Strijkbout

Thnx. Als ik weer zou beginnen, dan zou ik weer echt terug bij af zijn. Dat drinken was al jaren een volledig leeggemolken koe. Ik weet nog goed hoe het 'daar' voelt. Gelukkig is die aantrekkingskracht ook wel weg wat dat betreft. Ik stop dus met behulp van antabus, en heb nu al een paar keer gehad dat ik op het punt zat dat ik dan al 4 dagen niks meer had genomen en weer een nieuwe moest nemen, en dus wat dat betreft wel weer 'kon' zuipen. Stond het mezelf dan helemaal toe de laatste paar keren. Maar dan merk ik dat die aantrekkingskracht/wil er ook gewoon eigenlijk niet echt meer is. Dus dat is wat dat betreft wel winst. Maar het is nu inderdaad verder een moeilijke fase. Het helpt in ieder geval al als het ik het dan in ieder geval kan duiden als een bekend verschijnsel wat veel schijnt voor te komen in 't stop proces, en als ik hoor/lees dat anderen het herkennen. Een vriend van mij, met wie ik er open over deel in privé, zei ook dat dit iets is dat vroeg of laat vrijwel altijd gebeurt en dat dit het lastige punt is waar je aan voorbij moet. Helpt al wel als je het zo iig een beetje een plekje binnen het geheel kan geven. + het is denk ik ook goed om gewoon weer meetings te gaan bezoeken en zo de verbinding met anderen hierin aan te gaan. Ben tot nu toe maar 1x geweest, één dag na m'n laatste keer zuipen. Oftewel, meer dan 6 weken geleden Dacht weer dat niet nodig te hebben en het allemaal wel alleen te kunnen. In deze fase waarschijnlijk niet de meest wijze overtuiging.

Nee zeker niet. Maar nu dus ook niet. Ik kwam daardoor voor mezelf de afgelopen dagen tot de conclusie dat ik dus mezelf en het/m'n leven dus eigenlijk gewoon niks vind, stoppen daarbij dus ook al geen zak helpt, en vul de rest maar in... Maar het schijnt een beetje bij 'het proces' te horen dit, en een bekende fase te zijn in het stop/herstelproces. Maar kijken hoe we hier dan weer doorheen komen.

Hoelang ben je al bezig met stoppen of minderen eigenlijk? Hoelang geleden dronk je nog dagelijks? Ik vind je plan erg ambitieus verder Als eenmaal die verslaving erin zit, is terug gaan naar een 'acceptabel patroon' én daar ook echt weten te blijven, iig geen kattenpis.

Jep. Helemaal waar. Maar dat matigen is zo'n tricky business helaas, uit eigen ervaring sprekende. Kon ik 't maar. Vroeg of laat rol je weer terug je oude patroon in. Ik hoop voor jou dat dat niet zo is. Ik geloof wat dat betreft eerder in incidenteel gebruik dan in 'matig gebruik', als je eenmaal een relatie met alcohol hebt waarbij het een verslavend middel voor je is geworden, of is 'geweest'. Zo af en toe eens een keer drinken of doorzakken, en het vervolgens dan een hele poos niet meer doen, en dat echt goed bewaken, bewaken dat die hersenen niet langzaam maar zeker weer patroonmatig vragen om alcohol. Maar zelfs dat is wellicht nog een hele kunst. Ik wil zelf wel graag geloven dat dat mogelijk is. Maar het blijft waken voor patronen die er met de tijd weer in sluipen.

Ik bedoel helemaal niks, en ik wilde helemaal niks vooropgezet 'horen'. Dat is je eigen projectie Was gewoon echt een open vraag. Benieuwd hoe dat voor je was.

