Strijkbout

Bij mij stond de weegschaal tot eergisteren op 82! Periode van rouw is een goed crashdieet. Maar ja, dan vliegen de kilo's er helaas ook zo weer aan.

Is wiet gaan vapen geen optie anders? Dan rook je niet, is het niet schadelijk, niet echt verslavend, in feite zelfs gezond, heb je toch een roesje en krijg je ook een gezonder en puurder effect van de wiet. Je kan nog zelf de temperatuur instellen ook, zodat je zelf bepaalt welk effect het geeft. Ik doe dat zelf sinds een tijdje zo af en toe. En dat lukt ook prima gewoon af en toe. En dan lekker mediteren of chille muziek luisteren of zo.

hahaha

Is antabus gaan aanvragen geen optie voor jou anders?

Kan sinds vandaag weer merken dat zowel het roken als de alcohol weer hun trekkende kracht verliezen. 3-4 dagen dus dat je voorbij het lastigste heen bent na een ge-heractiveerde verslaving die van korte duur was (5 dagen). Bij roken merk ik het vooral doordat de behoefte aan zuigtabletten weer nagenoeg verdwijnt.

* dag vandaag. Verzekering moeten opzeggen voor de kat. Pijnlijk, confronterend moment. Depressief grijs weer, slaat ook lekker op m'n stemming. Verdriet om de kat. Zielig vinden voor de andere kat. Te weinig geld, te weinig inkomen. Lekker allemaal.

De asbak uit de tuin net opgeruimd, aanstekers eraf. Zodat m'n tafel weer uitstraalt: hier woont geen roker meer. Antabus weer ingenomen. Geschrokken net van m'n bankrekening en uitgaven de afgelopen tijd. Extra motivatie om er weer voorgoed afstand van te doen. Want ook vanmiddag waren er wel weer even de gedachten aan: 'zal ik het vanavond nog één keer doen, en dan niemand er iets over zeggen?' Verslaving is giftige plant van binnen die je geen water moet geven; ze wordt er alleen maar groter en sterker van. Was een gedachte toen ik net door de stad liep. Zeker met iets als roken is dat werkelijk het énige wat je ermee bereikt: de verslaving voeden. Verder levert het he-le-maal niks anders op. Letterlijk niks. Je wordt er niet eens iets van. En met alcohol eigenlijk precies hetzelfde, als je eenmaal die verslaving in je brein hebt zitten (al wordt je daar tenminste nog wel iets van, namelijk dronken of aangeschoten). Moest net even de dierenarts bellen om m'n kat overleden te melden. Was weer even een heel moeilijk en verdrietig moment. En het is vandaag precies een week geleden.

Mindful leven is echt inderdaad volledig ONMOGELIJK zolang nog in gebruik bent. Ik heb dat jarenlang geprobeerd dus aan de levende lijve ondervonden. Een drank-/wietverslaving onderhouden, en tegelijkertijd een helder bewustzijn nastreven en hopen je geestelijk wakker zou worden/blijven. Wat een grap... Je bent dan zo verstrooid en onhelder. Complete warrige chaos en mist in je kop.

nvm

Toch zal de dood altijd 'nu' komen, op het huidige moment dat er op dat moment is. Als dat over 50 jaar pas is, klinkt voor nu leuk, maar dan ligt dat moment van nu (dat het nog 50 jaar ver weg is) al heel lang achter je. De mededeling dat je ziek bent en niet meer beter zal worden, zal wat dat betreft áltijd een schok blijven waarschijnlijk voor je, en een breuk met je kinderen en dierbaren, alles wat je nog wilde doen etc. Wat dat betreft zal het altijd een plotselinge, radicale breuk met hetgeen waaraan je gehecht bent zijn. Tenzij plotseling hartdood of zo, en het liefst een stilstand (zo hopen we denk ik allemaal dood te gaan) Ja, of je moet echt op den duur 99 zijn, en bijna uit elkaar vallen. Dan ontstaat er ook wel vaak een heel natuurlijk verlangen naar de dood. Maar het is toch een minderheid die dat gegeven is. En zo leuk is die fase in je leven ook weer niet meestal.

Ik zou er denk ik dus ook zo op reageren.

Opvallend trouwens hoe veel mensen hier ineens in heftig vaarwater zitten. Sterkte allemaal.

Goed bezig. Wees je er wel bewust van dat stoppen verschillende fases kent. Het kan zomaar ineens nog ff heel lastig worden met sterke down gevoelens op het moment dat je dat helemaal niet meer verwacht en juist denkt dat je juist een belonend gevoel zou moeten ervaren, terwijl dat dan even helemaal niet zo is. Vaak een aanleiding tot een terugval, dus wees daarop voorbereid. Eenmaal daar aan voorbij, wordt je er écht steeds meer vrij van!

Mee eens. De onderliggende collectieve aanname bij de dood is onuitgesproken altijd: de dood is de vijand van het leven. De vreselijke slechterik die je op een dag zal grijpen, en dat is dan heel erg erg.... de grote ramp die ons ooit zal treffen. Nou ja, als het gaat om je dierbaren, de mensen of dieren waar je van houdt, is dat misschien ook wel een beetje te begrijpen. Je wilt dat moment niet van definitief missen, nooit meer, de keiharde, onherroepelijke, onomkeerbare dood. Ik maak nu aan de levende lijve mee hoe intens pijnlijk dat kan zijn. Maar als het gaat om je eigen dood, je eigen vergankelijkheid, dan is dat anders vind ik. Je beseft als het goed is voortdurend dat je lichaam vergankelijk is, en je hoe dan ook zeker ooit een keer dood gaat. Ik ben daar zelf niet bang voor. Vind het ergens juist een gerustelling. Het leven is namelijk ook best een pijnlijke en soms zelfs ronduit nare aangelegenheid (met name doordat die rotdood en ziekte erbij zit). Het heeft allemaal te maken met gehechtheid natuurlijk ook.

