Strijkbout

Dat kun je ook anders aanpakken hè...... Zelf ben ik nooit echt een 'rot-gevoel-wegdrinker- geweest. Maar een rotgevoel is wel op een gezonde manier aan te pakken. Ten eerste, door te leren dat die gevoelens niet 'verboden' zijn of 'weg moeten' of zo. Het hoeft niet altijd feest in jezelf te zijn. Het gaat ook vanzelf weer weg. Maar nog beter: je kan ook heel bewust die gevoelens eens gaan observeren. Er naar kijken, vragen bij te stellen: 'wat is het waardoor ik me hierdoor nou zo kut voel?' 'wat had ik anders kunnen doen/zeggen?' 'hoe het de volgende keer beter aan te pakken'. Gewoon eens in je lijf te voelen waar in je lijf precies dat gevoel zit etc. Gewoon BEWUSTE AANDACHT geven dus, ipv de kop in willen drukken met drank. Dan ga je er veel gezonder mee om, en gaat het op een veel gezondere manier vanzelf weer weg. Noem het aandacht voor je emotionele hygiëne. Met drank stuur je het alleen maar je onderbewuste in, en daar gaat het juist gisten en rotten... Succes. Hopelijk heb je hier wat aan!

Ik zit nu op de vierde dag dat ik nuchter ben. Het was alweer een lange tijd geleden dat ik eens 4 dagen achter elkaar geen alcohol heb gedronken en wiet heb gerookt. Ik deed dit altijd in de avond. Rond 22:00 begon ik pas. Gordijnen dicht, en de bier tevoorschijn. Later over op de wijn, en een paar hijsjes wiet, want alleen alcohol op den duur vind ik dan weer niks. Ik had al eerder een topic aangemaakt, in zoals een ander forumlid zei 'daar niet veel gelezen en gereageerd wordt'. Ff kopietje daarvan naar hier: 'Ik heb het al sinds 29-11-2021 in huis, maar ik stopte met de behandeling, en dacht: in het nieuwe jaar (2022) neem ik gewoon die pillen wel een keer, en dan kijk ik of ik zo zelf kan stoppen. Maar dat werd vervolgens uitstellen, uitstellen, en het eigenlijk gewoon niet aandurven. En zo nog vrolijk meer dan een jaar weer doorgezopen.... Antabus dus, ofwel: disulfiram! Maar nu net een paar minuten geleden het dan eindelijk aangedurfd een kwart bruistablet te laten oplossen. Vervolgens het nog een tijdje te hebben laten staan. Even nog een grote boodschap op de wc, en daar de knoop doorgehakt. Meteen het glas water ingenomen. EINDELIJK! Nu kan ik iig de komende dagen echt gewoon ff niet meer zuipen, en heeft de discussie 'wel doen/niet doen vanavond?' (en uiteindelijk altijd verliezen) ff totaal geen zin meer. Dit al die tijd niet aangedurfd uit angst er spijt van te krijgen. Ik ken mezelf dan: 's avonds als de zin toeslaat haat ik mezelf dat ik 'zo stom ben geweest die *zooi in te nemen' en zoeken naar een antigif of zo desnoods. Om dat te voorkomen al die tijd het uiteindelijk nooit gedaan. Wel heel vaak het mezelf voorgenomen. Dan neem ik het mee naar m'n werk bijvoorbeeld, voornemens het op een bepaald tijdstip in te nemen, maar uiteindelijk zakte de zin daarin steeds weer, en groeide het verlangen naar 's avonds weer lekker onder invloed raken.' Diezelfde avond heb ik ook meteen maar een AA-meeting bijgewoond. Ook dát stelde ik al die tijd uit, samen met de antabus...... Nog een citaat