Kohtje

Als ik een bericht typ staan de zinnen netjes van voor naar achter op het beeldscherm. Als ik bericht dan geplaatst heb worden ze op de raarste plekken afgebroken. Klets ik in te lange zinnen of doe ik iets verkeerd?

Ja Fruitvlieg... dat dubbele gevoel ken ik. Het gaat hier om twee verschillende opvattingen en ik denk dat je voor jezelf persoonlijk moet uitmaken wat voor jou geldt. We komen hier in de eerste plaats om zélf alcohol de baas te worden. Of je dat nu bereikt door helemaal op nul te gaan zitten of door een eventueel alcoholgebruik binnen de (persoonlijke) perken te houden is helemaal aan jezelf om te beslissen. Een ander kan jouw "mate van verslaving" niet voor je bepalen. Ook niet hoe je daarmee om gaat. En al helemaal niet hoe je daar mee om zou moeten gaan. De manier van reageren van de persoon zélf die (veel of weinig) gedronken heeft zegt veel over hoe die denkt over zijn of haar gebruik. Iemand die zich een loser voelt en weer van onderaf wil beginnen is net zo goed bezig met z'n verslaving te leren hanteren als degeen die zegt een "uitglijdertje" te hebben gemaakt en weer verder gaat met waar ie gebleven was. En zelfs die mensen die af en toe wat drinken zonder dat een uitglijder te noemen en daar tevreden mee zijn geven blijk van bewust zijn van alcoholgebruik. Door de "vaststelling" of iemand alcoholist is over te laten aan de persoon die het betreft heb ik van dat dubbele gevoel een enkel gevoel kunnen maken, namelijk het gevoel dat ik het zelf zo slecht nog niet doe voor mezelf op mijn manier. Daar doe ik af en toe een mededeling over. Maar over hoe een ander bezig is kan ik niet veel zinnigs zeggen. Herstel is toch een erg persoonlijke aangelegenheid waarvan je het wel of niet slagen alleen voor jezelf kunt vaststellen.

Blondie, meisje, 't maakt toch geen knal uit wáár je in de lijst staat? Je staat erop, dat is het belangrijkste.. Of je nou vóór, in het midden of achter in de trein zit, je weet dat je met z'n allen de zelfde kant op gaat.

Bammie, meid, van harte gefeliciteerd. Skip ook jarig? Ik zie je hier niet op het jarigenlijstje staan. Maar als je het zelf zegt, zal het wel waar zijn.. dus ook van harte gefeliciteerd.

Ik snap mannen die altijd een tas bij zich hebben waar van alles in zit en waar ze nooit iets in kunnen vinden nog minder.. daar heb je toch broekzakken voor...

Ik zie trouwens in de NA-meetings die ik bezoek weer meer mannen dan vrouwen.. Maar hier op het forum of daar in die meetings.. het gaat allemaal over hoe om te gaan met je verslaving.

Hmmm... snap het mannen/vrouwen gedoe niet zo..

hij heeft dan wel de mazzel gehad dat ie nu nog boos kán worden..

Jazeker, Kate. En nee.

Ik zal het je nóg sterker vertellen, Jopie... voor mij persoonlijk geldt dit alles na zes jaar nog steeds. Voor mij hoort het bij wat je herstel kunt noemen. Herstel geeft dan net de meerwaarde aan dit alles. Herstel is voor mij experimenteren met zelfinzicht. Ik ben in die zes jaar nauwelijks veranderd, maar door te knutselen aan zelfinzicht is het allemaal niet meer zo zinloos.. Als drank voor mij niet meer in het spel zou zijn, had ik dit forum nooit meer bezocht.

Blondie, fijne verjaardag. Van Harte.

Heee, Bol, geen (prijs)stickertjes op je schilderijen plakken, joh... doe dat dan op de lijst.. die kan beter tegen de lijm dan olieverf. Trouwens mooie lijsten. Maak je die ook zelf?

Kom op zeg, Jane.. waar is je gevoel voor realiteit gebleven??? 65 maanden.. en dan al met pensioen? Dat is nog maar kleuterleeftijd. Je gaat maar lekker door tot 65 jaar, of tegen die tijd 70 jaar(?).. geniet lekker van je 65 maanden droogte, maar ga gewoon door tot je dat krijgt waar je op dat moment aan toe bent.

Goede middag, Voor iedereen op dit forum de allerbeste wensen voor het jaar dat voor ons ligt. Iets zegt me dat ik dit jaar nu en dan wel weer op dit forum zal verschijnen. Iets zegt me dat. Wat dat iets is weet ik niet.... gevoel of zo? Gevoel is zoiets waarvan ik er nog niet uitben of ik dat nou heb of niet.. De ene keer denk ik dat m'n gevoel me parten speelt, de andere keer m'n ego. Soms denk ik naar m'n gevoel te luisteren, blijkt het ook weer dat ego te zijn... Ik ben er nog niet uit. Ik ben een werk in uitvoering. Vind regelmatig opnieuw het buskruit uit, blijf mezelf regelmatig verbazen maar ook teleurstellen. Ik hoop dat dit jaar voort te zetten. En jullie wens ik allemaal ook een (zelf)leerzaam jaar toe.

