Mormel

Eigenlijk weet ik het niet zo goed nu. Ergens denk ik het op te geven, stoppen met vechten en mij aanmelden voor opname. Maar dan denk ik ook direct aan de zaken die nu wel goed lopen en die ik daarbij weggooi. Lastig. Nog eens een mooie clip om te zien maar laat me daarbij alsjeblieft niet uitschijnen dat ik al zo diep zit, het is gewoon herkenbaar. En dan weer bleiten natuurlijk. 🤪

@bumperjim: ik vind het nu ergens spijtig dat deze dame niet meer op het forum actief is, denk dat we wel goed hadden kunnen babbelen over onze gemeenschappelijke struggles. En terwijl ik zelf nu helemaal down zit kan ik toch niet laten te bedenken hoe vriendelijk jullie allemaal zijn. Het is al een poosje geleden en ik weet niet meer wie het zei maar deze persoon stelde dat afgekickte alcoholisten de vriendelijkste mensen waren die ze kende; misschien zit er iets van waarheid in, misschien maakt net dat ons zo vatbaar voor die verslaving.

@renaldo61: ik ben slecht geplaatst om advies te geven, maar gegeven hoe de afgelopen week is verlopen hoop ik wel dat je wat alert bent.

Het zou heel leuk zijn als dat kon, maar dat lukt mij niet. Denk dat het ook moeilijk te begrijpen valt voor iemand die er geen ervaring in heeft. De ene dag voelt aan alsof alles voor de wind gaat, iedereen lief is en ik energie voor honderd heb en de volgende dag kan het zijn dat ik niet vooruit te branden ben en ik het liefst heel de wereld zou zien branden. Gelukkig is het niet constant tussen deze twee uitersten maar die dagen zijn er. En nu gaat het niet goed maar ik weet dat het over enkele dagen weer anders gaat, alleen zou het fijn zijn als daar eens rust in kwam. Denk wel dat het daarbij belangrijk is dat ik alcohol definitief schrap want dat doet er geen goed aan.

117

Dit gaat dan wel niet over slachten, maar eigenlijk ben ik wel een groot voorstander van Humusatie. Op dit moment is dit nog niet toegelaten, maar ik hoop dat wanneer mijn tijd komt, dit wel zo is.

En compleet vergeten: het is Halloween deze avond of Samhain voor anderen. Ga mijn masker aantrekken, mijn spitvork nemen en vervolgens een rondje maken. Ach, als je al bekeken wordt als de dorpszot, dan moet je er maar het beste van maken.

Sorry, ik heb geen recht om op het dagpact te staan.

Bedankt. Eigenlijk is het vrij frustrerend. Enkele maanden geleden dacht ik dat ik er definitief van af was toen ik bijna drie weken nuchter stond en toch weer hervallen. Elke keer denk ik ook: dit is de laatste keer, vanaf nu gewoon nuchter blijven en toch begin ik vervolgens weer te zuipen. Ik weet zeker dat morgen anders zal zijn want alles gesloten, zondag zal weer een makkie worden, net zoals maandag want dan moet ik werken en solliciteren; maar ik weet nu al dat wanneer maandag vlot verloopt dinsdag dat verlangen zal opborrelen om te gaan drinken. Ergens heb ik het geluk dat ik dinsdag in de voormiddag een afspraak heb met mijn psychologe, misschien dat zij de motivatie kan aanwakkeren om nuchter te blijven. En natuurlijk is er de welbekende schaamte. Voor mij niet omdat ik terugval, maar wel omdat ik terugval en ondertussen maar berichten blijf plempen op dit forum waardoor ik vaak het gevoel krijg dat mensen denken dat ik het niet ernstig neem en dat ik hun strijd onderschat, terwijl dit voor mij eigenlijk nog de enige communicatie is met de buitenwereld. Eigenlijk gaat het helemaal niet goed vandaag en vraag ik me af waarom ik blijf proberen en het gewoon niet allemaal een halt toe roep. Tegelijkertijd heb ik mezelf beloofd er nooit uit te stappen en weet ik dat dit weer een schommeling is en dat morgen er totaal anders kan uitzien. Die verdomde verwarde geest van mij, want evengoed zit ik over een half uur weer positieve berichtjes te typen over de toekomst.