van het vorige topic: ' Ik heb gisteren geen discussie in m'n hoofd gehad. Wel 2 of 3 kleine momentjes van flitsen in m'n hoofd van 'vanavond' (met drank en wiet), maar die waren gelukkig heel kortstondig, want ja, dat kon nou eenmaal niet. Logisch dat die flitsen zich wel ff voordoen denk ik; mijn hersenen zijn nu eenmaal erg gewend eraan de avond daarmee te associëren. Zeker het laatste jaar is de weerstand echt haast volledig weggeraakt; alleen vroege diensten de volgende dag, waarbij ik om 7:00 's ochtends moet beginnen, konden me soms nog een dag of een paar dagen in de maand/week redden. Maar die vroege diensten heb ik door de tijd steeds meer proberen weg te werken (met ook wel een oprechte hekel daaraan, als avondmens) De AA-meeting was best wel vreemd om mee te maken. Beetje ongemakkelijk ook wel voor mij, zo'n groep. Best veel wat oudere mensen ook, maar ook wel van eigen leeftijd. Maar zeker hele lieve mensen, die me echt heel warm welkom heette en me echt met veel tact en liefde op m'n gemak wilde stellen. Ook heel vrij gelaten in of ik mee wilde praten of meer 'gewoon eens kijken'. Was best zenuwachtig als ik dreigde aan het woord te komen, maar eenmaal aan het woord, vloeiden de woorden eigenlijk vrij makkelijk m'n mond uit. Wel heb ik het gevoel dat mijn verslaving anders is dan een gemiddelde pure drankverslaving. Ik herken niet zo die echte drankzucht, gevoelig zijn voor drankreclames, totaal me helemaal de tyfus zuipen en zo (natuurlijk wel door de haren heen geregeld gedaan, maar niet met sterke drank en zo) etc. Het is bij mij wel echt die combi wiet en drank samen. Maar wel áltijd samen. En zeker niet weinig drank... standaard wel een literfles wijn(13%), en dan vaak nog 2 halve liters bier, en soms nog een blikje van 33cl erbij, of nog een restje wijn dat over is. En dat minstens 3x per week, maar vaker denk ik zo'n 5-6 keer per week, en soms ook periodes echt gewoon dagelijks of daar tegenaan. Dus matig drankgebruik zeer zeker niet! En dat ga je op den duur merken... Maar de hunkering is wel naar die combinatie van het euforische 'gezellige' van drank én het meer naar binnen gerichte, licht-psychedelische van wiet. Dus wellicht is de NA net iets herkenbaarder... aan het einde van de meeting vroeg een mevrouw me ook: 'gebruik je naast alcohol ook nog andere middelen?' ja, blowen' , 'oh ja, dat komt ook heel veel voor; op woensdagavond is in dit gebouw ook altijd een NA-meeting; een iets grotere groep en gemeleerder gezelschap, met ook wat meer jonge mensen en zo'; dat spreekt mij wel aan. Ga ik zeker woensdag heen. Het voelt voor het eerst na al die jaren eindelijk alsof ik nu echt serieus ben in m'n voornemen te breken hiermee! Mijn ziel komt daardoor weer helemaal naar boven voel ik. Er komt weer iets naar boven, wat zich lang heeft terug getrokken, en de laatste tijd veel te weinig naar boven is gekomen....' Voor de rest zal ik nu iedere dag een beetje de boel bijhouden hier. Omzo de vorderingen bij te houden, en natuurlijk om mezelf bij de les te houden en gemotiveerd te blijven