Had je dit voor mij gepost of...? In ieder geval bedankt. Het lijkt als ik dat zo lees heel erg alsof ik nu in 'the wall'-fase ben aangekomen of zo. Erg herkenbaar. Nou dan kan ik het iig duiden. Gek genoeg stelt het me een beetje gerust. Ik was bang in een soort hele nare depressie te gaan belanden of zo. Maar toch ook zeker niet fijn wat ik daarover lees en hoe lang dat kan gaan duren, en wat er allemaal los kan komen. Leuk hoe dat werkt hoor, dat systeem in ons *not!!*

De dag weer doorgekomen. Maar pfff wat ben ik de motivatie, het positieve gevoel en de zin in alles gigantisch kwijt. Loont echt totaal niet meer om gestopt te zijn. Als het over een paar dagen nog steeds zo is, begin ik gewoon weer met zuipen, want zonder vind ik er ook geen kloot aan zo.

En hoe was dat?

Jewel... Hij komt zelfs in de Bijbel en de Koran al voor. Het is de waardige tegenstander van God op aarde: het is de Satan Zelve! En den gevallen Engel vermeackte zichzelf tot vloeistof voor de mensch, en kroonde zich tot Koning des Duisternis in den aardse schepping. Stevig wist hij zich door allen tyden in den maatschappyen te zetten. In den latere (super)markten van de Eynden der Tyden eisten hij complete Paden voor zichzelf op, met rijen vol van zijn magische vloeistof in dranken. En de willozen, de hedonisten, de feestvolkeren, zij marcheerden veelvuldig onder luid feestgeschal in zijne name, begerend naar almaar meer, meer van Zijn onreine geest! Zie! De hel viel uit den hemele ter aard door hij wiens geest verdorven, duister en vol dwaling is. Laat U niet in [met] dezes geest der magie!

Waar vind je die?

Goedemorgen, Ik ben helemaal vergeten te vieren dit weekend dat ik op 6 weken zonder zat. Maar zat ook eigenlijk ff in een vette dip, waar ik nu net weer een beetje uit kom. Nu weer met frisse moed er tegenaan, en gaan zorgen voor een plan, een richting en doelen. Die ontbraken nog.

Ga je dat soort dingen nou echt serieus je hele leven lang van iedereen zitten onthouden, om ze er op een goed moment, welgemikt mee om de oren te kunnen slaan? Dan moet je energiereservoir behoorlijk vol zitten lijkt me.

Realiseer je dat die drank allang geen onschuldig 'lekkernijtje' meer voor je is, en ook geen 'leuk en onschuldig extra'tje voor 's avonds'. Het is een destructief monster waar jouw ware wil helemaal niets meer mee te maken wilt hebben.

Is dat bedoeld als een link? Ik kan er op klikken tot in een ons weeg, maar er gebeurd niks?

Ja, exact dit! Geen verantwoordelijkheid hoeven nemen voor de inhoud (eeh, inhouidsloosheid zou je misschien ook wel kunnen zeggen... ;)) van m'n leven. En daar natuurlijk ook schaamte bij voelen, en alle reden om anderen ook vooral niet dichterbij te laten komen. Want ja, ze zouden maar zien hoe je leven er eigenlijk uit is komen te zien door de jaren heen. Ik dacht er vannacht nog aan toen ik wat op een dating app zat te kijken: welk verhaal heb je in hemelsnaam te vertellen aan de ander als het gaat om hoe je je leven de afgelopen jaren hebt geleefd.... Eerst maar eens in het reine komen met mezelf. Ergens is dat maar goed ook. In ieder geval genoeg werk aan de winkel. Eerst wordt het maar eens tijd iig de dingen te gaan opschrijven en uiteindelijk ook doen die ik al een eeuwig wil doen, maar altijd maar heb uit- en afgesteld. Met plan van aanpak en zo. Stap voor stap, zonder haast. En natuurlijk braaf op tijd de antabus blijven innemen.

Ben je er nu ook open over, over dat stiekeme van al die tijd, de verstopplekken en hoe dat alles voor jou geweest is al die tijd, naar iig je man toe? En helpt dat goed? Of nog niet aan toe? En trouwens... het lijkt me ook wel dat de geur van wijn wel altijd te ruiken was, of had je daar ook een trucje voor?

