Kohtje

Ik hielp mijn vader vroeger op zaterdag met zijn krantenwijk. 's Morgens om half vier op, samen opgewarmde koffie drinken en dan op pad.. Halverwege de wijk in het portiek van een groot flatgebouw samen een sjekkie.. Toen hij ophield met de krantenwijk nam ik die over. M'n vader hielp me dan soms op zaterdag. 's Morgens om half vier op, samen opgewarmde koffie drinken en dan op pad.. Halverwege de wijk in het portiek van een groot flatgebouw samen een sjekkie.. Die zaterdagochtenden behoren voor mij tot de meest dierbare vader-zoon momentjes. :sun: :sun: :sun:

Als je nou de hele dag niet aan alcohol denkt, hoe komt het dan in je op om op dit forum te kijken? Voor mij is het juist de confrontatie met drank(problemen) die me bewust laat zijn van het feit dat ik een drankprobleem heb. En gaandeweg de tijd kwam ik er, door alle verhalen, achter dat ik niet alleen een drankprobleem heb, maar een probleem met het leven zelf. En nog weer later kwam ik er achter dat dit laatste kernachtiger was dan mijn drankprobleem. Want drank was alleen maar een fake-oplossing voor mijn probleem met het leven zelf. Toen ik oplossingen kreeg aangereikt om op een "normale" verantwoorde manier met mijn leven om te gaan, werd drank gereduceerd tot een middel waar ik enkele dagen lichamelijk van moest afkicken, maar dat verder niet meer onweerstaanbaar aan me trok. Confrontatie/dit forum/mijn zelfhulpgroepen hebben mij herstel gebracht. Juist door me aan dingen te laten denken waar ik soms helemaal niet aan dacht.

Die roes was best fijn.. daar deejik'tookvoor.. Ik vind drank niet lekker. Nooit gevonden. Het ging altijd om de roes. Als er geen nadelen waren zoals een lichaam dat aan flarden gaat, de (weinige) sociale contacten die aan flarden gaan, verantwoordelijkheidsgevoel dat totaal aan flarden gaat, een heel leven dat aan flarden gaat, en menig leven om mij heen ook nog eens.. 't absoluut niet meer kunnen stoppen als ik éénmaal ben begonnen.... Ja, die roes verlang ik heel af en toe nog wel eens naar... Maar meermaals weet ik die heel dicht te benaderen door geconcentreerd met iets bezig te zijn. Dat kost wat meer moeite, maar heeft geen nadelige bij(???)effecten. En is ook niet te koop in een fles, een zakje, een pakje, een pilletje... daar moet ik dan wat voor doen. Heel af en toe ben ik echter in zo'n luie bui dat ik wel eens naar "instant geluk" verlang. En dat is inderdaad die eeuwige verslaving.

Ik kwam na het kijken naar "het filmpje van jowan" ineens (ook??) tot de conclusie dat ik dus wel weer zou kunnen drinken als ik mijn leven op orde heb. Echter, en daar ging mijn verslaafde manier van denken weer met me aan de haal, ik ben niet zo'n "sociaal dier".. heb geen enorm netwerk van vrienden waar ik te pas en te onpas mee optrek.. ik ben graag veel, heel veel alleen. En ook al ben ik dan heel graag alleen, juist in dat alleen zijn schuilt het voor mij levensgrote gevaar dat ik die "heerlijke" onpersoonlijke, niet terugpratende "vriend" alcohol toelaat me "gezelschap" te houden. Ik zou kunnen zeggen dat mijn "rattenparadijs" zich in een "kooi" bevindt. Dat is waarom ik me vasthoud aan de principes van het stappenprogramma. Die zijn helder en duidelijk voor me en hebben zich de afgelopen jaren voor mij bewezen. Ook zonder dat ik een enorm sociaal netwerk heb opgebouwd. Volgens het filmpje ben ik dan, zoals ik het begrijp, misschien niet eens (meer) verslaafd aan alcohol, maar ik steek dusdanig in elkaar dat, als die gedachte zich bij mij zou vastzetten, ik binnen de kortste keren weer zou gaan denken: na deze kan ik wel stoppen...

's avonds en 's nachts (sorry bolletje...)

Goedemorgen marcella, Ik weet tot op de dag van vandaag nog steeds niet wanneer nou dat moment was dat ik er klaar voor was. Ik weet wel dat ik er helemaal klaar mee ben. Met alcohol dan. Het moment van ommekeer was de dag dat ik voor het eerst serieus met de 12 stappen in aanraking kwam. Met verslaafde mensen die m.b.v. dat programma een waarde- en zinvol leven hadden opgebouwd zonder alcohol/drugs. Ik bepaalde niet wanneer ik er klaar voor was, mij werd een weg gewezen die ik geheel "onklaar" ingeslagen ben.

Eigenwijs of niet, je snapt in elk geval wat de ziekte verslaving inhoudt..

