Kohtje

Ben jij er al uit, MijnGerrit? Ik heb mezelf al bestempeld als "koele/kouwe kikker", als slappeling, als alles wat negatief is, heb het zelfs gezocht in een van de vele vormen van autisme.. maar niets bleek de lading te dekken. Kom op dit moment uit bij nederigheid, maar ben niet overtuigd. Enige ervaringen van anderen op dit gebied zijn me welkom. Want al wil ik nog zo loslaten, dit houdt me vast. Dit komt me voor als een "niet gewenste ontwikkeling" in m'n herstelproces. Voel me soms "onmenselijk" omdat ik steeds aanloop tegen het gevoel dat ik hypocriet ben als ik medeleven probeer te verwoorden. Dat ik dingen alleen zeg om misschien aardig en medelevend gevonden te worden.

Ik heb voor mezelf vastgesteld (voor dit ogenblik) dat wijsheid schuilt in de moed om m'n kalmte onder wat voor omstandigheden dan ook, te bewaren. Dat er moed voor nodig is om kalm te blijven is me duidelijk geworden omdat ik me het liefst laat (mis)leiden door allerlei indrukken/emoties, maar dat als ik daar overheen weet te stappen ("loslaten"), veel beter met situaties om kan gaan, of er in elk geval niet zo heftig door uit m'n evenwicht raak. Dan kom ik wel het volgende tegen: in hoeverre is het "loslaten" een manier om objectiever naar omstandigheden te kijken, of juist een vlucht in ongeïnteresseerdheid? Als ik niet (heftig) emotioneel reageer, is dat dan omdat ik niet geïnteresseerd/betrokken ben of omdat ik het lot der dingen op dat moment overlaat aan de goden, hogere machten, natuurlijke krachten, tand des tijds, loop der dingen, het leven zélf........(?) omdat ik er zelf niets aan kan veranderen?? Ik weet het (nog) niet. Maar ik heb wel ervaren dat ik door kalmte na te streven minder gek van mezelf word.

Boute/boude uitspraak, jowan..

Behoorlijk de schrik te pakken n.a.v. de berichten omtrent kaboutertje. Hogere machten.. dit soort situaties zijn voor mij een bevestiging dat ze er zijn en zich niets van onze wil aantrekken. En dat heeft niets met eerlijk of oneerlijk te maken.. meer met nederigheid van de mens. Gipsy, een glas prosecco zal een fles worden, misschien twee.. en nog zul je hoogstwaarschijnlijk niet met het slechte nieuws om kunnen gaan. Nuchter of zwaar bezopen: 't is en blijft een gegeven waar we als mens moeilijk mee om kunnen gaan. Iedereen (incl. mezelf) sterkte.

Bertd, wat voor soort uitspattingen heb je het over, dat ze je leven zo interessant maakten?

Mij heeft het een jaar of 3, 4 gekost om me te realiseren dat het leven echt fijner is zonder drank. Tot die tijd hield ik me staande m.b.v. de ervaring van andere langdurig gestopten. Tot die tijd zag ik in alcohol nog altijd min of meer een soort van tijdelijke "verlosser".. waar ik dan soms tegen m'n zin NIET aan toegaf, maar die nog altijd semi-schalks naar me knipoogde. Dat menselijke trekje (knipogen) is alcohol voor mij nu kwijt. Nu is alcohol voor mij niets anders dan een vluchtige stof, die zélf sneller verdampt dan dat het m'n problemen oplost. Het heeft wat tijd gekost. Ik heb het niet alleen hoeven doen. Veel hulp en steun van het 12-stappen programma en de mensen die daar serieus mee bezig waren/zijn. En van hulp en steun verwordt het programma meer en meer een permanent zelf-controlesysteem. Zodat ik m'n "fouten" kan herkennen en toegeven en (weer) op eigen benen kan staan. (Letterlijk en figuurlijk) PS. ik had altijd het idee dat een fijn leven inhield dat ik me nooit onprettig zou voelen. Dat is de grootste misvatting die ik uit de weg moest ruimen.

Mijn ervaring is dat het op een (on)gegeven moment zelfs moeilijker wordt om weer te gaan drinken dan om gestopt te blijven. Het is en blijft een keuze die ik dagelijks kan maken. Zó anders en fijn is dat "nieuwe" leven.

