Kohtje

Gotsamme... wiesdattan?

Met dit soort brombakfietsen reed Gall en Gall bij ons in de buurt rond in de jaren 60. Als kinderen vroegen we dan altijd een blokje om op het spatbord. Vaak mocht dat. Langzaam reed die bezorger (die op deze foto lijkt ook nog op die bezorger bij ons in de buurt, misschien was het hem wel.. ) dan een rondje om de flat heen. Soms twee, drie keer, al naar gelang het aantal kinderen dat durfde.. twee per rondje. Donkerrood was die bakfiets. Met witte letters. Mijn eerste ervaring met Gall en Gall. Altijd dus gevaarlijk voor mij geweest..

Maar @Roberto, dan zijn je planten toch niet verdroogd door die rot zon maar door die rot roberto die planten in maart watergeven niet in zijn systeem heeft zitten?

Dit vat ik niet.

Het lijkt wel tafeltennis... jij weer, Yvonne.

Okee dan maar. Wie zei: 'De aarde brengt genoeg voort voor ieders behoefte maar niet voor ieders hebzucht.'

ik dacht: ach, het is maar een tussendoortje...

C. Joh. Kieviet

Zoals je gezien hebt hebben velen dat in de loop van de dag al gedaan. Misschien nu allemaal de bloemetjes weer binnenzetten ivm nachtvorst.

Hier zeg je nou precies waarom ik zo weinig op heb met "het hier eerlijk opbiechten van gedronken te hebben". Natuurlijk ben ik geen voorstander van het verzwijgen van een terugval of zo'n zgn. uitglijder, maar wat is het nut van de mededeling dat het gedeeld wordt om 'eerlijk' te zijn en dan om die eerlijkheid de hemel ingeprezen te worden? Dat werkt volgens mij bevestiging van de onmacht van de terugvaller in de hand en zelfs wel zelfmedelijden. Eerlijkheid heeft in mijn ogen het meeste effect indien het eerlijkheid naar jezélf betreft. En dan niet het simpele 'eerlijk' als in 'niet de waarheid verzwijgen voor de buitenwereld' maar voor jezelf eerlijk, oprecht, naar beste kunnen en weten, toegeven dat bepaalde dingen/situaties niet onoverwinnelijk zijn. Eerlijk toegeven dat (persoonlijke) overwinningen mogelijker zijn dan we voor mogelijk houden, mits we bereid zijn moeilijke handelingen, gevoelens etc. met een open geest te benaderen, eerlijk dus. En niet vanuit het beginsel van: zo ben ik nou eenmaal, of: dat is nou eenmaal zo. In het gebed om kalmte, moed en wijsheid wordt gevraagd om moed om te veranderen wat we kúnnen veranderen. Toen ik net met het 12-stappen programma begon was de lijst van 'kalmte om te aanvaarden wat ik niet kan veranderen' behoorlijk lang, maar in die lijst stonden heel wat items die (in potentie) gevaar voor een terugval opleverden. Met hulp van mijn sponsor werden steeds meer dingen van deze lijst overgeheveld naar de lijst 'moed om te veranderen wat ik kan veranderen'. Hij lichtte voor mij het begrip 'wijsheid om het verschil te weten' tussen mogelijk en onmogelijk toe. Tijdens het werken aan deze lijst is met grote regelmaat het woord (en daad, uiteraard) 'vergeving' voorbijgekomen. En ofschoon ik heel wat twijfel, moeite,wrok, onwil, wantrouwen, ongeloof, pure haat en meer van dat soort blokkades heb moeten doorbreken, is het me gelukt om een heel stuk opener, milder te kunnen kijken naar waar ik me voorheen slachtoffer van voelde, of in mijn ogen slachtoffer van wás. Die mildere, open geest- kijk op m'n verleden zie ik 'als eerlijk naar mezelf'. Die mildere kijk heeft het mogelijk gemaakt om 'de vlucht in een (alcohol)roes totaal overbodig te maken. Als ik keer op keer geprezen zou worden om mijn eerlijkheid dat ik hier meld dat ik gedronken zou hebben, zou ik niet verder meer hoeven kijken. Wat je zegt: er zou teveel begrip voor m'n terugval zijn. Hoe goedbedoeld ook, het zou mij het gevoel geven dat ik goed bezig was, terwijl ik er feitelijk geen fluit mee vooruitkwam.

