Jannigje

Ik wil ook erg graag weer een arrensleepact, maar het organiseren ervan zie ik niet zitten. Ik hoop dat iemand anders het heel leuk vind én kan.

@Descartes33, De uitleg van @Yana klopt denk ik helemaal , ik had alleen de verantwoordelijkheid om het niet op te lossen probleem buiten, inderdaad van anderen, op te lossen.

Yana, je bent voor mij door naar de volgende ronde.

Dank je wel @Lieke7777

Leve de kraamhulp! Fijn dat zij het uit kon leggen aan je vriend en jullie allebei gerust kon stellen.

Dank je wel @Bor Welkom @Mathilda123. Ja @bolletje, fijn dat je er weer even bent. Vannacht heel akelig gedroomd. Er stond buiten een laag water die ik maar niet weg kon krijgen. En niemand kon/wilde me helpen, brandweer, politie, ze stonden erbij en keken ernaar. Wat ik niet doorhad was dat het water binnen net zo hoog stond. Dus ik mijn best doen buiten, zonder resultaat dus, terwijl achter mijn rug de echte verwoesting optrad. Uiteindelijk draaide ik me om en zag het water binnen. Had ik al die tijd buiten mijn best gedaan terwijl binnen door het water mijn nieuwe vloer compleet naar de gallemiezen ging. Een enorm gevoel van verwarring en machteloosheid overviel me. Voer voor psychologen.

En die zijn inmiddels om. Nu is het “gewoon” maandag 16 november. Welterusten

Sterkte @Marika

Denk jullie wel voor alle felicitaties, fijn om te krijgen. Ik ben nog maar een uurtje jarig en voor het eerst sinds ik weet niet hoeveel jaren vind ik dat bijna jammer. Verjaardagen zijn voor mij al heel lang akelige dagen waarop ik vaak werd geconfronteerd met gemis en verdriet. Maar vandaag was anders, ik voelde me jarig! En dat is bijzonder. Ik kon genieten van de kaarten, appjes, telefoontjes en jullie felicitaties. Er is één vriendin op bezoek geweest, we hebben thee gedronken en gebak gegeten. En daarna champagne gedronken, natuurlijk zonder alcohol, om te vieren. Te vieren dat Haar operatie goed is verlopen en zij voorspoedig herstelt, te vieren dat ik begin te wennen aan mijn nieuwe huis en te vieren dat ik jarig ben en het een goede verjaardag was. Redenen om dankbaar te zijn. Dus: mijn 66e wordt misschien wel een goed levensjaar, het is in ieder geval goed begonnen.

Ik heb nog niet bijgelezen, ik heb een pijnlijk linker oor van de telefoon. Maar hier is alvast taart, anders ben ik straks te laat. Tot vanavond.

@Zbb en @SanMiquel, ik weet ook niet wat ik moet zeggen. Ik krijg de tranen in mijn ogen door jullie worstelingen. Ik kan alleen maar zeggen: probeer vol te houden! Klinkt misschien hol, leeg, maar ik weet even geen andere woorden.

67

Hallo én welterusten maar meteen weer. Morgen maar even terug lezen.

Sterkte @Zbb , het is je gelukt om niet te drinken, chapeau

Wat voor opleidingstraject doe je @Jopie?

Zijn er nog roze muffins?

Wat leuk. Ik ken het wel van boeken. Zelf heb ik ooit een boek gevonden in Makkum, dat kon je registreren op internet en vervolgens weer zelf ergens achterlaten. Ikvond dat zo’n leuk idee.

Precies, nu is er dit.

Wijs je de hulp dan af omdat je het niet waard bent of omdat je niet tot last wilt zijn? En bedoel je ook te zeggen dat je zelf alle potentieel goede dingen omkeert of tegenhoudt of zelfs slecht maakt? Ik probeer me een beeld te vormen .

Ja, de verhuizing is goed voor mij geweest. Ik ben nu op weg zal ik maar zeggen, in mijn oude huis zat ik vast, ik kon niet meer in beweging komen. Fijn dat het nu oké is voor je. En echt fijn dat je er weer bent, ik heb je gemist.

Wat fijn @Lika, je moeder zo dichtbij. Ik kan bijna niet bijhouden wat er allemaal gebeurt: bootje? Elektrische fiets? En de rest? Mooi hoor.