Precies. En daarbij was het een beetje cynische 'humor' van me.

Nou niet soft gaan worden hoor jullie!

In ieder geval meer gaan werken aan verbinding met anderen, sociaal contact, meetings bijwonen. Dat kwam iig wel ter sprake. Verder was het nog een wat verkennend, eerste gesprek. Lijkt me in ieder geval handig om wat meer te gaan leven. Nu ben ik wel gestopt, maar verder leef ik in feite nog compleet hetzelfde als toen ik nog volop in gebruik was, alleen dan zonder middelengebruik. Daarom voelt het ook zo zinloos denk ik. Er komt niks voor in de plaats. Leeg, saai. Disconnected. Er is werk aan de winkel. En ja de dingen die je onbewust verdoofde komen naar boven. Maar nu zonder escape. Probleem alleen bij mij is altijd dat de deur ook zo potdicht gaat als die registers opengaan. Juist dan sta ik totaal niet open voor hulp van buiten.

Eigenlijk stond ik het mezelf serieus toe gisteravond. Kwam thuis van werk, ik had nog minstens 25 minuten om erover na te denken, en er even 'mee te zitten'. Het kon me ergens geen fuck meer schelen. Maar de echte wil om te zuipen is er gewoon niet meer. Die aantrekkingskracht naar de drank zoals dat 6 weken geleden nog was. Het is er niet meer. Dus zette een glas water neer en de antabus, op tafel en gaf mezelf volledig de vrije keuze: innemen of naar de albert heijn gaan (jas was nog aan). Toch niet voor de drank gekozen. En niet vanuit angst voor de drankverslaving of zo. Ik weet niet hoe ik er verder tegenaan moet kijken. Werd er ook verder niet blij van of zo. Zit momenteel ff in een dip waarbij heel dat stoppen niet meer lijkt te lonen. Vanmiddag heb ik een (eerste) afspraak met de psycholoog bij Trubendorffer. Kan ik het er gelijk even over hebben. Komt denk ik op het goede moment.

Hoezo doe je het dan ipv stiekem niet gewoon niet-stiekem? Roep desnoods aan de kassa naar alle mensen achter je: 'kijk mensen, ik haal nu een fles whiskey! Zien jullie het!?'

Eerste weken vlogen er een paar kilo's af. Nu stagneert het een beetje. Kom maar niet op de 83

Hij zit er weer in. Maar deze keer ff serieus getwijfeld of ik dat wel zou doen, en niet weer eens een keer drank halen

Deze neem ik voor nu even mee.

Nou, het is toch af en toe ook echt wel up & down. Zoals vandaag dan ineens weer - schijnbaar uit het niets - echt meer een downdag. Niet lekker in m'n energie. En dan ook ineens weer een vreselijke zin om weer te gaan zuipen en roken. Het nuchter zijn lijkt ineens zo saai, leeg en een soort nergens op gebouwde fata morgana die toch niet lang stand gaat houden. Alsof een leven met zuipen, roken en blowen 'eigenlijk hoort' bij mij. Alsof deze fase nu maar een gekke afwijking is. Op deze momenten houdt ik dan ook serieus m'n hart vast voor de toekomst. Dit voelt dan ook weer een soort zo echt. Gisteren voelde alles compleet het tegenovergestelde, en nu ineens dan weer dit. Neem ik nu tijdelijke gedachtes en gevoelens gewoon te serieus, of laat het zien hoe wankel de werkelijkheid eigenlijk nog is? Wat kan het ineens weer ff vreselijk saai, leeg en armoedig voelen allemaal. En wat kan die drang om weer een peuk op te steken weer gruwelijk groot zijn. Dat vooral ff het meest. De drank valt nog wel mee. Maar met die peuk dan ook maar gelijk de rest. Dan is alles weer in één klap goed.* natuurlijk. Maar * wat kan het toch ff zwaar zo voelen.