Kohtje

opruimen is voor mij een verborgen talent dat in onaantrekkelijk kadopapier verpakt onuitgepakt in mijn bagage zit

Dag Spudje.. dag verjaardagsgenootje. Misschien wel tot ziens, misschien onder een andere naam, ooit. Dit (je bericht hierboven) klinkt allemaal hetzelfde als: alle drank de deur uit want ik kan niet stoppen als ik nog wat in huis heb.. Mijn ervaring is dat toen ik mijn draai gevonden had zonder drank, ik best weer wat in huis kon hebben zonder er zenuwachtig van te worden. Dit forum heb ik ook als verslavend ervaren. Door mezelf te dwingen ook dingen buiten het forum om te doen zonder dit op het forum te hoeven verantwoorden, heb ik een gezondere relatie met het forum kunnen opbouwen. Ik kijk, lees, en schrijf hier nu mee als ik daar tijd voor heb. Ik máák er geen tijd voor, ik laat er andere dingen niet voor liggen. Ik kom hier als ik mezelf daar tijd voor geef. Zonder schuldgevoel omdat ik eigenlijk andere dingen zou moeten doen. Ik hoop dat jij ook ooit eens zover zult komen, want elk forumlid is er een die het forum compleet maakt.

Altijd het laatste woord willen hebben is geen mooie eigenschap, maar op dit draadje kun je van deze eigenschap toch op een leuke manier gebruik maken.

Het het hethet het het, het hethet hethethethethet... het het het, "het" het het, het de..!

Haha.. miranda. Nee is nee, voor zolang het duurt, hè? Maar ik bedoelde te zeggen met laamedanmaadoendan, dat we van "geen wijn, geen sigaretje" een gewoonte moeten maken.. een gewoonte die moeilijk af te leren is. Ik moet wél zeggen dat ik dat buiten in de kou staan zo af en toe best plezierig vond.. vooral als je ergens al langere tijd in een bedompte ruimte had gezeten. Maar ja, zonder sigaretje kun je natuurlijk ook gewoon even buiten gaan staan. Al zal ik dat minder snel doen als er niet meer zo'n "dringende reden" is...

Miranda, Trijsje, je kunt onder "het portretje" van bb zien dat hij geband is. Waarom en hoelang staat er niet bij, maar het zou zo maar eens de reden kunnen zijn dat hij hier al weer eventjes niet meeschrijft..

Ik zou niet eens aan botbreuken toekomen, Toine.. ik zou voor ik beginnen moest al gestopt zijn als gevolg van algehele stram- en stijfheid..(onlenigheid).

en gewoontes leer je niet snel af, zeggen ze.. dus, laamedanmaadoendan..

Nooitmeer, zeg nooit nooitmeer, maar doe je naam gestand.

Madeleine, gecondoleerd. En een virtuele knuffel.

Dylan, als je nu toch bezig bent.. hoe zit het met "joh"?

Eline, niemand is voor jou belangrijker dan jijzelf. Hoe kun je de wereld verbeteren als je jezelf niet kunt verbeteren? Het begint allemaal bij jouzelf, meis. Voor jezelf de drank laten staan is op dit moment het mooiste wat je voor de rest van de wereld kunt doen. De rest is allemaal logisch gevolg.

Herkenbaar, Willem. Maar dat is een gevolg van "alles onder controle willen hebben". Ik word door schade en schande ook hierin steeds een beetje wijzer. Ik kan alleen verantwoording nemen voor mijn eigen doen en laten. Wat een ander doet of laat is zijn/haar verantwoordelijkheid. Hoe moeilijk ik het soms ook vind, ik probeer tóch de de verantwoordelijkheid voor de prestaties van anderen bij die ander te laten. Ik hoef niet aan andermans eisen te voldoen, de ander hoeft niet aan die van mij te voldoen. Leven en laten leven, zogezegd. Maar dan ook écht.

Haaaa, perfectionisme.. mooi onderwerp. Ik wilde ook altijd perfect zijn, het perfect doen.. Keer op keer stelde ik mezelf teleur, en door m'n gedrag daardoor ook anderen. Ik heb geprobeerd mijn drang naar perfectie los te laten. Tot in het absurde. Resultaat was dat álles goed was, want perfect hoefde het/ik niet te zijn. Kwaliteit werd een vies woord. Gaandeweg kwam ik erachter dat mijn drang naar perfectie niet weg te nemen is. Want al snel was ik niet meer tevreden met mezelf. Toen heb ik voor mezelf het begrip perfectie verzacht. Ik Streef naar perfectie, ik hoef het niet te zijn, te bereiken. Het streven naar perfectie zonder de verwachting het ooit te bereiken doet me wel elke keer proberen mezelf te overtreffen, net een treetje hoger, een stapje verder. Ik heb geleerd niet zó tevreden met mezelf te worden dat ik niet meer verder hoef, maar ook te accepteren dat ik nu op de top van mijn kunnen presteer. Morgen kan ik altijd proberen het beter te doen dan vandaag. Vandaag was dan misschien niet perfect, maar als ik mijn best heb gedaan was vandaag best een goede dag. Ik onderscheid op mijn manier een subjectieve (hierboven omschreven) manier van perfectionisme en een objectieve manier. Die objectieve manier heb ik afgezworen. Ik hoef niet meer zozeer aan de (denkbeeldige) eisen van anderen te voldoen. Ik hoef niet meer te zijn wie ik denk dat anderen vinden dat ik moet zijn..

