Oskar

Het is inmiddels een solide basis om op voort te bouwen Maarten. Ik vind 'nooit meer drinken' ook een uitspraak die eerder weldadige rust dan onrust brengt. Dat verdeelt de stoppers vaak in twee kampen: de dagvoordaggers en de knopommers. Ieder moet maar ervaren wat hem het beste past. Goed te lezen hoeveel het stoppen je oplevert.
Nu alleen nog af van die verrekte koekoeksklok. Gezien je beeldende beschrijvingen ervan lijkt het me inderdaad geen pretje om dat beest elke middag in je kop te horen  Kwestie van volharden, dan verdwijnt ook dat. Zo'n beest geeft ook een keer de moed op.

Spirit: 
Heerlijk gegeten net. Als altijd afgesloten met een prettig kopje espresso. Dat is één van de vele geneugten die in de plaats van de alcohol is gekomen.
Kun je niet een koekenpan naast je bed leggen @Francoise, voor als je man terugkomt van de carnaval?
Jammer dat zoveel mensen slechte ervaringen hebben met de katholieken. Ik heb mij ooit geheel uit vrije wil en bij volle verstand bij die club aangesloten en er heeft in al die jaren mij nog nooit iemand verteld wat ik precies moest doen of denken of laten. De tijd dat meneer pastoor kwam kijken wat er tussen de lakens gebeurde is lang voorbij. En er gebeuren ook ontzettend veel mooie dingen uit naam van dat geloof, laten we dat ook niet vergeten. Er wordt soms wel heel makkelijk gegeneraliseerd. Als je bijvoorbeeld alle Marokkanen of homoseksuelen over één kam scheert wordt je tegenwoordig terecht stevig gecorrigeerd. Maar als het het christelijk geloof betreft is het nog steeds gemeengoed.

En zo eindigt de poging tot nuance. Ik bagatelliseer echt niet de misstanden. Maar kijk eens wat verder dan de neus. Hoewel kortzichtigheid het leven best overzichtelijk maakt.
Alle blondjes zijn dom.
Alle Surinamers lui.
Alle azielzoekers crimineel.
Etc.

Way to go, Bout! Ik vond stoppen met roken moeilijker dan stoppen met drank. Ben je trouwens niet bang dat als de ene stoppoging mislukt, je de ander ook laat schieten? Zo ging het - vanwege dat verhipte alles of niets - bij mij vaak.

Welkom hier Mart. Goed dat je hier bent gekomen. Een belangrijke stap om voor het eerst je probleem uit te spreken. Je voelt nu waarschijnlijk vooral sores & ellende, maar het kan juist het keerpunt worden. Ik denk dat je wel degelijk een ruggengraat hebt, maar gedrenkt in alcohol wordt dat een soort rubberen staaf die bij tegenwind direct doorbuigt naar de verkeerde kant, zodat je opnieuw met je snoet in het bier terecht komt. En op die manier blijft het jammeren en jezelf beklagen. 
 
Het roer kan ook om. We vergeten dat vaak omdat jezelf verdoven met een nieuwe shitload alcohol veel makkelijker - en eerlijk is eerlijk - ook prettiger is. Het is ook niet eenvoudig, maar het kán wel. Hier op het forum wemelt het van de mensen die zich hier net als jij ooit op een droeve dag met de fles onder de arm hebben gemeld en die nu weer fier rechtop lopen. Er is altijd hoop Mart. Je hebt een hoop om het voor te doen. Een nieuwe baan. En veel meer natuurlijk, je kinderen, je gezin. Waarschijnlijk voel je je daar nu juist schuldig & ellendig over. Maar er is veel meer te redden dan wij in onze sombere alcoholische momenten denken.
Ik hoop dat je erin slaagt daar op Madeira van de sores een soort keerpunt te maken. Jouw verhaal raakt me. Geef niet op, maar krabbel overeind, en probeer voorzichtig voetje voor voetje weer vooruit te gaan. En blijf hier schrijven, hoe rot je je ook voelt, want dat helpt echt. Madeira is trouwens een verdomd mooi eiland, was je dat al opgevallen?
Moedig voorwaarts!

