Strijkbout

In ieder geval meer gaan werken aan verbinding met anderen, sociaal contact, meetings bijwonen. Dat kwam iig wel ter sprake. Verder was het nog een wat verkennend, eerste gesprek. Lijkt me in ieder geval handig om wat meer te gaan leven. Nu ben ik wel gestopt, maar verder leef ik in feite nog compleet hetzelfde als toen ik nog volop in gebruik was, alleen dan zonder middelengebruik. Daarom voelt het ook zo zinloos denk ik. Er komt niks voor in de plaats. Leeg, saai. Disconnected. Er is werk aan de winkel. En ja de dingen die je onbewust verdoofde komen naar boven. Maar nu zonder escape. Probleem alleen bij mij is altijd dat de deur ook zo potdicht gaat als die registers opengaan. Juist dan sta ik totaal niet open voor hulp van buiten.

Eigenlijk stond ik het mezelf serieus toe gisteravond. Kwam thuis van werk, ik had nog minstens 25 minuten om erover na te denken, en er even 'mee te zitten'. Het kon me ergens geen fuck meer schelen. Maar de echte wil om te zuipen is er gewoon niet meer. Die aantrekkingskracht naar de drank zoals dat 6 weken geleden nog was. Het is er niet meer. Dus zette een glas water neer en de antabus, op tafel en gaf mezelf volledig de vrije keuze: innemen of naar de albert heijn gaan (jas was nog aan). Toch niet voor de drank gekozen. En niet vanuit angst voor de drankverslaving of zo. Ik weet niet hoe ik er verder tegenaan moet kijken. Werd er ook verder niet blij van of zo. Zit momenteel ff in een dip waarbij heel dat stoppen niet meer lijkt te lonen. Vanmiddag heb ik een (eerste) afspraak met de psycholoog bij Trubendorffer. Kan ik het er gelijk even over hebben. Komt denk ik op het goede moment.

Hoezo doe je het dan ipv stiekem niet gewoon niet-stiekem? Roep desnoods aan de kassa naar alle mensen achter je: 'kijk mensen, ik haal nu een fles whiskey! Zien jullie het!?'

Eerste weken vlogen er een paar kilo's af. Nu stagneert het een beetje. Kom maar niet op de 83

Hij zit er weer in. Maar deze keer ff serieus getwijfeld of ik dat wel zou doen, en niet weer eens een keer drank halen

Deze neem ik voor nu even mee.

Nou, het is toch af en toe ook echt wel up & down. Zoals vandaag dan ineens weer - schijnbaar uit het niets - echt meer een downdag. Niet lekker in m'n energie. En dan ook ineens weer een vreselijke zin om weer te gaan zuipen en roken. Het nuchter zijn lijkt ineens zo saai, leeg en een soort nergens op gebouwde fata morgana die toch niet lang stand gaat houden. Alsof een leven met zuipen, roken en blowen 'eigenlijk hoort' bij mij. Alsof deze fase nu maar een gekke afwijking is. Op deze momenten houdt ik dan ook serieus m'n hart vast voor de toekomst. Dit voelt dan ook weer een soort zo echt. Gisteren voelde alles compleet het tegenovergestelde, en nu ineens dan weer dit. Neem ik nu tijdelijke gedachtes en gevoelens gewoon te serieus, of laat het zien hoe wankel de werkelijkheid eigenlijk nog is? Wat kan het ineens weer ff vreselijk saai, leeg en armoedig voelen allemaal. En wat kan die drang om weer een peuk op te steken weer gruwelijk groot zijn. Dat vooral ff het meest. De drank valt nog wel mee. Maar met die peuk dan ook maar gelijk de rest. Dan is alles weer in één klap goed.* natuurlijk. Maar * wat kan het toch ff zwaar zo voelen.

Baseren jullie je op dit topic, of het forum in het algemeen? Ik kan er overigens niet over mee praten, ben een nieuweling.

Dat loopt z'n eigen vaart. Je gaat er niet zelf over of dat de tijd rijp is dat je ergens werkelijk genoeg van hebt.