Geen idee, @jopie. Dat hangt maar helemaal van de situatie op dat moment af.. Wat meespeelt is dat we hier dicht bij de spoorbrug over de IJssel wonen. Tijdens de laatste oorlog zijn hier veel bommen gevallen die voor die brug bedoeld waren. Er werd toen gezegd: 'Als ze proberen de brug te bombarderen kun je het best schuilen onder de brug'. De buurt er om heen lag bijna volledig in puin, maar de brug overleefde bombardement na bombardement.. Door zulke verhalen gaat m'n fantasie dan wel wat met me op de loop.

Toen ik hier net op het forum verscheen (2006) werd het begrip 'uitglijder' nog helemaal niet gebruikt, voor zover ik me herinner. Er werd met terugkerende regelmaat zelfs gediscussieerd over of koken met alcohol wel of niet een terugval zou zijn. Verder was één slok of flesje/blikje/watdanookje van het middel dat we proberen te vermijden al een terugval. Dan werd er nog wel onderscheid gemaakt tussen een grote (langdurige) of een kleine (korte) terugval, maar wel van 'terugval'. Op een gegeven moment sloop dat begrip 'uitglijder' er in voor een kleine terugval, en het lijkt erop dat vanaf toen kleine terugvallen of uitglijders dus, niet meer zo heel erg waren, alsof die er gewoon bij hoorden. En ik snap dat een kleine of zelfs grote terugval hoort bij een verslaafde die tot algehele onthouding probeert te komen, of nou ja, er bij horen... het komt vaak voor, het is mij ook niet in één keer gelukt. Maar zelfs een kleine terugval probeerden we, koste wat kost, te voorkomen. Allerlei methoden om abstinent te worden en blijven werden hier uitgebreid met elkaar besproken, wat ook tot allerlei discussies leidde, maar je kon daar uitpikken wat voor jou helpend was en er mee 'aan de slag' gaan. Niet om het uit te houden tot een volgende (bijna vanzelfsprekende) uitglijder maar om blijvend clean te blijven. Ik ben het met je eens @Quinn, dat er met uitglijders erg makkelijk wordt omgegaan. Ik heb regelmatig het idee dat 'de hand boven het hoofd houden' gebeurt bij mensen die eigenlijk 'een schop onder den bips' moeten hebben. En dan niet de plastic (nep) blote billen waar ik het laatst in de dagdraad over had, waar ook krokodillentranen bij horen, maar de echte gevoelige billen.

Hier wordt die container eens in de vier weken geleegd maar dat ding is zo groot dat wij er met ons tweetjes acht weken 'mee toe kunnen'. Ik vergeet die leeg-datum ook altijd, maar als ik 's morgens met de hond loop zie ik ze buiten staan (erg opvallend met die knalblauwe deksels), dan heb ik nog tijd genoeg om, zoals vandaag, hier een bericht te typen, alle oudpapierbakjes in huis te verzamelen en dat ding aan de straat te zetten.

Maar Karin, de wereld is toch eigenlijk nooit geweest wat ie geweest is.. vroeger was altijd alles beter.. verandering is van alle tijden. Simpel gezegd (maar soms o, zo moeilijk te doen) is het altijd "go with the flow". Zelf loop ik altijd een stuk achter 'the flow' aan, maar vóóruit is de enige manier.

Mogge. Bij gebrek aan 'buiten' hier geen moestuin of kweekpotten maar een bescheiden noodvoorraad met de meest belangrijke dingen om een tijdje zelfvoorzienend te kunnen zijn. Die voorraad de afgelopen dagen weer even nagekeken en waar nodig ververst en/of aangevuld. Vooral de watervoorraad up-to-date gemaakt, inclusief zuiveringstabletten en filtertje er bij. Gasfles met kooktoestelletje paraat. Batterijen en lampen nagekeken.. Eigenlijk van alles wat we in ons campertje bij de hand hebben heb ik ook nog in drie opbergboxen bij elkaar staan in de garage, incl. blikvoer, droogvoer, ehbo-setje, een poncho en deken en dat soort dingetjes.. Zelfs een waterdicht tonnetje met hondenbrokken. Het geeft me een soort van, rust, dat zgn. preppen. Misschien valse rust, maar toch... Nou heb je preppers en preppers. Ik behoor niet tot de fanatiekelingen met gasmaskers en atoomkelders. Maar mbv het internet heb ik in de loop der jaren wel een simpele keuze gemaakt uit het totaal verknipte en vaak onbetaalbare aanbod van 'overlevingsmiddelen' die betaalbaar en in de basis nuttig kunnen zijn. Ook tijdens vakanties. Nu dat weer op/in orde is (hoewel me regelmatig nog wel kleinigheidjes te binnen schieten) ga ik maar weer gewoon verder met wat zich vandaag.aandient. Allereerst de oudpapiercontainer buitenzetten. Die wordt vanmiddag geleegd. En 'gewoon' stofzuigen maar weer...

