Jannigje

Weer ging hier behoorlijk te keer, veel regen en een aantal fikse bliksemflitsen, spectaculair.

Ik schreef al eerder over het meisje dat 40 jaar geleden werd geopereerd. Als ik aan haar terug denk, merk ik dat zij nog veel meer vertrouwen had, misschien niets eens zoveel in zichzelf, maar nog wel in andere mensen, collega's, de liefde, de toekomst. Zoals een ieder van ons kon zij niet vermoeden wat er voor haar in het verschiet lag. Nu ik terug kijk merk ik dat ik heel veel vertrouwen ben kwijt geraakt, er lijken angsten voor in de plaats gekomen en dat stemt me verdrietig. Die angsten zijn ontstaan door overtuigingen die veranderden of omgekeerd, wie zal het zeggen? Maar gaande weg ben ik steeds meer kwijtgeraakt, bijvoorbeeld contact met mijzelf en anderen. Steeds meer alleen. Daar zijn allerlei verklaringen voor die er nu niet zo toe doen. Het gegeven is er. Wat misschien als noodzakelijk gevoelde keuze begon, is verworden tot ..... Ja tot wat? Mijn enige bekende optie? Het enige wat ik nog kon bedenken, durfde vertrouwen? Ikheb lang gedacht dat er voor mij geen mensen waren, dat is niet waar. Helemaal niet waar. Ik heb het hier gemerkt bij jullie, ook nu weer. Maar ook in mijn directe omgeving thuis. De kunst is nu voor mij het te durven geloven, doen, aannemen en er naar handelen. Bij mij is jarenlang nauwelijks iemand over de vloer gekomen. Ik durfde niet meer. Allerlei redenen voor hoor, hele legitieme, ja ja. Och arme ik, och arme ander. Geen kans kregen ze, veel te bang, ik. Nu ben ik aan het oefenen. Een vriendin heeft me naar het ziekenhuis gebracht, zeheeft me opgehaald en is met mij mee gegaan, naar MIJN huis. Gisteren heb ik twee vrouwen op bezoek gehad! Jawel dames en heren, twee keer bezoek in één week! Volgende week komt er weer iemand! Het is genoeg geweest, ik vind het doodeng, maar het is genoeg geweest. Ik wil niet meer altijd die angst. Ik wil niet meer die beelden van mijzelf die niet kloppen. Ik was bang dat mijn huis niet goed, mooi, modern, schoon etc genoeg zou zijn, één van de redenen om niemand te ontvangen. En wat zeiden ze gisteren? Wat gezellig is het bij jou? Het past bij jou. Leve de kringloop, de planten, de herinneringen aan vakanties. Dus die reden kan van het lijstje. Ik woon in een buurt waar je niet even langs loopt bij iemand, veel mensen komen hier niet graag, de anonimiteit is enorm. Kwam me heel lang goed uit. Dus dit wordt hard werken voor me. Maar gelukkig zijn jullie er ook.

Dank je Basta en Lika. Ja Smart, dat vergelijken! Gek word ik ervan en gek maak ik mijzelf ermee. Dat is hard werken voor me: niet vergelijken. Vooral omdat vergelijken bij mij over het algemeen een oordeel inhoudt. Fijn Harp, ik hoop dat ze beter naar jou luisteren! En rust, ja zal moeten, dus ga ik doen.

@Kore, dank je wel Ja er zijn wel mensen die bijvoorbeeld boodschappen willen doen of me bezoeken. Ik doe mijn uiterste best om hun hulp te aanvaarden en ook te vragen als ik er behoefte aan heb. Voor mij is dat nog heel moeilijk, ik heb zo lang alles alleen gedaan. Ik heb het nodige af- en weer aan te leren.

En opeens onweert het hier!

Ja, fijn!!! Blij voor je

Ach Thee wat rot Sterkte

Dit draadje vind ik elke keer weer een, over het algemeen leuke, uitdaging

Je bent er toch wel met Sinterklaas he????? Duurt nog even, maar toch!!!! Fijne vakantie en daarna

Nelleke, waar ben je?

Jij durft!!!! Beter een late felicitatie dan géén felicitatie, toch?

Angst, breek me de b*k niet open!!!!! Als er iemand bang is ben ik het wel. Maar angst is een slechte raadgever, een heel slechte!!! tenzij het echt een signaal is zoals Jane beschrijft. Die angst gaat ergens over!!! Die kan heel terecht zijn, dus daarvoor is waakzaamheid geboden. Die andere angsten zijn niet meer nodig, misschien ooit geweest of niet, dat kan ik niet beoordelen. Maar die hoeven niet meer, die halen ons onderuit, houden ons terug. Ik weet zelf dat ik mijn hele overtuigingen-angsten-onzekerheden-etc-systeem a.h.w. opnieuw onder de loep moet nemen. En dat moet, want er klopt geen moer meer van. Heb ik vandaag ook weer een voorbeeld van. Zet ik straks wel op mijn draadje. Hoe vind je die als cliffhanger??

"op 37 vierkante meter in vakantiehuisje met zijn viertjes" vind ik ook wel érg heftig!!!!! Training voor gevorderden of zo. Wat Etty schrijft over geweldloze communicatie, spreekt mij erg aan. maar dan inderdaad wel allebei!!! Ik vind het trouwens verdraait moeilijk, ik heb een cursus gevolgd, ooit. Moet nodig op herhaling. En die hormonen!!!! Praat me er niet van. (zal ik dus ook maar niet doen ) En ja lieve Like, laat maar even.....

Hoe is het met je? Ging het?

