Strijkbout

Top! Ik ben dankbaar voor dit middel. Ik had 5 weken geleden niet voor mogelijk gehouden er nu zo voor te staan.

Dat is niet niks nee hoe dat de afgelopen jaren is gegaan. Hopelijk kan het je helpen hier een beetje van je af te schrijven en te delen!

Ik herinnerde me dat ik 'm de 21 voor het laatst heb genomen. Was toen een dag te laat. Dus neem 'm morgen. Om de hoeveel dagen neem jij 'm eigenlijk?

En daar issie dan toch weer eens, het gevoel: het is vrijdagavond, en het voelt leeg/saai. Misschien ook omdat ik bijna een afspraak met een vriend had maar deze toch niet door ging. Was van plan (voor het eerst) eens een malt biertje te proberen dan. Kijken of dat enigszins dan een beetje 'het weekend gevoel' schept. Maar goed, da ging nie door. Op zich geen probleem. Maar nu zou ik toch bijna weer eens even behoefte hebben aan ff wat 'meer'. Straks maar ff hardlopen dan. Dat helpt vaak wel om iets van een bevredigend/vervullend gevoel te geven.

Goed zo! Mijn laatste was... fuck, weer vergeten te noteren. Als het goed is de 20e. Dus dan moet ie vandaag weer.

Jij drinkt nog wel dus?

Ohhhh ik sjoemel weer lekker met dat roken. Na het werk gisteren toch nog ff een paar hijsen van de e-sigaret genomen. En bij het wakker worden toch ff 2 shaggies en koffie, voordat de pleister erop ging. STUPID WEAK MOTHERFUCKER!! Onder het mom van: 'rustig aan, niet te hard zijn voor jezelf' hahaha... M'n goede vriend adviseerde me dat morgen iig zeker niet weer te doen. Want volgens hem zijn de gravings gedurende de dag echt een stuk minder als je de verleiding van die ochtendsigaret (in mijn geval: shaggie) weerstaat. Ik geloof 'm direct.. Het werkt natuurlijk bij uitstek met roken zo dat het nooit genoeg is, bevrediging per definitie tijdelijk is, en je alleen maar de verslaving nieuwe voeding geeft. Met drank natuurlijk net zo.. Om meteen weer even daar een bruggetje naar te maken: het leidt wel lekker af daarvan om nu even met deze verslaving doorbreken bezig te zijn: ik denk letterlijk geen seconde meer aan alcohol Dat viel me gisteravond ineens op. Leuk wel, zo'n bliksemafleider. Misschien een goede tip voor meelezers hier die nog roken kap met lekker met roken; heb je gelijk een goede bliksemafleider voor de drank, 2 vliegen in één klap. (hoewel natuurlijk niet gegarandeerd is dat het bij iedereen zo werkt)

Zou natuurlijk ook best kunnen hoor. Ik weet natuurlijk niet precies wie en wat er zich daar aan de andere kant van het beeldscherm afspeelt. Maar if so, dan was dat m'n advies.

Pas je wel op dat je niet in alles veel te fanatiek, dwangmatig en 'bezeten van ideeën en overtuigingen' te werk gaat? Gewoon rustig en ongedwongen leven is ook wat waard.

Het wordt toch nog steeds gewoon voorgeschreven

Dank je. 2 mensen weten het nu. Eentje die ik er al vanaf het begin bij betrek, die had het toch al minnn of meerrr door had. Een online contact. En m'n beste vriend nu. Die reageerde er goed op iig. Zei ook wel dat het niet helemaal nieuw voor 'm was, en dat ik daar toch wel e.e.a. ook al zelf over losgelaten had door de jaren heen. Maar nooit helemaal hoe de vork werkelijk in de steel zat natuurlijk. Maar nu begrijpt ie wel beter dat 'incidenteel gebruik' of. 'af en toe' een gezellig dronken zaterdagavondje er voorlopig ff niet meer in zit.

