Jannigje

Ik heb geleerd over veel dingen niet te praten, daardoor heb ik veel alleen moeten doen/gedaan. Daar zit een hele opvoeding en familiedynamiek achter waar ik nog steeds hard mee aan het werk ben. Maar inderdaad @Yana, gevoelens die er niet mogen zijn, worden niet minder, in tegendeel. Op de vraag waarom ik geen kinderen heb, kan ik niet een eenvoudig antwoord geven. Mijn verhaal hier opschrijven doe ik nu liever niet.

Misschien heb je gelijk, maar met mijn familie weet ik dus echt niet hoe. Ik kom uit een familie waar niet/nauwelijks gepraat wordt. Kinderen waren altijd het onderwerp van gesprek, ze waren ook een soort bindmiddel of niet-in-gesprek-over-onszelf-hoeven-gaan middel, zeker de kleinkinderen.

71

Dank jullie wel lieve mensen. Door het op te schrijven, ben ik er weer meer mee bezig geweest de laatste dagen. Ook over mijn eigen aandeel in het geheel, mijn eigen zwijgen. Ik weet me werkelijk niet goed raad met de situatie, nogmaals, ik wil (groot)ouders niet het gevoel geven dat ik hen hun geluk misgun, tegelijkertijd wil ik zelf ook graag gezien en gehoord worden. Maar hoe doe ik dat? Ik wil jullie vragen om hierin met me mee te denken. Hebben jullie suggesties?

Ach @Bor wat akelig . Sterkte

Oh, noem je dat taggen. Ik dacht dat het iets ingewikkelds was. Dank je wel Veel plezier vanavond!

@bumperjim mag ik je een digibeet-vraag stellen? Kun jij mij uitleggen wat taggen inhoudt en hoe je dat doet? (Zie je het schaamrood op mijn kaken?)

Ik heb geloof ik E.e.a. gemist. Het hele halve zool gebeuren blijkbaar, ik lees jullie maar snap er helemaal niets van. Dat van de kapotte thermostaat van @Kohtje daarentegen snap ik helaas heel goed. Koh, bij jou komt het niet door de vrouwelijke hormonen naar ik aanneem, maar de verschijnselen zijn hetzelfde. De nieuwe AD die ik slik hebben als bijwerking “opvliegers en nachtelijk zweten”. En ja hoor dat blijkt waar,, en dan niet een beetje maar heel veel! Op deze manier kom ik nooit van die overgang af.

Goedemiddag

Dank voor je reactie @Myle, vooral ook dat je niet probeert me op te beuren of me beter te .laten voelen, daar gaat het niet om voor mij. Ik vind het fijn dat je me leest en mij serieus neemt in wat ik voel en beschrijf. Ik lees meevoelen en meedenken bij je en dat doet me goed. De oordelen en de goede raad, hoe goed bedoeld ook, kunnen juist zo hard en liefdeloos binnenkomen. Juist dan kan ik me zo alleen en onbegrepen voelen. Dus dank voor hoe en wat je schrijft

Bij Pauw was een onderwerp over drankgebruik van een groep gezelligheidsdrinkers die besloten een maand niet te drinken, een man heeft daarover een documentaire gemaakt “Roes”, die wordt ma 16-12 uitgezonden op NPO 2, 20.25 uur. Welterusten

Ruiken deed ik deze week nauwelijks iets, mijn neus zat helemaal dicht door de griep.

Het is meer dan een jaar geleden dat ik iets op mijn eigen draadje schreef. Ik wilde eerder schrijven, maar dan wilde ik graag positieve dingen kunnen melden, van miraculeus herstel na de operatie, hervonden levensmoed ed, maar dat viel nogal tegen, dus ik wachtte. En omdat veel bij mij niet direct alcohol gerelateerd is schreef ik ook maar niet. Allerlei redenen om niet te schrijven. Maar toch. Er zijn ook redenen om wel te schrijven. Vandaag zag ik de documentaire “Heb je kinderen?” Ik verwachtte wel dat die me niet mee zou vallen en dat klopte. Ik heb gehuild van verdriet, van rouw, van gemis. Er wordt weinig over gesproken, ook in mijn leven. Mijn broers hebben kinderen, de oudste ook kleinkinderen, daar wordt heel vaak over gesproken, en ik praat mee, ik vraag, ik leef mee. Maar niemand vraagt hoe het eigenlijk voor mij is. En ik praat er ook niet over, want ik wil niet anderen het gevoel geven dat ik hen hun geluk misgun. Als mijn broer trots iets vertelt over zijn zoon durf ik niet te zeggen dat ik ook wel heel graag een zoon zou willen hebben. Dus ik zwijg ook. Bij bijna elk nieuw contact word gevraagd of je kinderen hebt, dat blijf ik moeilijk vinden. Op de sportschool is een meisje van een jaar of 14, zij is verstandelijk iets beperkt. Zij is mijn vriendinnetje, we kijken naar elkaar uit. Zij vroeg laatst “hebt u kinderen?”, blijkbaar in de stellige overtuiging dat ik ja zou zeggen. Zij was totaal verbijsterd toen ik nee zei, want dat kan toch niet, een vrouw van mijn leeftijd, ouder dan haar oma? Hoe kan dat nou zei ze. Ja wat zeg je dan? Het wordt niet minder, het verdriet, het lijkt wel meer te worden. Eerst had ik “alleen” nog maar geen kinderen, nu ben ik in de volgende fase, nu heb ik geen kinderen en daarom ook geen kleinkinderen.

Goedemiddag, vandaag geen museum voor mij, nog veel te gammel. Het duurt lang, deze griep.

@niks en @Smaragd. Welterusten

Na 5 dagen binnen wil ik heel graag even naar buiten, maar het regent hier hard en volgens de buienradar langdurig, geen goede timing.

Die angst is niet alleen maar onbewust @rapilos, ik vrees dat het ook daadwerkelijk gebeurd is. Angst en somberheid zijn heel slechte raadgevers.

Goedemiddag Ik droomde vannacht dat ik door mijn eigen onvermogen (angsten ed) mensen zichtbaar vreselijk teleurgesteld had en ik kon er niets aan doen. Akelig.

Wat een prachtig plaatje @Reacher, kan ik wel gebruiken, dank je . Ik heb een prachtig plekje voor ons geregeld zodat we daar rustig kunnen zitten met een kopje thee om van het uitzicht te genieten. Er zijn meer stoelen voor zieken, herstellenden of anderen die erbij willen komen.

Goedemiddag,

Fijn dat je dat kunt voelen @knakker

Welterusten

Dank @fleurtje en @nancy. Met zulke dagen ben ik erg blij met de tv. Ik heb nog allerlei natuurprogramma’s die ik terug kan kijken en verder kijk ik alles wat enige afleiding bezorgt. Het relativeert wel meteen alle zaken en zorgen die me normaal gesproken bezighouden, “gewoon” functioneren in de zin van even naar buiten kunnen, ademen zonder pijn en hoestaanval zouden mij nu heel dankbaar stemmen.

Goedemiddag Het is lang geleden (geloof ik) dat ik zo ziek ben geweest van de griep, of is het door de griep? Ik voel me echt belabberd.

70 kg