Jannigje

Hotends worden o.A. gebruikt in 3D printers

Jij ook

Nee hoor, ik wilde je gewoon even gedag zeggen. Welterusten

Hallo @Cleo66 en anderen die nog op zijn.

67,5

Aha! Ik had blijkbaar even door moeten lezen voor ik reageerde.

Oh ja? Ik zie het niet. Blij? Ik zie het nog steeds niet Bor haar uitleg kan ik niet vinden. Ik mis blijkbaar iets. Maar niet de bloemen , die heb ik gespot, ze staan weer in de kamer mooi te zijn.

Ha @Lika

Goedemiddag

@Ietje, dapper hoor. Succes!

68

Ach @knakkerwat naar. Verdrietig voor jullie allemaal. Sterkte.

Een dierbare vriendin van mij is vorige week geopereerd, daardoor is veel aandacht naar haar gegaan, met liefde overigens. Zij is echt een vriendin voor mij in alle opzichten. Ik denk dat zij de enige is die mij zonder reserves accepteert. Zij is ook degene met wie ik nu een paar keer op vakantie ben geweest. Zij weet van mijn depressies, van mijn gevecht. Zij laat mij ‘s morgens ook als ze ziet dat het moeizaam gaat. Hooguit de vraag: is het weer moeilijk? Ja, het is weer moeilijk. En dan daarna rustig ontbijten, thee/koffiedrinken en dan kon/kan ik (meestal) wel weer. Daarna kunnen wij het heel gezellig hebben samen. Al het onderliggende hoef ik dan niet meer te benoemen, dat voegt voor mij niets toe. Maar ik kán het zeggen en dat maakt alle verschil van de wereld. Toen haar partner stierf kon ik er voor haar zijn, ten tijde van mijn operatie was zij er voor mij (en hóe) en nu kan ik er weer zijn voor haar. Dat is fijn en goed. Tegelijkertijd bemerk ik dat zij voor mij blijkbaar een rots in de branding is, ik heb altijd het gevoel dat ik een beetje meelift met haar, ja met wat? Haar kracht, haar levensenergie? Ik weet het niet goed. Zij zei altijd: ik heb het moeilijk, ik ben vreselijk verdrietig, maar ik ben niet depressief . Jij wel, dat is anders. Nu is zij degene die weinig kan, die pijn heeft, die verzorging (letterlijk) nodig heeft en dat die krijgt ze, van verschillende kanten. O.a. van mij. Natuurlijk, vanzelfsprekend. Maar ik ben ook van slag en dat is meer dan alleen de bezorgdheid voor naar gezondheid en welzijn. Ik weet heel goed wat ik bedoel en voel, maar ik weet niet goed of ik het in woorden kan vangen zodat het duidelijk is voor jullie. Alsof ik mij voel wankelen omdat zij nu minder stevig is? Doordat ik veel met haar bezig ben, zijn jullie reacties minder binnen gekomen dan ik dacht. Ik lees de laatste pagina terug en merk dat ik veel reacties nu beter tot me door kan laten dringen. En nogmaals : dank! Want ik kan er ook echt wat mee. En die ADB knokploeg zie ik helemaal zitten, even in de fantasie, zo nu en dan. We hadden ook ooit zoiets in een therapiegroep, aangedragen door iemand die dat ook ooit daadwerkelijk had geregeld in haar eigen leven. Dat was natuurlijk niet de bedoeling, maar soms konden wij wel even stoom afblazen met de fantasie. Het idee van jullie achter en om me heen met de bokshandschoenen aan indien nodig is wel een fijne gedachte.