Ik ga dit niet ontkennen en eigenlijk denk ik dat stiefzoon dit ook goed door heeft. Enkele jaren geleden zei hij letterlijk tegen mij "Mormel je bent altijd maar voor andere mensen aan het zorgen, je moet ook eens tijd nemen voor jezelf." Het ventje was tien op dat moment en zag al heel helder hoe ik functioneerde.

Ha, wat een complete herkenning. Ik denk dat ik mijn psychologen en psychiaters in het verleden horendol heb gemaakt met mijn mails na een afspraak, omdat ik dan denk dat ik sommige dingen niet goed heb uitgelegd, de gespreken verder wil zetten of dat ze mij niet goed begrepen hebben. Tegenwoordig doe ik dat niet meer maar print ik de tekst uit en als ik meen dat hij toch relevant tegen dat ik de volgende afspraak heb, kies ik dan om hem mee te nemen.

Dan schrijf je zelf dat het morgen anders zal zijn, zet je jezelf op het dagpact en amper een uur later reken je weer zijn karton wijn af. Goed, nu kan ik wel met zekerheid zeggen dat morgen anders zal zijn, waarom? Feestdag, dus alles gesloten hier. Eenmaal de kop eraf gaat het makkelijker al zal het wel duidelijk zijn dat volhouden op langere termijn een stevig werkpunt is. Op andere aspecten in mijn leven boek ik ondertussen vooruitgang, het is alleen te hopen dat ik het weer niet verkloot door dat gezuip.

@karin123: wat mij helpt om op dit vlak de handdoek niet volledig in de ring te gooien is de gedachte aan wie mij inspireerde om hiermee te starten en de (waarschijnlijk ijdele) gedachte dat ik misschien hetzelfde kan doen voor iemand anders. Op dat vlak geloof ik heel erg in de kracht van het goede voorbeeld geven. Ik mag dan erg falen op dit gebied wat zelfzorg betreft door mijn roken en drinken, op andere vlakken hoop ik wel dat mijn stiefzoon ziet wat ik allemaal doe en dat hij daarvan een stukje meeneemt in zijn eigen leven.

Dagpact: renaldo61 Fonny🌞 Prana MaryArt Yvonne Alesto Mormel

@Spud: ik weet dat je de vraag niet aan mij stelde, maar toch mijn ervaring. Ik merkte vanaf mijn tiende dat ik de vreemd eend in de bijt was. In de laatste klas van de lagere school maakten we zo'n afscheidsboekje waarin anderen dan een boodschap konden schrijven, bij mij stond er letterlijk "Mormel is een aardige kerel, maar ook een beetje een rare en een halve gare." Eigenlijk denk ik dat het een combinatie van factoren is. Enerzijds heb ik een verknipte geest (genoeg etiketjes en één daarvan is ASS) en daarnaast scoor ik vrij hoog op een echte IQ-test, wat tezamen maakt dat ik vrij moeilijk aanvoel wat normaal sociaal gedrag is en mijn hersenen vrij snel informatie verwerken en linken leggen die compleet vreemd zijn voor een buitenstaander. Ik weet nog goed hoe mijn huisarts na een opname de uitslag zag van mijn IQ-test en zei dat ik eigenlijk alles kon worden wat ik wou, terwijl ik eigenlijk gewoon al alle moeite had om te functioneren in het dagelijkse leven.

Misschien is dit een indianen verhaal maar ik meen mij te herinneren dat het zelfs mogelijk is om binnen een link een teken van een ander schrift te smokkelen dat erg lijkt op ons alfabet zodat je aan het uiterlijk vrij moeilijk kunt zien dat het niet het vertrouwde adres is. Persoonlijk klik ik vrijwel nooit op links die met een mail komen, tenzij ik deze net heb aangevraagd (verandering van paswoord etc.).

