Jannigje

Laat dat “tje” ajb weg, dit is een mijlpaal hoor, niets kleins aan.

Goedemorgen

GEWELDIG!! Bol

Goedemorgen

Vandaag één jaar? Dag lieve Lars.

De laatste keer: Vandaag ging ik voor de laatste keer naar de flat. Een leeg huis, zo raar. Ik liep er rond, stond stil in de verschillende kamers en voelde me triestig. Een half mensenleven heb ik hier gewoond. Er heeft zich in die jaren zoveel afgespeeld en al die tijd woonde ik daar. En nu is dat voorbij. Nu woon ik ergens anders. Dit huis is geen project meer, dit is nu mijn huis. Het voelt onwennig, logisch natuurlijk, maar toch. Ik betrap me er op dat ik denk dat alles hier nu “goed en fantastisch “ moet zijn, de lat ligt alweer op Epke Zonderland hoogte en daar kan ik helemaal niet bij. Laat maar gebeuren, rustig aan ontdekken, dat ga ik proberen. De ziel gaat te paard. Mijn ziel gaat lopend denk ik, schoorvoetend.

@niks, Ik kan me jouw reactie goed voorstellen, daarom aarzelde ik eerst met schrijven. Maar wat ik tegen jou zei, wel schrijven hoor, geldt ook voor mij. Blijdschap en verdriet zijn er nu eenmaal, en soms tegelijkertijd. En als mijn pijn en verdriet er mag zijn, misschien wel vooral voor mijzelf, kan en mag de vreugde van de ander er ook zijn. We kunnen de verdrietige gevoelens niet weghouden bij elkaar, dat lukt gewoon niet. Zo is het leven niet. Ik had ooit een vriendin die zwanger was en het mij bijna niet durfde te vertellen. Het feit dat ze rekening met mij hield deed me goed, maar gelukkig vertelde ze het wel. Want ik wilde ook graag in haar vreugde kunnen delen en meeleven met haar. En bovendien, er is geen ontkomen aan, ik zou onder een steen moeten gaan leven als ik de confrontatie met (klein)kinderen zou willen vermijden. En dat wil ik natuurlijk niet. En meestal houd ik mijn mond, maar zo nu en dan, zoals hier op het forum niet en dat lucht mij dan op. En ja, op een afstand (letterlijk, ze wonen nogal ver weg) zal ik er zoveel mogelijk zijn en meeleven met mijn nichtje. Ik heb de echo al gezien, zo’n wonder. Schiet ik weer vol. Opperoma, tjonge, wat een eer. Maar op die sokjes moet je niet al teveel rekenen vrees ik.

Nu naar mijn flat, de laatste loodjes, morgen de oplevering, dan is het echt voorbij.

Onderstaande “dagelijkse gedachte” kreeg ik toegestuurd. Dit is me de laatste maanden niet goed gelukt, Ik heb nog een lange weg te gaan vrees ik. ''Wees handig met onzekerheid, ontspan in de chaos en raak niet in paniek. Dat is het spirituele pad.''

Goedemiddag allemaal Vanmorgen heb ik mijn pc met toebehoren aangesloten, daarna heb ik hem nogal gespannen aangezet. Het werkt! Gelukkig. Gisteren de muziekinstallatie, nog spannender met al die snoeren, ook gelukt. Voor velen zijn deze dingen misschien een peulenschil, voor mij niet. Ik ben er niet goed in, vind het spannend, maar nu ben ik wel trots op mijzelf dat ik het voor elkaar heb gekregen.

Wat mooi!