Dit is, na zo'n zeven en een half jaar hiero, m'n vijfduizendste bericht. Als ik in dit gemiddelde tempo doorga, kan ik dus zo rond half 2021 als "oudgediende" bestempeld worden.

Ludwig, waar wacht je eigenlijk op? Op een goed moment? Hoop voor je dat dat moment snel komt.

Bij de kat gaan zitten?? Tja, miranda, soms is het best "zwaar".. het enige dat ik dan kan verzinnen is stug doorgaan, niet die ene zééér aantrekkelijke sigaret opsteken. Dan schieten alle theorieën die ik heb verzameld in de loop der jaren tekort, dan hou ik maar één simpel praktijkje over: dan is het alléén maar niet die eerste nemen..

Hannah, pffff... van harte, meid.

Mooi, miranda.. die is in the pocket. 't Is hier op de meest onverwachte momenten ook af en toe nog best afzien. Maar na een paar minuten blijkt zo'n berg waar ik dan zo tegen op kan zien, niet meer geweest te zijn dan een soort van verkeersdrempeltje.. erg hinderlijk, irritant, maar niet de moeite waard om het bijltje er dan maar bij neer te gooien.

Tja, we zijn net mensen.. we kletsen wat af op de raarste plekken.. 't Is maar nét waar we elkaar tegenkomen. Sorry, Erwin.. dat we nu in jouw kamertje staan te ouwehoeren.

hihi... pas op, Erwin, dat dit geen vervanging gaat worden voor alcohol.. voor je het weet heb je weer een andere verslaving en da's géén pretje..

Ik had nog nooit van Arts B gehoord toen ik bij Arts A terecht kwam. Zonder Arts A had ik het misschien niet gered, misschien ook wel. Ik ben bij Arts A terecht gekomen, zonder te weten dat er maar 2% slagingskans was. Ik had niet veel meer te kiezen, ik ging voor wat me aangeboden werd. Dat heb ik met beide handen aangegrepen, ik heb me met hart en ziel overgegeven aan Arts A. Als ik dát niet had gedaan, maar ook als ik me niet met hart en ziel had overgegeven aan welke andere arts dan ook, dan had ik het zeker niet gered. Nogmaals, het slagingspercentage is niet de factor die me kan redden, het eigen geloof dat ik gered kan worden is doorslaggevend geweest. Ik heb 100% kans als ik ergens in geloof, 0% als ik er bij voorbaat al helemaal niets in zie. Alle percentages die daartussen liggen weerspiegelen de mate van mijn geloof in iets, van mijn overgave. Op het baclofen draadje zie ik absoluut niet terug dat 82 à 88 % (??) van de mensen die hier komen om baclofen te proberen, ook daadwerkelijk slaagt. Ondanks alle aanmoedigingen van buitenaf. Het is mooi als er op dit forum gewezen wordt op de vele wegen die alcoholisten op weg naar een nuchter leven bewandelen. Geen van deze wegen is alleenzaligmakend. Er komen hier mensen van allerlei pluimage, met verschillende achtergronden, verschillende karakters. Een ieder beleeft zijn/haar weg naar een drankloos leven op een eigen manier. Het probleem is alleen, hoe je een bij jou passende manier kan vinden. Op dit forum wordt een keur aan mogelijke oplossingen tentoongesteld. Maar het zou fijn zijn als daar geen kansen van slagen bij vermeld worden. Wat voor mij goed werkt, is voor een ander misschien niet de juiste weg. Wat voor een ander goed werkt, is voor mij misschien niet de juiste weg. Ik heb meerdere wegen bewandeld, tot ik de weg vond die mij paste. Daarbij heb ik niet op slagingspercentages gelet, maar op: wat kan ik nu nog proberen?

Dat zie je alleen bij jezelf, Maxi. Ik zie bij jou bijvoorbeeld alleen dat je tot nu toe 12 berichten hebt geplaatst en dat je vrouw bent.

Goeiemorgen, Mijn plan voor vandaag hangt ook al weer in de lucht. En ik laat het weer lekker als een verrassing over me heen komen. Eens kijken of ik routine en plan weer met elkaar kan verenigen, op de één of andere manier.

Goeiemorgen, Hiernaast en hierboven een drukte van jewelste. Schoonmaakploegen zijn bezig de boel schoon te maken na de brand bij mijn buren, afgelopen donderdag. Ik ben dankbaar dat ik de dans ontsprongen ben. Heb natuurlijk wel gedacht hoe het zou zijn als hier ook alles zwart was geweest, of erger. Niet zozeer m'n "gewone" inboedel, die is vervangbaar, maar al m'n schilderijen.. ik heb er hier zo'n vijftig staan en hangen. Resultaat van zes jaar werk. Maar focus me dan toch maar weer op het feit dat dat niet zo is, dat ik geen schade heb. (op wat stank na). Een beetje bewuste dankbaarheid vind ik echter nu wel weer een beetje méér op z'n plaats dan wanneer alles gewoon voortkabbelt. Dan vergeet ik wel eens een beetje dankbaar te zijn voor al die "vanzelfsprekende" dingen die ik heb, dingen die wél goed zijn en goed gaan.