Jannigje

Klopt, ik nuanceer me kapot, kom dan helemaal klem te zitten. Zo bang dat ik het verkeerd doe, want o jee. Ik heb de ervaring die jij beschrijft nog niet: ik ben teveel bezig met de ander, met het goed willen doen. Zo bang onredelijk te zijn. Emoties eruit laten stromen klinkt aantrekkelijk maar ook heel eng. Maar ik begrijp het principe wel. En ik doe dat weg door zo met de ander bezig te zijn. Primair, nee, ik reageer eerder tertiair. Want zelfs secundair overweeg ik opnieuw. Tjonge, dat vind ik nu wel weer confronterend, maar dank je.

@Jopie geweldig die driehoek, zo herkenbaar! En overzichtelijk ,daar hou ik van. Ik herinner me een situatie op mijn werk ooit. Ik was aan het werk, achter mij wilde iemand iets kopiëren, dat lukte niet. Dat zei zij hardop. Ik stond meteen op en begon mij ermee te bemoeien en naar oplossingen te zoeken. Ik nam het eigenlijk zelfs over denk ik. Ze liet me even begaan en zei toen: “Jan, ik heb niet om je hulp gevraagd.” Vriendelijk doch zeer duidelijk. Ik was verbijsterd, echt waar. Om twee redenen: 1. Dat zij dat durfde te zeggen en dan op een vriendelijke maar zeer duidelijke toon. 2. Het besef dat ze volkomen gelijk had! En hoe vanzelfsprekend ik was opgestaan om te “helpen” omdat ik een hulpvraag had gehoord = ingevuld. Dit is denk ik precies wat er in mijn situatie is gebeurd, zij heeft een hulpvraag gehoord en wilde helpen. Ik heb niet om die hulp gevraagd en voelde mij onder druk gezet. Ik had het gevoel dat ik me moest verdedigen waarom ik niet deed wat zij wilde dat ik deed. Ik las een heel verhelderend stuk op internet over die driehoek.

En nu ga ik nog een kop thee drinken, kaarsjes aan doen en proberen mijn bonkend hart weer wat te kalmeren. Ik kan hier zo slecht tegen.

Dank jullie wel voor het schrijven @Reacher en @Lonster . Dat het pijn oproept snap ik heel goed. En ja, die dingen houden je lang bezig. Ik vind het ook zo akelig dat ze niet eerder iets heeft gezegd, dat had haar en mij een hoop frustratie gescheeld. En mij ook pijn en verdriet en ook boosheid om de manier waarop. Volgens mij was het allemaal helemaal niet nodig geweest als we hadden gepraat. Want blijkbaar lagen haar en mijn verwachtingen nogal uit elkaar? Het lijkt op het , bijna mijn hele leven lange gedoe, met mijn zus. PPffff Ik breek me al dagen het hoofd over hoe ik het beste kan reageren. Het is niet zo dat ik mijn eigen woorden niet weet, die heb ik wel redelijk helder. Maar wat is wijsheid? En wat wil ik bereiken? En wat zijn mijn motieven? Reageren vanuit een gekwetst ego is niet de juiste manier. Mijn mond houden (opnieuw!) voor de lieve vrede ook niet. Maar in haar app heeft ze een aantal zinnen van mij gezet waar ze moeite mee had. Dat snap ik wel als je ze zonder context ziet staan. Maar tijdens dat gesprek was dat anders. Ik wil niet vervallen in welles-nietes en "ja maar toen zei jij dat". Dat gaat over de vorm niet over de inhoud, denk ik. Ik wil best excuses maken als ik fout ben geweest, maar ik heb geen zin in alle verantwoordelijkheid alleen te nemen. Heb ik altijd gedaan. "Sorry hoor, ik bedoelde het niet zo" "Sorry dat ik je boos heb gemaakt" "Sorry dat ik überhaupt ruimte inneem" "Natúúrlijk ligt de fout bij mij" Zo kan ik nog wel even doorgaan. Dat wil ik niet meer. Maar ik merk bij haar geen enkele zelfreflectie, alles wordt bij mij gelegd. Ik wil geen gehakketak, mij niet steeds moeten verdedigen. Maar wat dan wel? En dan is er nog mijn "zwaarte" Blijkbaar heeft zij het idee gehad dat zij mij moest redden, allerlei ideeën aangedragen (voor mij ongevraagde adviezen waar ik regelmatig niets mee kon) waar ik dan vervolgens niets mee deed (smoezen voor had volgens haar) volgens haar.. Trekken aan een dood paard zeg maar. Zij kan mij niet meer helpen zegt ze. Ik ben daar echt verbijsterd door, ik heb haar nooit gevraagd om me zo te "helpen". Zo was onze vriendschap ook niet, dacht ik. Ik heb een concept geschreven, durf het niet te versturen, nog niet. Wat is ego, wat ben ik, wat mag ik? Welke toon.