Knap. Je geeft enerzijds aan dat een ander berichten niet zou moeten plaatsen omdat deze invloed uitoefenen en tegelijkertijd plaats je wel zelf zo'n bericht. Ik ben nog niet zolang op dit forum en heb zeker geen 50 duizend berichten, maar toch ga ik zeggen dat je aan het egotrippen bent met je laatste bericht.

@Spud: heel eerlijk vind ik het lastig om op je laatste bericht te reageren. Zelf heb ik wat mentale problemen waarbij ik in het verleden ook wanen had en een psychose, dus voor mij is het een alarmsignaal wanneer ik bepaalde zaken begin op te merken en daar een betekenis aan koppel. Waarschijnlijk is dit niets maar let toch een beetje op jezelf.

Neen, gewoon in mijn bed gekropen.

@alesto: wens je het beste voor vandaag. Welk boek ben je aan het lezen als ik zo nieuwsgierig mag zijn?

In de draad weer oppakken ben ik bijster goed, het is alleen het volhouden dat nog niet wilt lukken. Al eerder geschreven dat ik soms denk dat mijn bijdrage hier niet nuttig en soms zelfs schadelijk kan zijn, maar langs de ander kant geloof ik niet dat het slecht is als sommige lezers de ervaring lezen van iemand die nog midden de verslaving zit.

Kan ik hier duizend duimpjes plaatsen? Toen wij onze hond adopteerden had ik een discussie met een vriendin van mijn partner omdat ik had aangegeven dat mocht ik haar als pup hebben gehad, ik naast de gewone hondenschool ook paktraining had gedaan met haar. Deze vriendin vond dat schandalig omdat volgens haar zelfs bij een inbreker je hond niet zou mogen aanvallen, terwijl mijn natuurlijke reactie is: waarom heb je dan een hond? Hoe graag ik het dier ook zie, primair heeft deze voor mij een functie namelijk bewaking. Net zoals mijn kat. Ik heb die niet in huis gehaald omdat ik een knuffelbeest wou, ik heb die in huis om het ongedierte buiten te houden en daar ik nog nooit een muis in huis heb gehad terwijl ik vrij landelijk leeft, doet dit beest haar werk prima.

@Sanity: enig idee waarom de dorst mindert na het avondmaal? Zelf herken ik dit heel erg en bij mij kwam het vooral omdat de paar uur voor het avondeten altijd heel druk waren. Stiefzoon die thuiskomt van school en waarmee huiswerk gedaan moet worden, beesten die eten moeten krijgen, koken, vrouw die haar verhaal kwijt moet na een werkdag,...

Pak even alles samen. Ja, deze ochtend was niet goed en nadat ik geslapen had zag ik dat er nog wijn stond, dus weer van het padje af. Sommigen zullen nu zeggen, giet alles weg, maar dat werkt niet bij mij. Straks als ik terug ga slapen ga ik wel zorgen dat alles weg is zodat morgen er geen aanleiding is. Had enkele dagen geleden al gepost dat ik moest oppassen omdat mijn energie weer hoog zat en toch weer in dezelfde val getrapt. @bumperjim: Met die vermoeidheid valt het op die momenten eigenlijk goed mee. Brussel zou betekenen: eerst een bus naar Leuven en daar mijn vroegere stamkroeg bezoeken, vervolgens een korte treinrit alwaar je direct eindigt bij de meisjes en bruine kroegen. Waarschijnlijk zou er van seks niets in huis gekomen zijn, maar had ik ze gewoon betaald om te knuffelen (het is weer lang geleden dat ik iemands huid voelde). Enfin, niets van dat dus, ben iets later gewoon gaan slapen. Enkele zeiden triest, een ander moest vloeken; tja dat is het leven zoals ik het altijd al ken. Die constante schommeling tussen pieken en dalen terwijl ik nochtans medicatie slik om dat wat af te vlakken.

Ik denk dat je autisme je hier wat in de weg zit. Goed dat je vandaag je weg naar het forum hebt gevonden en heel leuk dat je nog steeds nuchter staat. Omdat ik weet dat dit een valkuil is bij autisme zeg ik het je toch nog een keer: neem kritiek niet persoonlijk. Het is niet omdat iemand het oneens is met jou dat deze het kwaad bedoelt met jou als persoon.