Vind iedereen hoor. Ik ben ook donderdagvond pas voor de eerste keer geweest. Ook heel lang omheen lopen draaien. Daar zeiden ze ook dat ze dat allemaal hadden. Eerst een kwartier voor dat gebouw staan en twijfelen, weglopen en weer terug haha. Dan kom je daar, totaal niet wetende wat je van zo'n groep moet verwachten. Koudwatervrees.

Goed om te lezen dit zeg. Heel goed bezig! Ben je al een beetje op zo'n punt van, 'ik WIL die gifzooi eigenlijk niet eens meer in m'n lichaam' ? Enne, naar meetings gaan is echt een heel goed idee! Een verslaving in je eentje bevechten is haast een onmogelijke opgave joh...

Ben dus ook gisteravond voor het eerst naar een AA-meeting geweest! En heb nu net 10 seconden geleden weer een kwartje Antabus genomen Ik heb gisteren geen discussie in m'n hoofd gehad. Wel 2 of 3 kleine momentjes van flitsen in m'n hoofd van 'vanavond' (met drank en wiet), maar die waren gelukkig heel kortstondig, want ja, dat kon nou eenmaal niet. Logisch dat die flitsen zich wel ff voordoen denk ik; mijn hersenen zijn nu eenmaal erg gewend eraan de avond daarmee te associëren. Zeker het laatste jaar is de weerstand echt haast volledig weggeraakt; alleen vroege diensten de volgende dag, waarbij ik om 7:00 's ochtends moet beginnen, konden me soms nog een dag of een paar dagen in de maand/week redden. Maar die vroege diensten heb ik door de tijd steeds meer proberen weg te werken (met ook wel een oprechte hekel daaraan, als avondmens) De AA-meeting was best wel vreemd om mee te maken. Beetje ongemakkelijk ook wel voor mij, zo'n groep. Best veel wat oudere mensen ook, maar ook wel van eigen leeftijd. Maar zeker hele lieve mensen, die me echt heel warm welkom heette en me echt met veel tact en liefde op m'n gemak wilde stellen. Ook heel vrij gelaten in of ik mee wilde praten of meer 'gewoon eens kijken'. Was best zenuwachtig als ik dreigde aan het woord te komen, maar eenmaal aan het woord, vloeiden de woorden eigenlijk vrij makkelijk m'n mond uit. Wel heb ik het gevoel dat mijn verslaving anders is dan een gemiddelde pure drankverslaving. Ik herken niet zo die echte drankzucht, gevoelig zijn voor drankreclames, totaal me helemaal de tyfus zuipen en zo (natuurlijk wel door de haren heen geregeld gedaan, maar niet met sterke drank en zo) etc. Het is bij mij wel echt die combi wiet en drank samen. Maar wel áltijd samen. En zeker niet weinig drank... standaard wel een literfles wijn(13%), en dan vaak nog 2 halve liters bier, en soms nog een blikje van 33cl erbij, of nog een restje wijn dat over is. En dat minstens 3x per week, maar vaker denk ik zo'n 5-6 keer per week, en soms ook periodes echt gewoon dagelijks of daar tegenaan. Dus matig drankgebruik zeer zeker niet! En dat ga je op den duur merken... Maar de hunkering is wel naar die combinatie van het euforische 'gezellige' van drank én het meer naar binnen gerichte, licht-psychedelische van wiet. Dus wellicht is de NA net iets herkenbaarder... aan het einde van de meeting vroeg een mevrouw me ook: 'gebruik je naast alcohol ook nog andere middelen?' ja, blowen' , 'oh ja, dat komt ook heel veel voor; op woensdagavond is in dit gebouw ook altijd een NA-meeting; een iets grotere groep en gemeleerder gezelschap, met ook wat meer jonge mensen en zo'; dat spreekt mij wel aan. Ga ik zeker woensdag heen. Het voelt voor het eerst na al die jaren eindelijk alsof ik nu echt serieus ben in m'n voornemen te breken hiermee! Mijn ziel komt daardoor weer helemaal naar boven voel ik. Er komt weer iets naar boven, wat zich lang heeft terug getrokken, en de laatste tijd veel te weinig naar boven is gekomen.... Reageren op dit topic mag btw

Hallo allen, Vanavond ben ik voor de eerste keer bij een AA-meeting geweest, nadat ik vandaag EINDELIJK het heb aangedurfd eens een antabus-bruistablet te nemen, dat ik al meer dan een jaar had liggen, maar niet durfde te nemen. (goed besluit; totaal geen discussie in m'n hoofd gehad vandaag) Ik heb daar 'huiswerk' meegekregen om door te lezen. Kort m'n eigen verhaal meegedeeld, en naar ervaringen van anderen geluisterd, en vragen gesteld, waar ze met alle liefde op ingingen. Hele lieve, behulpzame mensen. Echter, ik ben wel wat gaan twijfelen. Als ik die mensen daar zo hoor, en het papierwerk over alcoholisme zo doorlees, dan merk ik dat wat er beschreven wordt vaak een pure onverwoestbare drankzucht is. Drankreclames op tv, langs de slijterij lopen, alcohol ruiken etc. is voor mensen dan een ongelooflijk trigger, en kan het in een mum van tijd helemaal mis doen gaan. Nu is dit bij mij ook zo, dat het in een mum van tijd helemaal m'n brein kan kapen, en dan is er geen houden aan en ga ik vroeg of laat wijn en bier halen. MAAR! Ik gebruik het wel vrijwel altijd in combinatie met wiet. Er kan een fles wijn in m'n kast staan, maar als er geen wiet is, en ik kan er niet aan komen, staat ie mij daar best, en doet het me niks. De geur van alcohol triggert bij mij ook niet, drankreclames doen me niks, en de slijterij steek ik het liefst m'n middelvinger naar op en ik hoop maar dat ik 's avonds niet bezwijk. Er kan ook een zak wiet in m'n laatje liggen, maar als er geen drank is, ligt ie mij daar best. Alleen blowen vind ik ook niks. Blowen wordt ik timide van, para soms, droge keel etc. Maar die COMBINATIE is alles... de alcohol maakt me gezellig, vrolijk en geeft een warm gevoel van me 'met het leven verzoenen'. Maar op den duur moet er iets bij. Een soort licht 'psycheledische touch' of zo. Neem ik dan te veel hijsen wiet, wordt ik ineens heel zelfbewust. Word ik mij pijnlijk bewust van hoe ik mezelf naar de verdommenis help met die destructieve drank. Zie ik mezelf als het ware zitten als slaaf van de Gifbeker met wijn erin... Neem ik precies genoeg hijsjes wiet, dan vullen ze elkaar perfect aan, en heb ik die roes waar ik van hou en verslaafd aan ben geraakt... Op grond hiervan: waar denken jullie dat ik dan het beste af ben: de NA of de AA?

