Ja, die vragen:
Vlak na het overlijden van mijn vader ontmoette ik een vroeger buurmeisje. Zij condoleerde mij en vervolgens begonnen de vragen.
Heb je kinderen? Nee, die heb ik niet.
Maar je hebt toch wel een man? Nee, die heb ik ook niet.
Maar je hebt wel een baan , toch? Nee, die heb ik ook niet. (Ik nam aan dat ze een betaalde baan bedoelde).
Maar dan heb je toch wel een mooi huis? Nee, helaas.
Maar dan ben je toch in ieder geval niet eenzaam? Ja, dat ben ik wel.
Dit is echt gebeurd! Ik was verdrietig en kwetsbaar, en raakte nog meer van slag door haar vragen en vooral door de manier waarop. ik zou nu al die vragen niet (zo) hebben beantwoord.