Mormel

Dagpact: renaldo61 Mormel

Dagpact: renaldo61 Fonny🌞 Mormel

Dagpact: renaldo61 Fonny🌞 MaryArt Mormel

Dagpact: renaldo61 MaryArt Fonny 🌞 Yvonne Prana Alesto Luz Mormel

@lady jane: die stemmingswisselingen heb ik al zolang ik me kan herinneren, komt daarbij dat sociale situaties mij enorm veel energie kosten. Om een simpel voorbeeld te geven: gisterenavond en deze ochtend gingen goed, vervolgens was mijn vrouw hier van half tien tot de middag omdat we een levering bloembollen hadden die we moesten verdelen aan de personen die deze besteld hadden. Tijdens het wachten op de klanten hebben we aan tafel een spelletje gespeeld, dus niets zwaarwichtige gesprekken of zo, gewoon fijn en lachen. Wel, om half één lag ik terug in mijn bed, ramen dicht, rolluik naar beneden, complete stilte en duisternis omdat mijn energie op nul stond. Mijn normaal gedrag bij sociale situaties de afgelopen decennia was drinken omdat dit mij de energie gaf om deze te doorstaan, maar dat probeer ik de afgelopen maanden niet meer te doen. Gevolg is wel dat ik de voorbije maanden in principe enkel nog mijn woning verlaat voor het noodzakelijke (boodschappen, werk, afspraken) en mijn wandelingen. Op dit moment ben ik dan wel aan het solliciteren naar een tweede baan zodat ik meer uren heb, maar als daar wat sociaalcontact bij komt kijken heb ik nog geen flauw idee hoe ik het kan volhouden zonder drank.

@Etty: Over mijn partner. Ik was 35 toen ik haar leerde kennen en had mijn zaakjes eigenlijk redelijk goed op orde. Een van de dingen die voor ons beide duidelijk was, was dat we beide goed waren in zelfstandig te leven en dat onze relatie een aanvulling daarop moest zijn, geen invulling. Ja, mijn leven was beter wanneer ze beide hier nog woonden, maar tegelijkertijd mis ik ze niet echt omdat ik ook prima alleen kan zijn. Belangrijkste voor mij is daarbij dat zij zelf het goed hebben en als dat beter is zonder mij, dan is dat nu eenmaal zo. Over die motivatie: ik heb nogal last van stemmingswisselingen. Nu zit het mentaal weer even goed waardoor het alcoholprobleem naar de achtergrond verschuift, maar over enkele dagen kan dat weer compleet omslaan waarbij het drinken alles weer lastiger maakt. Ik betwijfel dat gezondheid ooit een motivatie zal worden, daar ik al sinds mijn tiende met een doodsverlangen worstel. Sommige periodes was dit minder, maar het is altijd sluimerend aanwezig. Misschien is dit moeilijk te begrijpen voor een mentaal gezond persoon, maar voor mij is het leven een rit waarbij ik mezelf beloofd heb om deze uit te zitten.

@bumperjim: je hebt compleet gelijk en ik ga ook niet ontkennen dat ik een probleem heb met alcohol. Waarschijnlijk zal het voor mijn mentaal welzijn ook beter zijn om volledig te stoppen, want zoals deze week leverde het weinig problemen, maar als mijn meer donkere gedachten de controle nemen ga ik wel direct de dieperik in wanneer ik dan begin te drinken. Heb zo meteen wat huishoudelijke taakjes en wil daarna verder werken in de tuin zodat deze klaar is om de winter in te gaan, maar neem me nu wel voor om vanavond eens deftig op te lijsten wat de voordelen van niet drinken zijn zodat ik iets fysiek heb om naar terug te grijpen op het moment dat ik denk om alcohol in huis te halen. (Misschien dat jij daar input over kunt geven, maar ik hoop oprecht dat ik niemand hier negatief beïnvloed door mijn constante hervallen en de berichten die ik plaats. Daar vrees ik soms wel voor.) @Renaldo61: roken is een ramp financieel, zeker sinds ze de prijzen zo drastisch verhoogt hebben. Mocht ik het niet bewust minderen en gewoon roken zoals vroeger, zou het mij bijna 600 euro per maand kosten, nu zit ik op ongeveer de helft, dus nog steeds een stevig bedrag.