De nicotinepleister zit er ook eindelijk op, na eerst 4 dagen steeds nog een dag uit te stellen

'helaas' zijn het ook natuurlijk uiteindelijk 'maar' ideeën in ons hoofd: '100 dagen', 'mijlpaal', 'm'n verjaardag', 'kerst', 'oud & nieuw', 'valentijnsdag', 'moederdag', 'prestaties', 'mislukkingen', en dan de 'verwachtingen' van uitkomsten daarover. De werkelijkheid trekt zich er meestal niets van aan Wat dat betreft is het soms misschien verstandig ons denken een beetje te relativeren. Scheelt teleurgestelde gevoelens

Waarom leefde dit topic eerst volop, en is het nu zo dood als een pier?

+1! Dit wordt m'n nieuwe 'motto'. Soms heb je zelf ook ergens zo'n soort intuïtief gevoel, en dan lees je ineens zo'n uitspraak, en daar komt het dan helemaal in één mooi zinnetje verpakt in tot uiting. Dit is er zo een.

Nu komt voor mij ook langzaam maar zeker het uit de kast komen. Van mij heeft tot nu eigenlijk niemand echt geweten hoe het werkelijk zat. Ze wisten wel dat ik 'in het weekend' dronk, maar dat dit al jaren een zwaar out-of-date verhaaltje was, wist eigenlijk niemand. Het heeft zich allemaal in stilte afgespeeld. Heb dan ook geen alcohol-carrière die bol staat van gênante momenten (daar was de wiet, die altijd voor de nodige schaamte en 'ik ben er niet/ik besta niet' zorgde, dan weer goed voor). Het is m'n best bewaarde geheim. Zelfs richting m'n allerbeste vriend, die vrijwel bijna alles van me weet. Maar dat niet... Ik had al verteld aan 'm nu een maand gestopt te zijn, en dat ik graag weer eens even wilde afspreken om het daarover te hebben (naast over z'n afgelopen vakantie). Beetje lastig om tijd te vinden, maar mogelijk spreken we vrijdagavond even af. Toch over de app stelt ie dan even vraag, toch wel nieuwsgierig naar het hoe en waarom van ineens 'zo radicaal gestopt zijn'. In een voice-app van 5 minuutjes al even in het kort verteld hoe de vork de afgelopen jaren in de steel zat. Ja, dat voelt echt even als uit de kast komen... en vooral ook jezelf de mogelijkheid ontnemen voor nog een weg terug. Want waarom vertelde ik het nooit? Dan kun je niet meer terug. Vanaf dan wordt een avondje zuipen beladen. Vanaf dan gaan mensen om je heen zich zorgen om je maken, en je misschien bellen met de vraag of alles wel goed gaat. Of... de ultieme horror: misschien een keer langskomen onverwachts op een tijdstip dat je aan je roesmiddelen zit. Het gênante moment dat dan mogelijk zou ontstaan... Nee, dat hield ik altijd weloverwogen en slim verborgen, wetende dat ik echt niet zat te wachten op de reacties die je dan zou krijgen. Wist immers ook dondersgoed er nog helemaal niet klaar mee te zijn, en zat allesbehalve te wachten op bemoeienis van anderen. Je zet toch een beeld van die anderen van je hadden ineens op z'n kop. Het voelt echt als een coming out. Doe het nu iig bij de mensen die het meest veilig voelen wat dat betreft. Stap voor stap. En wellicht gaat het ook lang niet iedereen aan.

Hoe dat brein van ons werkt is gewoon denk ik helaas niet altijd even handig voor het subject genaamd 'ik' dat er schijnbaar in huist. Die 'koekoek' blijf je nog wel even houden waarschijnlijk. Ik heb zelf ook de gekste en raarste momenten dat daar ineens dat ouderwetse en in some way fijne gevoel van: 'straks weer lekker drank halen'. Wij mensen hechten ons aan de gekste dingen. Ook aan ellende. Maar goed bezig Maarten! Je klinkt inderdaad als 'het achter je gelaten hebben'. Toch kun je dat uiteraard nooit te vroeg zeggen. Maar voor nu iig top!

