Kohtje

Gutsie, Kruidenthee. Het leek me je allemaal zo goed en makkelijk af te gaan (dan bedoel ik dat je jezelf goed leerde kennen/doorzien), dat niet meer drinken bedoel ik, en schrik een beetje van de zwaarte van je berichtjes hier. Tegelijk realiseer ik me, want ik liep hier ook tegen aan, dat stoppen met drinken niet slechts stoppen met drinken is maar dat het het aangaan van de realiteit betekent. Een realiteit die ons in veel gevallen juist een aanleiding aanreikt om te gaan drinken. Veel wijsheid en kalmte dus met het aan- en omgaan van/met jouw realiteit. Gelukkig weet je intussen wel dat drinken totaal nulkommanul een oplossing in zich verbergt, dus voor het niet-drinken hoef ik je geen wijsheid te wensen. Die heb je al wel.

Lego als kattenbakvulling? Leuk maar duur.

Zet 'm op, @Zbb. Het is een kwestie van die eerste weerstaan. Dat kan een dagtaak zijn, maar alleen door die eerste te weerstaan kom je op een rookvrije dag.

Hoi @Zbb. Ik zocht het ook al, ik lees hier af en toe mee. Artax was die draad gestart, toch? Hij heeft zichzelf hier opgeheven, daarmee is "zijn" draad ook verdwenen. Maar in deze draad die je nu net gestart bent kun je jouw draad misschien weer oppakken. Gaat het nog goed met niet roken?

Ja, dat zeg ik altijd: hoezo, toeval bestaat niet.... ALLES is toeval.

Doe je best om houvast te vinden, @jopie, maar natuurlijk mag het. Wat weegt zo'n vogeltje nou helemaal? Wat dat 'bevuilen' betreft, ik denk dat je dan nog goed moet kunnen mikken.

Zo als Remi1 is, zo ben ik ook. Zo als Bob is, zo is mijn vrouw ook. Keer op keer op keer op keer wordt me van alles uitgelegd, maar het beklijft niet, zeg maar. Op digitaal gebied dan, hè.. Dan maak ik ergens een beschrijvinkje, kort en bondig, zodat zelfs ik het snap. Maar die beschrijvinkjes raak ik altijd weer kwijt. M'n vrouw heb ik gelukkig nog wel altijd, dus het blijft gaan zoals het ging. Ik vraag, zij legt uit, etc.

Je moet heel goed kauwen. Wat was het ook al weer? 40 keer per hapje of zo? Zo krijg je geen splinters en ook geen brok in je keel. Voor een houten taart vind ik 'm er smakelijk uitzien.

Nee, nee.. ergens een geheim beeldenpark, alleen vindbaar en toegankelijk voor forumleden. Misschien een idee om naast het draadje "Wie missen we al een tijdje" ook een draadje "Standbeeldenpark" waar we medeforummers kunnen voordragen en, na toestemming van de betreffende, een standbeeld kunnen oprichten. Het jaarpact is er voor de "droogkloten", het standbeeldenpark is er voor allemaal... Nou nee, ik voorzie al weer allemaal heibel als we zoiets zouden willen.. Dus dat moeten we niet willen. Er is al heibel genoeg.

Och Bob, en ook Reacher, en ook de rest... excuses dat ik er zo'n punt van heb gemaakt. Meestal weet ik me in te houden als ik even niet erg lekker in m'n vel zit en me dan al snel ergens aan erger. Dit keer glipte er tussenuit. Geen punt. Wat je zegt: ik bepaal niet hoe anderen bepaalde dingen (willen) zien. Bedankt voor je relativerende berichtje. Kom je naast me staan als standbeeld? Heb je wel verdiend. Mag ook op een eigen aparte sokkel, als je dat liever hebt.

Teleurstelling kun je even gebruiken om dat wat je wil op gang te brengen en te laten kunnen. Dat droge jaar gaan halen begint vandaag, en als je wilt dan kan dat. Morgen gaat dat dan verder. En zo voort. Iets met logica.

Even voor mijn doen vroeg inloggen om Reacher te feliciteren met 5 jaar droogstand. Dat doe ik omdat ik 5 zo'n mooi cijfer vind. En eigenlijk toch ook wel omdat het Reacher betreft. Ook mooi.

Mallerd.. Waarom 1 of 2 keer per dag inloggen om bij te lezen? Je hoeft toch helemaal niet in te loggen om bij te lezen? Om dit te lezen hoef je dus niet in te loggen. Misschien scheelt het een ietsiepietsie in je hoofd. Goed dat je (nog steeds) niet drinkt.

Oef.. moest even zoeken waar ik m'n vraag stelde. Deze draad staat op m'n lijstje "kom ik zo af en toe toevallig tegen".. Wil je daar mee ophouden, alsjeblieft? Lijkt me voor niemand goed, voor mij in elk geval niet. Ik voel me nou niet bepaald empathisch, hulpvaardig en begripvol momenteel. Sterker nog, ik snap van een heleboel schrijvers hier helemaal niets meer. Niet omdat ik niet wil, maar omdat ik niet kan. Emoties, zowel die van mezelf als die van anderen, waren, zijn en blijven voor mij raadselen waar ik soms wanhopig van kan worden. Zwaar wanhopig, zelfs heel erg zeer wanhopig.