Dagpact: renaldo61 MaryArt Mormel

117

(Dit schrijf ik terwijl het vrij goed gaat mentaal, op mijn slechte dagen (die zeker zullen komen) is het waarschijnlijk compleet anders.) Eigenlijk wel een goede vraag. Als ik kijk naar mijn motivatie dan staat op één heel duidelijk en geheel alleen geld: het drinken zou ik nog kunnen betalen, maar het roken is eigenlijk onbetaalbaar geworden. Waarbij ik direct ook de kanttekening maak dat mocht er morgen een miljoen op mijn rekening staan, ik hiermee waarschijnlijk niet bezig zou zijn. Pas een heel eind daaronder komt reden twee en dat is voor mijn vrouw en stiefzoon, maar dat is in feite geen goede motivatie want een verslaafde stopt zelden voor een ander. Die belangrijke motivatie die sommigen hebben, met name gezondheid, heb ik totaal niet. Ik zou er absoluut vrede mee hebben om geen zeventig te worden door mijn levensstijl. Denk ook dat de echte intrinsieke motivatie bij mij ontbreekt omdat ik mezelf nog steeds kan wijsmaken een zekere controle te hebben over het drinken. Zoals deze week. Maandag, dinsdag en woensdag goed gewerkt, woensdagavond beginnen drinken tot deze ochtend (vrijdag), maar nu is het weer koffie en heb ik eigenlijk totaal geen behoefte aan alcohol. Dus ook de rest van de week zal ik niet drinken, vermoedelijk tot ergens volgende week. Let wel op wat ik eerst zei: op dit moment gaat het vrij goed. Ja er is de constante stress door geldzorgen en het vinden van een tweede baan loopt vrij lastig, maar in mijn hoofd is het nu vrij rustig.

@bumperjim: knap beest. @Spud: aan de manier waarop je schrijft denk ik dat wij wat raakvlakken hebben. Corrigeer me gerust, maar ook een beetje de vreemde persoon in je dorp? Blijf in ieder geval schrijven, altijd fijn om te lezen.

Sorry het was een lastige ochtend, had de nacht door gedaan. Nu terug koffie. Ben wel tevreden dat meer mensen de rust hier erkennen. Denk dat het ook al eerder gezegd is en ik meen dat de persoon daarin gelijk had, sinds de komst van facebook hebben veel fora het gewoon lastig. Ik begrijp het wel, maar toch ergens spijtig als je beseft hoeveel mensen er in het dagelijks leven met een alcoholprobleem kampen en er bij mijn weten niet direct een ander Nederlandstalig forum is dat zich daar specifiek op richt. Hoop dat iedereen een fijne avond heeft en alvast een prettig weekend. Edit: ik blijf dus nog steeds schommelen, hoop dat ik deze keer eens kan doorpakken.

Dit nog even. Heb al veel aan dit forum gehad, maar * (zie moderator, ik doe het al voor jou) de rust hier en hoe weinig er gepost word.

Het was een lange nacht. Drank bijna op net zoals de tabak. Gisterenavond van uitgever de cover gekregen ter goedkeuring. Benieuwd wat het jaar zal brengen.

Ik schrijf me in voor vandaag, maar ben nu nog aan het afronden. Als ik aan cash geraak, ga ik deze avond wel een meeting meenemen.

Vandaag niet op het dagpact en eigenlijk had ik me gisteren al moeten laten schrappen. Ik had ongeveer vijf jaar geen contact met mijn moeder maar sinds haar kankerdiagnose moet kennelijk alle communicatie via mij verlopen. Gisterenavond met haar gebeld omdat ze haar eerste chemo achter de rug had. Ze zit in een rolstoel en kennelijk zorgde de chemo voor koorts waardoor ze ook een hersenscan moest laten uitvoeren. Ze gaven haar vier maanden zonder behandeling en twee jaar met, maar als ik nu hoor hoe ze reageert op de behandeling, denk ik dat het wel eens snel kan gaan. En eigenlijk doet het mij niets. Eigenlijk wil ik gewoon dat ze sterft en uit mijn leven verdwijnt. Dus gisteren ging niet zo goed en vandaag was daarmee ook om zeep. Hopelijk morgen beter.

Bedankt voor de verheldering. Onze is een Amstaf terriër en groot knuffelbeest. Hoop dat Spud niet vindt dat ik haar draadje vervuil.

Wat ik me nu al de hele tijd afvraag: was dit bericht om te lachen of heb je echt zo'n Pyrenese berghond en een kudde schappen? Mocht het zo zijn, knap beest. Op vlak van honden heb ik het wel voor de wat grotere rassen, zeker deze die met een bepaald nuttig doel gekweekt zijn. Toen mijn partner een hond wou heb ik eerst de boot afgehouden, maar toen ik toegaf was wel mijn voorwaarde dat de hond groter moest zijn dan mijn kat. Zo'n keffende Chihuahua is niets voor mij en zeker de soorten als een Engelse bulldog of een mopshondje vind ik simpelweg zielig.

Wat een leuke band heb je met je aanloopzwerver. Wat me wel verbaast is dat je op de weg die je beschrijft zeventig mag rijden. Zelf moet ik verschillende van die wegen (net breed genoeg voor een auto en een fietser) nemen naar het werk en ik ben altijd blij wanneer de wagens wat uitwijken in de kant met aarde zodat ik het als fietser niet hoef te doen. Verschil is wel dat deze allemaal wegen zijn waar je maar dertig mag, op één na waar ze vijftig mogen, het zou me iets te akelig worden mochten ze mij daar met zeventig voorbij scheuren. Ik vind die wie is wie pijler een van de beste dingen aan dit forum. Op de ditjes en dagjes draad worden berichten of topics snel ondergesneeuwd door de dagpacten en hier vormt het zo toch een beetje een coherent geheel. Eigenlijk denk ik dat de meesten het ook helemaal prima vinden als je hier gewoon je gedachten neerplenst in een bedoeling ze voor jezelf wat te ordenen, zonder dat je daarvoor reactie verwacht.

