Oskar

De stelling is me weliswaar iets te stellig, maar het risico is aanwezig. Vanuit de ene naar de andere roes. Soms heel duidelijk, door de neiging ineens naar een andere drug te grijpen. Soms wat minder opvallend en subtiel verpakt in zakken drop, hompen kaas of de neiging jezelf als een razende voort te planten. De mateloosheid. De korte kik.
Maar het schiet natuurlijk niet op om het ene gat met het andere te gaan vullen. Ongezonde verslaving vervangen door gezonde verslavingen als je op je werk storten of als een malle gaan sporten is al beter. Maar nog altijd onbevredigend als de functie ten diepste is je af te leiden van jezelf, van de werkelijkheid. Je rent ineens een andere kant op, maar bent nog altijd op de vlucht.
Maar het kan ook anders. Verslaving hoeft niet op verslaving te volgen. Het begint dan volgens mij met iets van kalmte en rust, zelfacceptatie, dat soort shit. Of desnoods gewoon een soort berusting en opluchting dat er niets meer aan te doen is. Het leven nemen zoals het is, in plaats van alles willen besturen of begrijpen, of er steeds weer voor op de loop blijven gaan.

De stelling is me weliswaar iets te stellig, maar het risico is aanwezig. Vanuit de ene naar de andere roes. Soms heel duidelijk, door de neiging ineens naar een andere drug te grijpen. Soms wat minder opvallend en subtiel verpakt in zakken drop, hompen kaas of de neiging jezelf als een razende voort te planten. De mateloosheid. De korte kik.
Maar het schiet natuurlijk niet op om het ene gat met het andere te gaan vullen. Ongezonde verslaving vervangen door gezonde verslavingen als je op je werk storten of als een malle gaan sporten is al beter. Maar nog altijd onbevredigend als de functie ten diepste is je af te leiden van jezelf, van de werkelijkheid. Je rent ineens een andere kant op, maar bent nog altijd op de vlucht.
Maar het kan ook anders. Verslaving hoeft niet op verslaving te volgen. Het begint dan volgens mij met iets van kalmte en rust, zelfacceptatie, dat soort shit. Of desnoods gewoon een soort berusting en opluchting dat er niets meer aan te doen is. Het leven nemen zoals het is, in plaats van alles willen besturen of begrijpen, of er steeds weer voor op de loop blijven gaan.

De stelling is me weliswaar iets te stellig, maar het risico is aanwezig. Vanuit de ene naar de andere roes. Soms heel duidelijk, door de neiging ineens naar een andere drug te grijpen. Soms wat minder opvallend en subtiel verpakt in zakken drop, hompen kaas of de neiging jezelf als een razende voort te planten. De mateloosheid. De korte kik.
Maar het schiet natuurlijk niet op om het ene gat met het andere te gaan vullen. Ongezonde verslaving vervangen door gezonde verslavingen als je op je werk storten of als een malle gaan sporten is al beter. Maar nog altijd onbevredigend als de functie ten diepste is je af te leiden van jezelf, van de werkelijkheid. Je rent ineens een andere kant op, maar bent nog altijd op de vlucht.
Maar het kan ook anders. Verslaving hoeft niet op verslaving te volgen. Het begint dan volgens mij met iets van kalmte en rust, zelfacceptatie, dat soort shit. Of desnoods gewoon een soort berusting en opluchting dat er niets meer aan te doen is. Het leven nemen zoals het is, in plaats van alles willen besturen of begrijpen, of er steeds weer voor op de loop blijven gaan.

Strijders? Het lijkt Ajax wel. Die hebben ook twee strijders: Fier en Koen.
Maar goeiemorgen.

Gewoon doorgaan je tuinpaadje aan te harken: altijd goed 
'Geen zin om voor het bord te komen staan uitleggen', zei je op de Jaarpact-draad al (mooi beeld trouwens) dus ik zal me inhouden.
Persoonlijk geloof ik dat men op meerdere manieren alcohol de baas kan worden. 'Als je het maar met jezelf eens bent', zijn meen ik jouw eigen woorden. Succes. Ook met harken.

Bump, ik verbaas me soms hoe theorie & praktijk bij jou lijken te zijn losgezongen. Als ik je beschouwingen lees denk ik regelmatig: die kerel heeft goed in de smiezen hoe het werkt. Maar als je dan na een maand de gebruikelijke motivatieproblemen hebt gaat het plan meteen in de prullenbak?