Goedemiddag allemaal. Een vriendin van mij is pas geopereerd, voor die tijd heeft ze niemand gezien, zelfs de chirurg niet, alles ging telefonisch of per mail. Ze heeft niet op al haar vragen een antwoord gekregen en dat vond ze lastig. Ook de nacontrole zal per telefoon zijn. Afgelopen dinsdag moest ze voor 1 dag terug, ik zou haar ‘s middags halen, maar ze moest al na een halve dag weg. De afdeling werd gesloten ivm Corona!. Gelukkig heeft zij haar operatie gehad, ze was nu mogelijk te laat en wie weet hoe lang mensen die geen Corona hebben nu moeten wachten. Ik merk dat in mijn deel van de stad veel mensen nog geen mondkapje dragen, ik word dat behoorlijk sacherijnig van. Amsterdam is bijna koploper in Europa! Maar ja, ik kan alleen zelf mijn best doen, maar ik baal er echt van. Straks gaat de boel weer op slot. Zelf heb ik na lang aarzelen de huisarts gebeld en een afspraak gekregen, sommige dingen kunnen toch niet over de telefoon geregeld worden. Het voelt als een gunst in deze tijd. Sterkte met Kees @Yvonne, hebben jullie inmiddels wel antwoorden gekregen?

Spannend inderdaad. Het is inmiddels achter de rug? Gefeliciteerd

Ik ben blij met jullie reacties. Ik raak zo de kluts kwijt door dit soort dingen dat ik in eerste instantie in elkaar krimp. Vroeger dacht ik altijd dat alle nare dingen mijn schuld waren, (door ervaringen van vroeger waaruit ik dat afleidde) dus ik heb altijd de neiging om de fout eerst bij mijzelf te zoeken en zelfs als ik hem niet kan vinden, denk ik (vaak)nog steeds dat het toch míjn fout wel zal zijn. Want de gedachte dat de “fout” ook bij de ander zou kunnen liggen was aanvankelijk voor mij onvoorstelbaar. Dat wordt wel minder de laatste jaren, maar zodra ik in de stress terecht kom, val ik terug in oude gedachten en patronen en daar moet ik dan weer mee aan het werk. En nee @Lieke7777, ik ben geen herrieschopper in de avond, zelfs niet overdag. Het is toch wonderlijk hoe ik mij door dergelijke mensen in de hoek laat drukken. Ik wéét dat ik geen herrie maak maar de beschuldiging op zich is blijkbaar al genoeg voor mij om me toch schuldig te voelen. Ik denk niet meteen, nou die mensen sporen niet, ik denk meteen: fout, fout. Maar @Yana, de verontwaardiging is er inderdaad wel en neemt toe. Nu is het de kunst om die op een goede manier in te zetten. Niet verdragen, maar af laten glijden: dat kan ik nog niet, maar dat is wel waar het om gaat. Verdragen, ja dat kan ik, dat heb ik geleerd, maar dat andere (nog) niet.

Ha @Ietje, de reden dat je hier weer bent is niet fijn, maar toch goed om je weer te “zien” @Rosee, ik ben nog steeds wel gespannen, maar ik voel me wel gesterkt door o.a. jullie opmerkingen om vooral wél mijn eigen dingen te doen in mijn eigen huis. Dat dat mag, dat dat goed is, dat dat normaal is. Als die buurman weer aanbelt en zeurt ga ik de wijkagent bellen, en dat ook zeggen tegen hem. Klachten? Bel vooral de politie, graag zelfs. Sterker nog, ik bel zelf wel even. Ik moet weer uit elkaar zien -te-schrompelen, uitdijen, mijn eigen ruimte innemen. Niet mijn sterkste kant, maar ik wil inderdaad niet als een angsthaas in mijn eigen huis leven. Heb ik na al die jaren van buren onder, naast en boven me één buurvrouw! En dan tref ik deze. T is toch wat. Welterusten allemaal

Ik vraag me ook af waar het echt over gaat. Kijk als een persoon klaagt kan het nog zijn dat die overgevoelig is voor geluid, maar als drie volwassen mensen beweren dat zij niet kunnen slapen door mijn kabaal? Ik dacht dat ik met haar een aardig gesprek had gehad, maar die zoon! Die was ook al zo vervelend met de schutting. Goed dat jij je eigen tempo wilt bepalen met deze meneer na de date. Ik gun het je dat je het op jouw manier kunt doen. Succes en goed blijven voelen wat je wilt en nodig hebt. Moet ik zelf ook proberen te doen. Voor. Nu welterusten. Zachtjes tandenpoetsen nu maar.