Dat klinkt als een mooie ontwikkeling die je doormaakt, Bout. Je schrijft: 'de spaak is uit het wiel', de stagnatie ineens voorbij, het leven kan weer voort rollen. Zo heb ik het destijds ook ervaren. Soms was dat ook schrikken, want dan kun je wel leuk weer rollen, maar je moet je dan  ineens ook afvragen: waar naar toe. Maar er springen ook zomaar overal laatjes open, en je kunt weer genieten van dingen waar je vroeger niks van moest hebben.
Goed ook dat de gewoonte, het automatisme, er uit begint te raken om elke keer maar weer hop naar de supermarkt te fietsen. Knap ook dat je de verleiding van het antabusje niet slikken hebt weerstaan en geen gebruik hebt gemaakt van de gelegenheid dat je er - farmaceutisch gezien - wel mee zou zijn weggekomen. Wel voorzichtig blijven daarmee. Er kunnen inderdaad zomaar ineens momenten om de hoek komen dat je wél voor de bijl gaat, en daarna de haren uit je kop trekt van spijt. Ik vind die antabus wel een prettig middel om een solide basis te leggen voor een alcoholvrij leven. Geen discussie, geen kopzorg. Maar daarvoor zou ik wel de frequentie of dosering wat opvoeren, zodat niet de hele tijd momenten ontstaan 'waarop het wel zou kunnen'. Dan maar even geen seks. Een klein offer voor een grotere zaak.

Mogge mensen
Tamelijk rustig dagje voor de boeg. In de ochtend drink ik eigenlijk alleen maar virtuele koffie van Yvonne. Als mijn vrouw en ik beiden thuis zijn drinken we cappuccino, dat is een soort ritueel, maar dat komt op doordeweekse dagen niet veel voor. Op mijn werk slobber ik automatenkoffie uit gewoonte. Pas in de avond begint het echte koffie drinken. Ik heb laatst een zakje mooie koffiebonen gekocht, waar ik erg nieuwsgierig naar ben, maar heb deze nog niet aangebroken. Soms lukt het mij wel de bevrediging van het verlangen uit te stellen  
Maar nu eerst maar thee. Sencha.

Mijn leveruitslagen zijn binnen, ze zijn weer helemaal naar normaal!!! Wat een fijn gevoel. En er mag een tablet af van mijn medicatie voor mijn bloeddruk, omdat hij laag werd. Ik mocht eind van de maand mijn beloning halen, maar die al alvast gehaald. Met deze ontwikkelingen zou ik gek zijn voor het eind van de maand weer te gaan drinken.

Elke dag minstens 2 uur de natuur in , behalve als je daar geen tijd voor hebt,  dan moet je een uur langer 

Je bent inderdaad net op een plek van het forum terecht gekomen waar maar zelden wat gebeurt Vraj. Wat Roberto al zegt: op de Dagdraad en Wie-is-wie is het een stuk drukker. Wellicht zien we je daar snel!

De stelling is me weliswaar iets te stellig, maar het risico is aanwezig. Vanuit de ene naar de andere roes. Soms heel duidelijk, door de neiging ineens naar een andere drug te grijpen. Soms wat minder opvallend en subtiel verpakt in zakken drop, hompen kaas of de neiging jezelf als een razende voort te planten. De mateloosheid. De korte kik.
Maar het schiet natuurlijk niet op om het ene gat met het andere te gaan vullen. Ongezonde verslaving vervangen door gezonde verslavingen als je op je werk storten of als een malle gaan sporten is al beter. Maar nog altijd onbevredigend als de functie ten diepste is je af te leiden van jezelf, van de werkelijkheid. Je rent ineens een andere kant op, maar bent nog altijd op de vlucht.
Maar het kan ook anders. Verslaving hoeft niet op verslaving te volgen. Het begint dan volgens mij met iets van kalmte en rust, zelfacceptatie, dat soort shit. Of desnoods gewoon een soort berusting en opluchting dat er niets meer aan te doen is. Het leven nemen zoals het is, in plaats van alles willen besturen of begrijpen, of er steeds weer voor op de loop blijven gaan.