Ook op Het Kasteel was er voorafgaand aan de wedstrijd een minuut stilte voor de slachtoffers van de aardbeving. Ik vreesde dat de supporters er - zoals helaas gebruikelijk in de voetballerij - asociaal doorheen zouden gaan joelen of fluiten. Maar nee. Een minuut lang kon je een speld horen vallen. Mooi. Nette mensen, die Spartanen 

Hoi hoi hier ben ik nog eens. Ondertussen ben ik de kaap van 2 jaar alcoholvrij voorbij :-)
Het gaat goed en vlotjes. Nooit geen zin meer in alcohol. Een alcoholvrij biertje drink ik nog wel eens maar heel zelden. Niet als alternatief maar om eens een andere smaak dan frisdrank te proeven. Ik haal wel al eens een klein flesje wijn of donker bier in huis om een gerecht mee te maken. Mijn vrouw drinkt wel dus er staat altijd wel iets in de koelkast maar dat doet me helemaal niets. Ik kan dus in de winkel gerust voorbij de drankenafdeling lopen zonder de tegelvoer te bestuderen :-) 
Best wel trots op mezelf. Ik wel alert natuurlijk. Zeg nooit, nooit als alcoholist.
Ondertussen weten al mijn naasten dat ik niet meer drink. Ik hoef dat ook niet meer uit te leggen.
Als er iemand is die het nog niet weet en mij een glaasje voorstelt dan is mijn vrouw me steeds voor door te zeggen "mijn man drinkt niet hoor".
Aan de zijn die eraan willen beginnen, go for it! Hou vol en heb geduld. Heel veel geduld. Niet twijfelen of uitstellen maar doen en eerlijk zijn met jezelf.
In het begin is het een dolle rit maar geloof me maar, je krijgt er zoveel voor terug. Ook op financieel vlak!
Succes iedereen!

Misschien is de alcohol het probleem niet? 

Is goed hoor. Dan verzorg ik jouw katten, mopper ik op ijspegel en regel meteen ook een theeafspraak met die vriendin.

Oeoeoei Oskar ik weet niet goed wat ik hiervan moet vinden, behalve dat ik me wel wat zorgen maak. Want stel dat het verkeerd uitpakt. Ik heb geen waardeoordeel, ik drink immers zelf 'met mate'. Wel merk ik steeds meer dat het toch makkelijker is om helemaal niks te drinken, zoals ik nu alweer een maand doe. Ik kan het inmiddels wel bij 1 of 2 houden, maar ja... Ik ben er dan toch weer mee bezig: wanneer wel/niet/hoevaak etc. Wat @bumperjimal schreef: Wat na dat ene glas dat je overweegt? Waarschijnlijk gaat het goed en dan? Moet je je daar weer mee bezighouden allemaal. En wat voegt het toe? Ik merk bij mezelf dat ik mezelf wilde bewijzen dat ik 'het kan'. Alsof dat een of andere geweldige gave is dat je het bij 1 of 2 kan houden. Het lukt me inderdaad ja, maar wat dan nog. Omdat 1 glas toch niet echt wat doet, vind ik het de moeite ook steeds minder waard. Het geeft niet meer wat het vroeger gaf. Je kunt het proberen, maar ik zou er niks bijzonders van verwachten, dus waarom zou je eigenlijk? Nee, nu ik dit zo schrijf, doe het maar gewoon lekker niet!

@Oskar
Ik heb het ook zo gedaan. Na een jaar of 3, niet impulsief, bewust, bij één gelegenheid weer drinken: bluesfestival in groningen. 
Niet omdat de gedachte "het weer eens te proberen" langs kwam, maar omdat ik door de abstinentie domweg nog niet wist hoe ver ik was. Was ik nou van de verslaving af? Zou ik na 1 bier weer weg zijn? Zou dat bier me geven wat ik er de jaren ervoor aan toedichtte?  Waar sta ik?
Met vrienden ook. Met de afspraak dat ze mij zouden "beschermen". En zonder max voor mezelf qua aantal: ik wilde het laten gebeuren. Het was een test, niets meer. 
Ik heb t gedaan het was prettig en het ging "goed": licht aangeschoten, de rem net los, net wat ik wilde. 
Mooi voor zon dansfeestje, waar je in feite toch weinig sociaal bent. 
In de twee weken erna, s avond een (één) biertje. En toen werd me pas echt duidelijk wat bier doet. Ook dan al, minder diep slapen, minder fris wakker en.....op het moment zelf minder helder.  Voor mij was de magie van alcohol af: in een goed, harmonieus, normaal leven, verdooft alcohol ook. Zo jammer vond ik dat. En schokkend ook, dat dat effect ook al bij 1 biertje speelde. 
Einde experiment, wel rijker in denken. Ik wil het niet meer, ook, juist niet, matig. Maar ik ben heel blij dat ik het geprobeerd heb. 
Wat jou betreft: ik denk een argumentatie te lezen die jouw behoefte ondersteunt, die je misschien bij je  "ik wil weer" gezocht hebt, en jouw behoefte vind ik wat zorgelijk. Maar jij bent de enige die dat kan beoordelen, en jou kennende zal je dat ook doen. 
Misschien kan je hier iets mee. 
 

