Jannigje

Iedereen al naar bed? Ja logisch wel denk ik. Ik kwam een half uur gelden gefrustreerd thuis en dacht: het is maar goed dat ik niet meer drink. Anders had ik mijzelf een “wel verdiend ontspannend etc etc” drankje ingeschonken. Wat heb ik geluk dat ik van thee houdt. Nou, ik ga proberen te ontstressen en te onfrustreren. Welterusten

Oooohhh, dank je wel! Lief

Zomaar even

Ha Lika, ik herken heel erg wat je zegt over de relatie met je man, dat je van hem houdt als van een broer. Dat was bij mij ook zo. Ik wens je wijsheid en ruimte

Ha Quinn, er dwarrelen allerlei woorden door mijn hoofd, maar ze willen maar niet tot zinnige zinnen komen. Weet je, ik drink niet, maar dat lijkt dan ook het enige te zijn op dit moment waar ik controle op heb. Als jij vindt dat je redelijk functioneert, is dat al heel wat. En hoe je daar komt? Wat is wijsheid, wat is goed? Ik zou willen dat ik kon doen en voelen zoals Smart doet, maar dat lukt mij niet. We moeten allemaal blijkbaar roeien met onze eigen riemen. En jij? Roei gerust langs en leg even aan, hier, als je dat goed doet of als je de behoefte voelt.

Ik kom je even een knuffel geven.

Mooi !

Wat veel allemaal Sita. Sterkte!!

Misschien heb je gelijk Sheila, ik weet het niet.

Lang geleden was ik een aantal jaren bij een homeopaat. Zij had een heel bijzondere kijk op contacten en relaties. Ik ben getrouwd “tot de dood ons zou scheiden”, althans dat was de bedoeling, maar het liep anders. Ik ben gescheiden, dat was niét de oorspronkelijke bedoeling, toch heb ik dat gedaan. Dat was en blijft erg verdrietig, maar soms kan en is het niet anders. Het was dus de bedoeling om samen een groot deel van onze levensweg af te leggen, maar onze wegen gingen uiteen. Daar vond ik van alles van, maar die homeopate had een gedachte daarover die voor mij compleet nieuw was en die ik maar moeilijk kon verdragen, toen. Zij zei: soms ontmoet je mensen en loop je een tijdlang samen op, dezelfde kant op. Maar het kan gebeuren dat iemand afslaat, plotseling, met of zonder uitleg, wel of geen gedag zeggend, en een andere weg kiest. Dan scheiden de wegen en loop jij verder. Of je blijft staan, of je loopt achter iemand aan, een poosje, van alles is dan mogelijk. Maar uiteindelijk “moet” je “iets”. Nu is het de kunst voor mij om dan niet krampachtig te zijn, worden of blijven en afkeurend of oordelend en nog zo wat werkwoorden. Mensen komen en gaan, soms blijven ze heel lang, soms niet. Dat laten komen en laten gaan vergt ook dapperheid, denk ik, daarin heb ik nog wel het nodige te leren.

Mai ik hoop dat je rust vind en duidelijkheid , en dat je blijft schrijven, hier. Dikke Tut van mij foar dy.

Harp, wij komen helpen verhuizen!!!! Gefeliciteerd!!!!

Klopt het hart soms van verwachting, het kan ook sneller kloppen door pure frustratie.

Jopie Snap em, Denk ik

Mai ik heb geen woorden

Dat Jopie klinkt alsof zij een dag waardevol kan maken zonder gedoe, zonder hard werken, simpel en eenvoudig Toine. Voor mij is dat bijna onvoorstelbaar. Ik moet er hard voor werken en dan nog is het vaak watertrappelen en overleven. Zoiets

“Alleen de dag waardevol maken”. Verbijsterend vind ik dit. Jij kunt dit vanuit, ja vanuit wat eigenlijk......? En hoe? Het klinkt zo eenvoudig, zo zonder gedoe, zonder hard werken. Lees ik je goed of is dit alleen maar mijn interpretatie? Ik weet niet hoe dat moet. Zou willen dat ik het wel kon.

Mai, ik wens je wijsheid Kohtje, toch fijn dat je al dat gedoe nog kunt doen he? Ik verlang nog wel vaak naar “gedoe” voor/met mijn vader. Hij niet hoor, hij is in de hemel. Dat weet ik niet, maar hij was er vast van overtuigd dat hij daarheen ging. Dus als hij gelijk heeft gekregen, heeft hij het goed. Alle gedoe voorbij. Hier wel gedoe: sporten .

Je hebt gelijk Kore, dat “je altijd in allerlei bochten wringen” is uiterst vermoeiend en het levert je uiteindelijk ook niet het gewenste resultaat op. Want je blijft je altijd afvragen of het resultaat een gevolg is van al jouw wringen of niet. Erg vermoeiend. Dus ja het schrijnt, het voelt verdrietig en pijnlijk. Het is niet de eerste keer en het zal mogelijk niet de laatste keer zijn. Maar blijkbaar gaat het soms zo in het leven. Misschien moet ik nog leren ook hierin minder krampachtig te worden. Want er komen ook weer en nog steeds nieuwe mensen op mijn pad.

