Mormel

@karin123: wat mij helpt om op dit vlak de handdoek niet volledig in de ring te gooien is de gedachte aan wie mij inspireerde om hiermee te starten en de (waarschijnlijk ijdele) gedachte dat ik misschien hetzelfde kan doen voor iemand anders. Op dat vlak geloof ik heel erg in de kracht van het goede voorbeeld geven. Ik mag dan erg falen op dit gebied wat zelfzorg betreft door mijn roken en drinken, op andere vlakken hoop ik wel dat mijn stiefzoon ziet wat ik allemaal doe en dat hij daarvan een stukje meeneemt in zijn eigen leven.

Dagpact: renaldo61 Fonny🌞 Prana MaryArt Yvonne Alesto Mormel

@Spud: ik weet dat je de vraag niet aan mij stelde, maar toch mijn ervaring. Ik merkte vanaf mijn tiende dat ik de vreemd eend in de bijt was. In de laatste klas van de lagere school maakten we zo'n afscheidsboekje waarin anderen dan een boodschap konden schrijven, bij mij stond er letterlijk "Mormel is een aardige kerel, maar ook een beetje een rare en een halve gare." Eigenlijk denk ik dat het een combinatie van factoren is. Enerzijds heb ik een verknipte geest (genoeg etiketjes en één daarvan is ASS) en daarnaast scoor ik vrij hoog op een echte IQ-test, wat tezamen maakt dat ik vrij moeilijk aanvoel wat normaal sociaal gedrag is en mijn hersenen vrij snel informatie verwerken en linken leggen die compleet vreemd zijn voor een buitenstaander. Ik weet nog goed hoe mijn huisarts na een opname de uitslag zag van mijn IQ-test en zei dat ik eigenlijk alles kon worden wat ik wou, terwijl ik eigenlijk gewoon al alle moeite had om te functioneren in het dagelijkse leven.

Misschien is dit een indianen verhaal maar ik meen mij te herinneren dat het zelfs mogelijk is om binnen een link een teken van een ander schrift te smokkelen dat erg lijkt op ons alfabet zodat je aan het uiterlijk vrij moeilijk kunt zien dat het niet het vertrouwde adres is. Persoonlijk klik ik vrijwel nooit op links die met een mail komen, tenzij ik deze net heb aangevraagd (verandering van paswoord etc.).

Knap. Je geeft enerzijds aan dat een ander berichten niet zou moeten plaatsen omdat deze invloed uitoefenen en tegelijkertijd plaats je wel zelf zo'n bericht. Ik ben nog niet zolang op dit forum en heb zeker geen 50 duizend berichten, maar toch ga ik zeggen dat je aan het egotrippen bent met je laatste bericht.

@Spud: heel eerlijk vind ik het lastig om op je laatste bericht te reageren. Zelf heb ik wat mentale problemen waarbij ik in het verleden ook wanen had en een psychose, dus voor mij is het een alarmsignaal wanneer ik bepaalde zaken begin op te merken en daar een betekenis aan koppel. Waarschijnlijk is dit niets maar let toch een beetje op jezelf.

Neen, gewoon in mijn bed gekropen.

@alesto: wens je het beste voor vandaag. Welk boek ben je aan het lezen als ik zo nieuwsgierig mag zijn?

In de draad weer oppakken ben ik bijster goed, het is alleen het volhouden dat nog niet wilt lukken. Al eerder geschreven dat ik soms denk dat mijn bijdrage hier niet nuttig en soms zelfs schadelijk kan zijn, maar langs de ander kant geloof ik niet dat het slecht is als sommige lezers de ervaring lezen van iemand die nog midden de verslaving zit.

Kan ik hier duizend duimpjes plaatsen? Toen wij onze hond adopteerden had ik een discussie met een vriendin van mijn partner omdat ik had aangegeven dat mocht ik haar als pup hebben gehad, ik naast de gewone hondenschool ook paktraining had gedaan met haar. Deze vriendin vond dat schandalig omdat volgens haar zelfs bij een inbreker je hond niet zou mogen aanvallen, terwijl mijn natuurlijke reactie is: waarom heb je dan een hond? Hoe graag ik het dier ook zie, primair heeft deze voor mij een functie namelijk bewaking. Net zoals mijn kat. Ik heb die niet in huis gehaald omdat ik een knuffelbeest wou, ik heb die in huis om het ongedierte buiten te houden en daar ik nog nooit een muis in huis heb gehad terwijl ik vrij landelijk leeft, doet dit beest haar werk prima.

@Sanity: enig idee waarom de dorst mindert na het avondmaal? Zelf herken ik dit heel erg en bij mij kwam het vooral omdat de paar uur voor het avondeten altijd heel druk waren. Stiefzoon die thuiskomt van school en waarmee huiswerk gedaan moet worden, beesten die eten moeten krijgen, koken, vrouw die haar verhaal kwijt moet na een werkdag,...