Ik moet echt lachen om wat ik hier allemaal lees Zelf heb ik gelukkig vrij weinig gênante momenten op dat gebied. Dat komt omdat ik ergens al vroeg leerde vanaf een bepaald moment geen contact te zoeken met anderen onder invloed, en ik meer een in m'n eentje drinker bent. Daarbij altijd erbij geblowd, wat ervoor zorgt dat ik zelfbewuster wordt en me sneller schaam dan alleen met drank op. De wiet is wat dat betreft altijd een beetje een sociale 'beveiliger' geweest.

Ik heb het al sinds 29-11-2021 in huis, maar ik stopte met de behandeling, en dacht: in het nieuwe jaar (2022) neem ik gewoon die pillen wel een keer, en dan kijk ik of ik zo zelf kan stoppen. Maar dat werd vervolgens uitstellen, uitstellen, en het eigenlijk gewoon niet aandurven. En zo nog vrolijk meer dan een jaar weer doorgezopen.... Antabus dus, ofwel: disulfiram! Maar nu net een paar minuten geleden het dan eindelijk aangedurfd een kwart bruistablet te laten oplossen. Vervolgens het nog een tijdje te hebben laten staan. Even nog een grote boodschap op de wc, en daar de knoop doorgehakt. Meteen het glas water ingenomen. EINDELIJK! Nu kan ik iig de komende dagen echt gewoon ff niet meer zuipen, en heeft de discussie 'wel doen/niet doen vanavond?' (en uiteindelijk altijd verliezen) ff totaal geen zin meer. Dit al die tijd niet aangedurfd uit angst er spijt van te krijgen. Ik ken mezelf dan: 's avonds als de zin toeslaat haat ik mezelf dat ik 'zo stom ben geweest die *zooi in te nemen' en zoeken naar een antigif of zo desnoods. Om dat te voorkomen al die tijd het uiteindelijk nooit gedaan. Wel heel vaak het mezelf voorgenomen. Dan neem ik het mee naar m'n werk bijvoorbeeld, voornemens het op een bepaald tijdstip in te nemen, maar uiteindelijk zakte de zin daarin steeds weer, en groeide het verlangen naar 's avonds weer lekker onder invloed raken. Nu is eigenlijk dan ook wel het moment om vanavond eens voor het eerst een AA-meeting te gaan bijwonen denk ik. En oh ja, ik heb goed uitgezocht hoelang ze houdbaar zijn, en of dat nog kan na meer dan een jaar. Ik kom 'houdbaarheid 5 jaar tegen' en sommige sites zeggen 2 jaar. Nou, hij zit erin dus!

Poeh, heftig. Was dat na een excessieve periode, of het resultaat van chronisch gebruik?

Bijvoorbeeld alvleesklierontsteking, hartinfarct, beroerte, een ziekte, of wat dan ook? En wat voor soort drinker was/ben je? Hele dag door, alleen bepaalde momenten op de dag? Periodes van overmatig drinken? Ik ben benieuwd...

Waarom dan?

Zijn dingen als een delirium, een ontstoken alvleesklier agv drank, dat soort verschijnselen, niet vooral meer iets voor het type alcoholist dat de héle dag door drinkt, er mee op staat en mee naar bed gaat zeg maar? Mij lijkt het dat als je alleen 's avonds/'s nachts drinkt, dat niet zo gauw gebeurt, gezien je toch dan merendeels van het dagelijkse leven je eigenlijk toch nuchter doorbrengt. En je lijf dat dus ook gewend is. Sta je echter ermee op en ga je ermee naar bed, dan is je lijf echt gewend aan functioneren met alcohol. En dan krijg je volgens mij die zware ontwenningsverschijnselen.

