Jannigje

Being, leuk!! De verboden stad, de Chinese muur! Daar moeten we wel een paar dagen blijven hoor! Peking eend eten. Tjonge, veel te doen!

Ze heeft haar Toch niet per ongeluk in een verhuisdoos gedaan? (Sorry @niks)

Ja hoor, jij had de leukste! Ik ben níet jaloers.

Hoeft niet hoor Bob, @Lieke7777en ik nemen je tussen ons in, dan kom je ook veilig beneden. Dat hebben we dus al gedaan, want we zijn alweer beneden. Jammer.

Sorry @Yvonne, te laat, 67 kg, opnieuw gelukkig.

Jazeker!!! We kunnen met z’n allen gaan. Meer liefhebbers? Anders gaan wij samen @Lieke7777

L Ik bezorg hem wel even @Tatum

Gaan wij toch lekker skydiven! Je kunt nergens doorzakken en je wordt er niet nat van. (Én het is geweldig, ik spreek uit ervaring )

Lollig? Niet voor een koukleum als ik hoor! Ik laat dat graag aan de stoere dames en heren van de club over.

En genoeg weer voor vandaag, welterusten allemaal. Ik neurie héél zachtjes een slaapliedje, echt héél zacht.

Eh, wat is er leuk aan ijsvissen?

Misschien kan ik nu dan eindelijk van mijn ski-trauma’s afkomen! Ik heb nog wel een paar sterke verhalen over de oorzaak voor bij het kampvuur. Maar dat doe ik dan las als @Maja al slaapt, anders durft ze misschien niet meer.

Dat hebben mijn ouders nog gedaan, en ja dat weet ik nog. Duidelijk ouder bouwjaar dus.

Bestellen wordt steeds lastiger, je kunt geen afhaalpunt meer afspreken.

@Lieke7777, nog één nachtje? Wauw, feest! Jij krijgt toch een nieuwe therapeute, heb je haar al ontmoet? Ik hoop coor je dat ze veilig voelt en dat je een klik met haar hebt/krijgt. Heftig @Jopie, €56.000

En er komen nog een paar bij? Dan zal ik maar niet zeggen hoeveel dozen ik had. Succes, het gaat jullie lukken, samen,

Moeilijk lijkt me, dat levert vaak spanning op denk ik. Nooit mogen zijn wie je bent, dat is zo ondermijnend . Ik herken het wel. Ik ken hem niet, misschien komt het uit een goed hart, maar daar schiet jij niets mee op. Het doet pijn als je niet gehoord wordt, niet gezien voor wie je bent.

En nu zijn er tranen. Die zaten al hoog.

Deze lockdown valt me zwaar, veel zwaarder dan de afgelopen periode. Mijn moed is op? Reserve op? Moedig voorwaarts op? Of is het deze tijd van het jaar? Die valt me zo wie zo (altijd) al zwaar. Ik voel me erg geconfronteerd met mijn eigen alleen zijn, dat regelmatig voelt als eenzaamheid, maar nu bijna permanent. Alsof ik elk gevoel van verbinding kwijt ben. Ik heb weer sterk de neiging om mijzelf op te sluiten, dat valt niet op tijdens een lockdown, maar het gevoel inwendig is heftig. Ik schrik er ook weer van, van die heftigheid, die diepte. Wat is dat toch met deze tijd van het jaar? De donkere dagen? De feestdagen die elke keer zo confronterend zijn? Waarom went het niet, nooit? Misschien is het weer de combinatie van alles: Mijn broer die net opa is geworden confronteert mij weer met mijn werkelijkheid, De lockdown toont (weer) aan hoezeer ik afhankelijk ben van activiteiten buiten de deur voor sociale contacten, die geen vriendschappen zijn maar wel essentieel. Van die buiten-de-deur-contacten zijn er 5 ontslagen de afgelopen maanden en de laatste belangrijke persoon gaat met pensioen. Geen veilige, bekende, aardige mensen meer in het museum (Kan weer komen, zal allemaal wel, maar zij zijn weg) Een vriendin met wie ik dacht close te zijn blijkt opeens geen vriendin meer te zijn, ik snap het nog steeds niet, maar ik twijfel daardoor weer extra aan mijzelf. Ben ik niet in staat vriendschappen te hebben, onderhouden? Het zijn retorische vragen voor jullie, niet voor mijzelf. Ik moet er weer wat mee. Voor nu helpt het dat ik het hier op kan schrijven want ik wil het toch graag ergens delen, voor het steeds groter wordt omdat ik het niet kwijt kan.

Ik kan niet in beweging komen, dwz het lukt me niet. Ik moet wat gaan doen, de verwarming aanzetten bijvoorbeeld. Daarna maar een supermarkt zoeken die ver weg is zodat ik er heen kan fietsen, iets te eten halen.

Goedemiddag

Gaan wij dat allemaal zien? Daarvoor kom ik de stiltecoupé gauw weer uit hoor.

Dubbel, het zal ook eens niet.