Ja dat roken is misschien nog wel veel meer een gewoonteritueel. Naast het roken zelf zijn het natuurlijk ook de handelingen erbij. Ben niet zozeer bang voor dat als het roken mislukt, ik dan maar weer met alles begin. Zeker niet.* Wel ben ik bang dat ik me soort helemaal onthand ga voelen. Als ik hier nu ook nog mee stop heb ik alleen mezelf nog. Niks meer om me aan te vergrijpen en 'iets' tot me te nemen. Als verslaafde ben je ook gewoon verslaafd jezelf voortdurend maar van alles toe te dienen. Nu komt dat wel helemaal tot stilstand. 'Onthand' voelen is het juiste woord hiervoor. Ik hoop echt dat die pleisters ook goed helpen om die cravings en behoefte goed weg te nemen. *vandaag zat ik op 5 dagen zonder antabus. Net half uurtje geleden ingenomen. Ik dacht nog even: 'de mogelijkheid ligt nu wel echt open, je kunt gerust naar de supermarkt gaan om drank te halen.. die antabus zul je nu geen last meer van krijgen...'. Maar ja, zou ik nu echt willen? Het antwoord was weer duidelijk nee. Kan dat niet meer aan mezelf verkopen. Zou zo raar voelen ineens weer met een glas wijn voor me te zitten vanavond. En dan al die tijd dat je zonder zit weer in de prullenbak gooien...? nee. Die knop lijkt toch wel écht om. Daarna weer een kwart bruisje genomen.

Dank je. Dat weet ik helaas maar al te goed. Heb m'n ouders eraan verloren... Dan zou je misschien zeggen 'hoe kun je met zulke voorbeelden überhaupt nog roken', maar ja, bij roken denk ik vaak: 'die ziektes komen meestal pas als je op een bepaalde leeftijd komt, voor mij nog niet aan de orde'. Maar waar roken uiteindelijk allemaal toe kan gaan leiden is absoluut geen pretje nee. Echt een nachtmerrie. Buiten de welbekende langziekten is het natuurlijk sowieso ook echt slecht voor zo beetje alles in je lichaam. Alcohol is één gifstof. In rook komen tientallen, zo niet honderden gifstoffen vrij. En dat doe je dan nog eens de hele dag door, en echt sowieso dagelijks. Eigenlijk nog slechter dan drank dus.... Besloten vandaag nog rokend de dag af te maken, en dan morgen de pleister erop. En kauwgommetjes. Dat schijnt ook wel raadzaam te zijn om het mee te combineren/

Na stoppen met zuipen, is nu ook voor mij het stoppen met roken aan de beurt. Deze heb ik nog een beetje uit lopen stellen, en ik wachtte op het moment dat ik voelde dat te gaan moeten doen. Dat is nu wel... zo ongeveer (neemt nog hijs van z'n e-sigaret). De pleisters en kauwgom zijn inmiddels in huis. Maar... lastig. Dat doe je toch de hele dag door, en in die zin lastiger dan drank. Hoewel de drank natuurlijk ook echt iets oplevert als je het gebruikt (lekker aangeschoten of dronken worden). Maar ook deze verslaving gaat eraan!

Goede vraag. Ik denk niet dat er zozeer een behoefte in mij leeft om 'erbij te gaan horen' of zo, bij 'de gemeenschap'. Dus heb nou niet echt behoefte aan buurtfeesten, (familie)verjaardagen en al dat typisch 'gewone mensen'-gedoe. Eigenlijk zou ik gewoon wat meer leuke contacten willen, wat redelijk gelijkgestemden. Dat je wat meer 'places to go' hebt, wat meer mogelijkheden en opties. Waarom? Omdat ik dergelijk contact toch wel erg leuk vind. Het is overigens niet zo dat ik dat nu helemaal niet heb of zo hoor. Maar het zou wel eens wat meer mogen aangroeien. Jarenlang heb ik daar eigenlijk helemaal niet open voor gestaan en hield ik de meeste mensen weg en op afstand. Njah, hoe dat gaat hoef ik hier waarschijnlijk niet uit te leggen.