Ik vrees dat dat nou net de verslaafden zijn die ik niet meer tegenkom. Die eerst enthousiast aan hun herstel werken, meetings bezoeken, grote vooruitgang boeken en ontdekken dat ze een "normaal" leven kunnen leiden. En vervolgens inderdaad hun "oude/normale" leven weer (willen) oppakken.... Een enkele keer kom ik zo'n verslaafde na langere tijd weer tegen in een meeting om stap 1 opnieuw te doen... en de rest.

Als je al een bekende zou tegenkomen (heeeeeel kleine kans..) dan zou dat misschien alleen maar prettig zijn. Bekenden gaan niet naar AA om te kijken of ze misschien bekenden zien binnenkomen. De kans is levensgroot dat ook die bekende een alcoholprobleem heeft. En als je wilt stoppen met alcoholgebruik omdat je er een probleem mee hebt, dan moet je dat wel zélf doen, maar je hoeft het niet alleen te doen. Samen met een bekende werkt dan misschien wél zo motiverend..

Jopie, ik noemde je vraag een béétje onzinnig. Een beetje zinloos had misschien aardiger geklonken. Ik bedoelde er verder niks zwaars mee. Ik wens je dat je het roken makkelijk kunt laten. Zinloos natuurlijk, die wens. Jij moet het doen. Mét hoe je je daaronder voelt en alles wat daarbij hoort. Groetjes. Rode bietjes, aardappeltjes en gehaktbal. Daarna meeting.

Jopie, ik wilde alleen maar zeggen dat je een beetje onzinnige vraag stelde. Hoe kan iemand nou weten hoe hij of zij zou handelen als de situatie anders was geweest? Je kunt veronderstellen, maar nooit zeker weten.

Jopie, hoe kan ze dat nou weten?? Als, als.... As, as..... as is verbrande turf. Zei/zegt m'n moeder altijd.. (Amsterdamse, vandaar dat as....)

Ach, en natuurlijk hartelijk welkom hier, EmmaPeel. Ik kwam destijds op dit forum terecht toen ik zo'n negen maanden droog stond, na opname in een verslavingskliniek. Uiteindelijk ben ik tijdens mijn "forumtijd" teruggevallen na anderhalf jaar droogstaan. Een tijdje doorgemodderd, een tijdelijke ban opgelopen door mijn "dronkemansgezever" alhier, door een (persoonlijk) diep dal gegaan, weer hulp gezocht EN gevonden. Ik vond mijn richtlijnen om nuchter en clean te leven in het twaalf-stappen-programma.(oorspronkelijk van AA) Dit programma is nog steeds mijn leidraad om nuchter en clean te kunnen blijven. Ook blijf ik maar terugkeren op dit forum. Want ook al gaat alles zonder drank nóg zo goed, de verhalen en processen waar andere verslaafden doorheen gaan wanneer ze eenmaal hebben besloten om (in dit geval) drank te laten staan zorgen bij mij voor herkenning en vergelijkingsmateriaal. Ik moet het helemaal zélf doen, maar helemaal alléén kan ik het niet.

Volgens mij "de Wrekers"..

Ik hoorde vaak over "de strijd opgeven", je overgeven. Ik vroeg me dan af hoe ik dat voor elkaar moest krijgen. Daar ben ik serieus over aan het nadenken gegaan. Net zoals ik ook altijd nadacht over hoe ik de strijd kon winnen. Nadenken, denken, nadenken, denken.... theoretisch wist ik altijd wel een mouw te passen aan wat me allemaal gebeurde. In de praktijk kwam ik er altijd weer achter dat er ergens iets niet klopte in m'n gedachtengang. Werkelijk de strijd opgeven lukte me pas toen ik m'n angst voor datgene waar ik eigenlijk altijd tegen streed los kon laten. M'n angst om terug te vallen in gebruiken. Toen ik tegen mezelf kon zeggen dat ik best mocht drinken als daar noodzaak voor was, verdween de angst voor terugval. En toen die angst weg was, kreeg noodzaak om te drinken ook geen vaste grond meer onder de voeten. Noodzaak om te drinken werd keuze om te drinken. Ik heb, sinds ik vrij ben van angst voor terugval, nooit meer de keuze hoeven maken om te drinken.

Misschien een ideetje om ergens in het jaar (Jopie's verjaardag) twee dagen lang Jopiemis te vieren.. Twee dagen lang familie bezoeken, lekker en vooral veel eten, een Jopieboom versieren, hééél veel sapjes en cola, etc. etc.etc... twee dagen om maanden van te voren al tegenop te zien.. En kerstmis kan dan afgeschaft worden wegens achterhaald en overbodig. (?)

Ja, die missen dan weer de openheid van geest. Herkenbaar. Zelf "het Licht zien" en dát als algemene waarheid bestempelen...