De stelling is me weliswaar iets te stellig, maar het risico is aanwezig. Vanuit de ene naar de andere roes. Soms heel duidelijk, door de neiging ineens naar een andere drug te grijpen. Soms wat minder opvallend en subtiel verpakt in zakken drop, hompen kaas of de neiging jezelf als een razende voort te planten. De mateloosheid. De korte kik.
Maar het schiet natuurlijk niet op om het ene gat met het andere te gaan vullen. Ongezonde verslaving vervangen door gezonde verslavingen als je op je werk storten of als een malle gaan sporten is al beter. Maar nog altijd onbevredigend als de functie ten diepste is je af te leiden van jezelf, van de werkelijkheid. Je rent ineens een andere kant op, maar bent nog altijd op de vlucht.
Maar het kan ook anders. Verslaving hoeft niet op verslaving te volgen. Het begint dan volgens mij met iets van kalmte en rust, zelfacceptatie, dat soort shit. Of desnoods gewoon een soort berusting en opluchting dat er niets meer aan te doen is. Het leven nemen zoals het is, in plaats van alles willen besturen of begrijpen, of er steeds weer voor op de loop blijven gaan.

De stelling is me weliswaar iets te stellig, maar het risico is aanwezig. Vanuit de ene naar de andere roes. Soms heel duidelijk, door de neiging ineens naar een andere drug te grijpen. Soms wat minder opvallend en subtiel verpakt in zakken drop, hompen kaas of de neiging jezelf als een razende voort te planten. De mateloosheid. De korte kik.
Maar het schiet natuurlijk niet op om het ene gat met het andere te gaan vullen. Ongezonde verslaving vervangen door gezonde verslavingen als je op je werk storten of als een malle gaan sporten is al beter. Maar nog altijd onbevredigend als de functie ten diepste is je af te leiden van jezelf, van de werkelijkheid. Je rent ineens een andere kant op, maar bent nog altijd op de vlucht.
Maar het kan ook anders. Verslaving hoeft niet op verslaving te volgen. Het begint dan volgens mij met iets van kalmte en rust, zelfacceptatie, dat soort shit. Of desnoods gewoon een soort berusting en opluchting dat er niets meer aan te doen is. Het leven nemen zoals het is, in plaats van alles willen besturen of begrijpen, of er steeds weer voor op de loop blijven gaan.

Strijders? Het lijkt Ajax wel. Die hebben ook twee strijders: Fier en Koen.
Maar goeiemorgen.

Gewoon doorgaan je tuinpaadje aan te harken: altijd goed 
'Geen zin om voor het bord te komen staan uitleggen', zei je op de Jaarpact-draad al (mooi beeld trouwens) dus ik zal me inhouden.
Persoonlijk geloof ik dat men op meerdere manieren alcohol de baas kan worden. 'Als je het maar met jezelf eens bent', zijn meen ik jouw eigen woorden. Succes. Ook met harken.

Bump, ik verbaas me soms hoe theorie & praktijk bij jou lijken te zijn losgezongen. Als ik je beschouwingen lees denk ik regelmatig: die kerel heeft goed in de smiezen hoe het werkt. Maar als je dan na een maand de gebruikelijke motivatieproblemen hebt gaat het plan meteen in de prullenbak?

Ook op Het Kasteel was er voorafgaand aan de wedstrijd een minuut stilte voor de slachtoffers van de aardbeving. Ik vreesde dat de supporters er - zoals helaas gebruikelijk in de voetballerij - asociaal doorheen zouden gaan joelen of fluiten. Maar nee. Een minuut lang kon je een speld horen vallen. Mooi. Nette mensen, die Spartanen 

Hoi hoi hier ben ik nog eens. Ondertussen ben ik de kaap van 2 jaar alcoholvrij voorbij :-)
Het gaat goed en vlotjes. Nooit geen zin meer in alcohol. Een alcoholvrij biertje drink ik nog wel eens maar heel zelden. Niet als alternatief maar om eens een andere smaak dan frisdrank te proeven. Ik haal wel al eens een klein flesje wijn of donker bier in huis om een gerecht mee te maken. Mijn vrouw drinkt wel dus er staat altijd wel iets in de koelkast maar dat doet me helemaal niets. Ik kan dus in de winkel gerust voorbij de drankenafdeling lopen zonder de tegelvoer te bestuderen :-) 
Best wel trots op mezelf. Ik wel alert natuurlijk. Zeg nooit, nooit als alcoholist.
Ondertussen weten al mijn naasten dat ik niet meer drink. Ik hoef dat ook niet meer uit te leggen.
Als er iemand is die het nog niet weet en mij een glaasje voorstelt dan is mijn vrouw me steeds voor door te zeggen "mijn man drinkt niet hoor".
Aan de zijn die eraan willen beginnen, go for it! Hou vol en heb geduld. Heel veel geduld. Niet twijfelen of uitstellen maar doen en eerlijk zijn met jezelf.
In het begin is het een dolle rit maar geloof me maar, je krijgt er zoveel voor terug. Ook op financieel vlak!
Succes iedereen!