@knakker: wat je schrijft over tevredenheid en geluk, zo sta ik er ook in. Al talloze keren een discussie gehad omdat het streven naar geluk volgens mij doelloos en eindeloos is, net zoals ik Disney verantwoordelijk acht voor het hopeloze romantische beeld dat sommigen hebben van liefde. @lady jane: over drinken had ze op voorhand gezegd dat ze niet zouden blijven als ik gedronken had. Ik val haar ook niet lastig met mijn doelstellingen op dat vlak omdat ik de voorbije jaren vaak genoeg gefaald heb. Of haar leven nu een heel stuk lichter is, dat weet ik niet zo zeker. Ze is net enkele maanden uitgevallen op het werk en ik weet dat ze nu vrij stevig ondersteund wordt door haar familie; eigenlijk ziet haar leven er nu grotendeels terug uit zoals het was voor ik haar leerde kennen. Toen viel ze ook elk jaar meerdere maanden uit met een depressie en leunde ze erg op haar ouders. Heb dit al eerder geschreven en het is misschien lastig om te vatten maar zolang ze hier woonde hoefde ze zich eigenlijk weinig aan te trekken van het huishouden daar ik dit grotendeels deed ondanks mijn alcoholprobleem. Ben nu wel aan het contempleren over een opmerking die ze gisteren maakte. Ze vroeg zich af of het wel zo verstandig was dat ik dadelijk een tweede job zocht en of het niet beter was om eerst te streven naar een langere periode van stabiliteit. Begrijp wat ze zegt en het klinkt mij ook verstandig, alleen ben ik enorm bang dat ze mijn ziekte-uitkering zullen schrappen. Zo meteen maar een mailtje sturen naar mijn traject begeleidster en haar input vragen.

Gisterenavond was moeilijk maar niet gedronken. Partner en stiefzoon zijn komen eten en ze hadden ook de hond bij; voelde aan alsof het gezin weer compleet was. Was er enorm zenuwachtig voor en dit terwijl we al acht jaar getrouwd zijn, partner vond dit grappig. Ze zijn bijna drie uur gebleven wat meteen ook het langste is dat ik één van beide zag sinds januari. Goed gelachen. Vrouwlief heeft veel verteld over wat er allemaal gaande is in hun leven. Stiefzoon is net dertien geworden en zijn lichaam zit compleet in ontwikkeling (zeven centimeter gegroeid op minder dan een jaar, acne, stem begint te zakken). Hij vroeg ook dat ik wat vaker online zou komen om met hem te gamen (deden we toen ze hier woonden meermaals per week). Enkele malen was er contact tussen mijn en partners hand, voor mij voor het eerst sinds lange tijd weer huid op huid contact met een ander persoon. Fijne avond... en toen vertrokken ze. Geniet ervan dat het goed gaat met hen en het deed me enorm plezier om mijn vrouw te zien lachen, maar toen ze vertrokken waren kwamen de verwijten naar mezelf over wat ik hen had aangedaan door met mij te leven de voorbije jaren en de schuldgevoelens dewelke natuurlijk gepaard gingen met dorst, enorme dorst om alles te vergeten. Maar niet gedronken. Ergens ben ik ook een beetje kwaad omdat er geen woord gerept werd over ons en de toekomst terwijl er wel de gelegenheid toe was daar we even alleen zijn gaan wandelen terwijl stiefzoon thuis bleef. Misschien mag ik niet verwachten dat daar meer duidelijkheid over komt omdat het voor haar de voorbije jaren ook nooit zeker was wat de volgende dag ging brengen, maar ergens wringt het. Voor ik ging slapen herinnerde ik mij het mantra van de AA (de kalmte om te aanvaarden wat ik niet kan veranderen...) en daarmee denk ik dat ik gewoon moet doorgaan op het pad dat ik enkele maanden geleden ben ingeslagen en dat de tijd zal uitwijzen wat dit brengt voor onze relatie. Hoop dat dit niet te veel klonk als zelfmedelijden, dus besluiten met positieve noot. Het drinken blijft gestaag dalen, de nieuwe baan verloopt goed, ben aan het solliciteren voor een tweede baan en daarnaast komen er steeds vaker korte momentjes van tevredenheid met mijn leven, geen geluk, maar doodsimpele tevredenheid.

Dagpact: Mormel Wederom een nieuwe dag en nieuwe kansen voor zij die het nodig hebben.

Dagpact: renaldo61 MaryArt Mormel Goedemorgen. Koffie staat te pruttelen. Vandaag komen partner en stiefzoon eten, kijk er erg naar uit.