Jannigje

Dag 44! De EMDR weer achter de rug? Herkenbaar gevoel dat van "ik wil niet" En dan toch maar doen he, ja wat moet je anders.

Goedemiddag. Sterkte vandaag @Lars. Spannend @Sheila . Beterschap @Rapilos en @Suikertje

Als ik jou zo lees, lees ik mildheid, zachtheid, ruimte, dat is i derdaad anders dan bij mij. Mooi wel.

Dank je wel Lars, je krijgt er een van me terug

Ook hoop ik dat die zware dagen verdwijnen en plaats maken voor veel lichtere, voor ons allebei.

"Ze vallen soms erg zwaar" schrijf je Jan, helaas geldt dat voor mij ook.

Goedenavond, dank voor vandaag. Ik kreeg regelmatig een glimlach op mijn gezicht tijdens het lezend van een aantal berichten. Kan ik goed gebruiken nu.

Ha Muffin, fijne acond voor jou. Het begint hier nu te regenen, heerlijk dat geluid en eindelijk bijna geen verkeer! Rust! Ik moet nodig naar bed.

Goh, ik heb net een verhaal geschreven en maar weer weggehaald. Ik weet niet, het klopte niet. Niet de goede woorden. Dus ja, wat nu? Nou, dit dan maar En dit: een liedje voor jou. Zet em op Lars.

Goedemorgen Veel succes Lars!!

Tsjonge! Tja! Dat lijkt me schrikken en inderdaad ingewikkeld. Sterke en wijsheid wens ik je toe

Goedemiddag Over valkuilen gesproken: Ik loop door een straat Ik loop door een straat. Er is een diep gat in het trottoir. Ik val erin. Ik ben verloren … ik ben radeloos. Het is mijn schuld niet. Het duurt eeuwig om een uitweg te vinden. Ik loop door dezelfde straat. Er is een diep gat in het trottoir. Ik doe alsof ik het niet zie. Ik val er weer in. Ik kan niet geloven dat ik op dezelfde plek ben. Maar het is mijn schuld niet. Het duurt nog lang voordat ik eruit ben. Ik loop door dezelfde straat. Er is een diep gat in het trottoir. Ik zie dat het er is. Ik val er weer in … het is een gewoonte. Mijn ogen zijn open. Ik weet waar ik ben. Het is mijn schuld. Ik kom er direct uit. Ik loop door dezelfde straat. Er is een diep gat in het trottoir. Ik loop eromheen. Ik loop door een andere straat. Bron: het Tibetaanse boek van leven en sterven, Sogyal Rinpoche.

Avontuur veronderstelt vaak iets groots en meeslepends, maar het kan ook klein en voor een ander onopvallend zijn.

Emotioneel reageren is nooit verstandig, maar nu doe ik dat toch even. Deze uitspraak raakt me. Het eerste wat is denk is "wat aanmatigend jowan" . Het maakt me boos. Waarom? Ik denk aan een vriendin van mij die op geen enkele manier iets van verslavend gedrag in zich heeft, matigheid alom, eigenlijk altijd. Ik benijd haar daarom. Ik kan dat namelijk niet vanzelf, die matigheid, daar moet ik erg mijn best voor doen. Zij kan ontzettend genieten van een glaasje wijn, zo nu en dan. Zij vind dat lekker, gezellig, feestelijk. Zoals ze ook kan genieten van een broodje kaas oid. Dus hoezo "een soort gehandicapte"? Sorry, misschien mis ik de clou, lees ik het verkeerd, kan zijn. Ik lees ook maar even niet verder. Maar eens bedenken waarom ik zo heftig reageer. Adem in adem uit

Curacao, daar zou ik best eens naar toe willen, een voor mij onbekende wereld ontdekken

Domino is een spel met stenen die aan twee zijden voorzien zijn van ogen die aan elkaar gelegd worden, In Turkije wordt er in de theehuizen fanatiek domino gespeeld

Goedemorgen

Helaas voelt het vaak alsof het eeuwig duurt. Weten is dan één ding, maar Oohh dat voelen.

Lars, waar ben je? Hoe is het?

Wat lees ik, 9 maanden! Whaauw!

Suikertje ik hoop dat er nueindelijk eens een goede oplossing voor je klachten komt, duurt (mij)allemaal veel te lang. Lars , ik weet niet wat ik zeggen moet. "Hou vol" en "geef niet op" denk ik. Zeg ik ook tegen mijzelf. Spirit; gefeliciteerd met je nieuwe woning. Echt fijn voor je. En voor iedereen die het nodig heeft of kan gebruiken: sterkte.

Goedemiddag

Lars, laatste dag? Moeilijk? Opgelucht? Twijfelachtig? Sterkte! Of zit ik er nu een week naast? Opeens denk ik "1sept". Sorry weet het niet goed meer.

Fijne vakantie Fleur, ik hoop dat je volop gaat genieten.

Goedemorgen.