Niet dat ik ze nu allemaal op een rijtje heb, hoor. Maar ik kan me in de chaos die zich in m'n hoofd bevindt nu beter staande houden.

Ja Agnieta, ik weet het van mezelf en hoor het ook van anderen die meerdere jaren clean zijn. De mensen met de grootste verwarring zijn die mensen die regelmatig terugvallen.. niet alleen het steeds weer afkicken is uitputtend en onbevredigend, ook (daarboven op) het gevoel van schuld, schaamte, falen.. Het zijn niet alleen de hersens die (steeds) een klap krijgen, het is ook de geest..

Nou Ree, als je over een paar jaar nog steeds denkt dat je aan het dementeren bent, dan is het misschien wel zo. Hoewel, als je dat zelf denkt, denk ik dat dat ook wel weer meevalt..

Ja Agnieta, een paar jaar. Niet alles gaat zo snel als je zou willen.. alles gaat precies zo snel als het gaat.

Nog een keer hetzelfde bericht gequoot... Zie nu dat je het niet hebt over functionele en niet-functionele respons maar over een niet-functionele afhankelijkheid van respons. Ik denk dat afhankelijkheid altijd functioneel is. Of het goed of niet goed is voor jezelf is een ander verhaal. Ik denk dat dat voor een ieder op zich net weer even anders ligt. Ik ben het met je eens als je bedoelt dat afhankelijk zijn van complimentjes niet goed is. Ik kan tegenwoordig heel goed voor mezelf zorgen zonder complimentjes te krijgen. Maar een complimentje op z'n tijd heb ik wel nodig om een leven in de schaduw (waar het overigens heel goed toeven kan zijn) af en toe wat zonlicht te geven en wat extra energie uit te halen.

Agnieta, klinkt gewoon als de eerste fase van een clean en nuchter leven hoor.. één en al verwarring, vergeetachtigheid, concentratiestoornis etc.. Na verloop van een paar jaar gaat het écht weer beter.

Een gegeven paard mag je niet in de bek (sorry, paarden hebben een mond, weet ik wel..) kijken. Dichtlaten dus. En een dichte fles is nutteloos, voor een alcoholist in elk geval. Wegdoen dus, zo snel mogelijk. (geven, gooien, wat dan ook). Leeggooien is zonde.. dat idee kan maar zo de kop opsteken als je de fles opent en die "lucht" je neus binnendringt.. Dus ongeopend wegdoen zolang je nog wat wankel staat. Ik bedoel wankel wat betreft zelfvertrouwen, niet door alcoholgebruik.. Is maar een ideetje, hoor, geen bevel.. . En bovenstaande gelezen hebbende, ben ik niet de enige.

Er zijn ook wel mensen die dat doen, hoor.. niet alleen je iPad. En bedankt voor jouw complimenten.

Respons is respons, of ie nou functioneel of niet functioneel is. Door m'n emoties, gevoelens, niet meer gekleurd te laten worden door alcoholinvloed, kan ik (zelf)bewust een keuze maken of ik wel of niet wat aan respons heb. Daardoor valt het verschil tussen functioneel en niet functioneel weg.. is er alleen respons. In die zin heeft niet functionele respons de functie van tegenhanger van wel functionele respons.. en doordat er twee tegenhangers zijn krijg ik de mogelijkheid, de vrijheid, om een keuze te maken, de mogelijkheid om m'n eigen verantwoordelijkheid te nemen.. dát is het voordeel van nuchter en clean zijn. Echte respons onzichtbaar, onmeetbaar en niet opvallend, ok.. die is er denk ik ook wel. Weet ik natuurlijk niet zeker, want onzichtbaar, onmeetbaar en niet opvallend.. Maar waar ik me bewust van ben is de meetbare, de zichtbare en wél opvallende respons. Met waar ik me bewust van ben kan ik mezelf verder helpen m'n weg in het leven te accepteren. De onzichtbare dingen neem ik mee als zijnde: ze zijn zoals ze zijn. In respons zóeken schuilt het levensgrote gevaar dat ik antwoorden zoek die ik wíl horen, niet die ik móet horen. Ik zoek geen respons, ik krijg respons. Ik moet alleen wel de juiste mensen vinden die me respons willen géven.. en dan heb ik het hier alleen over herstel. Respons over/in het "normale" leven komt van iedereen om me heen. Waar overigens hetzelfde geldt wat betreft functioneel en niet functioneel.

Hihi... nou voel ik me toch weer een beetje of ik naar complimentjes heb zitten vissen, in dit geval felicitaties.. Ik gaf net toe dat ik dat nodig heb, maar het was niet dáárom dat ik schreef. Wilde alleen zeggen dat herstel een voortgaand proces is en dat respons in herstel daar onlosmakelijk aan verbonden en nodig is. Zodat ik me niet isoleer in m'n "normaal" proberen te functioneren...

Sowhat, ik sluit me aan bij voorgaande berichten. Wachten, wachten, wachten.. op onheilstijdingen waar niemand op zit te wachten.. De opluchting als het niet de onheilstijding is die je tegen alle hoop in toch min of meer bent gaan verwachten is niet te beschrijven.. Ik ben ook heel blij voor jullie.