Welterusten @takeiteasy, goed gedaan joh.

Ik realiseerde me gisteren dat ik goed ben geworden in dat vrijwilligerswerk, ik zeg het niet snel van mijzelf, maar ik keek van een afstandje en zag dat ik veel heb geleerd in de zin van kennis vergaren, maar ook in de zin van durven zeggen dat ik iets niet weet. Gisteren waren er mensen die veel meer wisten van specifieke onderwerpen dan ik en dat kan ik nu benoemen en dankbaar aanvaarden en zeggen dat ik het leuk vind dat ik van hen kan leren. En dat meen ik ook. Gisteren voelde het niet als tekortschieten, ik hoefde al die dingen ook niet te weten, mijn verhaal was goed genoeg. En de informatie van een timmerman was aanvullend en heel welkom. Ik werd er niet onzeker van. En al die mensen opvangen, met alles wat weer net iets anders liep dan verwacht en gepland, het was geen probleem. ik kan dat wel, ik raakte niet in paniek, kon alles opvangen, . Vandaag ook, we moesten improviseren, maar met een vriendelijk woord en een kopje thee (doet het altijd goed, zeker als mensen dat niet verwachten) kom je ver. Ik val daar niet meer van omver. En aan de andere kant , tegelijkertijd ben ik dat kleine onzekere, angstige wezen dat niet goed voor haarzelf op kan komen. Dat oprecht niet weet hoever een ander mag gaan omdat ik dat nooit heb geleerd. Waar mag ik Ho zeggen, waar mag ‘ik zeggen dit wil ik niet, dit vind ik niet acceptabel. En het dan ook zo zeggen dat het overkomt. Congruent, dus woorden en lichaamstaal die dezelfde boodschap spreken. En toch zit er ergens ook iets van verontwaardiging, van “ben jij nou helemaal betoeterd”! ,Maar dat is een kwetsbaar stekje nog, dat vergt goede verzorging, goede aarde, genoeg water en aandacht, want het is teer. Ik kon wel huilen dat ik zo gespannen was dat ik het goede van deze dag met geen mogelijkheid kon voelen. Ik heb het wel geregistreerd, in mijn hoofd. maar wat jammer. Dit gebeurt te vaak In ieder geval vanavond geen boze buurman.

Vandaag was ik weer op pad als vrijwilliger. Een interessante plek, leuke mensen, aardige gesprekken, niets mis mee. Behalve dan de enorme steen in mijn buik en in mijn borst. Het deed fysiek pijn. Ik heb geprobeerd te ontspannen, mijzelf toegesproken, moed ingesproken, het werkte niet. Ik ben bang merk ik. Bang voor de onredelijkheid ban de buren, ik weet niet hoe ik daarmee om moet gaan. Je hebt gelijk @Yvonne, ik moet natuurlijk haar roken niet in de strijd gooien, ik moet helemaal geen strijd aangaan. Maar ik moet ook niet helemaal verkrampen en dat doe ik nu wel. Ik durfde vanmiddag bijna niet naar huis en beweeg als een schim in mijn eigen huis. Niet goed!

@Kohtje ik probeer al die “ont” dingen te snappen, maar ik ben nog steeds zo gespannen als een veer, ik lees het maar zie het niet. Ik hou van taal, maar het dringt allemaal niet door nu. Ik probeerde te ontspannen maar dat is me niet gelukt. (Ont + werkwoord = ?) En wat herkende ik weer de behoefte om te verdoven, niet te voelen, geen spanning, geen angst vooral. Ik realiseer me dat het enige waar ik vandaag echt dankbaar voor ben is dat ik niet meer drink. Want oh wat had ik vandaag weer veel “redenen”.

Sorry @Yvonne, ik was gisteravond en vanmorgen zo van slag dat ik vergeten ben mijn gewicht door te geven, nog steeds 68

Goedemorgen, op stap voor vrijwilligerswerk. Misschien meteen weer de laatste keer? Dank voor reacties op gisteren, ik reageer vanavond als ik thuis kom.