Ik denk dat ik wel begrijp wat je bedoelt, ik herken het in ieder geval wel. Heb je iets of veel goeds dan mag dat niet, want wie ben jij dat jij dat allemaal hebt? Een ander? Ja die wel, maar jij? Jij niet! Jij verdient dat niet. Dit zijn mijn woorden hè, dit zeg ik niet over jou. Dat is precies waar het over gaat denk ik, van mij mag jij wel, maar ikzelf niet. Want ik heb er geen recht op, ben er niet goed genoeg voor. En jij voelt blijkbaar over jezelf (ongeveer) hetzelfde? Als ik dit opschrijf zegt mijn hoofd: dit klopt toch niet? Jawel zegt iets anders in mij, het klopt wel. Bij het lezen van jouw zin over het weglopen omdat je denkt dat het je niet gegund is schieten de tranen me in mijn ogen. Wat pijnlijk en wat herkenbaar. Ik denk niet dat we zo zijn geboren, maar we zijn wel zo geworden.

@Jopie: “Maar dus ook: Goed is niet wat de ander goed vindt (welke ander, de hele wereld dan, altijd?) . Goed is ook niet wat ervoor zorgt dat de ander niet boos op mij wordt (ah, ging het dan eigenlijk om mijzelf, niet om het belang van die ander maar alleen maar om dat de ander niet boos op mij werd? Oeh.... wat egoïstisch eigenlijk.....Bij mij was dat wel zo, dát was een pijnlijke ontdekking!).” Deze zin heb ik meerder malen gelezen. Ik heb het nog nooit zo bekeken. Ja dat de ander niet boos op mij wordt gaat over mij, dat klopt. Ik heb dat nooit gekoppeld aan egoïstisch zijn, aan de ander daarmee mogelijk tekort doen? Ik moet hierbij denken aan een voorbeeld van lang geleden bij een therapeut. Ik vertelde dat een vriendin iets positiefs over mij had gezegd maar dat ik dat niet kon geloven. Oh, dus ze liegt zei de therapeut. Nee natuurlijk niet zei ik. Maar je belooft haar toch niet? Ja daar stond ik met mijn goeie gedrag. Ik geloofde haar niet, met mijn gevoel, durfde dat niet te geloven. Maar mijn verstand zei dat zij niet loog. Dat was voor mij ook zo’n ontdekking waar ik behoorlijk van schrok.

Vergelijken is voor mij inderdaad altijd met anderen die hebben wat ik niet heb of kan, waarvan ik vind dat ik het ook zou moeten hebben of kunnen. En dan bedoel ik niet dat ik hen misgun wat ze hebben. Het gaat om het waardeoordeel: als ik goed was geweest dan had ik ook ....... gehad. Omdat ik het niet heb, heb ik gefaald, ben ik niet goed (genoeg). Ik ben me er de laatste tijd anders van bewust dan eerder, ik weet niet zo goed hoe ik dat uit moet leggen. Er zit een ander gevoel bij, verdriet vaak. Want dan voel in de gemiste kansen, de dingen die ik niet gedurfd heb. Allerlei keuzes die toen niet als keuzes voelden maar als overmacht, als “het is me overkomen”. Verdriet om al die jaren dat ik geen regie over mijn eigen leven dacht te hebben en dingen uit de weg ging of liet gebeuren. Dat voelde niet als eigen keuze, terwijl het natuurlijk wel keuzes waren,. En die vergelijkingen zijn pijnlijk. “Goed is wat voldoet aan mijn normen en waarden etc” schrijf je Jopie. Ik probeer daar al lang achter te komen. Wat zijn mijn normen en waarden? En is wat ik wil en kan ik goed? Weet ik überhaupt wat ik wil? Is wat ik denk te willen ook echt wat ik wil of denk ik het te moeten willen om te voldoen aan.... Ik weet dat het jouw woorden zijn en dat het over jou gaat, maar ik probeer ze te vertalen voor mijzelf. Want al die ruis op mijn zender! Om gek van te worden. Het lukt mij soms, maar vaak niet om helder te krijgen wat ik zélf wil. Ik moet door al die oordelen en vergelijkingen heen ploegen. En als ik dan ergens kom kan ik het volgende moment weer heel onzeker zijn of dat dan wel mag. M.a.w. In vind het verdomd lastig om erachter te komen wat ik wil, wat ík wil. En dan heb ik het nog niet eens over of dat dan vervolgens wel mag.

Beetje late reactie, maar nee, ik vind dat niet storend. Verschillende invalshoeken vind ik nu wel fijn om te lezen. Ik heb/had nogal de neiging om in mijn vaste groef te zitten, dan kan een andere groef opeens een ander perspectief geven.