Strijkbout

Trouwens, ben je nu cold turkey gestopt? Of gebruik je hulpmiddelen erbij? Hulpmiddelen kunnen de ergste gravings wel heel effectief verzachten iig. Zuigtabletten dus, kauwgom, pleisters. Doe jezelf een lol zou ik zeggen...

Klopt! Je spoort op dit moment idd niet Maar hey, dat geldt voor bijna iedereen die in zo'n proces zit Dan slaat de boel echt ff op hol en slaan al die states of minds ff nergens meer op, zélfs al kijkt een klein rationeel deeltje van je geest met je mee die het allemaal ziet gebeuren Mijn advies: probeer een beetje uit te zoemen. Probeer met een beetje afstand naar je zelf, je gedachten en je gevoel te kijken en al die 'ikjes' die steeds weer een andere vorm aannemen. Is tijdelijk. Heel misschien kun je er zelfs af en toe ff om lachen vanuit je wat meer uitgezoemde kijk. En ja, stoppen met roken is gewoon *! Ik ben blij dat ik door die fase heen ben nu. één ding scheelt: als er aan voorbij bent, bedenk je je wel 3x keer om weer zo stom te zijn weer in de fout te gaan. Want dat wil je echt niet steeds op nieuw beleven, die ellendige fases waar je in het begin doorheen moet. M.i. is dat dan ook de 'hogere functie' van dat *gevoel: je te behoeden daarna er weer aan te beginnen. Want je weet hoe * die eerste fases zijn en je bent echt BLIJ als je daar doorheen bent. Dus dan niet meer opnieuw beginnen! Dat zou de les eigenlijk moeten zijn van dat * gevoel...

Soberbunny, Ik zag dat dit topic eigenlijk vorig jaar al geopend is, en heb alle reacties eens helemaal doorgelezen. Je schrijft dat veel van je drinken voorkomt uit sociale stress/angst, omgang met mensen, familie, relaties. Komt bij mij de vraag op: wat heb je al geprobeerd op dit gebied, behalve te gaan drinken als 'medicijn'? In hoeverre heb je de bron en oorzaken daarvan al onderzocht bij jezelf? Al eens ooit in het verleden hulp voor gezocht? Zou het kunnen komen door 'gewoon' een introverte persoonlijkheid? Zit er onderliggende trauma bij (je schreef iets over ervaringen als jongere; maar wat maakt dat je daar destijds zo kwetsbaar voor was, al eens doorgevraagd in jezelf daarover om tot de kern ervan te komen?) Of is er wellicht sprake van, wat iemand anders ergens in dit topic als mogelijk opperde, wellicht onderliggend autisme-achtig spectrum iets? Allemaal vragen...... Lijkt me in elk geval wel goed daar eens wat mee te gaan doen ipv drinken, maar óók het tijdelijk stóppen met drinken, alleen maar als een soort tijdelijke symptoombestrijding in te zetten steeds, om vervolgens dan weer terug te vallen. Als ik alles zo heb doorgelezen, lijkt mij dat de 'gewone manier' uiteindelijk inmiddels wel vaak genoeg bewezen heeft uiteindelijk niet te werken. Een eerste stap wordt dan wel eens dat erkennen denk ik, en inzien dat het in je eentje niet lukt. Tijd voor hulp dus. Tijd voor datgene gaan doen wat werkelijk nodig is.

Ze zeggen wel eens: aan de basis van alcoholisme ligt vaak een vertrouwensprobleem. m.a.w. alcoholisten vertrouwen vaak geen hond. Wellicht is daar hierin sprake van: gebrek aan vertrouwen= iemand(en)/iets als niet veilig ervaren=dit forum als onveilig ervaren? If so, dan is dat voor jezelf een puntje om aan te werken lijkt me.

Grapje! Droge aufmeldung.

Ik ben ladderrrrrrrdat *burp*

Juist wel... het kan alleen soms enorm veel tijd kosten.

Misschien al wel geprobeerd, maar toch weer terug gevallen? Maar idd, het allemaal alleen doen is echt wel heel erg moeilijk. 't Probleem is dan dat je enkel en alleen maar dat uiterst corrupte zelf van je hebt. (Want verslaafd brein; dus er kan zomaar ineens een heel ander 'ikje' daar in die bovenkamer van je de tent overnemen)

Nou ja, het is denk ook goed je altijd te realiseren dat het ook allemaal eigen perceptie is.

Ha! Ik dacht ook n.a.v. van Pats' reply, eens kijken op hoeveel dagen ik zit (in de alcoholvrijheid-app). Ik zie dat ik vandaag op 50 dagen zit. Precies 50! Ben nooit zo van dat bijhouden. Maar wel grappig dat ik dan precies vandaag ff kijken en op zo'n mooi getal zit.

Vanmorgen stond de weegschaal gewoon weer bijna op 86... wat gaan we nou krijgen? Dat hadden we niet afgesproken! Suiker gaat nu zo veel mogelijk in de ban, en ik ga de regelmaat in het hardlopen echt ff aanscherpen.

Dat maakt het dan wel lekker makkelijk om te filteren toch? Een beetje van 'ik weet wie het zegt'.....

Opstaan en weer doorgaan... Ik doe het ook met behulp van Antabus, en voor mij werkt het fantastisch om er vanaf te blijven.

Ik heb ook zeker die neiging als ik er niet op let. Maar volgens mij heeft tegenwoordig zo'n 85% van de mensen dat, dat steeds maar op die telefoon kijken? Wel goed om bewust van te worden hoor. Het is eigenlijk zulke debiele dwangmatigheid.....

Kraan, je komt vanzelf wel een keer tot de conclusie dat je ergens zit waar je niet wil. Of niet natuurlijk. Maar daar zit je nu (nog) niet.