Wat heerlijk om al meer dan 5 weken van de drank af te zijn, en nu ook al 5 dagen gestopt te zijn met roken. Mezelf geen gifstoffen meer toedienen. Het is bijna ongelooflijk. Dat heeft zich in meer dan 20 jaar toch eigenlijk nooit voor gedaan. M'n hele volwassen leven is tot nu toe eigenlijk vergezeld gegaan met gifstoffen gebruiken, drank en drugs. En nu is dat allemaal anders. M'n lichaam en geest voelen zuiver. En dat is fantastisch! Ik had dan geen stoppers euforie in het begin. Maar ik begin me nu toch wel steeds gelukkiger te voelen bij deze feiten en nieuwe werkelijkheid.

Ik doe mee

dat was natuurlijk ook de grap

Ik doe mee aan de februari pact!

Prima toch, als het voor jou werkt en niet uit de hand loopt? Zelf ben ik ook niet zo van het hele radicale 'nooit meer!'. Maar ooit weer echt opnieuw beginnen met het idee 'ik ga matig drinken' geloof ik ook niet in. Ik geloof dan voor mezelf eerder in incidenteel; zo af en toe eens een enkele keer per jaar, of eens in de zo veel jaar van mijn part, gewoon een doorzakker, en niks 'matig' dan (overigens: niet in m'n eentje thuis!!!). Maar voorlopig geen plannen op dat gebied. Misschien is eerst maar eens een compleet jaar helemaal niks eigenlijk meer een top idee dan ik tot nu toe dacht, en moet ik toch maar eens over die jaarpact hier gaan nadenken.

Een jaarpact...... nehhhh.... daar waag ik me nog niet aan haha

Lees/hoor dat veel, over dat stiekeme drinken... maar probeer je dan, als je stiekem drinkt op den duur je aangeschotenheid/dronkenschap te verbergen? Lukt, lijkt me, vrij moeilijk. En best een rare gewaarwording lijkt me dat ook voor de omgeving; dan drink je zogenaamd 'niet', iig buiten het zicht, maar wordt je toch gedurende de dag steeds dronkener. Apart lijkt me dat om dat zo te doen. En drankgeur dan? Ik deed het overigens zelf ook stiekem, maar had de boel door de jaren heen zo geregeld dat hier gewoon nooit iemand kwam na de tijdstippen waarop bij mij het zuipen begon. Of als het 'gerechtvaardigd' was, zoals in het weekend. Dus dat is anders dan het stiekem doen terwijl je een gezin om je heen hebt en zo.

Tja, je moet er echt aan toe zijn. Op sites als dit komen, kan verkennen zijn. Ik was ook eerst anderhalf jaar doorgegaan na de eerste keer dat ik hier kwam

Hier wat goede motivatiestuff voor mocht je het toch eens ff lastig krijgen:

Nou dat je middelvinger opsteken naar de flessen drank, herken ik wel iig. Ook meerdere malen gedaan in het begin.. De euforie komt idd ook wat overdreven op mij over, zeker omdat het nog maar zo kort is dat je de drank laat staan. Maar goed, als ie er dan is, geniet er dan ook maar een beetje van

Vanmiddag 'm ook weer ingenomen!