Hoe krijg je dat voor elkaar dan, de eerste paar dagen ergens bij een nieuwe baan dronken verschijnen... hoe kun je dan niet direct ontslagen zijn? Dit snap ik effe echt oprecht niet.

M'n verslavingsarts zei zelfs 3 dagen. Want 'er hoeft maar een druppeltje alcohol nog in je lever te zitten'. Hij zei overigens ook: wil je weer drinken: ook 3 dagen wachten. Soort 3 dagen voor/3 dagen na...-regel. Maar op internet lees ik dan dus 'slechts' 12 uur na alcohol gebruik dat het al kan, en tot wel 2 weken nog een reactie zou kunnen verwachten. Maar dat laatste lijkt me wel vrij extreem. Misschien een handjevol mensen die dat ooit hebben gerapporteerd. Nooit meer gedaan sindsdien? Wow. Is het zó effectief voor je? Want op zich helpt het niet om geen zin meer te hebben in dronken/stoned worden (ben zelf combi wiet/alcoholgebruiker). Het is meer om die discussie in je hoofd in de kiem te smoren omdat het simpelweg geen optie meer is als je het hebt genomen. Toch? Precies ook de reden dat ik erom gevraagd heb trouwens. Het gaat bij mij mis als het een optie is. Dan raakt het gezonde verstand volledig gecorrumpeerd en verliest het. Is het geen optie (bijvoorbeeld door de volgende dag vroeg te moeten werken), dan is die discussie in m'n hoofd er ook niet, en geen enkele moeite dan met niet kunnen drinken. Maar ik stel dit al wel maanden uit. Ik heb die pillen toch in huis, dus 'kan ook dan en dan nog wel, nog heel even wachten'. Ik weet ook dat ik heel erg spijt kan krijgen van het nemen van zo'n middel als ik de volgende dag vrij ben en mezelf die beperking heb opgelegd. Zie mezelf al helemaal kwaad op mezelf worden dan..... (kan nu nog wel lachen omdat idee... ben btw nu gewoon wel nuchter)

Even een vraagje. Ik kom dat hier niet zo tegen in de reacties: hoelang ná alcohol-inname wachten jullie met het innemen van refusal/antabus? Ik heb gisteravond nog gedronken, 00:45 naar bed gegaan. Op internet lees ik vaak dat je 'minimaal' 12 uur moet wachten na alcohol consumptie. Kun je als je te vroeg na een (behoorlijke) zuip-periode die pillen inneemt helemaal ziek worden ervan? Hoe hebben jullie dat gedaan?

Waarom wordt hier nooit meer gereageerd? Ik heb al maanden antabus in huis, maar heb steeds maar uitgesteld en uitgesteld. Ben nu wel op het punt dat ik echt niet meer wil zuipen. Ik moet echt eens die stap wagen het te gaan nemen. Meedoen in dit draadje is denk ik een goede stok achter de deur.

Sorry maar moet ook echt lachen om sommige reacties hier.

My god! Wat heftig.... Blij dat het bij mij nooit ook maar in de buurt hiervan is gekomen. Dit is ook denk ik wel de meest ernstige vorm ervan: er letterlijk mee opstaan en mee naar bed gaan. Wat een hel lijkt me dat. Blij voor je dat dit uiteindelijk goed is gekomen!

Zo zie ik mezelf ook om eerlijk te zijn Maar verstandig denk ik, om die 2 weken aan te hebben gehouden altijd. En daanra stond je jezelf dan weer toe om een tijdje te drinken? Of dan één avond of zo, en daarna er weer aan? En na drinken, dan ook nog een paar dagen wachten (3?) voordat je weer de refusal innam?

Zelf gebruik ik altijd de combi wiet en drank. Heb ik geen wiet in huis, dan kan er bier/wijn in de koelkast staan, maar doet het me echt niets. Heb ik alleen wiet in huis, maar geen drank, zelfde verhaal. Beide middelen vind ik geen zak aan om los van elkaar te gebruiken. Ben wat dat betreft geen typische alcoholist. Maar goed, wel een probleem met verslaving. Ik denk wel echt dat antabuse mij gaat helpen. Ik heb alleen vooralsnog wel even de neiging uit te stellen, en eerst maar eens heel grondig verdiepen in het middel en de ervaringen ermee.