Dat is wel een aanrader, @Markuana. Ik was, toen ik voor het eerst naar een kliniek ging, zodanig onder de indruk dat ik dacht een soort van voorsprong op m'n herstel te nemen door daar in elk geval een aantal dagen nuchter en daardoor ook met zo min mogelijk afkickverschijnselen aan te komen. Een echte voorsprong op m'n herstel kon ik het echter, achteraf gezien, niet noemen want ik had geen idee wat herstel eigenlijk inhield. Ik dacht dat ik hersteld zou zijn als ik een tijd lang niet dronk, maar ik kwam er gaandeweg de behandeling achter dat er wel het een en ander moest worden omgevormd in m'n hoofd om dat niet-drinken vanzelfsprekender te maken. Toch was een aantal dagen van tevoren niet meer drinken wel verstandig, het maakte voor mij de entree in de wereld van verslavingsbehandeling minder wazig, warrig, beangstigend. De (gezamenlijke) maaltijden smaakten me meteen, wat er om me heen door behandelaars en groepsgenoten gezegd werd kon ik meteen volgen, kortom, vanaf dag één was de behandeling begonnen. Ik zag er regelmatig mensen binnenkomen die, soms zwaar, onder invloed waren en die de eerste dagen eerst nog moesten afkicken. Zo één op één met deze mensen geconfronteerd, zo één op één met het (mentale) spiegelbeeld van 'mezelf onder invloed' geconfronteerd, was ik blij dat ik, in elk geval al een paar dagen (later zelfs weken) niet meer dronk en was ik extra gemotiveerd om er alles voor over te hebben om dit nuchtere leven voort te zetten. Succes.

Ik vind het zo ontzettend onbegrijpelijk en tegelijk boeiend dat er mensen zijn die uit die wirwar van touwen en zeildoek een dusdanige opstelling weten te creëren dat zo'n schip, behalve prachtig om te zien, ook nog snel vooruitbewegend wordt. Ik was ooit een groot fan van de serie 'the Onedin Line'. Nou ja, dat was in de tijd dat ik ook nog naar de zeevaartschool wilde. Dat is er nooit van gekomen, maar die grote (zee)zeilschepen hebben altijd een plekje in m'n hart behouden.

Word ik hier nou als een "geval apart" neergezet? Waarom zo specifiek apart benoemd?

Donderdag waren we, ter viering van de verjaardag van m'n vrouw, vertrokken met het campertje voor enkele (3) dagen 'rondje Friesland'. Als het weer te 'bar en boos' zou worden konden we in een paar uur weer terug zijn. Een beetje kou en regen is niet zo'n ramp, maar gisteren begon het halverwege de ochtend stevig te regenen en het hield niet meer op. Omdat zelfs een klein stukje (toch verplicht) lopen met de hond al een zeiknat en klam interieur opleverde en de gasvoorraad voor het kacheltje ook niet onuitputtelijk is, zijn we gisteravond, in plaats van naar een camperplaats op te zoeken, toch maar naar huis gereden. Dat grauwe, kouwe, donkere, natte Friesland heeft op een bepaalde manier best wel z'n charme, maar m'n algehele momenteel niet zo positieve gemoedstoestand liet het me dit keer niet toe er optimaal van te genieten, dus ik was blij gisteravond weer thuis te zijn. Vandaag schijnt hier weer behoorlijk veel de zon tussen de donkere wolken door. Dan kun je denken, dat is niet eerlijk dat dat gisteren ook niet kon, maar daar doet het weer niet aan, aan eerlijk en oneerlijk. Daar zie ik dan weer als vanouds een hogere macht aan het werk waar ik me maar naar heb te schikken. Dat maakt dat ik niet teleurgesteld ben en dat ik vrede kan hebben met dat het is zoals het is. Over een tijdje trekken we er wel wéér een keer op uit.. PS ik heb wel voor het eerst van m'n leven "het vrouwtje van Stavoren" gezien. Het had een beetje hetzelfde effect op me als toen ik ooit voor het eerst "de kleine zeemeermin" in Kopenhagen zag... Wat klein in het echt.

Hier geniet zij dan weer van.

Voor het eerst dit jaar een hele nacht in m'n eigen bed geslapen. En nog lekker ook. Dat rechtop in een stoel slapen/dommelen begon me behoorlijk de keel uit te hangen. Ik ben behoorlijk blij. Maar om het nou in een t-shirt in de zon voor het open raam te gaan vieren gaat me weer veel te ver. Koukleum die ik ben. Trouwens, een warmkleum ben ik ook. Ik ben zoooooo gemiddeld. Veel gemiddelder dan welk klimaat dan ook..

Vanmiddag weer nieuwe regen zeggen ze. Beter, toch?

Help... Ik ben forumverslaafd. Ik heb niets bemoedigends te zeggen, niets toe te voegen, niets te klagen..., daar voel ik me te lamlendig voor en tóch wil ik hier een berichtje neerzetten. Nou ja, toch een soort van klacht dus. Hoe kom ik van jullie af?.......... ( ??)

Was je 't lang kwijt, Cleo? Heb je 't erg gemist? Ben je blij nu? Goed opletten waar je het de volgende keer laat, hoor. Zou m'n moeder zeggen..

Gat in de markt dus, daar in Frankrijk. Mondhygiënist(e) kende ik 'vroeger' ook niet. Sinds een jaar of, wat zal het zijn, tien, vijftien (??) doken ze ineens op. Na of voor de halfjaarlijkse controle van de tandarts zelf (meestal binnen vijf minuten gepiept) was en is daar ineens een mevrouw/juffrouw die elk kiertje, spleetje, oppervlakje met allerlei minischrob- en -schraapdingetjes te lijf gaat. Meestal met toevoeging van veel water (koud, auw, auw) en zo'n soort afzuigding wat geen water maar wel m'n tong of wang opzuigt, waardoor ik steeds half stik en tenslotte dat water maar doorslik.. De opluchting is groot als ze met een peperemuntig polijstmiddel de boel nog even na rost. Dan weet ik dat het weer bijna voorbij is.

Wij hier ondertussen ook. We hebben het destijds als goeddeels wit gekocht.