Nee, dat lijkt me inderdaad niet helpend. Ik dacht er ook nog even aan dat dat misschien niet helemaal handig was ook in deze fase nu. Maar goed in ieder geval dat je dit zelf ook goed beseft, en daar iets mee gaat doen. En de huisarts... tja, ik ken het gevoel natuurlijk. Maar daar zijn die mensen voor. Die zijn echt wel wat gewend. Ik denk dat die mensen meer dan wie dan ook al eeuwen niet meer geloven in de illusie van 'de keurige voordeur van het keurige gezin' Of najah, wellicht is dat het niet eens waar je moed voor moet verzamelen, maar hoe dan ook, ik ken die drempel maar al te goed. Dat voelt niet fijn nee. Staat wel tegenover dat je je daarna waarschijnlijk enorm opgerlucht zal voelen. Dan is het eruit, en is er een begin gemaakt van iets goeds en hoognodigs in gang zetten! En ik zou zeggen: heb ook steun aan je gezin. Juist met het hebben van een gezin is een drankprobleem dubbel, zo niet driedubbel zo verschrikkelijk. Het schuldgevoel, de schaamte, de angst, het geconfronteerd worden met het feit ze je steeds zo zien, de pijn daarover, dondersgoed weten dat ze het heus wel onmiddellijk aan je merken als je weer onder invloed bent... killing! Maar laat dat ook vooral je kracht nu zijn om er vanaf te blijven. Laat je gezin je niet meer op die manier moeten zien. Het is een verschrikking ook voor hen... Geen voeding voor schuldgevoel nu, maar gewoon een keiharde motivatie al die drank je huis uit te flikkeren, en met een grote boog om de supermarkt heen te lopen, iig de drankschappen Wens je iig het allerbeste! Ga alles doen wat er nodig is om hier uit te komen. Dit is de absolute hel, en die ken je nu... hier is niets te halen. Het enige waar dit uiteindelijk toe leidt is verlies, ellende, ziekte en uiteindelijk de dood. En nee, het wordt nooit 'vanzelf' beter. Heel veel sterkte en succes, en blijf hier lekker schrijven!

Die week daarna, week 7, zal trouwens de verbreking van mijn record 'droog staan', in 20 jaar tijd worden. Nooit langer dan 7 weken volgehouden. Een jaar of 4-5 geleden, toen ik schrok van m'n leverwaarden en leververvetting. Toen moest ik van mezelf 3 maanden 'in reset'; wat ik uiteindelijk maar tot 7 weken volhield. Dat was me een strijd trouwens toen zeg.... toen wilde ik namelijk totaal niet, en was het alleen maar 'moeten'. Zat de weken en dagen af te tellen tot in eindelijk weer 'kon'. Wat een verschil is het dan als je het gewoon niet meer WILT!

5 WEKEN DROOG! Hiep hiep hoera! Ik mag nu 5 kaarsjes uitblazen van mezelf. Maar die heb ik niet in huis. Heerlijk zo'n heldere geest, en gezond voelend lichaam. Nu ook nog gestopt met roken zelfs. Daarmee zit ik wel pas op 48 uur. De koolstofmonoxide is er iig alvast uit zullen we maar zeggen. De drank voelt echter als een donker verleden al. Dat is wel heel fijn, hoe snel dat eigenlijk gaat. Straks neem ik weer braaf mijn antabusje; mijn grote vriend in dit alles! Wat voel ik nu eigenlijk, en wat is er anders dan 5 weken geleden? Daar ga ik me de komende week eens goed op richten. Eens kijken of ik tot een leuke opsomming kan komen volgend weekend als ik op 6 weken zit. Mooier getal dan het oneven getal 5

Maar probeer je dit nou alleen te doen dus? Het is misschien niet leuk om te lezen, maar de dingen die je beschrijft... stomdronken door je moeder in de keuken gevonden worden, zwaar aangeschoten bij de ouderavond aanwezig zijn op de school van je kinderen (hoe deed je dat in hemelsnaam?), 3 flessen wijn per dag, op frequente basis laveloos op de bank liggen, 's ochtends al beginnen.... lieve schat, dat is alcoholisme van van het allerergste niveau. Dit is écht geen kattepis. Onmogelijk die strijd in je eentje te gaan winnen. Je moet hier echt professionele hulp bij gaan zoeken en doen wat nodig is wat dat betreft. Dit ga je niet in je eentje redden puur op basis van wilskracht. En nogmaals, drank is echt niet je beste vriend. Het is je ergste vijand geworden. Een vijand die je kapot maakt en je meesleept rechtstreeks de hel in. Het is de belichaming van de duivel. 'And in the end... I am your only friend'......

Dat is eerste is geheel onterecht. Dat laatste wel. Dus vecht voor dat laatste, en kom erachter dat drank by far NOT your best friend is!