelijk volwassen aan het worden. Ik ben steeds minder afhankelijk van de mening van anderen, leer nu eindelijk eens zelf beslissingen te nemen en de consequenties daarvan te aanvaarden. Soms gaat dat goed, soms gaat dat fout. Maar ik leer nu eindelijk ook dat ik niet perfect ben en ook niet hoef te zijn. Wat een opluchting! Ik hoef me niet meer te verdoven, ik vertrouw op een goede afloop zolang ik maar eerlijk ben naar mezelf en naar anderen. Maar vooral naar mezelf, dus ook mijn duistere kanten durven erkennen.

Heb je gelijk in, Borretje. Ik ben nogal breedsprakig. Had vroeger al moeite met uittreksels en samenvattingen maken. Ben wel eens jaloers op mensen die met drie woorden een hele dag door kunnen komen. Aan de andere kant merk ik ook dat ik ook breedluisterig ben. Vaak heb ik aan een half woord niet genoeg en moet er een hele redevoering tegen me gehouden worden om me iets duidelijk te maken..

Voor Blondie, Ik kan meegaan in het bericht van Pietjeparel. Jij bent bezig met je herstel en daar ben je oprecht en voortvarend mee bezig. Je bent je aan het voorbereiden voor het doen van Stap 2. Neem daar de tijd voor die je nodig hebt. Waar je nu ook al mee bezig bent naar je collega's toe, is stap 9, het direkt goed maken met mensen die je schade berokkend hebt. Maar ik denk dat je te hard van stapel loopt. Je slaat een aantal belangrijke stappen over. Herstellen is een proces, dat kun je het best stapje voor stapje doen. Maar vele verslaafden willen vaak meteen resultaat zien. Terwijl je zelf merkt dat het dag voor dag het beste werkt. Je kunt het in eerste instantie goed maken met je collega's door niet meer te drinken. Je verandert daardoor en dat zal misschien niet eens zo heel erg opvallen bij je collega's, maar ze zullen ook geen directe last meer van je alcoholisme hebben. Ongemerkt maak je het op die manier goed. Om je alcoholisme en je herstel te bespreken heb je de zelfhulpgroepen van AA en NA, daar zit je met gelijkgestemden die weten waar je het over hebt. Je collega's die niet verslaafd zijn zullen je vanaf het moment dat jij toegeeft alcoholiste te zijn, met andere ogen gaan bekijken. In de "buitenwereld" wordt tegen verslaving vaak nog heel anders aangekeken dan door medeverslaafden. Ook al zeg jij tegen ze dat het heel goed met je gaat, dan nog zullen velen je vanaf dat ze het weten met een soort van argusogen bekijken. Als het goed met je gaat zullen ze dat ok vinden, maar als er ook maar iets gebeurt zoals ziek zijn of moe zijn, zal dit al gauw in gedachten worden omgezet die met die "dronkelap" te maken hebben. Dus Blondie, doe kalm aan. Je hoeft niet naar iedereen te verantwoorden dat je was wie je bent, alleen maar dat je bent wie je bent. De resultaten van de toekomst zijn het gevolg van je handelingen NU. Liefs, Kohtje.

Hai Blondie, Ik zit je berichten op dit pactdraadje nog eens door te lezen en ben onder de indruk van je vermogen om elke dag zo even te melden hoe je er voor staat. Maar nu viel me iets op... je bent verder dan je zelf denkt wat betreft het aantal dagen nuchter!! Je telde 27 september als dag 79 en 28 september wederom als dag 79. Vanaf daar ben je gewoon weer verder gegaan met tellen. Je hebt dus een dag vergeten op te tellen bij de vorige. Dus je bent vandaag aan dag 97!! (Zo zie ik maar weer dat schijnbaar nutteloos bezig zijn toch ook nog z'n vruchten kan afwerpen) Groetjes.

Borretje.. :huh: Dank je wel.