Goedemorgen, Tandarts geweest voor controle en tandsteen verwijderen. Weer een half jaar "vrij". Dynamo in acadiane vervangen. Daarbij weet je nooit hoelang je "vrij" bent... Zometeen boodschappen doen. Vanavond lof met ham en kaas en aardappelpuree. Alle drinkers: succes met stoppen. Alle niet-drinkers: succes met gestopt blijven. Alle minderaars: succes met geminderd blijven. Alle zieken: beterschap. Alle mantelzorgers: chapeau!! En een ieder die zich in bovenstaand rijtje niet kan (terug)vinden wens ik ook een goede en/of leerzame dag.

Die Mai. Wat een rust ineens.

Tomtom, die positieve energie hoef je niet te laden... je laat haar weglopen door het weer "ballen" (vert.) te vinden en dit soort dagen druilerig. Als je het weer kunt accepteren als een niet te veranderen omstandigheid, kun je misschien zien dat druilerig niet negatief hoeft te zijn. Dan loopt je energie niet weg naar zinloos verwachten dat de weersomstandigheden beter zouden moeten zijn. Dan heb je energie die, onafhankelijk van het weer, geheel tot je beschikking staat.

O nee???? Niet zo lang??? 't Is anders wél elf!!! keer een HELE dag zonder alcohol...

Onze adoptiehond is gisteren geopereerd. Na onderzoek bleek het diertje helemaal gezond op een vergrootte prostaat na. Tja, 13 jaar, dan kan er wat mankeren. Moeilijk en pijnlijk plassen en poepen. Gisteren hebben ze het diertje gecastreerd waarna de prostaat zal inschrompelen. Operatie goed doorstaan. We krijgen veelvuldig berichten van z'n opvanggezin in Frankrijk. Hij gaat goed met andere honden en katten om. Erg vriendelijk naar mensen.. Als we dat zo allemaal horen, lijkt ie veel op onze eigen hond. Hij begint ook al te luisteren naar z'n nieuwe naam die we voor hem mochten bedenken.. z'n eigenlijke naam was niet bekend, daar hij als "zwervertje" bij het asiel binnenkwam. Onze huidige fauve de bretagne heeft een bretonse naam. "Bihan" en betekent "klein".. Deze nieuwe huisgenoot hebben we de bretonse naam "Lohan" bedacht. "Licht". We wachten nog op een ophaaldatum.. maar van mij mag het morgen al..

Mooi, Cootje. En als je wil breekt, dan moet je eens goed kijken, cq luisteren.. niet zozeer kijken/luisteren naar anderen (ook wel, hoor) maar vooral naar jezelf. Dan blijkt dat er door die gebroken wil heen nog een "diepere" wil zichtbaar is. De één noemt dat "ijzeren" wil, de ander "onvermoede" bronnen, je kunt het oerkracht noemen... hoe dan ook: als je op een dieptepunt zit blijken er zich altijd nog weer nieuwe mogelijkheden/kansen aan te dienen. Je moet dan alleen wel even peuteren en op je tanden bijten om die mogelijkheden/kansen te laten werken. Maar dan héb je ook wat.. Dat zou je "jezelf overwinnen" kunnen noemen. Er zijn er zelfs, die dat "overgeven aan een hogere macht" noemen... (ikke, bijv.)

Indigo, (Op)biechten is moeilijk. Maar biechten is bedoeld om dingen achter je te laten en met een schone lei verder te gaan. Tussen de oren is die schone lei moeilijk te verwezenlijken omdat tussen de oren het idee van falen ontstaan is. En iemand die gefaald heeft verdient tussen diezelfde oren geen schone lei. De dagelijkse werkelijkheid voor een alcoholist is echter dat elke dag niet gedronken een "gewonnen", een "geleefde/doorleefde" dag is. Je hebt niet bijna een jaar weggegooid. Je hebt een dag niet geleefd. Als je elke dag als een kadootje beschouwd, dan kun je vandaag weer waardering voor de dag hebben als je vandaag niet drinkt. Weken, maanden, jaren, ze zijn niets anders dan een optelsom van geleefde dagen. Gisteren is geweest, zit opgesloten tussen de oren. Morgen is een idee dat tussen de oren ontstaat. Het aller, allerbelangrijkste, het allerwaardevolst, is vandaag. Je hart klopt vandaag. Je (be)leeft vandaag. Vandaag ben je waardevol.

Blondie, zomaar even een BIG knuffel.. omdat je zo lekker DOORgaat en je niet snel uit het lood laat slaan, en niet te beroerd bent om toe te geven dat het je soms allemaal even worst zal zijn, en je af en toe jezelf voorbijholt, maar ook weer even halt houdt om jezelf weer even langszij te laten komen, dat je zo consequent hier komt melden dat je je fiets weer "opduikt", weer of geen weer, dat je gewoon zo jezelf bent en blijft en ....... zomaar dus.