De antabus voor vandaag zit er ook alvast weer in. Zonder toezicht. Het inzicht dat ik niet opnieuw die kant weer op wil, en dat het ook uiteindelijk echt niet helpend is, is gelukkig ook wel weer goed ingedaald. 's avonds is alcohol een vriend in moeilijke periodes, s'ochtends je vijand.

Na even een klein terugval te hebben gehad, de draad weer herpakt vanaf gisteren.

Hoe is dit verder voor jezelf dan, los van een flinke teleurstelling'? Hoe sta je hierin? Is er wel een soort vrede mee, of juist totaal niet?

Sterkte.......

Het was iig wel even heel anders wakker worden vanochtend, dan alle dagen hiervoor. Echt heel anders. Aan de andere kant merk ik ook wel gevoelens en emoties meteen van hun verdoving ontdaan zijn.

Vanavond is eigenlijk pas weer m'n eerste avond nuchter. Gisteravond weer een 'nog één keertje' gedaan. Duidelijk ook hoe snel zo'n verslaving weer in volle vaart aanwezig is. Precies met dezelfde gedachten en gevoelens als die me er 15 jaar lang ingehouden hebben. 'nog één keer', 'morgen stop ik écht'. Wakker met het gevoel 'oh ik wil niet meer wakker worden, ik wil deze dag niet beginnen' etc. Blij dat ik vanavond weer op de rem heb gedrukt en dit niet verder laat voortwoekeren. Had vanmiddag een sessie bij Trubendorffe gehad, en toen afgesproken met m'n behandelaar dat ze mij 's avonds even zou videobellen en dat ik dan onder toezicht de antabus zou nemen. Als stok achter de deur. Anders had ik het gerust vanavond weer gedaan denk ik. Als je er eenmaal in zit.... En ook de weerstand tegen niet-drinken/gebruiken en het stoppen is er ook weer, en nu nog steeds. Af en toe gevoel van spijt: 'had ik nu toch maar drank gehaald'... Net even een vreselijk intense huilbui om m'n kat. Zo heftig had ik dat nog niet gehad de afgelopen dagen. Pfff. Was ff bang dat ik niet meer kon stoppen. Vond het ff zo totaal onverteerbaar erg. Niet normaal.. Poeh.. Maar ja, komen wel weer overheen, uiteindelijk.

Nare situatie. De eerste stap lijkt mij om hulp te zoeken. Al eens met de huisarts erover gesproken? (lijkt me wel, gezien de vastgestelde levercirrose) Verslavingsinstanties? Mogelijkheden verkennen die zouden kunnen helpen om ermee te stoppen. Denk dan aan het lezen van boeken over dit onderwerp. Verdiepen in middelen die trek in alcohol weg kunnen nemen, of middelen die maken dat je niet kúnt drinken (antabus/refusal). Welke stappen zijn in het verleden al eens genomen?

Opgroeiende kinderen die met een kat of hond (of ander huisdier?) zijn grootgebracht... ja, drama inderdaad als dat dan gebeurd zeg. Zo ultiem pijnlijk. Pfff. Hoop dat je dat idd nog ff niet mee hoeft te maken. Werden die beesten maar gewoon lekker net zo oud als wij.

Tevredenheid hoeft geen aanwijsbare oorzaken te hebben, die te maken hebben met je uiterlijke omstandigheden. Top als je dat lekker van binnenuit zonder oorzaak ervaart! Het is pure conditionering dat je een 'geldige reden' nodig hebt voor het gevoel van geluk. Alsof je het zou moeten 'verdienen'....

Ik wil me ook weer alleen om dit soort dingen druk hoeven maken de hele dag.......

Tegenslagen kan ik op zich wel hebben Kraan. Rouw en verlies is denk ik voor mij die ene uitzondering. En dan ook nog eens een huisdier... poeh, ik ben daar heel slecht in, omgaan met zulke dingen. Ben daar dan echt helemaal kapot van. Verschrikkelijk zoiets. Het grote nadeel van dieren is dat moment dat ze doodgaan. En dan ook nog plotseling en onverwachts. Mensen die nooit huisdieren hebben gehad, of nooit een hele sterk band daarmee hebben gehad, zullen dat denk ik niet begrijpen... Maar vandaag voeg ik mij weer bij de stoppers en gestopten. M'n zuipvierdaagse moet maar weer eens gaan eindigen nu. Anders ben ik straks écht terug bij af. Merk ook zo na 4 dagen dat de bekende 'te veel zuipen-gevoelens' weer gaan opsteken. Ongezonde kleur ook weer in m'n gezicht, uitstraling is 'back in the days'. Ja dat ga je na dag 4 allemaal al weer goed zien... En het depressieve wakker worden keert weer terug, waarbij je eigenlijk liever niet meer wakker wordt en 'een nieuwe dag' als een regelrechte kwelling en straf voelt. Dan weet dat je weer bergafwaarts aan het gaan bent. Tijd dus weer om de draad te gaan oppakken en de rem er weer op. Vanavond 18:00 neem ik weer antabus in.