Er is nog niet eens een besluit, dus ook geen plan. Daar ga ik de komende maanden over nadenken. Maar ik wil liever niet alles gaan plannen en meten. Als een normale matigheid er niet in blijkt te zitten drink ik liever helemaal niet dan dat ik bij elke slok moet gaan denken hoeveel en wanneer en waarom. Het leven moet tenslotte wel ontspannen blijven.

Aja, drankdromen. Die had ik vooral ik het begin best vaak. Nu ik ruim drie jaar droog ben nog maar heel af en toe. Laatst nog. Toen was ik in mijn droom er al over verbolgen dat ik ondanks jaren mijzelf van alles inprenten en heilig voornemen ik toch nog op een tamelijk onnozele & achteloze manier ineens weer aan de fles zat te lurken.

Ik heb heus een mening, maar ben te gechoqueerd door mensen die geen boeken meer kopen.

Elke dag een stapje dichter bij de dood. Het graf gaapt, de tijd zoemt en nergens is redding. Falderie, faldera. Iemand nog koffie? 

Oh, dat ga je mooi vinden Oskar
“The only way to make sense out of change is to plunge into it, move with it, and join the dance.”

Ik geloof dat het in The way of Zen staat
https://www.goodreads.com/book/show/514210.The_Way_of_Zen
https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Alan_Watts

Goedemorgen mensen. Een dag zonder verplichtingen en plannen. Lekker wel 

Is goed hoor. Dan verzorg ik jouw katten, mopper ik op ijspegel en regel meteen ook een theeafspraak met die vriendin.

Verliefdheid kan ook over gaan in 'houden van'

Toen ik stopte was dat met het voornemen ‘voor altijd’ en de euforie was enorm. Ik weet nog hoe ontzettend verbaasd ik hierover was, want ik was er vanuit gegaan dat een tijd van moeizaam worstelen zou volgen. Ik verklaar de euforie vanuit de bevrijding die ik voelde. De verlossing van een dwangmatige gewoonte die mijn hele leven overschaduwde. Een beetje vergelijkbaar met de onstuimige vreugde van koeien die na een winter lang binnen zitten voor het eerst weer de wei in komen gerend 
Ik weet nog dat ik hier al vrij snel werd gewaarschuwd. ‘Pas maar op mannetje, wacht maar tot je straks weer van je roze wolk bent afgevallen.’ Ook dat verbaasde mij toen. Ik dacht: wat een sceptisch volk. Natuurlijk zwakte dat euforisch gevoel wel af, maar dat heerlijke gevoel bevrijd te zijn van mijn ketenen duurt eigenlijk nog altijd voort.

Mogge mensen. Vanochtend werd ik wakker met overal over mijn handen felgele vlekken. Zomaar ineens, gisteravond zag alles er nog normaal uit. Ik dacht: een nieuw virus en ik zal wel spoedig sterven. Maar na enig nadenken vermoed ik dat het van de verse kurkuma komt die ik gisteravond heb staan snijden voor een gezond drankje uit de Magic Bullet. Nou ja.
@rapilos: 
@Etty: hoedt u voor de rijdende rechter! Ik denk ook dat met gewoon een vriendelijk gesprek heel veel valt te bereiken. Persoonlijk zou ik niet apart om die reden gaan aanbellen, dat komt op sommige mensen weer zo aanvallend over, maar het in een terloops gesprek een keer laten vallen. Misschien kunnen ze nog ergens een raam dicht timmeren anders.

Dat van dat raampje was ook bedoeld als olijk grapje @Yvonne

Mogge mensen. Vanochtend werd ik wakker met overal over mijn handen felgele vlekken. Zomaar ineens, gisteravond zag alles er nog normaal uit. Ik dacht: een nieuw virus en ik zal wel spoedig sterven. Maar na enig nadenken vermoed ik dat het van de verse kurkuma komt die ik gisteravond heb staan snijden voor een gezond drankje uit de Magic Bullet. Nou ja.
@rapilos: 
@Etty: hoedt u voor de rijdende rechter! Ik denk ook dat met gewoon een vriendelijk gesprek heel veel valt te bereiken. Persoonlijk zou ik niet apart om die reden gaan aanbellen, dat komt op sommige mensen weer zo aanvallend over, maar het in een terloops gesprek een keer laten vallen. Misschien kunnen ze nog ergens een raam dicht timmeren anders.