Pak even alles samen. Ja, deze ochtend was niet goed en nadat ik geslapen had zag ik dat er nog wijn stond, dus weer van het padje af. Sommigen zullen nu zeggen, giet alles weg, maar dat werkt niet bij mij. Straks als ik terug ga slapen ga ik wel zorgen dat alles weg is zodat morgen er geen aanleiding is. Had enkele dagen geleden al gepost dat ik moest oppassen omdat mijn energie weer hoog zat en toch weer in dezelfde val getrapt. @bumperjim: Met die vermoeidheid valt het op die momenten eigenlijk goed mee. Brussel zou betekenen: eerst een bus naar Leuven en daar mijn vroegere stamkroeg bezoeken, vervolgens een korte treinrit alwaar je direct eindigt bij de meisjes en bruine kroegen. Waarschijnlijk zou er van seks niets in huis gekomen zijn, maar had ik ze gewoon betaald om te knuffelen (het is weer lang geleden dat ik iemands huid voelde). Enfin, niets van dat dus, ben iets later gewoon gaan slapen. Enkele zeiden triest, een ander moest vloeken; tja dat is het leven zoals ik het altijd al ken. Die constante schommeling tussen pieken en dalen terwijl ik nochtans medicatie slik om dat wat af te vlakken.

Ik denk dat je autisme je hier wat in de weg zit. Goed dat je vandaag je weg naar het forum hebt gevonden en heel leuk dat je nog steeds nuchter staat. Omdat ik weet dat dit een valkuil is bij autisme zeg ik het je toch nog een keer: neem kritiek niet persoonlijk. Het is niet omdat iemand het oneens is met jou dat deze het kwaad bedoelt met jou als persoon.

Dagpact: Mormel De nacht was lang en moet me nu bedwingen om niet naar Brussel af te zaken en deze nacht te verlengen in kroegen en te eindigen met een hoertje. "In namen des heren" zeig dich

Over perfectionisme eens met lady jane. Ik heb redelijk wat mensen onder mij gehad en bij diegene die aangaven perfectionistisch te zijn als zijnde een positieve eigenschap, had ik altijd extra werk om die eigenschap er een beetje uit te krijgen. Het klinkt misschien heel leuk en goed maar als eigenschap is het slecht wanneer je in een team werkt tegen de klok, want dat ene taartje mag er dan misschien perfect uit zien, maar daar heb ik niets aan wanneer er twintig andere niet klaar zijn en de winkel open gaat om zeven uur. Hoop dat je in je gevecht tegen de verslaving dat perfectionisme ook kunt loslaten want als je niet kunt accepteren dat dit een woelig proces wordt dan gaat het eens zo hard zijn.

@lady jane: wat stel je dan voor, een maatschappij waarbij we discussie uit de weg gaan omdat het soms moeilijk is?

Eigenlijk wil ik hier gewoon even de tijd nemen om mijn dankbaarheid aan deze site en de deelnemers te tonen. Dus bij deze. ... Beetje kwaad door een krantenartikel vandaag. Vrouw op wandel met hond werd aangevallen door twee Amstafs, compleet met de foto's van haar verwondingen. In het artikel blijkt dat haar schoothondje de twee Amstafs ging begroeten (want haar hondje is een heel sociale hond, al zegt ze zelf), waarbij die twee honden haar hondje aanvielen en zij zich vervolgens in het gevecht zwierde om haar beest te beschermen. Enerzijds vind ik het spijtig dat de eigenaar van de Amstafs zijn honden niet onder controle had en het gevecht niet kon beëindigen voordat de vrouw ertussen sprong. Anderzijds: blijf met je schoothondje weg van mijn hond want deze zal zich verdedigen en spring er vooral zelf niet tussen want dit maakt het alleen maar erger. Heel spijtig dat het ras door zo'n voorval weer een slechte naam krijgt.

Is er een mogelijkheid dat ik mij mag aansluiten op dit draadje of moet ik er zelf één op starten (er is hier al zo weinig leven). Doel is om vrijdag te stoppen met roken, maar nu alvast voorbereiden. @Spud: die koppeling roken met pauze is bij mij ook heel sterk. Ben pas begonnen roken toen ik in de twintig was en daarvoor nam ik nooit pauzes op het werk, ik bleef maar doorgaan. Ondertussen een stuk ouder en heb geen idee hoe ik moet pauzeren zonder te roken.

Het is een kat. Dit is geen huisdier maar huiseigenaar en jij bent de lakei die voor eten zorgt.