Mijn nichtje is zwanger, ik hoorde het vandaag. Op haar verjaardag hebben ze het wereldkundig gemaakt. Ze zijn zo blij! En mijn broer wordt dus opa, ik weet dat hij erop hoopte. Ik gun het hen allemaal van harte, maar wat hakte het erin bij mij. Ik was niet voorbereid, dat betekent dan dat ik me niet gewapend heb, daardoor kwam het extra binnen. Blij voor hen, en zelf zo verdrietig. Zo gaat dat, zo kunnen die gevoelens naast elkaar staan, er tegelijk zijn. Ik voelde me meteen schuldig, alsof ik het hen niet gun, maar dat is niet zo.Ik gun het hen wel, maar ik had het zelf ook zo graag mee willen maken. Er trok een hele film van hoe het zou kunnen zijn aan mij voorbij, hun (mogelijke ) film, nooit die van mij. Ik heb er eerder over geschreven, maar elke keer overvalt het me weer, de pijn, het gemis. Dan is er even geen “dapper door doen”, dan schrijnt het alleen maar. En even waren er tranen, heftig verdriet, heftige pijn. En daarna stuurde ik felicitaties.

Ik weet niet wie je wilt sparen @niks, maar voor mij geldt hetzelfde als wat @Yanaschrijft. Jouw vreugde en mijn verdriet zijn er tegelijkertijd, zo kan het zijn in het leven. Ik hoop dat je wel blijft schrijven.

Te gebruiken bij verstopping @bolletje, ik heb het vroeger vaak gebruikt. Alleen wel oppassen wanneer je het neemt @Bor, want het kan sterk werken dus zorg dat je niet onderweg bent ofzo, want ophouden is er dan niet meer bij.

Mooie draad vandaag, dank allen. Ik ben de hekkensluiter neem ik aan?

Ja, leren accepteren blijft lastig vind ik, maar het helpt wel als het lukt. Als ik minder weerstand voel zijn mijn gedachten en keuzes wel anders. De paden in mijn eigen leven vind ik zelf vaak al onbegrijpelijk.

Die nagtegalen! Ik weet niet eens hoe ze klinken, maar ze zijn voor mij zo,n symbool van rust, sereniteit, ware natuur (wat dat ook precies moge zijn).

Dat is moeilijk hè Cleo, als je dat met je hoofd moet doen omdat je niet gelooft, durft/kunt geloven, dat jij oké bent.

Het was niet zozeer een persoon, het was meer het hele systeem waarin ik opgroeide.

Dank je wel, je ontroert me. En meteen schiet ik ook weer in de oude modus van: maar als je me echt zou leren kennen val ik je vast heel erg tegen. Dat is oud gedrag, oude gevoelens en gedachten . Ik weet met mijn hoofd dat ze niet (meer) kloppen, maar toch... En dat maakt me dan meteen ook wel verdrietig, hoezo niet meer kloppen? Hebben ze dan ooit wél geklopt? Wat triest dat ik dat zo lang heb geloofd, heb gezien als waar. Ik heb nog geen antwoord op je vraag.

Voor mij hoef je ook geen sorry te zeggen @Pats, je hebt het geprobeerd, het viel je tegen, het viel je man gelukkig ook tegen, dat maakt het vast gemakkelijker. Je weet nu dat je dit niet wilt, dat is al heel belangrijk denk ik. Ik heb zelf na 5 jaar geprobeerd of ik weer in staat was om zo nu en dan een glas wijn te drinken, bij een etentje bijvoorbeeld.. Ik vond/vind het lekker en hoopte echt dat ik het kon. Ik kon het ook, maar het ging me weer overnemen, de gedachten aan alcohol, wanneer mag ik weer ed. De onrust, het gevoel toch weer geleefd te worden door. Het was het me niet waard. Ik vind het jammer, baal er soms nog van, maar het is niet goed voor mij. En nu, in deze behoorlijk stressvolle periode voor mij, ben ik héél blij dat ik niet meer drink, want tjonge, wat had ik veel excuses en redenen gehad (en nog) nu.

Ik heb het geprobeerd, het was geen succes. Dat was eens maar nooit meer voor mij, althans dat is mijn bedoeling.

Dat hoop ik ook Cleo, dat gun ik je. Vervolgens schreef ik nog een stukje dat geloof ik niets toevoegt, dus ik heb het maar weer weggehaald, in plaats daarvan:

Geen idee @Yvonne, mijn weegschaal is wel ergens, geen idee waar. Ik denk dat ik nog gelijk ben, althans dat hoop ik maar, dus 69.