Hoe ging dit bij jou dan? Hoelang wachtte jij dan na het niet-nemen van die bruistabeletten? En refusal en antabuse zijn eigenlijk alleen merknamen, met dezelfde stof? Heb jij ook een paar keer gehad dat je dan ziek werd na gebruik, na te vroeg weer te hebben gedronken na stoppen met het middel? Het is denk ik wel echt zaak er voorzichtig mee te zijn ja. Ik kijk wat dat betreft ook echt zeker wel uit!

Tja, wie weet vloeit hier wel uit voort dat het niet drinken zó goed gaat bevallen voor langere tijd, dat ik op den duur iets heb van: dat hoef ik helemaal nooit meer! Al kan ik me dat niet echt voorstellen. Bij mij maakt drinken echt wel dat ik er altijd vrolijk van wordt en super gezellig. Ik krijg nooit een kwade dronk of zo, en ga ook niet allerlei ontremde gedragingen vertonen en problemen veroorzaken en zo. Voor mij voegt het dus echt nog steeds altijd wel wat toe in sommige situaties. Alleen dat in m'n eentje drinken en zo, en zo veel en vaak, daar wil ik wel echt mee kappen. Ik dacht ook al aan die optie: gewoon dan eens na 3 dagen gestaakt gebruik, dan voorzichtig ééntje proberen en kijken hoe dat valt. Alleen vraag ik me af of het bij zo'nmiddel niet alles of niets is. Dus dat zodra het in contact komt met alcohol, meteen vervelende reacties gaat veroorzaken. Zal misschien een beetje trial and error worden.

Dit is dus ook een beetje waar ik heen wil. Ik ontken overigens niet dat het bij mij een verslaving is geworden. Dat is het al best een tijdje. Maar ik weet ook dat ik me er niet echt compleet afhankelijk van voel. Want als ik de volgende dag vroeg op moet voor werk, zal ik nooit gaan drinken. het is dan eenvoudigweg geen optie, en dus komt ook die onrust niet eens naar boven dan. Dát is precies wat ik wil met die antabuse: de optie (wat altijd tot de tweestrijd in m'n hoofd leidt, die ik meestal verlies) uitschakelen. Ik weet dat dat het beste voor mij werkt. Zelfdiscipline en wilskracht moet ik het niet bepaald van hebben. Dat is mijn grootste zwakte.

Met een sterke zelfdiscipline. Maar dat zit op dit moment niet goed. Dus vandaar het aankomende experiment met de bruistabletten.

Ja, dat klopt helemaal. Ik ga aan die middelen om veruit de meeste dagen van mijn leven niet te gaan drinken, maar af en toe ook wel. Ik zou dit dan willen kunnen inplannen, bijvoorbeeld: zaterdag 4 april (bullshit hoor, maar even als vb) sta ik mezelf toe te drinken, dus stop ik 3 dagen van tevoren met antabus. Mijn verslavingsarts legde uit dat dit mogelijk is, door 3 dagen van te voren te stoppen, dan een avond te drinken, weer 3 dagen te wachten, en dan weer antabus nemen. Mijn vraag is: kan dit werkelijk op die manier? Even dit: ik heb sterk het idee dat jullie ex-verslaafden/verslaafden in strijd tegen verslaving zijn, die zichzelf het dogma 'ik mag nooit meer drinken' hebben opgespeld, en dit tot een 'zo hoort het, iets anders is verkeerd' hebben verheven. Daarop wil ik zeggen: niet iedereen hoeft het op die manier te benaderen. Ik wil gewoon ook soms kunnen drinken, puur omdat ik een avondje 'van God los' zo op z'n tijd gewoon oprecht leuk vind. Ik heb oprecht lol tijdens dat soort avonden. Ik voel niet de behoefte dat totaal af te wijzen en tot een volledig verboden gebied te maken voor mezelf. Alleen wil ik wel van het gewoontezuipen af. Ik ben op zoek naar een 'hernieuwd normaal', waarin nuchterheid het vanzelfsprekende is, en niet het beschonken en stoned zijn. Ik wil weten hoe dit goed te plannen is met antabus. Is het waar wat mijn verslavingsarts zei?