Hoe oud is je logeerhondje, @rapilos? Blijft hij lang bij jou? @spirit, Je klinkt/leest niet echt lekker. Doe je kalm aan en voorzichtig met jezelf? Beterschap, dat in elk geval.

@Roberto, jouw plant aardige berichtjes vallen ook mij op. Ik vind jouw plantenjournaal fijn, ondanks dat ik niet veel met planten en bloemen heb en ik wens je succes met je missie.

Ooww... tja.. hier ben ik degene die een stokje steekt voor uitbreiding. En soms denk ik dat ik daar niet goed aan doe, maar als ik niet goed in m'n vel zit, en dat is best vaak, dan ben ik blij dat ik niet gezwicht ben voor de emotionele druk die m'n vrouw me soms oplegt. Ik snap haar heel goed, maar zij mij gelukkig ook. Ondertussen zijn we gek met ons ene hondje. (en de bloemetjes en plantjes, die overigens geheel voor háár rekening komen want bloemen en planten vergeet ik m'n leven lang al te verzorgen... niet uit onwil, maar gewoon uit vergeetachtigheid. Ze (de planten) zeggen ook nooit wat als ze nodig iets moeten... )

Mogge. Getsie, sterkte @Yvonne. Hoeveel kattekopjes heb jij in huis? Ik ben de tel kwijt, zoveel katten/poezen hier meewonen op het forum. (Trouwens, ook de tel kwijt wat honden betreft). Nu tegen het voorjaar steken ook de grote hoeveelheden planten en bloemen de kop op, hiero, maar je vraagt eigenlijk nooit hoeveel planten en/of bloemen iemand verzorgt. Terwijl daar ook een hoop liefde in gaat zitten. @jopie, heb je nog wel gewoon je smaak en reuk. Ik las dat ook de omikronvariant smaak en reuk kan aantasten en welke nare consequenties dat heeft. M'n vrouw heeft vanmorgen nog weer even een zelftest gedaan omdat ze naar haar officiële werkplek wilde gaan maar een app kreeg van een collega waar ze afgelopen donderdag mee had samengewerkt, die nu corona bleek te hebben. Ze bleek gelukkig negatief dus toch naar werk gegaan. Komt ze een half uur later terug want ze zat daar alleen. Dus toch maar weer hier op haar zolderwerkplek geïnstalleerd. "Ik zit liever thuis alleen dan op m'n werk alleen". Gelijk heeft ze. Nu mag ik haar af en toe even koffie brengen..

haha.. ja, ik spring altijd van bewondering naar dankbaarheid. Bewondering dat 'ze' dat durven/kunnen/doen en dankbaarheid dat ik 'niet zo ben'..

Niet aan denken dan maar. En misschien ook maar niet doen dan..

Mogge. Moe van vakantie, die ken ik. Niet dat ik nou zoveel meer of minder dóe in een vakantie, maar de totaal andere ritmes/structuren van zowel mezelf als van anderen als van soms ook omgeving. De eerste dag ná een vakantie, zelfs de gewone maandag na het weekend, ben ik meestal niet te porren voor wat dan ook omdat ik m'n 'lekker-in-m'n-vel-ritme' weer moet vinden. Ik ben vaak nog erger dan m'n hond die ook van de regelmaat is.

7 uur geleden zei Maja: Zwaar bier besteld, maar ook weggegooid Ik vind dat ook knap. Ook interessant en wonderlijk. Waar zat dat omslagpunt van "onbeheersbaar dus bestellen" naar "beheersbaar dus weggooien", en dat laatste dus ook nog eens terwijl het middel toen al binnen handbereik was? Waardoor/hoe kwam het dat die enorme trek ineens zo 'afgezwakt' was, of dat de 'wil om niet te drinken' zo was toegenomen? Maar knap vind ik het, helemaal onder je ( @Maja ) huidige onplezierige omstandigheden.

Zo. Dat was dat.

Maar @ikkanhet, als je er niet zo mee zit, waarom zeg je dan dat carnaval je 'genekt' heeft? Dan is er toch niet zo veel aan de hand en ben je toch niet de mist in gegaan? Dan vier je 'gewoon ouderwets' carnaval na 54 dagen alcovasten. Veel plezier nog.