Ja, dat zeg je mooi.. als een hondje volg je inderdaad je gedachten op. Met die trekkende kracht bedoel ik, een soort trekkende energie om te gaan doen. Je telefoon willen pakken en checken of er nog berichtjes of appjes zijn. Als je rookt een trekje willen nemen van je (e-)sigaret, 'oh ff dit nog doen', 'ik moet dat nog ff nakijken', 'ff dit pakken', 'dat pakken' en dan al die verhaal-gedachten natuurlijk etc. Normaal volgen we inderdaad als een hondje al die 'orders'. Maar dat niet alleen natuurlijk. We zijn vaak bang voor leegte, verveling, ff niets te doen hebben, 'saaiheid', bang voor 'onszelf' (als in: leegte). Nu kijk in je feite in de ogen waar je nu eigenlijk (onbewust) bang voor bent. Het kan misschien zinloos lijken, maar dat is 't niet (of misschien ook wel, eigenlijk maakt dat niks uit: wat is die 'geest', die 'ik', die wil dat dingen zin moeten hebben en dat 'ie' er wat aan heeft, en zo). Gewoon poosje mee experimenteren

Ja is raar hè? Merk je ook die trekkende kracht van binnen af en toe (of heel vaak... ?) die soms bijna niet te weerstaan is? En wat voor gedachten krijg je erbij? Ik ga vanavond ook weer eens een sessie doen.

Wat een weer vandaag zeg. Niet normaal! Gisteren trouwens ook al. Ben het helemaal zat. Heb de politie gebeld. Dit kan zo niet langer. En ik ga ook het gemeentehuis bellen, en de weerman! Ik zal ze krijgen!

Goede morgen, Half 8 springt een van m'n katten op m'n bed. Wakker. Normaal draai ik me dan nog wel een paar keer om, want ik werk gelukkig nog maar zelden vroeg. Maar heb een druk programma vandaag, dus maar wakker gebleven en om half 9 eruit. En dan zulk kutweer buiten. Pfff ik heb echt niks met ochtenden gewoon, en al helemaal niet als ze eruit zien zoals dit nu. Maar slapen gaat 'm ook niet meer worden nu. Maar uitgeslapen ho maar. Dan maar nu ff de koffiejunk uithangen.

Flauw

Nee hoor. Zo'n medisch dossier ziet er niet zo uit. Als verpleegkundigen in een medisch dossier kijken, dat zien ze een hele tijdlijn met jaartallen en zo. Dus als in jouw geval dat dan over 10 jaar een keer gebeurt, dan staat er hooguit in 2033 een vermelding: - 2023 Alcohol abusis - 2024 heel wat anders - 2027 heel wat anders etc. Dus dan is echt wel meteen duidelijk dat dat iets van vroeger is. Wel zul je bijvoorbeeld kunnen hebben dat, mocht je ooit op een revalidatieafdeling komen of zo, en je drinkt daar wijn, dat ze wel enigszins in de gaten gaan houden hoeveel wijn je dan drinkt, gezien die vermelding in je dossier. Zeker als je bijvoorbeeld een slechte doorbloeding hebt, of bepaalde medicatie slikt. Maar op zich is dat allemaal zo onpersoonlijk joh. We denken altijd dat we het middelpunt van het universum zijn en maken onszelf ongelooflijk belangrijk, alsof iedereen net zo met ons bezig is de hele dag als wijzelf, maar in werkelijkheid is alles best wel een onpersoonlijk gebeuren als het 'de buitenwereld' betreft; de meesten zijn de hele dag net zo met zichzelf bezig als wij En trouwens, het is natuurlijk ook wel relevant voor medici om dat toch te weten. Die mensen zijn er als je ze nodig hebt om te helpen hè. Niet om een persoonlijk oordeel over je te hebben.

Misschien herken je je wel een beetje in deze dame. Ging ook voorheen naar de AA, maar had niet zo veel met dat 'altijd een verslaafde zijn' en vond meer haar weg in de boeken van Jan Geurtz en zo.

Het is denk ik niet helemaal uit de lucht gegrepen of zo. Die verslavingsgevoeligheid zal er wel altijd zijn. Maar dat is het voor mij ook meteen: ik spreek voor mezelf liever van 'ik ben verslavingsgevoelig' dan dat ik mezelf het label geef: 'ik ben alcoholist'. 't Werkt natuurlijk wel qua hersenverbindingen en 'paadjes' die daarin gelegd worden door de jaren heen, dat die alcoholverslaving er voor eens en voor altijd in gelegd is. In die zin is 'een ziekte van het brein dat nooit meer overgaat' zeker geen onzin. Maar het is maar net hoe je er naar kijkt en naar wil kijken. Hoezo vind je dat zo erg als dat in je medisch dossier staat?

Maar als je merendeels lente en zomerachtig weer beleeft, is soms noodweer weer wél lekker

Dat zou ik toch maar ff doen. Ik ben één keer geweest tot nu toe, en inderdaad, dit kom je tegen. Er was er zelfs eentje (die kwam geloof ik weer eens sinds een tijdje) die al 31 jaar droog stond. Staat mijzelf ook erg tegen om jezelf tot in de eeuwigheid als een 'verslaafde' te moeten gaan zien. Zo maak je van één aspect in jezelf je hele identiteit zowat. Ben dan zelf ook meer van 'get over it', en achter je laten op den duur en niet meer te veel naar omkijken. Maar een (paar) keer gaan voor de ervaring, en het eens voelen hoe het voelt om met anderen over alcoholisme/verslaving te kunnen praten, is wel wat ze sowieso ook vaak aanraden bij verslavingszorgorganisaties. Als die specifieke vorm dan niet je ding is, kun je altijd besluiten niet meer te gaan of een passender alternatief voor jezelf te zoeken.