Dank je Herstel. Ik werd niet gemanipuleerd, manipuleerde zelf ook niet, maar als iemand niet meer bevriend met je wil zijn om wat voor reden dan ook, dan houdt het op. Ik ben blij met mijn eigen reactie naar haar toe, dat is het enige wat ik zelf in de hand had en dat heb ik wel goed gedaan. Toch wel iets geleerd blijkbaar door de jaren.

Goedemorgen. Vannacht slecht geslapen, de verbroken vriendschap (door een vriendin) hield me bezig. Ik ben wel tevreden over hoe ik heb gereageerd, maar het schrijnt.

Fijn, jullie reacties. BJim, ik moest wel grinniken om Calvijn op de fiets, ik zag het helemaal voor me, met die lange jas die dan tussen de spaken komt. En ja, het is tijd voor nieuwe denkbeelden, werk ik hard aan, maar oude overtuigingen blijken heeeeel hardnekkig. Het is niet alleen tijd voor nieuwe denkbeelden, blijkbaar ook voor nieuwe vriendinnen. Vanavond werd ik gebeld door iemand die ik als vriendin beschouwde. Zij heeft onze vriendschap opgezegd omdat ik “te moeilijk/te zwaar ben (dat laatste bedoelde ze overdrachtelijk neem ik aan) Mijn leven is te zwaar, ik ben te moeilijk, te zwaar, zij wil meer lichtheid. Een gezamenlijk doel? Een gezamenlijk perspectief? (Die twee snap ik niet helemaal, maar dat heb ik maar gelaten) Waar ik altijd bang voor was, gebeurde dus vanavond: “als ik ikzelf laat zien zoals ik ben, laten mensen mij in de steek”. Dat is een oude, hardnekkige overtuiging. Maar ondanks het feit dat het vanavond gebeurde, klopt het niet. Het is de vraag of het gebeurde veel over mij zegt, of meer over haar. Ik heb me heel lang in allerlei bezochten gewrongen om maar te voldoen aan......... Dat zijn veel bochten, want iedereen wil iets anders. Niet te doen! Wil ik ook niet meer. Het gekke is dat ik even heel verdrietig was en me even een klein kwetsbaar afgewezen meisje voelde, maar er is ook iets anders. Ook een soort opluchting, een soort duidelijkheid. En een gevoel van “als je me niet wilt zoals ik ben, met alles erop en eraan, dan maar niet”. Niet meer allemaal onmogelijke bochten. De Amstel, die heeft mooie bochten.

Dapper Ik fietste langs de Amstel op weg naar een afspraak en bedacht me dat ik altijd bang ben!!! Altijd!!! Bang voor elke afspraak. Ik kwam van de ene en ging naar de andere afspraak. Altijd bang en ongerust, elke keer weer. Altijd kritiek, altijd afkeuring, nog niet afgeleerd, nog zo vaak geen mildheid. Mijmerend fietste ik verder in de regen. Opeens dacht ik: voor zo’n bang mens ben ik eigenlijk ontzettend dapper. En dan niet dapper in de zin van uit een vliegtuig springen met een parachute, Dat vind ik heel dapper. Dat heb ik een keer gedaan, maar toen zat ik vast aan een instructeur. Hij sprong, dus dat maakt mij iets minder dapper. Ik kon geen kant op! Moest dus wel meespringen! Het was wel heel erg mooi. Nee, een stil soort dapper. Dapper dat ik toch elke dag weer opsta. Dapper dat ik vrijwilligerswerk doe, ga sporten, mensen ontmoet, zing in een koor, weer een cursus volg. En dat terwijl ik eigenlijk altijd bang ben en vaak somber en wanhopig. Dus dapper Wel Ík En daar roert Calvijn zich in mij (Komt mede door de serie "achter de dijken", over de invloed van Luther en Calvijn op ons door de eeuwen heen))! Jezelf dapper vinden? Onbescheiden! Mag niet Maar toch. Wel waar Dapper Ik. Nu gauw plaatsen voordat Calvijn de overhand krijgt en ik weer te bang word om dit onbescheiden bericht te plaatsen. Dapper Wel! Ik! Lekker puh!! En ja, met schaamrood op de kaken. En toch

Soms komt er ook goed nieuws: ik ben niet besmet met die resistente bacterie. Toch nog iets van gerechtigheid in ziekenhuisland.

Een erg persoonlijke vraag Lieve, hoef je natuurlijk helemaal niet op te antwoorden, maar heb jij het gevoel gehad dat er van je gehouden werd, dat jij er mocht zijn? Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik liefde en aandacht en goedkeuring moest verdienen. En hoe doe je dat? (Ik dan heè) Door heel hard je best te doen. Dat was een slechte basis voor mij.