Need I say more????

Sterkte Suikertje, persoonlijk vind ik het fijn dat ze nu verder gaan kijken. Het duurt al zo lang, te lang!!

Gisteren kwam ik nogal verdwaasd thuis en keek uit mijn raam naar het enorme ziekenhuis. Het was als een vreemde onwerkelijke droom. Kwam ik daar nu net vandaan! Een rollercoaster van nauwelijks 1,5 dag. Alles in rep en roer en dan weer opeens thuis, alleen en stil. Tjonge. Wat was dit? "Dit" was heftig, goedaardig, maar toch heftig! Naast mij lag een mevrouw die nog niet wist of haar tumor kwaadaardig was en of de plekjes in haar lever uitzaaiingen waren. Och arme!! Ik kon het bijna niet verdragen, het klonk als mijn verhaal in een nog ietwat mildere vorm. Het bleek achteraf alleen niet mijn verhaal te zijn, althans niet met de uitkomst die de artsen dachten. Het was heel confronterend! Want zij heeft misschien dus wél darmkanker met uitzaaiingen. Het kwam binnen! En dat ging over haar, nou ja, ook over mij natuurlijk. Over mij in maart. Misschien daardoor wel die verspreking Lars, maart heeft nog veel lading. Ik voel me nu, ja hoe eigenlijk? Stilte na de storm. Het is alsof een storm over mij heen is geraasd en ik me aan een paal vast moest houden om niet weggeblazen te worden. De storm is voorbij, ik ben niet weggeblazen. Maar nu, die stilte? Wat is dit nu, wat nu? Wachten, wachten en observeren. En weer een draad oppakken, nou ja eerst zien te vinden en dan oppakken. Nu eerst maar weer een kopje thee.

Goedemiddag allemaal. @Lars: sterkte!!!! Te laat voor je om het nog te lezen, maat toch. Ik hoop voor je dat het goed ging. En toen @Sheila met :"Kindness begins with the understanding that we al struggle" Dat is zoooo waar, ik vergeet het alleen nog wel eens! Weleens vaak eigenlijk . Mooi jouw plaatjes Sheila, een spreuk voor iedere dag Ik las verder, Yvonne, Fleur, grinnik grinnik, Bol e.a. Nog meer grinniken Dank jullie daarvoor. Bij jou grinnik ik niet Herstel, Tietze, aauuww! Het houdt maar niet op voor je, bah. Sterkte!! Ik vind het echt akelig voor je, al je klachten en pijnen. Daag

Ach Lars, ik kan me zooooo goed voorstellen dat je bang bent!!! Zou ik ook zijn, en niet zo'n klein beetje! Het is ook zo'n enorme stap. Alles nieuw, leuk aan één kant, maar doodeng tegelijkertijd! En ja zeer, natuurlijk. Jij hebt je leven niet zo voorgesteld, niet al deze moeilijkheden die je al zo lang te verstouwen hebt. En dat doet pijn! Op veel fronten, dat kan im me echt goed voorstellen. Ik herken het ook, als zijn onze situaties heel verschillend, maar de pijn, het verdriet en het gemis komen wel overeen. Wat ik wel heel mooi vind, is dat je zelf zegt dat het een goede keuze is. Ondanks alles weet je dus dat dit wel goed voor je is. Dat maakt het niet gemakkelijk, maar helpt hopelijk toch een beetje. Maar man, man, wat moeilijk en spannend!!! Ik vind je dapper Lars, ook al ben je nu bang en onzeker. Je doet het wel!

Dag allemaal. Ik ben weer thuis, vanmorgen keek ik vanuit het ziekenhuis naar mijn flat, nu andersom. Het voelt heel vreemd, als een soort anticlimax na al die maanden. Het grote wachten gaat nu beginnen, een ander soort wachten dus. Over 6 weken een scan om te zien of het werkt.

Daar ben ik nog even. Dank voor al jullie reacties, fijn om te lezen, zeker als het lijf zeer doet. Balsem voor de ziel, werkt ook voor het lijkt he. Hoop ik dan toch. Tjonge, ik was wel dapper in het begin, maar oei... wat een pijn kreeg ik in de loop van de middag (rug en billen)!! De laatste uren waren moeilijk, minuten kunnen dan lang duren. Maar goed, ik mag niet klagen, ik ben niet hondsberoerd geworden en heb niet vreselijke buikpijn. Om 17.30 kreeg ik warm eten, tegen 19.00 uur kwam ze het blad weer halen. Hebt u niet gegeten? Nee, ik moet plat liggen, dan lukt nasi eten niet zo goed. Oh. ... Tja. Net een stukje koude kip met saté saus gegeten. De yoghurt van vanmiddag, die ik ook niet kon eten, heeft ze weer meegenomen, helaas. Die had ik nu wel willen hebben. Maar ach, niet echt belangrijk natuurlijk. Asterix De menhir staat vast goed op mijn balkon. Kan Obelix hem komen brengen?

Heb ik bij me Lika, maar ik kan er niet bij! Liggen in mijn kastje. Dat platliggen is heeeel letterlijk

Ik heb gebeld hoor Koh, maar dank voor het aanbod. lastig op zo'n po!!

Ik weet inmiddels "alles" van mijn buurvrouw haar darmen en van haar darmoperatie Naast mij ligt een mevrouw die morgen geopreerd wordt en voor wie om de haverklap allerlei artsen komen. Vragen of ze mee wil doen met studie a (heel verhaal wat studie a inhoud). Vervolgens studie B. Tjonge. Hoezo privacy?