@Sanity: misschien had ik me anders moeten uitdrukken. Bij diegene die enkel alcohol gebruikten was er inderdaad regelmatig wel wat agressie, maar daar had ik eigenlijk weinig problemen mee (ben nogal stevig gebouwd) dus ook weinig last van. Diegene die ook nog snoven of heroïne gebruikten was een ander paar mouwen. Constant aanvaringen met politie omdat ze stolen en daarnaast kwamen ze ook in contact met het niet zo propere drugsmilieu. Een van de lastigste dingen die ik op dat vlak meemaakte was een kameraad die een jong koppeltje (beide aan de methadon) te logeren had gelegd in zijn woning en zelf een weekend bij familie ging slapen om hen wat privacy en rust te geven; toen hij op maandag terugkwam hadden ze gans zijn woning leeggehaald, hij heeft het toen op een zuipen gezet en is 's avonds van een brug gesprongen. Geef je compleet gelijk als je stelt dat alcohol een hard drug is, maar ik spendeer liever mijn avond met iemand die drinkt dan met iemand die aan de snuif of de spuit zit.

@bumperjim: bedankt. Ik zat gisteren weer vol energie en dat zijn dan zo'n gedachten die opkomen. Denk dat ik het voorlopig laat rusten en mij zal focussen op hen beter te leren kennen en ondertussen informatie vergaren. Dat is zo een "slechte" natuurlijke eigenschap van mij: ik kan rustig met mensen praten en naar hen luisteren op zo'n manier dat ze mij vrij snel in vertrouwen nemen en informatie delen.

@lady jane: ik ben een groot voorstander van discussie. Wat ik wel heb gemerkt de voorbije twintig jaar is dat je binnen een discussie plots respect moest opbrengen voor ieder zijn mening, waardoor je in een situatie kwam dat meningen niet meer bestreden mogen worden. Voor mij is daar het nut van discussies verloren gegaan.

@Sanity: dit kan misschien vreemd lijken omdat ik alcohol met sloten heb gedronken, maar buiten éénmalig cocaïne heb ik nooit andere drugs gebruikt. Persoonlijk sta ik ook negatief tegenover marihuana omdat ik redelijk wat studies heb gezien waarin ze aantonen hoe dit kan kloten met je psyche. Zelf heb ik tussen mijn twintigste en dertigste vrij veel geleefd tussen mensen die kampten met verslaving en wanneer het enkel alcohol was, was dit meestal wel handelbaar, de echte probleemgevallen waren zij die ook andere drugs gebruikten en eigenlijk stuk voor stuk waren ze begonnen met het zo onschuldige weed.

Dat is ook een beetje wat @Lonster1 aanhaalt: beginnen bij jezelf. Daar heb ik ook gans mijn leven al proberen naar te handelen van gaande het huis dat ik kocht en de manier waarop ik het renoveerde tot welke hond we adopteerden, maar soms blijft het moeilijk om daaraan vast te houden omdat het allemaal zo weinig lijkt uit te maken. Om een eenvoudig voorbeeld te geven: zelf heb ik bewust gekozen om nooit een rijbewijs te halen en te leven zonder wagen. Daarvoor ben ik in het verleden enkele malen verhuist naar een locatie dicht bij mijn werk en zit ik nu ook in de situatie dat ik niet kan solliciteren op bepaalde jobs omdat ze niet bereikbaar zijn met de fiets of het ov. Maar terwijl ik die moeite doe om de planeet zo min mogelijk te belasten woon ik wel in een omgeving waar er standaard 2 of meer wagens op de oprit staan (meestal 1 voor elke ouder en dan nog een voor het studerende kind), en dan vraag ik me soms toch af waarom ik die moeite doe. Ja het is heel fijn dat ik weinig energie nodig heb om mijn woning te verwarmen, maar welk nut heeft dit wanneer de regering niets onderneemt tegen een verwachte bevolkingstoename van 1 miljoen personen. Wat me brengt tot mijn gezin. Eigenlijk heb ik de hoop opgegeven dat we de klimaatverandering kunnen keren en focus ik op adaptatie tegen de barre tijden die volgens mij zullen komen. Mijn woning is klimaatrobuust (warm in de winter, koel tijdens hittegolven, zonder dat daar veel energie voor nodig is), net zoals ik mijn stiefzoon probeer aan te leren hoe hij groenten teelt en kippen moet slachten, heb ik hem ook een basis aan wapenvaardigheid bij gebracht (wat hij hopelijk nooit zal nodig hebben); daarnaast is hij het enige kind voor vijf volwassenen (mijn broer, mijn partner en ik, zijn vader en diens man) waardoor hij financieel vrij sterk zal staan eens hij volwassen is. Dus hoe somber ik de toekomst ook inzie, ik probeer er alles aan te doen om mijn stiefzoon daartegen te wapenen. En eigenlijk is dit vrij egoïstisch omdat ik heel goed besef dat wat wij doen buiten het bereik ligt van een gemiddeld huishouden. Enfin, wat een beslommeringen, misschien tijd om terug een topic te komen. Enkele filmtips, al gaat het niet over alcohol. The Road Children of men Don't look up