Haha, ja precies dat is het! Ik ben eigenlijk ook helemaal niet zo'n oordeler en helemaal niet zo moeilijk wat dat betreft. Al kun je natuurlijk wel in een groep belanden en echt het gevoel hebben er helemaal niet tussen te passen. Maar over het algemeen valt dat best mee. Ik zal eens kijken voor die site. Thanks!

Eens in de zo veel tijd had ik soms ineens van die momenten op de zuipavonden - vaak als ik een paar hijsjes van een joint nam, en die erin klapten - dat ik me ineens zeer pijnlijk bewust werd van wat ik aan het doen was. Dan zag ik mezelf als het ware zitten, dwangmatig glazen wijn wegtikkend alsof het water was. Dat glas wijn werd ineens een gifbeker in mijn ogen, waarbij ik me dan bewust ervan werd er hopeloos verslaafd aan te zijn. Het besef hoe ik tot over m'n oren in de problemen zat. Dat die verslaving daaraan me langzaam maar zeker zeker keihard aan het slopen was. Dat daar als het ware m'n sluipmoordenaar voor me op de tafel stond. Heel pijnlijke momenten. En denken dat je dan stopt op het moment dat dat je zo glashelder wordt op zo'n moment? Vergeet het maar. Gewoon in vol besef doorgaan met slokken nemen, want die drang gaat gewoon door, en er niet aan toegeven geeft ook een rotgevoel. Het lichaam vraagt op dat moment gewoon om weer een slok te nemen. En dat zie je jezelf dan doen. Dan voel je je letterlijk een soort slaaf van de duivel. Die momenten konden zó enorm duister voelen. Man man, wat besef je dan snoeihard wat een probleem je hebt. Heeft echt iets duivels... Ik denk dat je op die momenten echt op de meest eerlijke manier het ware gezicht van de drank en de verslaving ziet. Hele pijnlijke momenten. Die sprongen er voor mij altijd uit, en zijn me het meest bijgebleven. Die maken dat als ik daar nu aan denk, en ik mocht even zin hebben, dat ik weer redelijk snel genezen ben van alleen al het idee. Die status heeft alcohol gekregen voor mij nu. En natuurlijk zijn er wel meer negatieve ervaringen. Maar deze herinner ik mij graag ff als ik er zin in krijg....

Nog nooit zoiets gedaan.

Ik ga nu ff iets heel onorthodox zeggen hier (vast vloeken in de kerk): als ik jouw verhaal zo lees, lees ik eigenlijk niet echt problematisch gebruik. Ja, je vliegt af en toe eens een keer uit de bocht. Maar wie niet die regelmatig wel eens drinkt, dat er een feestje of een avondje wel eens uit de hand loopt en de rem ff niet werkt. Het is op een vrij normale werking van alcohol dat het je grenzen vervaagt en dat als je eenmaal bezig bent je er nog een wilt, en nog een, en nog eentje dan. Een probleem wordt het als je er serieus niet vanaf kunt blijven en je in je nuchtere leven steeds meer gaat beheersen, je er steeds vaker en meer naar gaat verlangen en zo. Je zegt dat je makkelijk ook zonder gedoe met jezelf het bij één kan houden, en daarna gewoon aan de thee en zo. Overdrijf je misschien dan gewoon niet een beetje en til je er niet te zwaar aan? Ik lees hier niet iemand die een serieus alcoholprobleem heeft eerlijk gezegd. Ervaar je dat zelf wel écht zo? Misschien dat je wel aanvoelt dat het dat wel eens kan gaan worden? Dan is het natuurlijk ook verstandig daar wel alert op te zijn.