Misschien is de alcohol het probleem niet? 

Is goed hoor. Dan verzorg ik jouw katten, mopper ik op ijspegel en regel meteen ook een theeafspraak met die vriendin.

Oeoeoei Oskar ik weet niet goed wat ik hiervan moet vinden, behalve dat ik me wel wat zorgen maak. Want stel dat het verkeerd uitpakt. Ik heb geen waardeoordeel, ik drink immers zelf 'met mate'. Wel merk ik steeds meer dat het toch makkelijker is om helemaal niks te drinken, zoals ik nu alweer een maand doe. Ik kan het inmiddels wel bij 1 of 2 houden, maar ja... Ik ben er dan toch weer mee bezig: wanneer wel/niet/hoevaak etc. Wat @bumperjimal schreef: Wat na dat ene glas dat je overweegt? Waarschijnlijk gaat het goed en dan? Moet je je daar weer mee bezighouden allemaal. En wat voegt het toe? Ik merk bij mezelf dat ik mezelf wilde bewijzen dat ik 'het kan'. Alsof dat een of andere geweldige gave is dat je het bij 1 of 2 kan houden. Het lukt me inderdaad ja, maar wat dan nog. Omdat 1 glas toch niet echt wat doet, vind ik het de moeite ook steeds minder waard. Het geeft niet meer wat het vroeger gaf. Je kunt het proberen, maar ik zou er niks bijzonders van verwachten, dus waarom zou je eigenlijk? Nee, nu ik dit zo schrijf, doe het maar gewoon lekker niet!

@Oskar
Ik heb het ook zo gedaan. Na een jaar of 3, niet impulsief, bewust, bij één gelegenheid weer drinken: bluesfestival in groningen. 
Niet omdat de gedachte "het weer eens te proberen" langs kwam, maar omdat ik door de abstinentie domweg nog niet wist hoe ver ik was. Was ik nou van de verslaving af? Zou ik na 1 bier weer weg zijn? Zou dat bier me geven wat ik er de jaren ervoor aan toedichtte?  Waar sta ik?
Met vrienden ook. Met de afspraak dat ze mij zouden "beschermen". En zonder max voor mezelf qua aantal: ik wilde het laten gebeuren. Het was een test, niets meer. 
Ik heb t gedaan het was prettig en het ging "goed": licht aangeschoten, de rem net los, net wat ik wilde. 
Mooi voor zon dansfeestje, waar je in feite toch weinig sociaal bent. 
In de twee weken erna, s avond een (één) biertje. En toen werd me pas echt duidelijk wat bier doet. Ook dan al, minder diep slapen, minder fris wakker en.....op het moment zelf minder helder.  Voor mij was de magie van alcohol af: in een goed, harmonieus, normaal leven, verdooft alcohol ook. Zo jammer vond ik dat. En schokkend ook, dat dat effect ook al bij 1 biertje speelde. 
Einde experiment, wel rijker in denken. Ik wil het niet meer, ook, juist niet, matig. Maar ik ben heel blij dat ik het geprobeerd heb. 
Wat jou betreft: ik denk een argumentatie te lezen die jouw behoefte ondersteunt, die je misschien bij je  "ik wil weer" gezocht hebt, en jouw behoefte vind ik wat zorgelijk. Maar jij bent de enige die dat kan beoordelen, en jou kennende zal je dat ook doen. 
Misschien kan je hier iets mee. 
 

Er is nog niet eens een besluit, dus ook geen plan. Daar ga ik de komende maanden over nadenken. Maar ik wil liever niet alles gaan plannen en meten. Als een normale matigheid er niet in blijkt te zitten drink ik liever helemaal niet dan dat ik bij elke slok moet gaan denken hoeveel en wanneer en waarom. Het leven moet tenslotte wel ontspannen blijven.

Aja, drankdromen. Die had ik vooral ik het begin best vaak. Nu ik ruim drie jaar droog ben nog maar heel af en toe. Laatst nog. Toen was ik in mijn droom er al over verbolgen dat ik ondanks jaren mijzelf van alles inprenten en heilig voornemen ik toch nog op een tamelijk onnozele & achteloze manier ineens weer aan de fles zat te lurken.

Ik heb heus een mening, maar ben te gechoqueerd door mensen die geen boeken meer kopen.