Lady jane en adam, twee oudgedienden op dezelfde dag jarig... dat wist ik helemaal niet. Nou ja, twee oudgedienden, zeg ik. Adam, jij hebt veeeeel te weinig beriggies om oudgediende te "mogen" zijn, net as ikke, maar ik lees je hier al sinds m'n eigen begintijd op dit forum, dus voor mij ben je een oudgediende. Hoe dan ook, jullie alletwee een heel mooie verjaardag gewenst. (ik wil hier overigens niet weer eens een discussie o.i.d. aanzwengelen over het verschil tussen oudgedienden en nieuwkomers.. oudgedienden zijn gewoon oud-nieuwkomers en nieuwkomers zijn gewoon nieuw-oudgedienden. Het enige verschil zit hem in het aantal berichten op dit forum.. onze "omgang" met alcohol is de grootste gemene deler.)

Pas als ik de hoop dat het zal gaan lukken opgeef of loslaat geef ik mezelf de kans om me over te geven. Hoop betekent voor mij altijd een (min of meer verborgen) eis dat het móet lukken. Door de hoop los te laten ontstaan er mogelijkheden, is mijn ervaring. Mogelijkheden in de vorm van cadeautjes van het leven zélf, niet in de vorm van het najagen van van tevoren bedachte resultaten. jOwan had wel gelijk: hopen is niet het juiste ingrediënt, besluiten werkt beter. Een besluit levert pas cadeautjes op als ik de hoop laat varen. Hoop heeft voor mij teveel te maken met eigen wil.

Ik zie geen positief of negatief. Ook geen gezeur. Alleen een mededeling.

Ja.

Misschien is 't 'm dát, jowan.. misschien heb ik min of meer besloten de hoop op te geven.

Stoptober heeft 31 dagen. Vandaag dag 5. Ben nu al voor de 5e keer gestopt, deze maand. Hoop dat het me voor stopvember lukt om eens een dag niet weer te beginnen met roken.

Moghu Bolletje.

Mmmmmm, lekker. Oploskoffie..!!

Niet zo heel raar, Agnieta. Net als met drinken. Als je niet mag is het moeilijk. Als je mag, dan hoef je niet zo nodig.

Ben nooit echt weg, hoor. Ben ik te verslaafd voor. Wel regelmatig behoorlijk afwezig.

Trema's zijn niet raar. Die rare Engelsen kennen geen trema's. En het woord raar is raar..

Dagpact: Blondie Kaboutertje jowan Wijfie Agnieta alsjeblieft

Mooie meeting gewenst. Had me op zich leuk geleken er bij te zijn, maar heb me een beetje uit de markt gewerkt, hier. Eigen schuld, dikke bult.

.

Wijfie, van harte gefeliciteerd met je verjaardag.

.

Als ik een pot jam openmaak waarop staat: "aardbeienjam" en ik proef kersenjam, dan kan ik twee dingen doen. Ik kan die pot jam weggooien (of terugbrengen) want de jam is niet wat het etiket belooft. Of ik kan genieten van (onverwachte) kersenjam. Die jam waar dat etiket op zit maakt het geen snars uit, die is en blijft de jam die die is... Een etiket zegt alleen dát wat degeen die het etiket plakt verwacht, niet wat er werkelijk onder/achter dat etiket zit. Ik ben voor de jam, niet voor de etiketplakker. Dat is net zo met mezelf een etiket opplakken. Dan maak ik van mezelf wat ik van mezelf dénk. Maar denken kan naast groei ook beperking inhouden. Vooral als ik wat ik denk dat ik ben en/of kan als absolute waarheid aanneem. Ik kom regelmatig tot de ontdekking dat ik onder een bepaald etiket val (geheel of gedeeltelijk), om er dan vervolgens achter te komen dat het etiket, of de vlag, de lading niet dekt.. Ik kan mezelf volplakken met etiketjes en proberen aan de beschrijving te voldoen. Maar ik probeer liever etiketloos door het leven te gaan. Dat creëert minder verwachtingen en teleurstellingen en meer verrassingen.

@ Agnita, Ik las gisteren ergens het woord "restschade", als gevolg van (langdurig) drinken. Heb ik ook.. Maar het is pas restschade als het drinken gestopt is.. anders zou het slechts tussentijdse schade zijn. Toen bij mij het drinken gestopt was en dus kon gaan spreken over "restschade", vond ik dat zo neigen naar spijt hebben van mijn leven tot dan toe, dat ik niet meer sprak van restschade maar van fundamenten waarop ik een nieuw leven kon gaan bouwen. Ik heb geen spijt van mijn eigen "geschiedenis".. Ik vlak het verleden niet uit, maar ik wil een ándere toekomst.. Dat ie anders wordt, is me duidelijk. Mijn physieke en psychische mogelijkheden zijn niet meer dezelfde als, pak 'm beet, een halve eeuw geleden. Maar de spirit om van het leven te (gaan) genieten is, door de bereidheid om mezelf niet als slachtoffer van beperkingen te zien maar als bron van vele (onverwachte) mogelijkheden, enorm gegroeid.