67

Wat een mooie inzichten die jullie hier beschrijven. Alcohol is inderdaad alleen maar het middel tot het doel, en Dat doel is de verdoving. Ik denk dat sociaal drinken dus alleen kan als die behoefte om te verdoven er niet meer is.Want dan drink je omdat je het lekker vindt, dan drink je met mate. Dan is er geen noodzaak meer om door te drinken. En zolang de behoefte aan verdoving, aan verdwijnen nog zo binnen handbereik is, moet ik er dus niet meer aan beginnen.

Het lukt me niet om mijn gedachten goed op papier te krijgen. Ik ben te onrustig, ik moet straks ook nog Zoom-zingen en daarvoor nog inzingen. Mijn hoofd staat er niet goed naar Het gaat erom dat de vriendin die onze vriendschap in de wacht heeft gezet mij via een app heeft laten weten dat ze geen contact meer wil. Ik kom erop terug.

Nee hoor @Rosee, dat klinkt helemaal niet chagrijnig . voor jou.

@niks, lastig lijkt me, iets mogen doen. Ik ga voor je duimen, elke dag is er één. Je gaat echt bijna gelijk op met mijn. Nichtje, leuk hoor, @lady jane, wat fijn dat een crematie meemaken op deze goed en waardevol voelt. Ik vind het nog steeds zo heftig dat er bij alles wat er al geregeld moet worden ook nog gekeken moet worden wie wel of niet mag komen. En ja @Rosee, die telefoon. Dat is een ik-schuif-het-zo-lang-mogelijk-voor-mij-uit situatie voor mij. Ik zie er zo tegenop op hem te vervangen, Ik en niet handig mer die dingen. Mijn broer had een nieuwe telefoon, zijn zoon had alles binnen de kortste keren geïnstalleerd, zo handig. Nee @Cleo66, gelukkig niet de buren.

Sorry, niet goed van mij om dat bericht te plaatsen zonder verder iets. Ik moest echt even weg, naar buiten. Ik reageer straks wel op mijn eigen draadje, dat lijkt me beter. Dank voor de knuffels, die zijn zeer welkom.

Verdrietig, lastig, verontwaardigd maken (en nog wat meer) nieuws gekregen, ik ga maar even wandelen.

DAGPACT:Yvonne ikkanhetPascalle Lonster Rapilos Takeiteasy Jannigje

Ik herken dit helemaal. Of het waardevol is weet ik niet, zo voelt het meestal niet, maar ik probeer er ook iets van te maken en ja dat gaat moeizaam. Ik probeer het ook klein te houden anders verlies ik het overzicht en kan ik helemaal de weg kwijt raken. Die vriendin die (nu) geen contact wil heeft er bijvoorbeeld moeite mee dat ik niet veel verder ben met mijn tuin. Voor haar gevoel “doe” ik niets terwijl ik heel hard aan het werk ben om overeind te blijven. Voor mij betekent dat bijvoorbeeld mijn huis aan kant houden, de administratie bijhouden en voor mijzelf koken. Dat is voor mij nu al heel veel, de tuin moet dus wachten, dat kan ik nu niet. Anders in uitwerking, hetzelfde uitgangspunt denk ik. Geen preek, wel herkenning.

Tjonge @Renaldo61, zo’n klein hondje en dan zulke krachten. Een kleine Jerommeke? Meindl! Ja, vroeger ook gehad. Altijd goed.

@niks is je bed er al?

Goedemorgen @Jopie, noem dat maar klein! Vind ik absoluut niet.

Wat een stom gedoe die spam!

Up

UPC, mijn vorige provider, is overgenomen door Ziggo

Gisteren wandelde ik in een harde wind. Vanochtend fietste ik in de zon. Vanmiddag fietste ik in de stromende regen (het water stond in mijn schoenen) Kortom, het is herfst.

@Bor ook ik feliciteer je hartelijk met je verjaardag. . @Renaldo61, dank je wel voor de taart, ik heb ook een virtueel stukje gepakt.

@Descartes33 weet jij of je echt dood wilt op de momenten dat je denkt dat je liever dood zou zijn? Want dat kan heel goed. Of heb je meer het gevoel dat je maar liever dood wilt zijn omdat je dit leven, jouw leven niet meer aankunt, dat jedaarin vastgelopen bent?

Heeft het je goed gedaan, de wind op je gezicht, de wind door je haren? Tegen de wind in en de wind in de rug?

Ik probeer ook om het klein te houden en dat valt me niet mee. Klein houden is best hard werken voor mij. Welterusten

Ik heb net een wandeling gemaakt, heerlijk die wind!! En geen geluid van verkeer!! Wel koeien op het pad.