Hai Sunny' Als er geen overweldigende trek was, was er geen verslaving. Echt verschrikkelijke trek overvalt me gelukkig niet zo vaak meer, maar soms komt op de meest onvoorspelbare momenten dat duiveltje toch nog weer bij me binnen. Ik heb mij gestort op een herstelprogramma waar ik veel baat bij heb. Als trek mij overvalt dan weet ik dat ik machteloos ben tegenover mijn verslaving. Als ik het eerste glas neem is het hek van de dam. Ik spreek de krachten in mij aan die ervoor kunnen zorgen dat ik het in elk geval een uur, en daarna per uur uitbreiden naar een dag, droog kan houden. Dat is mij de eerste dag dat ik droogstond gelukt, omdat ik geloofde dat ik het wel een uur, cq een dag kon volhouden, en dat lukt mij nu vandaag op de kop af 22 maanden. Die krachten die ik in mijzelf aanspreek noem ik mijn Hogere Macht. Dat heeft niets te maken met religie, maar met spiritualiteit. We all have the spirit to stay clean and sober for one day. (We hebben allemaal de geestkracht om één dag nuchter te blijven.) Op wilskracht alleen is het bewonderenswaardig maar zwaar leven, met geloof (in jezelf en alles wat je kan helpen) is het net zo bewonderenswaardig maar een stuk makkelijker, omdat je het dan niet alleen hoeft te doen. Het is een wonderlijke dag vandaag: 25 jaar met mijn vrouw samen en 22 maanden clean. Eigenlijk is elke dag die ik mee mag maken een wonderlijke dag. Vooral nu ik ze nuchter mag beleven.

Hoi allemaal, Vandaag kennen mijn vrouw en ik elkaar 25 jaar. We hebben het goed samen, ik prijs me een gelukkig mens. Zij heeft mij in die 25 jaar zien afglijden in een bijna alles vernietigende drankverslaving, gleed een heel eind met me mee omdat het zo ongemerkt en zoetjesaan ging, en realiseerde zich op een gegeven punt aangekomen tot ons beider geluk dat ze ook een eígen leven had. Zij ging haar weg, weg van mijn verslaving, dus weg van mij. Ik begon in te zien wat ik anderen aandeed door mijn ziekte, hoe ik van alles en iedereen meetrok in mijn op drank en mezelf gerichte leven. Ik moest op eigen benen staan (letterlijk en figuurlijk) toen ik geen slaafje meer had die mijn verslaving voor mij naar de buitenwereld vergoelijkte. Ik raakte verstrikt en verzoop in mijn leugens en fantasieën die mij nog een idee van een eigen leven gaven, en toen ik alleen nog maar hoop op een spoedig einde had nam ik, door een wonder, het besluit om weer voor het leven zoals het is te kiezen. Dat is me gelukt, niet van de ene dag op de andere, maar toch.. en ik heb het, zoals gezegd, nu goed met mijn vrouw. We kunnen goed bij elkaar zijn omdat we elkaar hebben losgelaten, ieder verantwoordelijk laten zijn voor zichzelf, dus respecteren en de verantwoording voor onszelf op ons nemen. We zorgen niet meer voor elkaar, we zijn er voor elkaar. Da's tóch effe anders. Fijne dag en groetjes.

Geven is het mooiste dat er is, op dat wat je ervoor terugkrijgt na.

Bammie, ook fijn om jouw positieve draai hier te kunnen volgen. Ik probeer goed te gaan. Jij ook? Bolletje, geen idee. Ik denk dat dat er niet is. Hogere macht heeft geen draadje nodig, zit in alle draadjes. Is een weefsel.

Hai Will, Verschrikkelijk. Ik voel met je mee. Toen mijn vrouw mij 3 jaar geleden het huis uitbonjourde was ik ook zo verschrikkelijk kwaad op haar. Hoe kon ze dat nou doen? Na al die jaren samen. Ik voelde me ontzettend in de steek gelaten, verraden, en bovenal erg zielig. Maar ik kreeg op die manier, los van haar, kans om mezelf te bekijken. Ik kon niet voor mezelf zorgen, was verstrikt in een verslaving. Talloze keren beloofde ik m'n leven te beteren, deed dat soms tijdelijk uit angst haar te verliezen en ging keer op keer, na een tijdelijke overwinning, weer de fout in. Ik was totaal onbetrouwbaar voor haar, de enige die op mij vertrouwen kon was het alcoholisme. Keer op keer ging ik terug naar de fles. Pas toen ik - zo alleen en verlaten in mijn flatje - werkelijk zelf inzag dat er met mij niet te leven viel,dat ik niet eens goed voor mezelf kon zorgen en dat ik het als alcoholist ook nooit beter zou gaan doen, ben ik aan mezelf gaan werken. IK nam de beslissing om te stoppen met drinken, IK wilde een eigen leven op poten zetten. Niet van de ene dag op de andere, maar degelijk en onderbouwd. Een eerste vereiste was dat ik die eerste moest laten staan en daarvoor in de plaats met de leegte die zo ontstond moest leren omgaan. Dat heb ik geleerd en ik zie ook steeds meer in hoe ik mijn sociale omgeving (inclusief mijn vrouw) heb beïnvloed met mijn drankgebruik. Welke schade ik heb aangericht. Dat kan ik niet meer terugdraaien, maar ik kan het NU wel anders doen. Uiteraard blijven er littekens, maar ik hoef ze niet meer keer op keer open te halen. Door toe te geven dat ik het fout heb gedaan en het nu anders te doen, ben ik nu bezig op een verantwoorde manier met mijn medemensen om te gaan. Ik zal nog steeds fouten maken, maar dat doe ik als ieder ander. Ik ben nu ook bereid ze toe te geven. Mijn vrouw heeft ook fouten gemaakt, en een van de ingrijpendste is geweest dat ze jarenlang heeft geprobeerd mij als alcoholist geen alcoholist te laten zijn door dingen voor me te regelen, te verdoezelen, zich aan te passen aan de grillen van mijn alcoholisme, zichzelf niet te zijn. Door zichzelf van mij los te maken kon zij leren zichzelf te zijn en gaf ze mij de gelegenheid datzelfde te doen. Ik had door kunnen drinken, dan was ik er nu waarschijnlijk slecht aan toe geweest of er helemaal niet meer geweest. Ik kon dus kiezen tussen dood en leven toen ik me zo hopeloos alleen en verlaten voelde. De dood wilde mij nog niet hebben, het leven bleef over. Maar ik wilde wel een waardevol leven. Ik koos voor stoppen met drinken en hulp vragen. Daar had ik ruimte voor nodig, die er niet was in onze relatie zoals die was. Ik leer respect te hebben voor het leven zoals het is, met al z'n voor's en tegen's. Ik leer mijn verantwoordelijkheden naar mezelf maar vooral ook naar anderen. Ik leer dat ik niet in het centrum van het leven sta, maar er slechts deel van uitmaak. Veel kalmte, moed en wijsheid gewenst.

Hè bah, Bolletje... zo vanuit zijn neusgat in jouw mond???

quote: Originally posted by: Kohtje Het betreft hier slechts een oproep aan geïnteresseerden, en voor alle duidelijkheid na dit onbedoeld wat uitgebreide draadje nog even deze quote uit mijn eerste bericht: O ja, nog even kort dit: Narcotics Anonymous, oftewel NA-Anonieme Verslaafden is een non-profit gemeenschap van mannen en vrouwen voor wie drugs (alcohol is ook een drug) een ernstig probleem waren geworden. Wij zijn herstellende verslaafden die geregeld bij elkaar komen om elkaar te helpen clean te blijven. Er gelden geen beperkende voorwaarden bij NA. NA is niet aangesloten bij andere organisaties en vraagt geen inschrijfgeld of contributie. NA is niet verbonden aan politieke, religieuze of ordehandhavende groeperingen en staat nooit onder toezicht. Iedereen kan zich bij NA Anonieme Verslaafden aansluiten, ongeacht leeftijd, ras, seksuele geaardheid, levensovertuiging, geloofsovertuiging of gebrek aan geloofsovertuiging. NA heeft maar één doel: het bieden van een veilige omgeving waarin NA-leden andere verslaafden kunnen helpen te stoppen met het gebruiken van drugs en het vinden van een nieuwe manier van leven. Met vriendelijke groet, Kohtje.

Pietjeparel, ook ik sta open voor ELK standpunt, inclusief het jouwe. Maar ik gebruik voor mij alleen dat wat voor míj werkt. Jij noemt dat eenzijdigheid, ik noem dat voor mij duidelijkheid. Te lang ben ik met alle winden meegewaaid en kwam er niets van mij terecht. Nu ik mijn weg gevonden heb wil dat niet zeggen dat ik anderen op hun weg niet meer respecteer. Iedereen is precies daar waar hij of zij moet zijn. Ik bemoei me niet meer met de plaats waar een ander is. Ik laat alleen mijn plaats zien. Nee, zonder wisselwerking ontstaat er geen zinnig gesprek. Dus als we hierbij uitgewisseld zijn, dan einde gesprek. Bedankt voor de poging.